Discourse analysis has continued to

Discourse analysis has continued to develop since the 1960s. The idea that multiple discourses coexisted in time, and that historians might usefully consider what gave these “languages” their meanings, their expression or social enactment, was only slowly accepted. For many historians, such questions seemed to distract historical inquiry from its “real” (empirical) task of uncovering the past and to carry historical research away from social reality and toward an obsession with the mere form of historical representation. Foucault appealed to many historians, however, because he suggested possible links between discourse and specific social institutions. The work of other critics such as Derrida or Barthes, by contrast, seemed to focus much more on the internal problems of texts and writing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วาทกรรมวิเคราะห์ได้อย่างต่อเนื่องในการพัฒนาตั้งแต่ปี 1960 คิดว่า หลายประการ coexisted เวลา และที่นักประวัติศาสตร์อาจ usefully พิจารณาอะไรให้ "ภาษา" ความหมายของ นิพจน์ หรือ ออกสังคม ของพวกเขายอมรับช้าเท่านั้น สำหรับนักประวัติศาสตร์หลาย เช่นคำถามที่ดูเหมือนจะ กวนใจคำถามทางประวัติศาสตร์จากความ "จริง" (ประจักษ์) งานเปิดเจอทุ่นระเบิดผ่านมา และดำเนินการวิจัยทางประวัติศาสตร์ จากความเป็นจริงทางสังคม และ ต่อการครอบงำด้วยตัวแสดงทางประวัติศาสตร์เพียง Foucault อุทธรณ์นักประวัติศาสตร์หลาย ไร เพราะเขาแนะนำลิงค์ได้ระหว่างวาทกรรมและสถาบันเฉพาะทางสังคม โดยคมชัด การทำงานของนักวิจารณ์อื่น ๆ เช่น Derrida Barthes ประจักษ์มากเน้นปัญหาภายในของข้อความและการเขียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์วาทกรรมได้อย่างต่อเนื่องในการพัฒนาตั้งแต่ปี 1960 ความคิดที่ว่าวาทกรรมหลายพึ่งในเวลาและประวัติศาสตร์ที่เป็นประโยชน์อาจพิจารณาให้สิ่งเหล่านี้ "ภาษา" ความหมายของการแสดงออกหรือการตรากฎหมายทางสังคมเป็นเพียงการได้รับการยอมรับอย่างช้าๆ สำหรับนักประวัติศาสตร์หลายคำถามดังกล่าวดูเหมือนจะหันเหความสนใจสอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมทางประวัติศาสตร์จาก "ของจริง" มัน (เชิงประจักษ์) งานของการเปิดโปงที่ผ่านมาและที่จะดำเนินการวิจัยทางประวัติศาสตร์ออกไปจากความเป็นจริงทางสังคมและความหลงใหลที่มีต่อการที่มีรูปแบบของการเป็นตัวแทนเพียงประวัติศาสตร์ Foucault ยื่นอุทธรณ์ไปยังนักประวัติศาสตร์หลายคนอย่างไรเพราะเขาบอกว่าการเชื่อมโยงไปได้ระหว่างวาทกรรมและสถาบันทางสังคมที่เฉพาะเจาะจง การทำงานของนักวิจารณ์อื่น ๆ เช่นแดริด้าหรือ Barthes ตรงกันข้ามดูเหมือนจะให้ความสำคัญมากขึ้นในปัญหาภายในของข้อความและการเขียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์วาทกรรมที่มีต่อการพัฒนาตั้งแต่ 1960 แนวคิดวาทกรรม coexisted หลายในเวลา และนักประวัติศาสตร์อาจเป็นประโยชน์พิจารณาอะไรให้เหล่านี้ " ภาษา " ความหมาย การแสดงออก หรือกฎหมายของสังคม , เป็นเพียงค่อยๆ ยอมรับ หลายประวัติศาสตร์คำถามนี้ดูเหมือนจะรบกวนสอบถามประวัติจาก " ของจริง " ( เชิงประจักษ์ ) งานเปิดโปงอดีตและดำเนินการวิจัยทางประวัติศาสตร์ ห่างจากความเป็นจริงของสังคมและต่อหลงใหลแบบฟอร์มเพียงของการเป็นตัวแทนทางประวัติศาสตร์ ฟูโกยื่นอุทธรณ์นักประวัติศาสตร์หลายคน อย่างไรก็ตาม เพราะเขาแนะนำการเชื่อมโยงได้ระหว่างวาทกรรมและสถาบันทางสังคมที่เฉพาะเจาะจงงานของนักวิจารณ์อื่น ๆเช่น แดร์ริดาหรือ Barthes , โดยคมชัด , ดูเหมือนจะมุ่งเน้นมากขึ้นในปัญหาภายในของข้อความที่เขียน