Carla's pocket has sprung a hole. H

Carla's pocket has sprung a hole. Her car keys and loose change rattle around in the hem of her coat. Shoppers stare as she flips the coat up waist-high to burrow her fist deep inside the silk lining, chasing elusive objects. Her daughter, Becca, stares fascinated. Four years old, she has a new passion for holes, crannies, basements and otherwise secret compartments. The pair of shoes Carla's spent all afternoon searching for dangle from Becca’s limp wrist.
Carla locates the car keys, but not the loose change. The mall car park is full of milling pedestrians. A reeking Santa rings a bell as an elf holds out a tin-can for charity. Carla walks past, apologetic. Muddy snow lies in puffed tracks. The wind snaps.
At the car, Carla takes off her coat. Becca is about to get in, and the car door slams shut. For a second, maybe two, Carla can't see her.
When the car door swings open, a feeling of disbelief, of being duped, washes over Carla. She looks up and down the car length. She can't see Becca's mousy, red-ribboned, pigtails. “Becca?” She glances up the row of cars, she scans around. Her eyes pick out a flapping coat here, a tweed sleeve there, a jaunty hat, a rainbow-colored scarf. “Honey, this is no time to play.” Carla circles her car. On a whim, she looks underneath, but sees only oil-stains. "Where are you honey-pie? Becca!”
Her eyes are faster than her legs. They are hounds, racing up and down the aisles of cars, fastened at waist-length, looking for flying pigtails, a pink gingham-checked skirt, a lime-sherbet scarf. An old lady in a peacoat accosts her, "Lost something?"
"Have you seen a little girl with pigtails, about ye high?" Carla is frantic now. Soon, two or three shoppers are helping her, squelching among the tufted snowtracks, zigzagging among cars, yelling for Becca.
Did she leave Becca at the shops? Carla begins to doubt the certainties of her mind. Real and unreal trade places through a thin membrane. How flimsy reality is. Carla dashes back inside the mall, revisiting all the shoe shops. Becca’s little voice echoes in her mind - shrill and imperative, “I am magic, Mama. I can shrink to the size of a pea.”
No one has seen Becca. The shop attendants don't even remember her. There's a banging in Carla’s ears. Her ribs hurt, her eyes sting. Her world unzips. On the other side, Carla glimpses an alternate reality, one of mute disbelief. Another Carla stares unblinking back at her, like a watery reflection.
Back at the car, the old lady in the peacoat admonishes her, "You should have watched her more closely!"
The wind has picked up now, the late afternoon gray shrouded by cold. The old lady goes home. The others wish her luck, offer to call the police. Carla sobs openly.
"This is not funny," she keeps repeating. That feeling of disbelief washes back, a tidal wave. Carla remembers a jigsaw puzzle she'd dismantled when Becca was two, learning to do one for the first time. One minute whole, the next second, two jagged pieces were missing, nowhere to be found, as if they'd slipped into another dimension through a hidden lining.
Just then, the car handle jiggles. Carla gasps; she sees the edges of coat, the bag of shoes lying on the car seat, flapping from the wind through the open car door. Becca stands there, pigtails mussed, a pleased grin on her face. "I went diving," she whispers.
