growth was still achieved with an a

growth was still achieved with an average rate of 8.5 per cent from 1975 to 1978. Average
growth rate declined to 5 per cent per annum between 1980 and 1985. It should, however, be
noted that Thailand’s economy has been dynamic5
and satisfactory compared to Latin
American countries or other developing countries adversely affected by the world crisis in the
early 1980s (see Huges and Singh, 1991), especially some Asian countries e.g., the
Philippines (see Oshima, 1993; Ranis and Mahmood, 1992; Yoshihara, 1995). The growth
rate further accelerated for the four years (1987-1990) and has recorded approximately 10 per
cent per annum since the late 1980s. At present, Thailand is cited as one of the fastest
growing countries. The role of the agricultural sector which has been the main contributor to
GDP in Thai economic history has been steadily declining and in fact, between 1970 and
1990 growth rates in agriculture were about 4 per cent per annum. It was estimated to be the
lowest between 1986 and 1990 and it is interesting to note that the growth rate in the
agricultural sector became unexpectedly negative in 1987 and 1990. In contrast, the growth
of the manufacturing sectors has been more impressive. By 1980, manufacturing sectors in
both the import-substituting and local manufacturing sectors became the largest contributors
to the economy and indeed this transformation can be understood from post war tendency of
the state intervention to heavily tax the staple primary crop, in rice, in the form of export
premiums or rice premiums. This very important taxation has substantially affected most
Thai farmers for longer than anyone can imagine (see Siamwalla, 1975; Thanapornpun,
1985). It was indeed negative protection for Thai farmers who have provided cheap food and
labour for the manufacturing sector in Bangkok which is supposedly caused by the urban
“bias excessive” pursuit of ISS. Rice is certainly a wage good in the sense that labour spends
most of its wage income on rice6
The heavy rice taxation was first imposed when great Britain
demanded that Thailand pay her war indemnity in rice and the Thai Rice Office was urgently

