Srivijaya, Sriwijaya, Shri Bhoja, S

Srivijaya, Sriwijaya, Shri Bhoja, Sri Boja or Shri Vijaya (200s-1400) wasanancientMalay kingdom on the island of Sumatra which influenced much of the Malay Archipelago. Records of its beginning are scarce while estimations range from the 3rd to 5th centuries. The kingdom ceased to exist around 1400. In Sanskrit, sri means 'shining' or 'radiant' and vijaya means victory or excellence.
The existence of Srivijaya was only formally suspected in 1918 when French historian George Coedès of École française d'Extrême-Orient postulated the existence of the empire.[1] Around 1992 and 1993, Pierre-Yves Manguin proved that the center of Srivijaya was along the Musi River in between Bukit Seguntang and Sabokingking.[2]
According to the Kedukan Bukit Inscription, the empire of Srivijaya was founded by Dapunta Hyang Çri Yacanaca (Dapunta Hyang Sri Jayanasa). He led 20,000 troops (mainly land troopers and a few hundred ships) from Minanga Tamwan (speculated to be Minangkabau) to Palembang, Jambi, and Bengkulu.
The empire was a coastal trading center and was a thalassocracy. As such, it did not extend its influence far beyond the coastal areas of the islands of Southeast Asia, with the exception of contributing to the population of Madagascar 3,300 miles to the west. Around year 500, Srivijayan roots begun to develop around present-day Palembang, Sumatra, in modern day Indonesia. The empire was organised in three main zones — the estuarine capital region centred on Palembang, theMusi River basin which served as hinterland and rival estuarine areas capable of forming rival power centres. The areas upstream of the river were rich in various commodities valuable to Chinese traders.[3] The capital was administered directly by the ruler while the hinterland remained under its own local datus or chiefs who were organized into a network of allegiance to the Srivijaya maharaja or king. Force was the dominant element in the empire's relations with rival river systems such as the Batang Hari which centered in Jambi. The ruling lineage intermarried with the Sailendras of Central Java.
Under the leadership of Jayanasa, the kingdom of Malayu became the first kingdom to be integrated into the Srivijayan Empire. This possibly occurred in the 680s. Malayu, also known as Jambi, was rich in gold and was held in high prestige. Srivijaya saw the submission of Malayu to them would increase their own prestige.[4]
Chinese records dated late 7th century mention two Sumatran kingdoms as well as three other kingdoms on Java being part of Srivijaya. By the end of the 8th century, many Javanese kingdoms like Tarumanagara and Holing was under Srivijayan sphere of influence. It has also been recorded that a Buddhist family related to Srivijaya was dominating central Java.[5] The family was probably the Sailendra.[6] According to Kota Kapur Inscription, the empire conquered Southern Sumatra up to Lampung. The empire thus grew to control the trade on the Strait of Malacca, South China Sea and Karimata Strait.
During the same century, Langkasuka on the Malay Peninsula became part of Srivijaya. [7] Soon later, Pan Pan and Trambralinga, which were located north of Langkasuka came under Srivijayan influence. These kingdoms on the peninsula were major trading nations that transported goods across the peninsula's isthmus.
With the expansion to Java as well as the Malay Peninsula, Srivijaya controlled two major trade choke points in Southeast Asia. Some Srivijayan temple ruins are observable in Thailand, Cambodia and on the Malay Peninsula.
