to use spoken language. The researc

to use spoken language. The research team recognized a need for developing procedures that were ‘modality free’ and could
be used across both of these groups. Additionally, when deaf children are assessed, the lack of suitable assessment tools leads
to unreliable ratings of their language development. There are few assessment tools available internationally for the
evaluation of SL development in pre-school deaf children (Haug & Mann, 2008). In Brazil, there are no tests for assessing SL
and very few for SpL (Bevilacqua, Moret, Costa Filho, Nascimento, & Banhara, 2003; Nascimento, 1997; Padovani & Teixeira,
2004; Teixeira, 1997) for this population.
Following recognition by the Brazilian government in 2002 of Brazilian Sign Language (also known as Libras) as the
official language of the Brazilian Deaf Community, it is now used more widely in educational and health settings (Brasil,
2002, 2005) and there have been moves to establish bilingual (Libras and Portuguese) education programmes for deaf
children. However, 95% of deaf children are born to hearing parents, who usually do not know SL before their child’s
diagnosis, and who also find it difficult to communicate with their deaf child by means of SpL. As a consequence the child
may not fully develop either SpL or SL but may communicate in a mixture of signs, words and gestures. Therefore, a
‘‘modality-free’’ measure used before intervention can provide an assessment of communication which does not depend
only on language proficiency measures.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้ภาษาพูด ทีมวิจัยตระหนักถึงความจำเป็นในการพัฒนาวิธีการที่เป็น
'กิริยาฟรีและสามารถนำมาใช้ทั่วทั้งของกลุ่มเหล่านี้
นอกจากนี้เมื่อเด็กหูหนวกได้รับการประเมินขาดเครื่องมือในการประเมินที่เหมาะสมนำไปสู่การจัดอันดับที่ไม่น่าเชื่อถือของการพัฒนาภาษาของพวกเขา มีเครื่องมือในการประเมินไม่กี่นานาชาติที่มีการประเมินผลการพัฒนา SL ในโรงเรียนก่อนเด็กหูหนวก (Haug และแมนน์, 2008)
ในบราซิลมีการทดสอบไม่มีการประเมิน SL
และน้อยมากสำหรับ SPL (แลคควา, Moret คอสตา Filho, Nascimento และ Banhara 2003; ร่า, 1997; Padovani & Teixeira,
2004; Teixeira, 1997).
สำหรับประชากรกลุ่มนี้ภายหลังการรับรู้โดยรัฐบาลบราซิลในปี 2002 ของภาษามือบราซิล (หรือเรียกว่า Libras)
เป็นภาษาราชการของบราซิลชุมชนคนหูหนวกจะใช้ในขณะนี้อย่างกว้างขวางมากขึ้นในการตั้งค่าการศึกษาและสุขภาพ(บราซิล,
2002, 2005) และมีการย้ายไป สร้างสองภาษา (Libras และโปรตุเกส)
โปรแกรมการศึกษาสำหรับคนหูหนวกเด็ก อย่างไรก็ตาม 95% ของเด็กหูหนวกจะเกิดกับพ่อแม่ได้ยินที่มักจะไม่ทราบว่า SL ก่อนที่เด็กของพวกเขาวินิจฉัยและการที่ยังพบว่ามันยากที่จะสื่อสารกับเด็กหูหนวกของพวกเขาโดยวิธีการของ SPL
เป็นผลให้เด็กอาจจะไม่พัฒนาอย่างเต็มที่ทั้ง SPL หรือ SL แต่อาจสื่อสารในส่วนผสมของสัญญาณคำพูดและท่าทาง
ดังนั้น
'' กิริยาฟรี ''
ก่อนที่จะใช้มาตรการแทรกแซงสามารถให้การประเมินในการติดต่อสื่อสารซึ่งไม่ได้ขึ้นอยู่เฉพาะในมาตรการความสามารถทางภาษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเร่งความเร่งความเร่งความเร่งความเร่ง