The New Wave (French: La Nouvelle V

The New Wave (French: La Nouvelle Vague) is a blanket term coined by critics for a group of French filmmakers of the late 1950s and 1960s.
Although never a formally organized movement, the New Wave filmmakers were linked by: their self-conscious rejection of the literary period pieces being made in France and written by novelists; their spirit of youthful iconoclasm; the desire to shoot more current social issues on location; and their intention of experimenting with the film form. "New Wave" is an example of European art cinema.[2] Many also engaged in their work with the social and political upheavals of the era, making their radical experiments with editing, visual style and narrative part of a general break with the conservative paradigm.
Using portable equipment and requiring little or no set up time, the New Wave way of filmmaking presented a documentary style. The films exhibited direct sounds on film stock that required less light. Filming techniques included fragmented, discontinuous editing, and long takes. The combination of objective realism, subjective realism, and authorial commentary created a narrative ambiguity in the sense that questions that arise in a film are not answered in the end.[3

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คลื่นลูกใหม่ (ฝรั่งเศส: La Nouvelle Vague) เป็นคำครอบคลุมที่แต่ง โดยนักวิจารณ์สำหรับกลุ่มของผู้สร้างภาพยนตร์ฝรั่งเศสปลายปี 1950 และทศวรรษที่ 1960แม้ว่าไม่เคยเคลื่อนไหวอย่างเป็นระเบียบ ผู้สร้างภาพยนตร์คลื่นลูกใหม่เชื่อมโยงโดย: การปฏิเสธของพวกเขากังวลของวรรณกรรมชิ้นระยะเวลาการทำในฝรั่งเศส และเขียน โดยขุนนาง เอนเอียงอ่อนเยาว์ วิญญาณของพวกเขา ความปรารถนาที่จะถ่ายภาพสังคมปัจจุบันมากตำแหน่ง และความตั้งใจของการทดลองกับแบบฟิล์ม "คลื่นลูกใหม่" เป็นตัวอย่างของภาพยนตร์ศิลปะยุโรป [2] หลายคนยังมีส่วนร่วมในงานกับความวุ่นวายทางสังคม และการเมืองของยุค ทำการทดลองของพวกเขารุนแรงกับการแก้ไข ลักษณะการแสดงผลและส่วนหนึ่งเล่าเรื่องของพักผ่อนทั่วไปกับกระบวนทัศน์แบบอนุรักษ์นิยมใช้อุปกรณ์แบบพกพา และต้อง ไม่ตั้งค่าเวลา วิธีคลื่นลูกใหม่ของภาพยนตร์นำเสนอรูปแบบสารคดี ภาพยนตร์ที่แสดงโดยตรงเสียงในสต็อกฟิล์มที่ต้องการแสงน้อย เทคนิคการถ่ายทำรวมกระจัดกระจาย ไม่ต่อเนื่องการแก้ไข และใช้เวลานาน ของวัตถุประสงค์ความสมจริง อัตนัยสมจริง authorial บรรยายสร้างความคลุมเครือที่บรรยายในแง่ที่คำถามที่เกิดขึ้นในภาพยนตร์ไม่ตอบในสุด [3