Sometimes in the 7th century, Cham ports in eastern Indochina started to attract traders. This diverted the flow of trade from Srivijaya. In effort to redivert the flow, the Srivijayan king or maharaja Dharmasetu launched various raids against the coastal cities of Indochina. The city of Indrapura by the Mekong River was temporarily controlled from Palembang in early 8th century.[8] The Srivijayan continued to dominate areas around modern day Cambodia until the Khmer King Jayavarman II, the founder of the Khmer Empire dynasty, severed the Srivijayan link later in the same century.[9]
After Dharmasetu, Samaratunga became the next Maharaja of Srivijaya. He reigned as ruler from 792 to 835. Unlike the expansionist Dharmasetu, Samaratuga did not indulged in military expansion but rather, he preferred to strengthen Srivijayan hold of Java. He personally oversaw the construction of Borobudur; the temple was completed in 825, during his reign.[10]
By the twelfth century, it had included parts of Sumatra, Ceylon, the Malay Peninsula, Western Java, Sulawesi, the Moluccas, Borneo and the Philippines, most notably the Sulu Archipelago and the Visayas islands (whose people and region is named after the empire). [11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศรีวิชัย Sriwijaya ช Bhoja, ศรี boja หรือ shri Vijaya (200s-1400) wasanancientmalay อาณาจักรบนเกาะสุมาตราซึ่งมีอิทธิพลมากของหมู่เกาะมาเลย์ ประวัติของการเริ่มต้นที่มีความขาดแคลนในขณะที่ประมาณการในช่วง 3 ศตวรรษที่ 5 อาณาจักรหยุดอยู่รอบ 1400 ในภาษาสันสกฤต, ศรีหมายถึง 'ส่องแสง' หรือ 'สดใส' และ Vijaya หมายถึงชัยชนะหรือเป็นเลิศ.
การดำรงอยู่ของศรีวิชัยถูกสงสัยว่าอย่างเป็นทางการเท่านั้นในปี 1918 เมื่อประวัติศาสตร์ฝรั่งเศสจอร์จชเซเดส์ของÉcoleFrançaise d'extrêmeปรับทิศทางการตั้งสมมติฐานการดำรงอยู่ของจักรวรรดิ. [1] รอบปี 1992 และปี 1993 Pierre-Yves manguin พิสูจน์ให้เห็นว่าศูนย์กลางของอาณาจักรศรีวิชัยเป็นไปตาม แม่น้ำ Musi ในระหว่าง Bukit seguntang และ sabokingking. [2]
ตามจารึก kedukan Bukit,อาณาจักรศรีวิชัยที่ก่อตั้งโดย dapunta hyang CRI yacanaca (dapunta hyang ศรี jayanasa) เขานำกองกำลังทหาร 20,000 (ส่วนใหญ่ทหารบกและทางเรือไม่กี่ร้อย) จาก minanga tamwan (สันนิษฐานจะ Minangkabau) ถึงปาเล็มบัง, Jambi และ Bengkulu.
จักรวรรดิศูนย์กลางการค้าชายฝั่งทะเลและเป็น thalassocracy เป็นเช่นนี้มันก็ไม่ได้ขยายอิทธิพลของไกลเกินพื้นที่ชายฝั่งทะเลของหมู่เกาะของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ด้วยข้อยกเว้นของการบริจาคเพื่อประชากรของเกาะมาดากัสการ์ 3,300 ไมล์ไปทางทิศตะวันตก รอบ 500 ปีรากศรีวิชัยเริ่มพัฒนารอบวันปัจจุบันปาเลมบังสุมาตราในประเทศอินโดนีเซียในวันที่ทันสมัยจักรวรรดิจัดในสามโซนหลัก - ภูมิภาคเมืองหลวงน้ำเค็มมีศูนย์กลางอยู่ที่ปาเลมบัง, themusi ลุ่มน้ำซึ่งทำหน้าที่เป็นผู้ห่างไกลจากตัวเมืองและพื้นที่น้ำเค็มคู่แข่งที่มีความสามารถของการสร้างศูนย์อำนาจคู่แข่ง พื้นที่ต้นน้ำของแม่น้ำเป็นที่อุดมไปด้วยสินค้าต่างๆที่มีคุณค่าเพื่อผู้ค้าจีน[3] ทุนเป็นยาโดยตรงจากผู้ปกครองในขณะที่ห่างไกลจากตัวเมืองที่ยังคงอยู่ภายใต้ datus ของตัวเองในประเทศหรือหัวหน้าที่ถูกจัดแบ่งออกเป็นเครือข่ายของความจงรักภักดีกับศรีวิชัยมหาราชาหรือกษัตริย์ แรงเป็นองค์ประกอบสำคัญในความสัมพันธ์ของจักรวรรดิกับระบบแม่น้ำคู่แข่งเช่น Batang ฮาริซึ่งอยู่กึ่งกลางใน Jambiเชื้อสายปกครอง intermarried กับ sailendras ชวากลาง.
