Although you could access the elem

Although you could access the element in Web.config directly in the code (for example,
you could use WebConfigurationManager.AppSettings.Get("FromAddress") to get the e-mail
address in ContactForm.ascx directly), it’s better to wrap the elements in shared properties
in their own class. This solution gives you IntelliSense on the AppConfiguration class, making
it easy to see what configuration properties are available.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าคุณสามารถเข้าถึงการ องค์ประกอบใน Web.config โดยตรงในรหัส (ตัวอย่างคุณสามารถใช้ WebConfigurationManager.AppSettings.Get("FromAddress") เพื่อรับอีเมลที่อยู่ใน ContactForm.ascx โดยตรง), การตัด องค์ประกอบในคุณสมบัติที่ใช้ร่วมกันในชั้นเรียนของตนเอง โซลูชันนี้ช่วยให้คุณ IntelliSense บนคลา AppConfiguration ทำมันจะดูมีอะไรคุณสมบัติตั้งค่าคอนฟิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าคุณจะสามารถเข้าถึง องค์ประกอบใน Web.config โดยตรงในรหัส
(ตัวอย่างเช่นคุณสามารถใช้WebConfigurationManager.AppSettings.Get ("fromaddress")
ที่จะได้รับอีเมลที่อยู่ในContactForm.ascx โดยตรง) จะดีกว่าที่จะห่อ
องค์ประกอบในคุณสมบัติที่ใช้ร่วมกันในชั้นเรียนของตัวเอง วิธีนี้จะช่วยให้คุณ IntelliSense ในชั้นเรียน AppConfiguration
ทำให้มันง่ายที่จะเห็นสิ่งที่คุณสมบัติการกำหนดค่าที่มีอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถึงแม้ว่าคุณสามารถเข้าถึง < appsettings > องค์ประกอบใน web.config โดยตรงในรหัส ( ตัวอย่างเช่น คุณสามารถใช้ webconfigurationmanager
. appsettings รับ ( " fromaddress " ) จะได้รับอีเมล์
ที่อยู่ใน contactform.ascx โดยตรง ) , มันจะดีกว่าที่จะตัด < appsettings > องค์ประกอบที่ใช้คุณสมบัติ
ในชั้นเรียนของพวกเขาเอง โซลูชั่นนี้จะช่วยให้คุณ intellisense บน appconfiguration า
คลาสมันง่ายที่จะดูว่า คุณสมบัติการปรับแต่งพร้อมใช้งาน