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คลื่นลูกใหม่ (ฝรั่งเศส: La Nouvelle Vague) เป็นคำผ้าห่มประกาศเกียรติคุณจากนักวิจารณ์สำหรับกลุ่มของผู้สร้างภาพยนตร์ของฝรั่งเศสในช่วงปลายปี 1950 และ 1960
แม้ว่าจะไม่เคยมีการเคลื่อนไหวอย่างเป็นทางการจัด, ผู้สร้างภาพยนตร์คลื่นลูกใหม่ที่ถูกเชื่อมโยงโดย: ปฏิเสธประหม่าของพวกเขาในชิ้นระยะเวลาวรรณกรรมถูกทำในฝรั่งเศสและเขียนโดยนักเขียนนวนิยาย; จิตวิญญาณของพวกเขาเอนเอียงอ่อนเยาว์; ความปรารถนาที่จะยิงประเด็นทางสังคมที่เป็นปัจจุบันมากขึ้นในสถานที่; และความตั้งใจของพวกเขาจากการทดลองกับรูปแบบภาพยนตร์ "คลื่นลูกใหม่" เป็นตัวอย่างของศิลปะภาพยนตร์ยุโรป. [2] หลายคนยังมีส่วนร่วมในการทำงานของพวกเขาด้วยความวุ่นวายทางสังคมและการเมืองในยุคนั้นทำให้การทดลองที่รุนแรงของพวกเขาด้วยการแก้ไขภาพสไตล์การเล่าเรื่องและเป็นส่วนหนึ่งของการพักผ่อนทั่วไปที่มีกระบวนทัศน์อนุรักษ์นิยม
การใช้อุปกรณ์พกพาและกำหนดให้เพียงเล็กน้อยหรือไม่มีการตั้งค่าเวลาวิธีที่คลื่นลูกใหม่ของการสร้างภาพยนตร์ที่นำเสนอรูปแบบสารคดี ภาพยนตร์ที่แสดงเสียงโดยตรงในสต็อกฟิล์มที่จำเป็นต้องใช้ไฟน้อย เทคนิคการถ่ายทำรวมถึงการแยกส่วนการแก้ไขต่อเนื่องและใช้เวลานาน การรวมกันของความสมจริงวัตถุประสงค์สมจริงอัตนัยและความเห็น authorial สร้างความคลุมเครือการเล่าเรื่องในแง่ที่ว่าคำถามที่เกิดขึ้นในภาพยนตร์เรื่องนี้ยังไม่ได้ตอบในท้ายที่สุด. [3

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คลื่นลูกใหม่ ( ฝรั่งเศส : ลามานูแวลคลุมเครือ ) คือ ระยะ coined โดยผ้าห่มวิจารณ์กลุ่มผู้สร้างภาพยนตร์ฝรั่งเศสในปลายปี 1950 และ 1960 .แต่ไม่เคยจัดอย่างเป็นทางการเคลื่อนไหวผู้สร้างภาพยนตร์คลื่นลูกใหม่ที่ถูกเชื่อมโยงโดย : ปฏิเสธประหม่าของวรรณกรรมยุคชิ้นถูกทำในฝรั่งเศส และเขียนโดยนักเขียน ; จิตวิญญาณของหนุ่มการทำลายรูปเคารพ ; ความปรารถนาที่จะยิงประเด็นทางสังคมในปัจจุบันมากขึ้นในสถานที่ และความตั้งใจของพวกเขาในการทดสอบกับรูปแบบภาพยนตร์ . คลื่นใหม่ " เป็นตัวอย่างของภาพยนตร์ศิลปะยุโรป . [ 2 ] หลายยังหมั้นในงานของตนเองกับสถานการณ์ทางสังคมและการเมืองในยุคนั้น ทำให้ผลการทดลองของพวกเขาหัวรุนแรงกับการแก้ไขรูปแบบภาพและการเล่าเรื่อง ส่วนพักทั่วไปรูปแบบอนุรักษ์นิยมการใช้อุปกรณ์พกพา และต้องการเพียงเล็กน้อย หรือไม่มีกำหนดเวลา , คลื่นใหม่วิธีปราดเปรื่องเสนอแบบสารคดี ภาพยนตร์ ) เสียงโดยตรงในหุ้นภาพยนตร์ที่ใช้แสงน้อย การถ่ายทำเทคนิคอยู่กระจัดกระจาย , ความแก้ไข และยาวนาน การรวมกันของวัตถุประสงค์สัจนิยมสัจนิยมอัตนัย และ authorial ความเห็นสร้างความคลุมเครือในการความรู้สึกว่า คำถามที่เกิดขึ้นในหนังไม่ตอบ ในที่สุด [ 3