ภายใต้การนำของ jayanasa อาณาจักรแห่งมลายูกลายเป็นอาณาจักรแรกที่ถูกรวมเข้ากับอาณาจักรศรีวิชัย เรื่องนี้เกิดขึ้นอาจเป็นไปได้ใน 680s มลายูหรือที่เรียกว่าจัมเป็นที่อุดมไปด้วยทองและได้รับการจัดขึ้นในศักดิ์ศรีสูง ศรีวิชัยเห็นการยื่นมลายูกับพวกเขาจะเพิ่มศักดิ์ศรีของตัวเอง. [4]
บันทึกลงวันที่จีนในช่วงปลายศตวรรษที่ 7 กล่าวถึงสองราชอาณาจักรสุมาตราเช่นเดียวกับสามก๊กอื่น ๆ java เป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรศรีวิชัย ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 8 อาณาจักรชวามากมายเช่น tarumanagara และ holing อยู่ภายใต้วงศรีวิชัยที่มีอิทธิพล มันยังได้รับการบันทึกไว้ว่าเป็นครอบครัวที่เกี่ยวข้องกับพุทธศรีวิชัยถูกครอบครองชวากลาง. [5] ในครอบครัวก็อาจ Sailendra[6] ตาม kota kapur จารึกอาณาจักรเอาชนะทางตอนใต้ของเกาะสุมาตราขึ้นไป Lampung จักรวรรดิจึงเพิ่มขึ้นในการควบคุมการค้าบนช่องแคบมะละกา, ทะเลจีนใต้และช่องแคบ Karimata.
ในช่วงศตวรรษที่เดียวกัน Langkasuka บนคาบสมุทรมาเลย์กลายเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรศรีวิชัย [7] ในไม่ช้าหลังจากนั้น Pan Pan และ trambralinga ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศเหนือของ Langkasuka มาภายใต้อิทธิพลศรีวิชัยสหราชอาณาจักรเหล่านี้บนคาบสมุทรเป็นประเทศค้าหลักที่ขนส่งสินค้าข้ามคอคอดของคาบสมุทร.
กับการขยายตัวเพื่อ Java เช่นเดียวกับคาบสมุทรมาเลย์, ศรีวิชัยควบคุมการค้าที่สำคัญสองจุดทำให้หายใจไม่ออกในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ บางศรีวิชัยซากปรักหักพังของวัดจะสังเกตได้ในประเทศไทยกัมพูชาและบนคาบสมุทรมาเลย์.
