It is a record of the exact determi

It is a record of the exact determination and approximative analysis of the electric phenomena presented by living beings. Du Bois-Reymond, beginning with the imperfect observations of Matteucci, built up this branch of science. He did so by inventing or improving methods, by devising new instruments of observation or by adapting old ones.

On the other hand, the volumes in question contain an exposition of a theory. In them Du Bois-Reymond put forward a general conception by the help of which he strove to explain the phenomena which he had observed. He developed the view that a living tissue, such as muscle, might be regarded as composed of a number of "electric molecules", of molecules having certain electric properties, and that the electric behaviour of the muscle as a whole in varying circumstances was the outcome of the behaviour of these native electric molecules. We now know that these are the sodium, potassium and other ions which are responsible for electric membrane phenomena in excitable cells.

His theory was soon attacked by several contemporary physiologists, such as Ludimar Hermann, who maintained that a living untouched tissue, such as a muscle, is not the subject of electric currents so long as it is at rest, it is isoelectric in substance, and therefore need not be supposed to be made up of electric molecules, all the electric phenomena which it manifests being due to internal molecular changes associated with activity or injury. Du Bois-Reymond's theory was of great value if only as a working hypothesis, and that as such it greatly helped in the advance of science. Thus, Du Bois-Reymond's work lay chiefly in the direction of animal electricity, yet he carried his inquiries—such as could be studied by physical methods—into other parts of physiology, more especially into the phenomena of diffusion, though he published little or nothing concerning the results at which he arrived.

For many years, too, Du Bois-Reymond exerted a great influence as a teacher. In 1858, upon the death of Johannes Müller, the chair of anatomy and physiology, which that man had held, was divided into a chair of human and comparative anatomy, which was given to Karl Bogislaus Reichert (1811–1883), and a chair of physiology, which naturally fell to Du Bois-Reymond. This he held to his death, carrying out his researches for many years under unfavourable conditions of inadequate accommodation. In 1877, through his influence, the government provided the university with a proper physiological laboratory. In 1851 he was admitted into the Academy of Sciences of Berlin, and in 1876 became its perpetual secretary.

For many years Du Bois-Reymond and his friend Hermann von Helmholtz, who like him had been a pupil of Johannes Peter Müller, were prominent scientists and professors in the Prussian capital. Acceptable at court, they both used their position and their influence for the advancement of science. Du Bois-Reymond, as has been said, had in his earlier years wandered into fields other than those of physiology and medicine, and in his later years he went back to some of these. His gave occasional discourses, dealing with general topics and various problems of philosophy.

Du Bois-Reymond is now remembered also in terms of the ignorabimus, to which he gave common currency

