With regard to the role of the body

With regard to the role of the body in psychotherapy, Gallese (2009) states, “ Empathy is to by conceived as the outcome of our natural tendency to experience our interpersonal relationship first and foremost at the implicit level of intercorporeity , that is the mutual resonance of intentionally meaningful sensory-motor behaviors” (p. 523). Modell (2006) suggests that “ we innately reverberate to the movement of the other” (p. 186). He continues “ we use our bodies as a template that makes us feel our way into the other’s experience … The roots of empathy are in the in the body ….and this process occurs unconsciously” (p.187).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกี่ยวกับบทบาทของร่างกายในจิตบำบัด อเมริกา Gallese (2009) "เอาใจใส่จะโดยรู้สึกเป็นผลของแนวโน้มตามธรรมชาติของเราสัมผัสความสัมพันธ์มนุษยสัมพันธ์ของเราอันดับแรกระดับนัยของ intercorporeity ที่ว่าการสั่นพ้องที่ร่วมกันของลักษณะทางประสาทสัมผัสมอเตอร์ตั้งใจสื่อความหมาย" (p. 523) Modell (2006) แนะนำว่า "เรา innately ระลอกการเคลื่อนไหวของอีก" (p. 186) เขายังคง "เราใช้ร่างกายของเราเป็นแบบที่ทำให้เรารู้สึกว่าทางเข้าอื่น ๆ ของประสบการณ์ใช้งาน... รากของเอาใจใส่อยู่ในที่ในร่างกาย... และกระบวนการนี้เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว " (p.187)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกี่ยวกับบทบาทของร่างกายในจิตบำบัด, Gallese (2009) ฯ "คือการเอาใจใส่โดยคิดว่าเป็นผลมาจากแนวโน้มตามธรรมชาติของเราที่จะได้สัมผัสกับความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลของเราครั้งแรกและสำคัญที่สุดที่ระดับนัยของ intercorporeity ที่เป็นเสียงสะท้อนซึ่งกันและกัน ความหมายของพฤติกรรมเจตนาประสาทสัมผัสมอเตอร์ "(พี. 523) เดลล์ (2006) แสดงให้เห็นว่า "เรากำเนิดก้องกับการเคลื่อนไหวของคนอื่น" (พี. 186) เขายังคง "เราใช้ร่างกายของเราเป็นแม่แบบที่ทำให้เรารู้สึกว่าวิธีการของเราเป็นประสบการณ์อื่น ๆ ... รากของความเห็นอกเห็นใจอยู่ในในร่างกาย ... .and กระบวนการนี​​้เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว" (p.187)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกี่ยวกับบทบาทของร่างกายในจิตบำบัด gallese ( 2009 ) รัฐ " เอาใจใส่คือโดยรู้สึกเป็นผลของแนวโน้มตามธรรมชาติของเราประสบการณ์ความสัมพันธ์ของเรา แรกและสำคัญที่สุดที่ระดับนัยของ intercorporeity ที่เป็นเสียงก้องร่วมกันจงใจให้มีความหมายในเชิงพฤติกรรม มอเตอร์ " ( หน้า 523 )แบบ ( 2006 ) แสดงให้เห็นว่า " เราโดยกำเนิด ก้องกังวานเพื่อการเคลื่อนไหวของอื่น ๆ " ( หน้า 186 ) เขายังคง " เราใช้ร่างกายของเราเป็นแม่แบบที่ทำให้เรารู้สึกอย่างนั้น ๆเป็นประสบการณ์ . . . . . . . รากของผู้อื่นอยู่ในร่างกาย . . . และกระบวนการนี้จะเกิดขึ้นอย่างไม่รู้ตัว " (
p.187 )