บางครั้งในศตวรรษที่ 7,พอร์ตจามในภาคตะวันออกของอินโดจีนเริ่มที่จะดึงดูดผู้ค้า นี้เบี่ยงเบนการไหลเวียนของการค้าจากศรีวิชัย ในความพยายามที่จะ redivert ไหล, ศรีวิชัยกษัตริย์หรือมหาราชา dharmasetu บุกเปิดตัวต่างๆกับเมืองชายฝั่งทะเลของคาบสมุทรอินโดจีน เมืองของ Indrapura ตามแม่น้ำโขงถูกควบคุมชั่วคราวจากปาเล็มบังในช่วงต้นศตวรรษที่ 8[8] ศรีวิชัยยังคงครองพื้นที่รอบกัมพูชาวันที่ทันสมัย​​จนเขมรพระเจ้าชัยวรมันที่สองผู้ก่อตั้งอาณาจักรเขมรราชวงศ์ตัดการเชื่อมโยงศรีวิชัยต่อมาในศตวรรษเดียวกัน. [9]
หลังจาก dharmasetu, samaratunga กลายเป็นมหาราชาต่อไป ศรีวิชัย พระองค์ทรงครอบครองในฐานะผู้ปกครอง 792-835 ซึ่งแตกต่างจาก dharmasetu expansionist,samaratuga ไม่ได้ตามใจในการขยายตัวของทหาร แต่เขาชอบที่จะแข็งแกร่งขึ้นศรีวิชัยของ Java โดยส่วนตัวแล้วเขาคุมงานก่อสร้าง Borobudur. ​​วัดเสร็จสมบูรณ์ใน 825 ในระหว่างรัชสมัยของเขา [10]
โดยศตวรรษที่สิบสองมันก็รวมบางส่วนของเกาะสุมาตราประเทศศรีลังกาคาบสมุทรมลายูตะวันตก java, Sulawesi, โมลุกกะเกาะบอร์เนียว และฟิลิปปินส์ที่สะดุดตาที่สุดหมู่เกาะซูลูและหมู่เกาะวิซายา (ซึ่งผู้คนและภูมิภาคเป็นชื่อหลังจากที่จักรวรรดิ) [11]
_

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศรีวิชัย ศรีวิจายา Shri Bhoja, Boja ศรี หรือราชอาณาจักร wasanancientMalay Shri Vijaya (เอ็นต์ใหม่-1400) ในการเกาะของสุมาตราซึ่งอิทธิพลของหมู่เกาะมลายู การกำเนิดได้ขาดแคลนในขณะที่ช่วงประมาณศตวรรษ 3 ถึงที่ 5 ราชอาณาจักรที่มีอยู่ประมาณ 1400 หยุดตก ในภาษาสันสกฤต ศรีหมาย 'ส่องแสง' หรือ 'สดใส' และ vijaya หมายถึง ชัยชนะหรือความเป็นเลิศ
การดำรงอยู่ของอาณาจักรศรีวิชัยได้อย่างเป็นกิจจะลักษณะเท่านั้นสงสัยใน 1918 เมื่อนักประวัติศาสตร์ฝรั่งเศสจอร์จ Coedès ของสมาคมฝรั่งเศส École d'Extrême-โอเรียนท์ postulated การดำรงอยู่ของจักรวรรดิ[1] ราวปี 1992 และ 1993, Pierre Yves Manguin พิสูจน์ว่า ศูนย์กลางของอาณาจักรศรีวิชัยถูกทำเล Musi ระหว่างบูกิต Seguntang และ Sabokingking[2]
ตามจารึกบูกิต Kedukan อาณาจักรศรีวิชัยก่อตั้งขึ้น โดย Dapunta Hyang Çri Yacanaca (Dapunta Hyang Sri Jayanasa) เขานำกองทัพ 20000 คน (ส่วนใหญ่เป็นที่ดินทรูปเปอร์และเรือไม่กี่ร้อย) จาก Minanga Tamwan (คาดจะ มินังกาบัว) กับปาเลมบัง จัมบิ เบงกูลู
อาณาจักรถูกศูนย์การค้าชายฝั่ง และเป็นแบบ thalassocracy เช่น มันไม่ได้ขยายอิทธิพลของมันมากกว่าพื้นที่ชายฝั่งทะเลของหมู่เกาะของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ยกเว้นประชากรของ 3,300 ไมล์ทางตะวันตกสนับสนุน รอบปี 500, Srivijayan รากเริ่มพัฒนาสถานเหตุการณ์ปาเล็มบัง เกาะสุมาตรา ในสมัยอินโดนีเซีย อาณาจักรถูกจัดในโซนสามหลักคือศูนย์กลางภูมิภาคทุนขีดในปาเลมบัง ลุ่มแม่น้ำ theMusi ซึ่งทำหน้าที่เป็นพื้นที่ปากแม่น้ำชนบทและคู่แข่งสามารถเป็นศูนย์กลางอำนาจคู่แข่ง พื้นที่ต้นน้ำของแม่น้ำอุดมไปด้วยคุณค่าการค้าจีนสินค้าโภคภัณฑ์ต่าง ๆ[3] เมืองหลวงถูกดูแลโดยตรง โดยไม้บรรทัดในขณะชนบทที่ยังคงอยู่ภายใต้ datus ท้องถิ่นของตนเองหรือรัวที่ถูกจัดเข้าข่ายของการให้สัตยาบันสวีศรีวิชัยหรือพระ กองทัพมีองค์ประกอบหลักในความสัมพันธ์ของจักรวรรดิกับระบบแม่น้ำคู่แข่งเช่น Hari ตางที่แปลกในจัมบิ ลินเนจหุ intermarried กับ Sailendras ของกลาง Java.
