Moonlit NightTonight at Fu-chou, th

Moonlit Night

Tonight at Fu-chou, this moon she watches
Alone in our room. And my little, far-off
Children, too young to understand what keeps me
Away, or even remember Chang'an. By now,

Her hair will be mist-scented, her jade-white
Arms chilled in its clear light. When
Will it find us together again, drapes drawn
Open, light traced where it dries our tears?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลางคืนน้อยคืนนี้ที่ฟูโชว มูนนี้เธอนาฬิกาคนเดียวในห้อง และฉัน น้อย สิ่งเด็ก หนุ่มเกินไปอะไรทำให้ฉันเข้าใจเก็บ หรือแม้แต่จำทุก ตอนผมจะหมอกหอม หยกขาวของเธอแผ่นดินแช่ในของแสงใส เมื่อจะได้หาเรากันอีก มินิออกเปิด แสงสืบที่มันแห้งน้ำตาของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เดือนหงายคืนคืนนี้ที่ Fu-chou ดวงจันทร์นี้เธอมองอยู่คนเดียวในห้องของเรา และน้อยของฉันห่างไกลเด็กเด็กเกินไปที่จะเข้าใจในสิ่งที่ทำให้ฉันออกไปหรือแม้กระทั่งจำช้าง โดยตอนนี้ผมของเธอจะเป็นหมอกหอม, หยกขาวของเธอแขนแช่เย็นในที่มีแสงที่ชัดเจน เมื่อมันจะพบกับเราได้ร่วมกันอีกครั้งปิดทึบวาดเปิดไฟโยงที่มันแห้งน้ำตาของเราหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แสงจันทร์คืน

คืนนี้ที่ฝูโจว ซึ่งพระจันทร์เธอนาฬิกา
อยู่คนเดียวในห้องของเรา และ เล็ก ๆน้อย ๆของฉัน , เด็กไกล
ยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจสิ่งที่ทำให้ฉัน
ออกไป หรือแม้แต่ว่าฉางอัน โดยตอนนี้

ผมของเธอจะเป็นหมอกหอม แม่หยกขาว
แขนแช่เย็นในแสงสว่างของ เมื่อไหร่จะเจอกันอีก

เปิดม่าน , วาด , ไฟติดตามที่แห้งน้ำตาของเรา