Becca holds out her hands. Lying in her palms are shiny pennies, dimes, and quarters.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระเป๋าของคาร์ลามีผุดรู กุญแจรถยนต์และเปลี่ยนหลวมของเธอสั่นรอบในเฮ็มของเสื้อของเธอ นักช็อปมอง ตามเธอพลิกตราค่าเอวสูงมุดกำปั้นของเธอภายในลึกไหมซับ ไล่วัตถุเปรียว ลูกสาว นวด stares หลง สี่ปี เธอมีรักใหม่หลุม crannies ใต้ถุน และช่องลับมิฉะนั้น คู่ของรองเท้าของคาร์ลาใช้ทุกบ่ายหาห้อยจากนวดข้อมือ limp คาร์ลาตั้งกุญแจรถยนต์ แต่ไม่เปลี่ยนหลวม ห้างรถเต็มกัดโชคดีได้ แหวน a ระฆังซานตา reeking เป็นเอลฟ์มีออกกระป๋องสำหรับองค์กรการกุศล คาร์ลาเดินอดีต ขออภัย หิมะโคลนอยู่ในเพลงสถาบัน ลมจัดชิด ในรถยนต์ คาร์ลาจะปิดตราของเธอ นวดจะได้รับ และประตูรถ slams ปิด สำหรับสอง ทีสอง คาร์ลาไม่สามารถมองเห็นเธอ เมื่อประตูรถเปิดชิงช้า disbelief ของถูก duped ความรู้สึกต่อผิวหน้ามากกว่าคาร์ลา เธอมองขึ้นความยาวรถ เธอไม่เห็นนวด pigtails ขี้อาย แดง ribboned "นวด" เธอสายตาค่าแถวของรถยนต์ เธอสแกนรอบ ตาเธอเลือกออกตรา flapping นี่ แขนเป็นผ้าสักหลาดมี ร่าเริงในหมวก ผ้าพันคอสีเรนโบว์ "น้ำผึ้ง นี้คือไม่มีเวลาเล่น" คาร์ลาวงรถยนต์ ในความฝันซะ เธอดูใต้ ได้เห็นคราบน้ำมันเท่านั้น "คุณน้ำผึ้งพาย นวด" ตาของเธอจะเร็วกว่าขาของเธอ พวกเขาเป็นนายของสุนัข แข่งขึ้นเก็บของรถยนต์ ยึดเอวยาว หา pigtails บิน ตรวจสอบ gingham กระโปรงสีชมพู ผ้าพันคอ sherbet มะนาว เป็นหญิงในตัว peacoat accosts เธอ "จำอะไรไม่ได้" "มีคุณเห็นสาวน้อยกับ pigtails เกี่ยวกับเยสูงหรือไม่" คาร์ลาเป็นคลั่ง เร็ว ๆ นี้ สอง หรือสามนักช็อปช่วยเธอ squelching ระหว่าง tufted snowtracks, zigzagging ในรถยนต์ ตะโกนสำหรับนวด เธอไม่ได้ปล่อยให้นวดร้าน คาร์ลาเริ่มสงสัย certainties ใจของเธอ ทำจริง และลวงตาค้าผ่านเยื่อบาง ๆ วิธี flimsy จริง คาร์ลาเส้นประอยู่ภายในเดอะมอลล์ revisiting ร้านรองเท้าทั้งหมด เสียงเล็กน้อยนวด echoes ในใจเธอ - ใด ๆ และความจำ เป็น "ผมมหัศจรรย์ มาม่า ฉันสามารถย่อขนาดของถั่ว" ไม่มีใครได้เห็นการนวด พร้อมร้านค้าไม่ได้ลืมเธอ มีเป็นแบบพวกในหูของคาร์ลา เธอซี่โครงเจ็บ เธอต่อยตา โลกของเธอ unzips อีกด้านหนึ่ง คาร์ลา glimpses ความเป็นจริงอื่น disbelief ปิดเสียงอย่างใดอย่างหนึ่ง คาร์ลาอื่น stares unblinking หลังที่เธอ เช่นสะท้อนน้ำ กลับมาที่รถ หญิงใน peacoat admonishes เธอ "คุณควรได้ดูเธอมาก" ลมได้รับค่าตอนนี้ เทาบ่ายสายป่าไม้ โดยเย็น เลดี้เก่าไปหน้าแรก คนอื่น ๆ ต้องโชคของเธอ เราตำรวจ คาร์ลา sobs อย่างเปิดเผย "ไม่ตลก เธอรักษาซ้ำ รู้สึกของ disbelief ต่อผิวหน้ากลับมา คลื่นยักษ์ คาร์ลาจดจำปริศนาเธอได้รื้อถอนเมื่อนวดสอง เรียนทำครั้งแรก หนึ่งนาทีทั้งหมด สองหน้า ขรุขระสองชิ้นได้หายไป ไม่พบ ว่าพวกเขามีเล็ดรอดเข้าไปในมิติอื่นผ่านซับซ่อน เพียงแล้ว จับรถ jiggles คาร์ลา gasps เธอเห็นขอบของเสื้อ กระเป๋ารองเท้าที่นอนอยู่บนเบาะ flapping จากลมผ่านประตูรถเปิด นวดยืนมี mussed, pigtails รอบ ๆ ไร้ความยินดีบนใบหน้าของเธอ "ผมไปดำน้ำ เธอ whispers นวดเก็บมือของเขาออก นอนในปาล์มเธอมี pennies เงา dimes และไตรมาส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระเป๋าของคาร์ล่าได้เด้งหลุม กุญแจรถของเธอและสั่นเปลี่ยนแปลงหลวมล้อมรอบในของเสื้อของเธอ ผู้ซื้อจ้องมองที่เธอพลิกเสื้อขึ้นเอวสูงเพื่อขุดกำปั้นของเธอลึก ๆ ข้างในบุผ้าไหมไล่วัตถุที่เข้าใจยาก ลูกสาวของเธอเบคก้า, จ้องหลงใหล สี่ปีเธอมีรักใหม่สำหรับหลุม crannies ใต้ดินและอื่น ๆ ช่องลับ รองเท้าของคาร์ล่าใช้เวลาช่วงบ่ายทั้งหมดค้นหาห้อยจากข้อมือปวกเปียกของเบคก้า.
