and it directs attention away from

and it directs attention away from the way in which a text is constructed and why (Martin et al., 1994). A significant consequence of this latter is that the teacher has no grounds for intervening in any direct way; she has no rationale for evaluation or critique of a piece of writing. In addition, learners are not given the opportunity to develop command of the higher-status genres--- as Schleppegrell (2004) points out:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และมันเป็นการชักจูงความสนใจจากวิธีการที่สร้างข้อความ และเหตุผล (Martin et al. 1994) ผลสำคัญจากหลังนี้คือการ ที่ครูมีไม่มีเหตุผลที่แทรกแซงในทางใด ๆ ตรง เธอมีเหตุผลไม่มีการประเมินหรือการเขียน นอกจากนี้ ผู้เรียนไม่ได้รับโอกาสในการพัฒนาคำสั่งของประเภทสถานะสูงกว่า-เป็น Schleppegrell (2004) ชี้ออก:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และจะนำความสนใจไปจากวิธีการที่ข้อความจะถูกสร้างขึ้นและทำไม (มาร์ติ et al., 1994) เป็นผลอย่างมีนัยสำคัญหลังนี้คือการที่ครูมีพื้นที่สำหรับการแทรกแซงในทางตรงใด ๆ ; เธอมีเหตุผลสำหรับการประเมินผลหรือวิจารณ์ส่วนของการเขียนไม่มี นอกจากนี้ผู้เรียนจะไม่ได้รับโอกาสในการพัฒนาคำสั่งของประเภทสถานะที่สูงขึ้น --- เป็น Schleppegrell (2004) ชี้ให้เห็น:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และจะนำความสนใจไปจากวิธีการที่ข้อความถูกสร้างและทำไม ( มาร์ติน et al . , 1994 ) ผลสำคัญของหลังนี้คือ ครูไม่มีเหตุแทรกแซงในวิธีใด ๆโดยตรง เธอไม่มีเหตุผลในการประเมิน หรือ วิจารณ์ ชิ้นส่วนของการเขียน นอกจากนี้ผู้เรียนจะไม่ได้รับโอกาสที่จะพัฒนาคำสั่งของสูงกว่าประเภทสถานะ --- เป็น schleppegrell ( 2004 ) จุดออก :