ภายใต้การนำของ Jayanasa ราชอาณาจักร Malayu กลายเป็น อาณาจักรแรกที่จะรวมอยู่ในอาณาจักร Srivijayan นี้อาจเกิดขึ้นในการ 680s Malayu หรือที่เรียกว่าจัมบิ อุดมไปด้วยทอง และจัดขึ้นในศักดิ์ศรีสูง ศรีวิชัยเห็นส่ง Malayu ไปจะเพิ่มศักดิ์ศรีของตนเอง[4]
ระเบียนจีนลงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 7 พูดถึงอาณาจักรสุมาตราสองเป็นสามก๊กอื่น ๆ บน Java เป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรศรีวิชัย โดยปลายศตวรรษ 8 อาณาจักรชวาจำนวนมากเช่น Tarumanagara และ Holing ที่อยู่ภายใต้เขตอิทธิพล Srivijayan มันมียังถูกบันทึกว่า ครอบครัวชาวพุทธที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรศรีวิชัยมีอำนาจเหนือชวากลาง[5] ครอบครัวแนะ Sailendra[6] ตามอยู่กับโก Kapur จารึก อาณาจักรแปลกสุมาตราใต้ถึงดาลัมปุง อาณาจักรเติบโตดังนั้นการควบคุมการค้าในช่องแคบมะละกา ทะเลจีนใต้ และช่องแคบ Karimata.
ในศตวรรษเดียวกัน ลังกาสุกะบนคาบสมุทรมลายูเป็น ส่วนหนึ่งของอาณาจักรศรีวิชัยด้วย [7] เร็ว ๆ นี้ในภายหลัง Pan Pan และ Trambralinga ซึ่งตั้งอยู่ทางเหนือของลังกาสุกะมาภายใต้อิทธิพล Srivijayan เหล่านี้อาณาจักรบนคาบสมุทรสำคัญการค้าประเทศที่ขนส่งสินค้าข้ามคอคอดของเพนนินซูล่า
กับการขยายตัว Java รวมทั้งคาบสมุทรมลายู ศรีวิชัยควบคุมสองจุดช่องทางค้าที่สำคัญในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ บาง Srivijayan ซากปรักหักพังมี observable ในประเทศ ไทย กัมพูชา และบนคาบสมุทรมลายู
บางครั้งในศตวรรษที่ 7 พอร์ตจามในอินโดจีนตะวันออกเริ่มที่จะดึงดูดผู้ค้า นี้เบี่ยงเบนกระแสการค้าจากศรีวิชัย ในการพยายามที่จะ redivert การไหล คิง Srivijayan หรือสวี Dharmasetu เปิดตัวบุกต่าง ๆ กับเมืองชายฝั่งอินโดจีน เมือง Indrapura ริมน้ำโขงชั่วคราวถูกควบคุมจากปาเลมบังในศตวรรษที่ 8 ก่อน[8] Srivijayan ที่ยังคงครองพื้นที่รอบ ๆ สมัยกัมพูชาจนกระทั่งเขมรกษัตริย์วรมัน II ผู้ก่อตั้งราชวงศ์อาณาจักรเขมร severed ลิงค์ Srivijayan ต่อมาในศตวรรษเดียวกัน[9]