คาร์ล่าตั้งกุญแจรถ แต่ไม่เปลี่ยนแปลงหลวม ที่จอดรถห้างสรรพสินค้าที่เต็มไปด้วยคนเดินเท้าโม่ แหวนตุๆซานตาระฆังเป็นเอลฟ์ถือออกดีบุกกระป๋องเพื่อการกุศล คาร์ล่าเดินผ่านมาขอโทษ หิมะโคลนอยู่ในแทร็คป่อง snaps ลม.
ที่รถคาร์ล่าจะปิดเสื้อของเธอ เบคก้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับที่จะได้รับในและติเตียนประตูรถปิด สำหรับที่สองอาจจะสอง, คาร์ล่าไม่สามารถเห็นเธอ.
เมื่อชิงช้าประตูรถเปิดความรู้สึกของความเชื่อของถูกติดกับดักล้างมากกว่าคาร์ล่า เธอเงยหน้าขึ้นและลงความยาวรถ เธอไม่สามารถมองเห็นเบคก้าของหนูแดง Ribboned, ผมเปีย "เบคก้า?" เธอสายตาขึ้นแถวของรถที่เธอสแกนรอบ ดวงตาของเธอเลือกออกเสื้อกระพือนี่แขนทวีมีหมวกร่าเริง, ผ้าพันคอสีรุ้ง "น้ำผึ้งนี้เป็นเวลาที่จะเล่น no." คาร์ล่าวงการรถของเธอ ในราชประสงค์เธอดูใต้ แต่เห็นเพียงคราบน้ำมัน "คุณน้ำผึ้งพายที่ไหน? เบคก้า!"
ดวงตาของเธอจะเร็วกว่าขาของเธอ. พวกเขาเป็นสุนัขแข่งขึ้นและลงทางเดินของรถยึดที่เอวยาวมองหา pigtails บินกระโปรงผ้าฝ้ายลายตารางการตรวจสอบสีชมพู ผ้าพันคอมะนาวเชอร์เบท. หญิงชราใน Peacoat ทักเธอ "ลืมอะไร?"
"คุณจะได้เห็นสาวน้อยที่มีผมเปีย, เกี่ยวกับเจ้าสูง?" คาร์ล่าเป็นคลั่งในขณะนี้. เร็ว ๆ นี้สองหรือสามผู้ซื้อจะช่วยให้เธอ squelching หมู่ snowtracks ทอ, คดเคี้ยวในหมู่รถตะโกนสำหรับเบคก้า.
เธอไม่ปล่อยให้เบคก้าที่ร้านค้า? คาร์ล่าจะเริ่มสงสัยความเชื่อมั่นของจิตใจของเธอ. สถานที่การค้าจริงและไม่จริงผ่านเยื่อบาง. วิธีบอบบางเป็นความจริง. คาร์ล่าพุ่งกลับ . ภายในห้างสรรพสินค้า, revisiting ทุกร้านรองเท้าเสียงเล็ก ๆ เบคก้าของก้องในใจของเธอ - โหยหวนและความจำเป็น "ผมมายากลแม่ฉันสามารถหดขนาดของกฟภ.."
