I blame society for the sad state o

I blame society for the sad state of adult fitness in the Western world. We’re raised to believe that giving of ourselves is noble and good. If you’re religious, you might have twice as much pressure to be unselfish. All our lives we are told it’s better to give than to receive. We’re programmed for unselfish behavior by society, our parents, and
even our genes to some extent. The problem is that our obsession with generosity causes people to think in the short term. We skip exercise to spend an extra hour helping at home. We buy fast food to save time to help a coworker with a problem. At every turn, we cheat our own future to appear generous today.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมโทษสังคมรัฐเศร้าออกกำลังกายสำหรับผู้ใหญ่ในโลกตะวันตก เรากำลังยกเชื่อว่า ของตนเองให้สูงส่ง และดี หากคุณกำลังทางศาสนา คุณอาจมากกว่าสองเท่าความดันจะ unselfish ชีวิตของเราเราจะบอกไปให้กว่าจะได้รับ เรากำลังตั้งโปรแกรมสำหรับพฤติกรรม unselfish สังคม พ่อแม่ของเรา และแม้เรายีนบ้าง ปัญหาคือ ที่ครอบงำจิตใจของเรา ด้วยความเอื้ออาทรทำให้คนคิดว่า ในระยะสั้น เราข้ามการออกกำลังกายการใช้ชั่วโมงพิเศษช่วยที่บ้าน เราซื้ออาหารอย่างรวดเร็วเพื่อประหยัดเวลาเพื่อช่วยเพื่อนร่วมงาน มีปัญหา ที่เปิดทุก เราโกงอนาคตของเราเองให้ปรากฏขนาดใหญ่ปัจจุบัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมตำหนิสังคมรัฐเศร้าของการออกกำลังกายสำหรับผู้ใหญ่ในโลกตะวันตก เรากำลังยกขึ้นไปเชื่อว่าการให้ของตัวเองและเป็นเกียรติที่ดี หากคุณเป็นศาสนาที่คุณอาจมีความดันสองเท่าที่จะเป็นไม่เห็นแก่ตัว ชีวิตของเราทั้งหมดเราจะบอกว่ามันจะดีกว่าที่จะให้มากกว่าที่จะได้รับ เรากำลังตั้งโปรแกรมสำหรับพฤติกรรมที่ไม่เห็นแก่ตัวจากสังคมที่พ่อแม่ของเราและ
แม้ยีนของเราไปบ้าง ปัญหาคือว่าครอบงำจิตใจของเราที่มีความเอื้ออาทรทำให้คนที่จะคิดว่าในระยะสั้น เราข้ามการออกกำลังกายที่จะใช้จ่ายชั่วโมงพิเศษช่วยที่บ้าน เราซื้ออาหารได้อย่างรวดเร็วเพื่อประหยัดเวลาที่จะช่วยให้ผู้ร่วมงานที่มีปัญหา ที่เปิดทุกเราโกงในอนาคตของเราเองที่จะปรากฏใจกว้างในวันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมโทษสมาคมรัฐเศร้าของฟิตเนสสำหรับผู้ใหญ่ในโลกตะวันตก เรายกให้เชื่อได้ว่าการให้ตนเองมีคุณธรรมและความดี หากคุณกำลังทางศาสนา คุณอาจได้เป็นสองเท่าของแรงดันมากจะไม่เห็นแก่ตัว ทั้งหมดชีวิตของเราที่เราบอกว่ามันเป็นดีกว่าที่จะให้มากกว่าที่จะรับ เราถูกโปรแกรมมาไม่เห็นแก่ตัวพฤติกรรมสังคม พ่อแม่ของเราและ
แม้แต่ยีนที่มีขอบเขตปัญหาคือความหลงใหลของเรากับความเอื้ออาทรทำให้คนคิดว่าในระยะสั้น เราข้ามการออกกำลังกายที่จะใช้จ่ายชั่วโมงพิเศษช่วยที่บ้าน เราซื้ออาหารได้อย่างรวดเร็วเพื่อประหยัดเวลาช่วยเพื่อนร่วมงานที่มีปัญหา ทุกครั้งเราโกงอนาคตของเราเองให้ปรากฏที่ใจดีวันนี้