หลังจาก Dharmasetu, Samaratunga เป็น พิพิธภัณฑ์มหาราชาศรีวิชัยถัดไป เขา reigned เป็นไม้บรรทัดจาก 792 เพื่อ 835 ต่างจาก expansionist Dharmasetu Samaratuga ได้ขยายไม่ indulged ในทางทหาร แต่เป็น เขาต้องหนุน Srivijayan ถือของ Java เขาดูแลการก่อสร้างของโบโรบูเดอร์ ตัว วัดเสร็จใน 825 พระองค์[10]
โดยศตวรรษสิบสอง มันมีรวมบางส่วนของเกาะสุมาตรา ซีลอน คาบสมุทรมลายู ชวาตะวันตก Sulawesi, Moluccas บอร์เนียว และ ฟิลิปปินส์ สุดยวดหมู่เกาะซูลูและเกาะสสเตท (คนและภูมิภาคซึ่งเป็นชื่อหลังจากจักรวรรดิ) [11]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศรีวิชัยพ.ศ.๑๗๒๖ sriwijaya เจดีย์ Shri Sai Baba ซึ่ง bhoja ศรี boja หรือเจดีย์ Shri Sai Baba ซึ่ง vijaya ( 200 S -1400 )ราชอาณาจักร wasanancientmalay บนเกาะของเกาะสุมาตราซึ่งได้รับอิทธิพลมากของชาวมาเลย์ Archipelago ได้. บันทึกข้อมูลของต้นเป็นของหายากในขณะที่การประเมินกลุ่มจาก 3 ในช่วงศตวรรษที่ 5 ราชอาณาจักรที่หายไปมีอยู่โดยรอบ 1400 ใน ภาษาสันสกฤต หมายถึงศรี'ส่อง'หรือ'เปล่งปลั่ง'และ vijaya หมายถึงความเป็นเลิศหรือชัยชนะ.
ที่การดำรงอยู่ของศรีวิชัยพ.ศ.๑๗๒๖เป็นเพียงอย่างเป็นทางการใน 1918 เมื่อสงสัยว่าฝรั่งเศสนักประวัติศาสตร์จอร์จ coedès ของ the ? cole Acadé mie franç aise d ' extrême - ตะวันออก human utilization of the Earth ' s photosynthetic ที่การดำรงอยู่ของจักรวรรดิ.[ 1 ]โดยรอบปี 1992 และ 1993 , pierre-yves manguin พิสูจน์ได้ว่าศูนย์กลางของศรีวิชัยพ.ศ.๑๗๒๖เป็นไปตามแม่น้ำ musi ในระหว่าง Bukit seguntang และ sabokingking .[ 2 ]
ตาม kedukan Bukit แกะสลัก,Empire ของศรีวิชัยพ.ศ.๑๗๒๖ได้รับการก่อตั้งขึ้นใช้เวลา dapunta çri yacanaca ( dapunta ใช้เวลาศรี jayanasa ) เขาแสดงความเป็นผู้นำทหาร 20 , 000 (ส่วนใหญ่เป็นกองทหารและที่ดินที่ไม่กี่ร้อยเรือ)จาก minanga tamwan (ส่วนใหญ่คาดจะ Minangkabau )อาเจะห์ jambi และ Empire bengkulu .
