“Whatever, fighting against the Mon

“Whatever, fighting against the Monstrous Beasts is more important right now. Let them go.” One disciple went out to advise.

“Hmph. You two are lucky. Shoo!” Seeing that, the disciple from the Lingyun School started drive them away.

As he faced that situation, both of Chu Feng’s fists tightly clenched and the flames of fury burned in his heart, but he endured because he felt a pair of sharp eyes staring at him, and the owner of those eyes was extremely strong.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"อิ่ม ต่อสู้กับสัตว์มหึมาสำคัญขณะนี้นั้น ปล่อยให้พวกเขาไป" ศิษย์หนึ่งออกไปให้คำแนะนำ"Hmph คุณสองจะโชคดี ชิ้วๆ" เห็นว่า ศิษย์จากโรงเรียน Lingyun เริ่ม ขับรถออกไปเขาต้องเผชิญกับสถานการณ์ดังกล่าว ทั้งฮชูกำปั้นที่กำแน่นและเปลวไฟแห่งความโกรธเกรี้ยวในหัวใจของเขา แต่เขาทนได้เนื่องจากเขารู้สึกว่าคู่ของดวงตาคมจ้องเขา และเจ้าของตาคู่นั้นก็แรงมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"สิ่งที่ต่อสู้กับสัตว์ชั่วร้ายเป็นสิ่งสำคัญมากในขณะนี้ ให้พวกเขาไป. "หนึ่งในสาวกออกไปให้คำแนะนำ. " ฮึ่ม คุณทั้งสองจะโชคดี ชุ! "เห็นว่าศิษย์จากโรงเรียน Lingyun เริ่มขับไล่พวกเขาออกไป. ขณะที่เขาต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ทั้งสองกำปั้นชูฮกำแน่นและเปลวไฟแห่งความพิโรธเผาในหัวใจของเขา แต่เขาทนเพราะเขารู้สึกว่าคู่ของคม ตาจ้องมองที่เขาและเจ้าของดวงตานั้นมีความแข็งแกร่งมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" อะไรก็ตาม ต่อสู้กับสัตว์ใหญ่ ที่สำคัญตอนนี้ ปล่อยพวกเขาไป หนึ่งศิษย์ ไปแจ้ง" หืม คุณสองคนโชคดีแล้ว ชู่ ! ! ! ! " เห็นว่าลูกศิษย์จากโรงเรียน LINGYUN เริ่มขับไล่พวกเขาออกไปเป็นสถานการณ์ที่เขาเผชิญ ทั้งของ ชู ฟงกำหมัดแน่น แน่น และเปลวไฟแห่งความโกรธเผาในใจของเขา แต่เขาอดทนเพราะเขารู้สึกว่า คู่ของ ตาคมจ้องเขา และเจ้าของสายตาคู่นั้นมันแรงมาก