ไม่มีใครได้เห็นเบคก้าพนักงานร้าน don. 'T ยังจำเธอ. มีการต่อสู้ในหูของคาร์ล่าเป็น. ซี่โครงของเธอทำร้ายต่อยตาของเธอ. โลกของเธอ unzips. ในอีกด้านหนึ่งคาร์ล่า glimpses สลับกันจริงหนึ่งเชื่อใบ้ คาร์ล่าอีกจ้องไม่กะพริบตากลับมาที่เธอเช่นเดียวกับการสะท้อนน้ำ.
กลับไปที่รถของหญิงชราใน Peacoat admonishes เธอ "คุณควรจะได้ดูเธออย่างใกล้ชิด!"
ลมได้หยิบขึ้นมาตอนนี้สีเทาช่วงบ่ายปกคลุมโดย เย็น หญิงชรากลับบ้าน คนอื่น ๆ ที่ต้องการโชคเธอเสนอให้เรียกตำรวจ คาร์ล่าสะอื้นอย่างเปิดเผย.
"นี่คือไม่ตลก" เธอช่วยให้การทำซ้ำ ความรู้สึกของความเชื่อที่ล้างหลังคลื่นยักษ์ คาร์ล่าจำปริศนาจิ๊กซอว์ที่เธอต้องการรื้อถอนเมื่อเบคก้าเป็นสองการเรียนรู้ที่จะทำอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นครั้งแรก หนึ่งทั้งนาที, วินาทีถัดไปสองชิ้นขรุขระหายไปไม่มีที่ไหนที่จะพบว่าพวกเขาจะเล็ดรอดเข้าไปในอีกมิติหนึ่งผ่านเยื่อบุที่ซ่อนอยู่.
เพียงแค่นั้น jiggles จับรถ คาร์ล่าครึ่งผีครึ่ง; เธอเห็นขอบของเสื้อกระเป๋ารองเท้านอนอยู่บนเบาะรถยนต์, กระพือจากลมผ่านประตูรถเปิด เบคก้ายืนอยู่ตรงนั้น, ผมเปีย mussed, รอยยิ้มความยินดีบนใบหน้าของเธอ "ฉันไปดำน้ำ" เธอกระซิบ.
เบคก้าถือออกมือของเธอ นอนอยู่ในฝ่ามือของเธอเป็น pennies เงาสลึงและไตรมาส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คาร์ล่าก็แทงได้เด้งแล้วรู กุญแจรถของเธอและเปลี่ยนหลวมสั่นรอบชายเสื้อของเธอ ผู้ซื้อมองขณะที่เธอพลิกเสื้อขึ้นเอวสูงมุดของเธอกำปั้นลึกภายใน ผ้าซับใน ไล่ตามวัตถุที่ยากจะเข้าใจ ลูกสาวเธอ เบ็คก้า จ้องมองหลงใหล . สี่ปี เธอมีรักใหม่สำหรับหลุม crannies ชั้นใต้ดิน ไม่งั้นความลับช่องคู่ของรองเท้า คาร์ล่า ใช้เวลาตลอดบ่าย ค้นหาจาก เบ็คก้า มันย้วยห้อยข้อมือ
คาร์ล่าตั้งกุญแจรถ แต่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงหลวม ห้างสรรพสินค้าที่จอดรถเต็มกัดคนเดินเท้า เป็นซานต้าที่เต็มไปด้วยกลิ่นระฆังเป็นเอลฟ์ถือกระป๋องเพื่อการกุศล คาร์ล่าเดินที่ผ่านมา เสียใจ ทำหิมะโคลนอยู่ในแทร็ค ลมพูดตะกุกตะกัก
ในรถ คาร์ล่าจะปิดเสื้อของเธอเบ็คก้า กำลังจะขึ้นรถ และประตูรถกระแทกปิด . สำหรับที่สองหรือสอง คาร์ล่า ไม่เห็นเธอ