ที่เป็นศูนย์กลางการซื้อขายตามแนวชายฝั่งและเป็น thalassocracy ที่ เมื่อเป็นเช่นนี้ไม่ได้ขยายอิทธิพลของไปไกลกว่าพื้นที่ชายฝั่งทะเลของหมู่เกาะในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้โดยมีข้อยกเว้นสำหรับการสนับสนุนประชากรของมาดากัสการ์ 3,300 ไมล์ไปทางด้านทิศตะวันตก โดยรอบ 500 ปีสมัยอาณาจักรศรีวิชัยแสดงรากเริ่มในการพัฒนาโดยรอบอาเจะห์ในปัจจุบันวันเกาะสุมาตราในอินโดนีเซียวันที่ทันสมัยEmpire ขึ้นใน 3 โซนหลัก - ศูนย์กลางเขตพื้นที่เมืองหลวงกดคังที่อ่างล้างหน้า themusi แม่น้ำอาเจะห์ซึ่งจัดให้บริการเป็นพื้นที่หลังฝั่งทะเลและพื้นที่กดคังคู่แข่งมีความสามารถสร้างศูนย์อำนาจซึ่งเป็นคู่แข่ง บริเวณพื้นที่ที่ต้นน้ำของแม่น้ำที่มีความสมบูรณ์ในสินค้าต่างๆมีค่ากับผู้ประกอบการจีน[ 3 ]เงินทุนที่ได้รับบริหารจัดการโดยตรงโดยผู้ปกครองในขณะที่พื้นที่หลังฝั่งทะเลที่อยู่ในเกณฑ์ตามนายทหารระดับสูงหรือ datus ท้องถิ่นของตนเองที่มีเข้าในเครือข่ายที่มีความ จงรักภักดี เป็นที่อยู่ของกษัตริย์หรือมหาราชาศรีวิชัยพ.ศ.๑๗๒๖ มีผลใช้บังคับเป็นส่วนที่สำคัญในความสัมพันธ์ของจักรวรรดิที่พร้อมด้วยระบบแม่น้ำซึ่งเป็นคู่แข่งเช่น batang การฆ่าตัวเองซึ่งอยู่ในศูนย์กลาง jambiคือคำพิพากษาที่ intermarried พร้อมด้วย sailendras ของศูนย์กลาง Java .
อยู่ ภายใต้ การนำของ jayanasa ราชอาณาจักรของราชอาณาจักรต้องผลิตครูได้กลายมาเป็นครั้งแรกที่จะมีการผนวกรวมเข้าไปในสมัยอาณาจักรศรีวิชัยแสดง Empire ที่ โรงแรมแห่งนี้อาจเป็นไปได้เกิดขึ้นใน 680 S ต้องผลิตครูยังเป็นที่รู้จักกัน jambi เป็นคนรวยในสีทองและมีชื่อเสียงในระดับสูง ศรีวิชัยพ.ศ.๑๗๒๖เห็นการเสนอดังกล่าวมิได้หมายความว่าประเทศต่างๆในการนี้จะเพิ่มขึ้นด้วยตัวของท่านเองมีชื่อเสียง.[ 4 ]ของเขา
ข้อมูลบันทึกจีนวันที่คริสตศตวรรษที่ 7 ช่วงดึกกล่าวถึงสองแห่งราชอาณาจักรชาวสุมาตราและสามก๊กอื่นๆบนเกาะชวาเป็นส่วนหนึ่งของศรีวิชัยพ.ศ.๑๗๒๖ ในช่วงปลายของศตวรรษที่ 8 แห่งราชอาณาจักรจำนวนมากเช่น tarumanagara ตามแบบ Javanese และ holing ยังอยู่ ภายใต้ อิทธิพลของพื้นที่สมัยอาณาจักรศรีวิชัยแสดง โรงแรมได้รับการบันทึกไว้ว่าครอบครัวของพระพุทธศาสนาที่เกี่ยวข้องกับศรีวิชัยพ.ศ.๑๗๒๖ก็มีอำนาจศูนย์กลาง Java .[ 5 ]ครอบครัวที่อาจจะมาจนถึงราชวงศ์ Sailendra อยู่ด้วย[ 6 ]ตามโกพ่อตาโชงโดงจารึก Empire ที่สามารถเอาชนะทางตอนใต้และฟิลิปปินส์ได้ถึง Lampung Empire จึงขยายตัวในการควบคุมการค้าที่อยู่ติดกับช่องแคบมะละกาช่องแคบทะเลจีนใต้และ karimata .
