According to media psychology the c

According to media psychology the credibility of an information source is defined as the amount to which people regard a message as reliable and upright (Batinic 2008, 300). It includes the two dimensions “expertise” and “trustworthiness“. The first dimension refers to the communicator’s capability to put forward valid assertions, the second one to the credibility that is ascribed to a message from the receiver’s point of view (Hovland, Janis and Kelley 1953, 22). Credibility depends on source factors (expertise, competence, status and attractiveness), recipient factors (motivation, mood and need for cognition), message factors (e.g. complexity) and channel factors (e.g. type of media). The evaluation of a source’s credibility frequently serves as a means of rating and screening for the recipient (Batinic 2008, 300). Since credible sources are perceived as more detailed representations of reality, their influence is much more persuasive than that of less credible ones (Dholakia and Sternthal 1977; Eagly, Wood and Chaiken 1978; Sternthal, Phillips and Dholakia 1978).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามจิตวิทยาสื่อ ความน่าเชื่อถือของแหล่งข้อมูลถูกกำหนดเป็นยอดคนเรื่องข้อความเชื่อถือได้ และตรง (Batinic 2008, 300) มีสองมิติ "เชี่ยวชาญ" และ "ความน่าเชื่อถือ" มิติแรกหมายถึงความสามารถของ communicator เพื่อนำมายืนยันถูกต้อง ความน่าเชื่อถือที่จากนี้ไปกับข้อความของผู้รับมอง (Hovland, Janis และเมทินี 1953, 22) หนึ่งสอง ความน่าเชื่อถือขึ้นอยู่กับแหล่งที่มาของปัจจัย (เชี่ยวชาญ ความสามารถ สถานะ และความน่าสนใจ), ผู้รับปัจจัย (แรงจูงใจ อารมณ์ และต้องการความรู้ความเข้าใจ), ปัจจัยข้อความ (เช่นความซับซ้อน) และช่องปัจจัย (เช่นชนิดของสื่อ) การประเมินความน่าเชื่อถือของแหล่งให้บริการเป็นการจัดอันดับ และคัดกรองผู้รับ (Batinic 2008, 300) บ่อย เนื่องจากแหล่งที่น่าเชื่อถืออยู่ในฐานะเป็นการแสดงรายละเอียดของความเป็นจริง อิทธิพลคือโน้มน้าวใจที่คนที่น่าเชื่อถือน้อยมาก (Dholakia และ Sternthal 1977 ไม้และ Chaiken 1978; eagly Sternthal ฟิลลิปส์ และ Dholakia 1978)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่สื่อจิตวิทยาความน่าเชื่อถือของแหล่งข้อมูลมีการกำหนดเป็นจำนวนเงินที่คนมองว่าข้อความเป็นที่น่าเชื่อถือและเที่ยงธรรม (Batinic 2008 300 บริการ) มันมีสองมิติ "ความเชี่ยวชาญ" และ "ความน่าเชื่อถือ" มิติแรกหมายถึงความสามารถในการสื่อสารที่ที่จะหยิบยกยืนยันที่ถูกต้องที่สองหนึ่งที่จะสร้างความน่าเชื่อถือที่มีการกำหนดข้อความจากจุดรับของมุมมอง (Hovland, เจนิสและเคลลี่ 1953 22) ความน่าเชื่อถือขึ้นอยู่กับปัจจัยที่มา (ความเชี่ยวชาญความสามารถและความน่าสนใจสถานะ) ปัจจัยผู้รับ (แรงจูงใจอารมณ์และความต้องการความรู้ความเข้าใจ) ปัจจัยข้อความ (เช่นความซับซ้อน) และปัจจัย Channel (เช่นประเภทของสื่อ) การประเมินความน่าเชื่อถือของแหล่งที่มาบ่อยทำหน้าที่เป็นวิธีการประเมินและคัดกรองผู้รับ (Batinic 2008 300) ตั้งแต่แหล่งที่เชื่อถือได้รับรู้เป็นการแสดงรายละเอียดของความเป็นจริงอิทธิพลของพวกเขามากขึ้นกว่าการโน้มน้าวใจของคนที่มีความน่าเชื่อถือน้อยกว่า (Dholakia และ Sternthal 1977; Eagly, ไม้และ Chaiken 1978; Sternthal ฟิลลิปและ Dholakia 1978)