เมื่อประตูรถเปิด ชิงช้า , ความรู้สึกของการปฏิเสธศรัทธา ที่หลงลมปาก ล้างมากกว่า คาร์ล่า เธอดูดีขึ้น และ ลง รถ ความยาว เธอไม่สามารถเห็น เบ็คก้า เป็นสายใยที่ลอก , สีแดง , หางเปีย " ก้า " เธอเหลือบมองขึ้นแถวของรถยนต์ เธอสแกนรอบๆ ตาเธอเลือกออกกระพือเสื้อที่นี่เป็นเสื้อมีหมวก Tweed , ร่าเริง , ผ้าพันคอสีรุ้ง . " ที่รัก , นี่ไม่ใช่เวลาที่จะเล่น " คาร์ล่า วงการรถของเธอ ในตอนนี้ เธอดูอยู่ แต่เห็นเพียงคราบน้ำมัน " ที่คุณพายน้ำผึ้ง เบคก้า ! "
ดวงตาเร็วกว่าเธอขา พวกสุนัขล่าเนื้อแข่งขึ้นและลงทางเดินรถ ยึดที่เอว ความยาว ค้นหา pigtails บิน , ผ้าฝ้ายลายตารางหมากรุกชมพูตรวจกระโปรงมะนาวเชอเบท ผ้าพันคอ หญิงชราในเสื้อขนสัตว์ accosts เธอ " ลืมอะไร ? "
" คุณเห็นสาวน้อยกับ pigtails , เกี่ยวกับเจ้าสูง ? คาร์ล่าก็คลั่งแล้ว เร็วๆนี้ , 2 หรือ 3 จะเลือกช่วยเธอ . ใน snowtracks Tufted , zigzagging ระหว่างรถ ตะโกน ให้เบ็คก้า
เธอทิ้งเบคก้าในร้านค้า ? คาร์ล่าเริ่มสงสัย certainties ของจิตใจเธอจริงและไม่จริงค้าสถานที่ผ่านเยื่อบาง ๆ แล้วความจริงมันคืออะไร คาร์ล่าขีดข้างในห้าง แค่ไปร้านรองเท้า เบ็คก้า เสียงเล็กๆดังก้องในจิตใจของเธอและโหยหวนขวาง " ฉันมายากล มามา ฉันสามารถหดขนาดของถั่ว " .
ไม่มีใครเห็น เบ็คก้า ร้านคนจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเธอ มันเป็นเสียงในหูคาร์ล่า . เธอซี่โครงเจ็บดวงตาของเธอ ต่อย โลกของเธอ unZIPs . อีกด้านหนึ่ง คาร์ล่ามองอีกมิติหนึ่ง หนึ่งเสียงไม่อยากเชื่อ คาร์ล่าอื่นซึ่งไม่กระพริบตาจ้องมองกลับมาที่เธอชอบเงาสะท้อนน้ำ .
กลับมาที่รถ หญิงชราในขนสัตว์ admonishes ของเธอ " คุณต้องจับตาดูเธออย่างใกล้ชิด !
ลมได้รับตอนนี้ บ่ายสีเทาปกคลุมโดยเย็น หญิงชราไปกลับบ้านคนอื่นต้องการโชคของเธอ ให้โทรหาตำรวจ คาร์ล่าสะอื้นอย่างเปิดเผย
" นี่ไม่ตลกเลยนะ " เธอยังคงซ้ำรอยเดิม ความรู้สึกที่ออกมาถล่มหลังคลื่นยักษ์ คาร์ล่าจำจิ๊กซอว์ที่เธอจะรื้อถอนเมื่อ เบ็คก้า เป็นสอง เรียนรู้การทำครั้งแรก หนึ่งนาทีเต็ม สองข้าง สองชิ้นที่ขาดหายไป , ไม่มีที่ไหนเลยที่จะพบเช่นถ้าพวกเขาจะเล็ดรอดเข้ามาในมิติอื่นผ่านซับซ่อน
ก็จับรถ jiggles . คาร์ล่า อ้าปากค้าง เธอเห็นขอบของเสื้อ กระเป๋า รองเท้า นอนบนเบาะรถสะบัดจากลมผ่านการเปิดประตูรถยนต์ เบคก้ายืนอยู่ที่นั่น , pigtails mussed ยิ้มยินดีบนใบหน้าของเธอ . ผมไปดำน้ำ " เธอกระซิบ
ก้าถือมือของเธอ นอนอยู่ในฝ่ามือของเธอเป็นเงากันหยอดเหรียญ , และไตรมาส