ในระหว่างศตวรรษที่เดียวกันกับที่ท่าเทียบเรือ Port Langkasuka บนแหลมมลายูได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของศรีวิชัยพ.ศ.๑๗๒๖ [ 7 ]ไม่ช้าไม่นานหลังจากนั้นแพนแพนและ trambralinga ซึ่งตั้งอยู่ทางด้านทิศเหนือของท่าเทียบเรือ Port Langkasuka มาอยู่ ภายใต้ อิทธิพลสมัยอาณาจักรศรีวิชัยแสดง.อาณาจักรเหล่านี้บนคาบสมุทรที่เป็นประเทศสำคัญที่ขนส่งสินค้าผ่านคอคอดกระของคาบสมุทร.
พร้อมด้วยการขยายตัวในเกาะชวาและแหลมมลายูศรีวิชัยพ.ศ.๑๗๒๖ซึ่งถูกควบคุมทางการค้าที่สำคัญทำให้หายใจไม่ออกทั้งสองจุดใน ภูมิภาค เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซากปรักหักพังของวัดสมัยอาณาจักรศรีวิชัยแสดงบางอย่างจะเห็นได้ในประเทศไทยและกัมพูชาในมาเลย์ Peninsula ที่.
บางครั้งในศตวรรษที่ 7พอร์ตหลวงพ่อแช่มในอินโดจีนตะวันออกเริ่มที่จะดึงดูดความสนใจผู้ค้า โรงแรมแห่งนี้เปลี่ยนเส้นทางการไหลของการค้าจากศรีวิชัยพ.ศ.๑๗๒๖ ในความพยายามที่จะ redivert dharmasetu สมัยอาณาจักรศรีวิชัยแสดงการไหลของกษัตริย์หรือสดุดีมหาราชาได้เปิดตัวหนึ่งต่างๆกับเมืองชายฝั่งของอินโดจีน เมืองของ indrapura โดยกลุ่มอนุ ภูมิภาค ลุ่มแม่น้ำโขงแม่น้ำที่มีการควบคุมจากอาเจะห์ในช่วงต้นศตวรรษที่ 8 ชั่วคราว[ 8 ]ที่สมัยอาณาจักรศรีวิชัยแสดงอย่างต่อเนื่องเพื่อการเป็นเจ้าสนามบริเวณโดยรอบวันที่ทันสมัยและกัมพูชาจนกว่าเขมรพระเจ้าชัยวรมันที่๒ผู้ก่อตั้งอาณาจักรของเขมรสมัยราชวงศ์ที่ตัดออกลิงค์สมัยอาณาจักรศรีวิชัยแสดงใน ภายหลัง ในช่วงศตวรรษ.[ 9 ]
หลังจาก dharmasetu samaratunga กลายเป็นมหาราชาถัดไปของศรีวิชัยพ.ศ.๑๗๒๖ พระองค์ทรงครองราชย์เป็นผู้ปกครองจาก 792 เป็น 835 ไม่เหมือนกับการขยายตัวของมันที่ dharmasetusamaratuga ไม่ได้ตามใจมากเกินไปในการขยายตัวทางทหารแต่เขาเลือกที่จะเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับค้างไว้ในสมัยอาณาจักรศรีวิชัยแสดง Java โดยส่วนตัวแล้วเขาดูแลการก่อสร้างวัด Borobudur ที่เป็นที่เรียบร้อยแล้วใน 825 ในระหว่างรัชกาลของพระองค์.[ 10 ]
ในคริสตศตวรรษที่สิบสองที่ได้รวมถึงส่วนของเกาะสุมาตราเกาะลังกามลายูตะวันตก Java Sulawesi หมู่เกาะโมลุกกะที่บอร์เนียวและฟิลิปปินส์มีชื่อเสียงอย่างสูงสุดที่หมู่เกาะและทะเลซูลู visayas หมู่เกาะ(ซึ่งเป็นคนพื้นที่และมีชื่อว่าหลังจาก empire ) [ 11 ]