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บันทึกการกำหนดที่แน่นอนและการวิเคราะห์ approximative ของปรากฏการณ์ไฟฟ้าที่นำเสนอ โดยสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ได้ Du Bois-Reymond เริ่มต้น ด้วยการสังเกตที่ไม่สมบูรณ์ของ Matteucci สร้างสาขาของวิทยาศาสตร์ เขาจึงประดิษฐ์ หรือปรับปรุงวิธีการ เครื่องมือใหม่ของการสังเกตการณ์ หรือปรับคนเก่าบนมืออื่น ๆ ไดรฟ์ข้อมูลประกอบด้วยนิทรรศการของทฤษฎี ใน Du Bois-Reymond ใส่ไปข้างหน้าความคิดทั่วไป โดยความช่วยเหลือที่เขา strove อธิบายปรากฏการณ์ซึ่งเขาได้สังเกตเห็น เขาได้พัฒนามุมมองที่เนื้อเยื่อชีวิต เช่นกล้ามเนื้อ อาจถือว่าเป็นประกอบด้วยจำนวนของ "ไฟฟ้าโมเลกุล" ของโมเลกุลที่มีคุณสมบัติบางอย่างไฟฟ้า และว่า สถานการณ์พฤติกรรมไฟฟ้าของกล้ามเนื้อทั้งหมดแตกต่างกันมีผลของพฤติกรรมของโมเลกุลเหล่านี้ไฟฟ้าท้องถิ่น ตอนนี้เรารู้ว่า เหล่านี้เป็นโซเดียม โพแทสเซียม และไอออนซึ่งปรากฏการณ์ไฟฟ้าเยื่อในเซลล์ตื่นเต้นทฤษฎีของเขาถูกโจมตี โดยหลายสมัย physiologists เร็ว ๆ นี้เช่น Ludimar แฮร์มันน์ ที่เก็บรักษาไว้ที่ เนื้อเยื่อชีวิตสมบูรณ์ เช่นกล้ามเนื้อ เป็นเรื่องของกระแสไฟฟ้าไม่ตราบใดที่มันเป็นที่เหลือ เป็น isoelectric ในสาร และดังนั้น ต้องไม่เป็นควรจะทำค่าของไฟฟ้าโมเลกุล ปรากฏการณ์ไฟฟ้าทั้งหมดที่มันปรากฏอยู่เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงโมเลกุลภายในที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมหรือบาดเจ็บ ทฤษฎีของ du Bois Reymond มีค่าเพียงเป็นสมมติฐานทำงาน และที่ เป็นเช่นนี้มันช่วยในล่วงหน้าของวิทยาศาสตร์ ดังนั้น งานของ Du Bois Reymond วางในทิศทางของกระแสไฟฟ้าสัตว์ ส่วนใหญ่ แต่เขาดำเนินการสอบถามของเขา — เช่นสามารถศึกษาได้ โดยวิธีทางกายภาพ — ในส่วนอื่น ๆ ของสรีรวิทยา มากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นปรากฏการณ์ของการกระจาย แต่เขาประกาศน้อยหรืออะไรเกี่ยวกับผลลัพธ์ที่เขามาหลายปี เกินไป Du Bois-Reymond นั่นเองมีอิทธิพลที่ดีเป็นครู ใน 1858 เสียชีวิตของโยฮันเนส Müller เก้าอี้ของกายวิภาคศาสตร์และสรีรวิทยา ซึ่งคนที่มีมติ แบ่งเก้าอี้ของมนุษย์ และเปรียบเทียบกายวิภาคศาสตร์ ซึ่งได้ให้กับ Karl Bogislaus Reichert (1811-1883), และเก้าอี้ของสรีรวิทยา ซึ่งตามธรรมชาติตก Du Bois-Reymond นี้เขาจัดตาย ดำเนินงานวิจัยของเขาหลายปีภายใต้เงื่อนไขที่ไม่น่าพอใจของที่พักไม่เพียงพอ ในปี 1877 ผ่านอิทธิพล รัฐบาลให้มหาวิทยาลัยที่ มีห้องปฏิบัติการทางสรีรวิทยาที่เหมาะสม ใน 1851 เขาได้รับเข้าเป็นสถาบันวิทยาศาสตร์ของเบอร์ลิน และในเป็น เลขานุการของถาวรหลายปี Du Bois-Reymond และเพื่อนของเขา Helmholtz ฟอนแฮร์มันน์ ที่เช่นเขาได้รับนักเรียนของโจฮันเนสปีเตอร์ Müller เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่โดดเด่นและอาจารย์ในปรัสเซีย ยอมรับในศาล พวกเขาทั้งสองถูกตำแหน่งและอิทธิพลของวิทยาศาสตร์ Du Bois-Reymond มีการกล่าวว่า ที่มีในปีก่อนหน้านี้ของเขาเดินเข้าไปในฟิลด์นั้นสาขาสรีรวิทยาและแพทยศาสตร์ และในปีที่ใหม่กว่าของเขา เขาก็กลับไปบางส่วนของเหล่านี้ เขาให้พูดเป็นครั้งคราว การจัดการกับปัญหาต่าง ๆ ของปรัชญาและหัวข้อทั่วไปDu Bois-Reymond ตอนนี้จำได้นอกจากนี้ในแง่ของ ignorabimus ซึ่งเขาให้สกุลเงินทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นบันทึกของการกำหนดที่แน่นอนและการวิเคราะห์ approximative ของปรากฏการณ์ไฟฟ้าที่นำเสนอโดยสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ Du Bois-Reymond เริ่มต้นด้วยการสังเกตที่ไม่สมบูรณ์ของ Matteucci ที่สร้างขึ้นในสาขาของวิทยาศาสตร์นี้ เขาทำเช่นนั้นโดยการประดิษฐ์หรือการปรับปรุงวิธีการโดยตราสารการณ์ใหม่ของการสังเกตหรือโดยการปรับคนเก่า. ในทางกลับกันที่ปริมาณในคำถามมีการแสดงออกของทฤษฎีหนึ่ง ในพวกเขา Du Bois-Reymond หยิบยกความคิดโดยทั่วไปความช่วยเหลือซึ่งเขาพยายามที่จะอธิบายปรากฏการณ์ที่เขาได้สังเกตเห็น เขาได้พัฒนามุมมองที่เนื้อเยื่อที่อยู่อาศัยเช่นกล้ามเนื้ออาจจะถือได้ว่าเป็นประกอบด้วยจำนวนของ "โมเลกุลไฟฟ้า" ของโมเลกุลที่มีคุณสมบัติไฟฟ้าบางอย่างและว่าพฤติกรรมไฟฟ้าของกล้ามเนื้อโดยรวมอยู่ในสถานการณ์ที่แตกต่างกันคือ ผลที่ได้จากการทำงานของโมเลกุลไฟฟ้าเหล่านี้พื้นเมือง ตอนนี้เรารู้ว่าสิ่งเหล่านี้มีโซเดียมโพแทสเซียมและไอออนอื่น ๆ ที่มีความรับผิดชอบสำหรับปรากฏการณ์เมมเบรนไฟฟ้าในเซลล์หัวใจเต้นผิดจังหวะ. ทฤษฎีของเขาถูกโจมตีโดยเร็ว physiologists ร่วมสมัยหลายอย่างเช่น Ludimar แฮร์มันน์ที่ยืนยันว่าเนื้อเยื่อแตะต้องอาศัยอยู่เช่น กล้ามเนื้อไม่ได้เป็นเรื่องของกระแสไฟฟ้าตราบเท่าที่มันเป็นในส่วนที่เหลือก็เป็น Isoelectric สารและดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องควรจะถูกสร้างขึ้นจากโมเลกุลไฟฟ้าทุกปรากฏการณ์ไฟฟ้าที่ปรากฏเป็นเนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงโมเลกุลภายใน เกี่ยวข้องกับกิจกรรมหรือได้รับบาดเจ็บ ทฤษฎี Du Bois-Reymond เป็นค่าที่ดีถ้าเป็นเพียงสมมติฐานการทำงานและที่เป็นเช่นนั้นอย่างมากช่วยในการล่วงหน้าของวิทยาศาสตร์ ดังนั้น Du ทำงาน Bois-Reymond นอนส่วนใหญ่ในทิศทางของการไฟฟ้าสัตว์เขายังดำเนินการสอบถามข้อมูลดังกล่าวของเขาในฐานะที่สามารถได้รับการศึกษาโดยวิธีการลงในทางกายภาพส่วนอื่น ๆ ของสรีรวิทยาโดยเฉพาะอย่างยิ่งปรากฏการณ์ของการแพร่กระจายแม้ว่าเขาจะตีพิมพ์น้อยหรือ ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับผลที่เขามาถึง. หลายปีที่ผ่านมากเกินไป Du Bois-Reymond กระทำอิทธิพลอย่างมากเป็นครู ในปี 1858 เมื่อการตายของโยฮันเนมุลเลอร์, เก้าอี้ของกายวิภาคศาสตร์และสรีรวิทยาซึ่งชายคนนั้นได้จัดแบ่งออกเป็นเก้าอี้ของร่างกายของมนุษย์และเปรียบเทียบซึ่งถูกมอบให้กับคาร์ล Bogislaus แชร์ (1811-1883) และเก้าอี้ สรีรวิทยาซึ่งตามธรรมชาติลดลงไป Du Bois-Reymond นี้เขาจัดขึ้นเพื่อการตายของเขาดำเนินการวิจัยของเขาเป็นเวลาหลายปีภายใต้เงื่อนไขที่ไม่เอื้ออำนวยของที่พักไม่เพียงพอ ในปี 1877 ผ่านอิทธิพลของเขาที่รัฐบาลให้มหาวิทยาลัยที่มีห้องปฏิบัติการทางสรีรวิทยาที่เหมาะสม ใน 1851 เขาได้รับการยอมรับเข้าสู่ Academy of Sciences เบอร์ลินและในปี 1876 กลายเป็นเลขานุการตลอดกาลของ. หลายปีที่ผ่าน Du Bois-Reymond และเพื่อนของเขาแฮร์มันน์ฟอน Helmholtz ที่ชอบเขาเคยเป็นลูกศิษย์ของโยฮันน์ปีเตอร์มุลเลอร์เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่โดดเด่น และอาจารย์ในเมืองหลวงของปรัสเซีย ได้รับการยอมรับในศาลพวกเขาทั้งสองใช้ตำแหน่งของพวกเขาและอิทธิพลของพวกเขาสำหรับความก้าวหน้าของวิทยาศาสตร์ Du Bois-Reymond ตามที่ได้รับการกล่าวว่ามีอยู่ในปีก่อนหน้านี้เขาเดินเข้าไปในสาขาอื่น ๆ กว่าสรีรวิทยาและยารักษาโรคและในปีต่อมาเขาก็กลับไปที่บางส่วนของเหล่านี้ ให้เขาเป็นครั้งคราววาทกรรมที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อทั่วไปและปัญหาต่างๆของปรัชญา. Du Bois-Reymond จำได้ว่าตอนนี้ยังอยู่ในแง่ของ ignorabimus เพื่อที่เขาให้สกุลเงินร่วมกัน