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

growth was still achieved with an average rate of 8.5 per cent from 1975 to 1978. Averagegrowth rate declined to 5 per cent per annum between 1980 and 1985. It should, however, benoted that Thailand’s economy has been dynamic5 and satisfactory compared to LatinAmerican countries or other developing countries adversely affected by the world crisis in theearly 1980s (see Huges and Singh, 1991), especially some Asian countries e.g., thePhilippines (see Oshima, 1993; Ranis and Mahmood, 1992; Yoshihara, 1995). The growthrate further accelerated for the four years (1987-1990) and has recorded approximately 10 percent per annum since the late 1980s. At present, Thailand is cited as one of the fastestgrowing countries. The role of the agricultural sector which has been the main contributor toGDP in Thai economic history has been steadily declining and in fact, between 1970 and1990 growth rates in agriculture were about 4 per cent per annum. It was estimated to be thelowest between 1986 and 1990 and it is interesting to note that the growth rate in theagricultural sector became unexpectedly negative in 1987 and 1990. In contrast, the growthof the manufacturing sectors has been more impressive. By 1980, manufacturing sectors inboth the import-substituting and local manufacturing sectors became the largest contributorsto the economy and indeed this transformation can be understood from post war tendency ofการแทรกแซงของรัฐมากภาษีพืชหลักหลัก ข้าว ในรูปแบบของการส่งออกเบี้ยหรือข้าวค่าจ้างพิเศษ ภาษีนี้สำคัญมากมีผลกระทบมากที่สุดเกษตรกรไทยที่ยาวกว่ากว่าใครสามารถจินตนาการ (ดู Siamwalla, 1975 Thanapornpunปี 1985) ถูกป้องกันการลบแน่นอนสำหรับเกษตรกรไทยที่มีให้อร่อย และแรงงานในภาคการผลิตในกรุงเทพที่คาดคะเนการเกิดขึ้น โดยการเมืองแสวงหา "อคติมากเกินไป" ของ ISS ข้าวเป็นค่าจ้างที่ดีในแง่ที่ใช้แรงงานส่วนใหญ่ของรายได้ของค่าจ้างบน rice6 ภาษีข้าวหนักก่อนถูกบังคับเมื่อดีสหราชอาณาจักรแค่ค่าจ้างไทยที่เธอเล่นสงครามในสำนักงานข้าวไทยและข้าวได้อย่างเร่งด่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเจริญเติบโตก็ประสบความสำเร็จยังคงอยู่กับอัตราเฉลี่ยร้อยละ 8.5 จากปี 1975 ปี 1978
เฉลี่ยอัตราการเติบโตลดลงเหลือร้อยละ5 ต่อปีระหว่างปี 1980 และปี 1985
มันควรอย่างไรจะตั้งข้อสังเกตว่าเศรษฐกิจไทยได้รับdynamic5
และความพึงพอใจเมื่อเทียบกับละติน
ประเทศอเมริกาหรือประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆ
ได้รับผลกระทบจากวิกฤตโลกในช่วงต้นทศวรรษ1980 (ดู Huges และซิงห์, 1991)
โดยเฉพาะอย่างยิ่งบางประเทศในเอเชียเช่นที่ประเทศฟิลิปปินส์(ดู Oshima 1993; Ranis และลอย, 1992; Yoshihara, 1995) การเจริญเติบโตอัตราเร่งอีกสี่ปี (1987-1990) และได้บันทึกไว้ประมาณ 10 เปอร์เซ็นต์ต่อปีนับตั้งแต่ช่วงปลายปี 1980 ปัจจุบันประเทศไทยมีการอ้างว่าเป็นหนึ่งในที่เร็วที่สุดในประเทศที่เพิ่มขึ้น บทบาทของภาคเกษตรที่ได้รับการสนับสนุนหลักของ GDP ในประวัติศาสตร์เศรษฐกิจไทยได้รับการลดลงเรื่อย ๆ และในความเป็นจริงระหว่างปี 1970 และปี1990 อัตราการเจริญเติบโตในภาคเกษตรกรรมมีประมาณร้อยละ 4 ต่อปี มันเป็นที่คาดว่าจะเป็นต่ำสุดระหว่างปี 1986 และปี 1990 และเป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าอัตราการเจริญเติบโตในที่ภาคเกษตรกลายเป็นเชิงลบโดยไม่คาดคิดในปี1987 และปี 1990 ในทางตรงกันข้ามการเจริญเติบโตของภาคการผลิตที่ได้รับน่าประทับใจมากขึ้น 1980 โดยภาคการผลิตในทั้งการนำเข้าทดแทนและภาคการผลิตในท้องถิ่นกลายเป็นผู้ให้ข้อมูลที่ใหญ่ที่สุดต่อเศรษฐกิจและแน่นอนการเปลี่ยนแปลงนี้สามารถเข้าใจได้จากแนวโน้มหลังสงครามของการแทรกแซงของรัฐที่จะหนักภาษีพืชหลักหลักในข้าวในรูปแบบของการส่งออกพรีเมี่ยมหรือพรีเมี่ยมข้าว นี้การจัดเก็บภาษีที่สำคัญมากได้รับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญได้มากที่สุดเกษตรกรไทยได้นานกว่าทุกคนสามารถจินตนาการ (ดูสยามวาลา, 1975; Thanapornpun, 1985) มันเป็นจริงการป้องกันเชิงลบสำหรับเกษตรกรไทยที่ได้ให้อาหารราคาถูกและแรงงานในภาคการผลิตในเขตกรุงเทพมหานครซึ่งมีสาเหตุมาจากการคาดคะเนเมืองแสวงหา"อคติมากเกินไป" ของสถานีอวกาศนานาชาติ ข้าวแน่นอนค่าจ้างที่ดีในแง่ที่ว่าแรงงานที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ของรายได้ค่าจ้างในวันที่ rice6 เก็บภาษีข้าวหนักถูกบังคับครั้งแรกเมื่อดีอังกฤษเรียกร้องให้ประเทศไทยจ่ายค่าปฏิกรรมสงครามของเธอในข้าวและสำนักงานข้าวไทยเป็นอย่างเร่งด่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเจริญเติบโตยังประสบกับอัตราเฉลี่ย 8.5 เปอร์เซ็นต์จาก 2518 ถึง 2521 อัตราการเติบโตเฉลี่ย
ลดลงร้อยละ 5 ต่อปีระหว่างปี 1980 และ 1985 มันควร อย่างไรก็ตาม ถูก
กล่าวว่า เศรษฐกิจของประเทศไทยได้ถูก dynamic5
และน่าพอใจเมื่อเทียบกับประเทศละติน
อเมริกันหรือประเทศผลกระทบจากวิกฤติโลกในช่วงต้นทศวรรษที่ 1980 และ
( ดู วจ ซิงห์1991 ) โดยเฉพาะบางประเทศในเอเชีย เช่น ฟิลิปปินส์ ,
( เห็นชิมะ , 1993 ; เรนิส และ Mahmood , 1992 ; โยะชิฮะระ , 1995 ) อัตราการเจริญเติบโต
เร่งต่อไปสำหรับสี่ปี ( 1987-1990 ) และมีการบันทึกประมาณ 10 เปอร์เซ็นต์ต่อปีต่อ
ตั้งแต่ปลายยุค ปัจจุบัน ประเทศไทยเป็นประเทศที่อ้างเป็นหนึ่งเติบโตเร็วที่สุด

บทบาทของภาคเกษตรกรรมซึ่งมีผู้สนับสนุนหลัก

GDP ในประวัติศาสตร์เศรษฐกิจของไทยได้ลดลงอย่างต่อเนื่อง และในความเป็นจริง ระหว่างปี 1970 และปี 1990 อัตราการเติบโตในภาคเกษตรกรรม
ประมาณ 4 เปอร์เซ็นต์ต่อปี มันน่าจะ
ต่ำสุดระหว่างปี 1986 และ 1990 และเป็นที่น่าสนใจที่จะทราบว่าอัตราการเจริญเติบโตใน
ภาคเกษตรเป็นลบอย่างไม่คาดคิดใน 1987 และ 1990 ในทางตรงกันข้ามการเจริญเติบโต
ของภาคการผลิตได้รับที่น่าประทับใจมากขึ้น โดยปี 1980 ภาคการผลิตใน
ทั้งนำเข้าแทนท้องถิ่น และภาคการผลิตที่ใหญ่ที่สุด ผู้กลายเป็น
เพื่อเศรษฐกิจ และแน่นอนการเปลี่ยนแปลงนี้สามารถเข้าใจได้จากสงครามแนวโน้ม
โพสต์การแทรกแซงเพื่อหนักภาษีพืชผลหลัก , หลักในข้าว ในรูปแบบของค่าเบี้ยส่งออก
หรือเบี้ยประกันข้าว ภาษีอากรที่สำคัญ มีเกษตรกรได้รับผลกระทบอย่างมาก คนไทยส่วนใหญ่
นานกว่าใครสามารถจินตนาการ ( เห็น สยามวาลา , 1975 ; thanapornpun
, 1985 ) มันถูกป้องกันเชิงลบสำหรับชาวนาไทยที่ได้ให้อาหารราคาถูกและ