Phonetics and PhonologyPhonetics (f

Phonetics and Phonology

Phonetics (from the Greek word phone = sound/voice) is a fundamental branch of Linguistics and itself has three different aspects:

Articulatory Phonetics - describes how vowels and consonants are produced or “articulated” in various parts of the mouth and throat;
Acoustic Phonetics - a study of how speech sounds are transmitted: when sound travels through the air from the speaker's mouth to the hearer's ear it does so in the form of vibrations in the air;
Auditory Phonetics - a study of how speech sounds are perceived: looks at the way in which the hearer’s brain decodes the sound waves back into the vowels and consonants originally intended by the speaker.
The actual sound produced, such as a simple vowel or consonant sound is called phone.

Closely associated with Phonetics is another branch of Linguistics known as Phonology. Phonology deals with the way speech sounds behave in particular languages or in languages generally. This focuses on the way languages use differences between sounds in order to convey differences of meaning between words. All theories of phonology hold that spoken language can be broken down into a string of sound units (phonemes). A phoneme is the smallest ‘distinctive unit sound’ of a language. It distinguishes one word from another in a given language. This means changing a phoneme in a word, produces another word, that has a different meaning. In the pair of words (minimal pairs) 'cat' and 'bat', the distinguishing sounds /c/ and /b/ are both phonemes. The phoneme is an abstract term (a speech sound as it exists in the mind of the speaker) and it is specific to a particular language.

A phoneme may have several allophones, related sounds that are distinct but do not change the meaning of a word when they are interchanged. The sounds corresponding to the letter "t" in the English words 'tea' and 'trip' are not in fact quite the same. The position of the tongue is slightly different, which causes a difference in sound detectable by an instrument such as a speech spectrograph. Thus the [t] in 'tea' and the [t] in 'trip' are allophones of the phoneme /t/.

Phonology is the link between Phonetics and the rest of Linguistics. Only by studying both the phonetics and the phonology of English is it possible to acquire a full understanding of the use of sounds in English speech.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สัทศาสตร์และ phonology

สัทศาสตร์ (จากคำกรีกโทรศัพท์ = เสียง / เสียง) เป็นสาขาพื้นฐานของภาษาศาสตร์และตัวเองมีสามด้านที่แตกต่างกัน

articulatory สัทศาสตร์ - อธิบายถึงวิธีการสระและพยัญชนะมีการผลิตหรือ "ก้อง" ในส่วนต่างๆของ ปากและลำคอ;
เสียงสัทศาสตร์ - การศึกษาถึงวิธีการที่เสียงพูดจะถูกส่ง:เมื่อเสียงเดินทางผ่านอากาศที่ออกมาจากปากของผู้พูดกับหูของผู้ฟังก็ไม่ได้อยู่ในรูปแบบของการสั่นสะเทือนในอากาศ;
สัทศาสตร์หู - การศึกษาถึงวิธีการที่เสียงพูดมีการรับรู้: มองไปที่วิธีการที่สมองของผู้ฟังที่ถอดรหัส คลื่นเสียงกลับเข้ามาในสระและพยัญชนะที่ตั้งใจไว้ แต่เดิมโดยลำโพง.
เสียงที่เกิดขึ้นจริงที่ผลิตเช่นสระง่ายหรือเสียงพยัญชนะเรียกว่าโทรศัพท์.

ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับสัทศาสตร์เป็นสาขาหนึ่งของภาษาศาสตร์ที่รู้จักกันเป็น phonology ข้อเสนอ phonology ด้วยวิธีการพูดเสียงทำงานในภาษาเฉพาะหรือในภาษาทั่วไป นี้มุ่งเน้นไปที่วิธีการใช้ภาษาที่แตกต่างกันระหว่างเสียงเพื่อที่จะนำความแตกต่างของความหมายระหว่างคำทฤษฎีของ phonology ถือ​​ที่ภาษาพูดสามารถแบ่งออกเป็นสตริงของหน่วยเสียง (phonemes) ฟอนิมที่เล็กที่สุดคือ 'เสียงหน่วยที่โดดเด่น' ของภาษา มันแตกต่างจากหนึ่งคำในภาษาอื่นได้รับ นี้หมายถึงการเปลี่ยนแปลงของฟอนิมในคำผลิตคำอื่นที่มีความหมายที่แตกต่างกัน ในคู่ของคำ (คู่น้อยที่สุด) 'แมว' และ 'ค้างคาว',เด่นเสียง c / / และ / b / มีหน่วยเสียงทั้ง ฟอนิมเป็นคำที่เป็นนามธรรม (เสียงพูดตามที่มีอยู่ในใจของลำโพง) และมันเป็นเฉพาะกับภาษาใดภาษาหนึ่ง.

ฟอนิมอาจมีหลาย allophones เสียงที่เกี่ยวข้องที่มีความแตกต่างกัน แต่ไม่ได้เปลี่ยนความหมายของ คำเมื่อมีการสบตาเสียงที่สอดคล้องกับตัวอักษร "T" ใน 'ชา' คำภาษาอังกฤษและ 'เดินทาง' ไม่ได้อยู่ในความเป็นจริงมากเหมือนกัน ตำแหน่งของลิ้นแตกต่างกันเล็กน้อยซึ่งทำให้เกิดความแตกต่างในเสียงที่ตรวจพบโดยเครื่องมือเช่นสเปกโตพูด จึง [t] ใน 'ชา' และ [t] ใน 'เดินทาง' เป็น allophones ของฟอนิม / ตัน /.

phonology คือการเชื่อมโยงระหว่างสัทศาสตร์และส่วนที่เหลือของภาษาศาสตร์ เพียง แต่จากการศึกษาทั้งสองสัทศาสตร์และ phonology ภาษาอังกฤษก็เป็นไปได้ที่จะได้รับความเข้าใจที่เต็มรูปแบบของการใช้เสียงพูดในภาษาอังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สัทศาสตร์และวารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร

สัทศาสตร์ (จากคำภาษากรีกโทรศัพท์ =เสียง/เสียง) สาขาพื้นฐานของภาษาศาสตร์ และตัวเองมีแง่มุมที่แตกต่างกันสาม:

Articulatory สัทศาสตร์ - อธิบายว่า สระและพยัญชนะจะผลิต หรือ "พูดชัดแจ้ง" ในส่วนต่าง ๆ ของปากและคอ;
สัทศาสตร์อะคูสติก - การศึกษาวิธีส่งเสียงการพูด: เมื่อเสียงเตะจากปากของลำโพงกับหูของ hearer ทำให้ในรูปของการสั่นสะเทือนในอากาศ;
สัทศาสตร์หู - การศึกษาวิธีการรับรู้เสียงคำพูด: ดูวิธีที่สมองของ hearer ถอดรหัสเสียงคลื่นกลับเข้าไปในสระและวรรณยุกต์เดิม ไว้ โดยลำโพง
ผลิตเสียงจริง, เช่นเรื่องสระหรือเสียงพยัญชนะจะเรียกว่าโทรศัพท์

อย่างใกล้ชิดเกี่ยวกับสัทศาสตร์มีสาขาอื่นของภาษาศาสตร์เรียกว่าวารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร วารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวรเกี่ยว กับวิธีพูดเสียงลักษณะเฉพาะภาษา หรือภาษาทั่วไป นี้เน้นภาษาวิธีใช้ความแตกต่างระหว่างเสียงเพื่อสื่อความหมายระหว่างคำที่แตกต่าง ทฤษฎีทางสัทวิทยาทั้งหมดถือว่า ภาษาพูดสามารถแบ่งออกเป็นสายของหน่วยเสียง (phonemes) หน่วยเสียงมีน้อยที่สุด 'โดดเด่นหน่วยเสียง' ของภาษา มันแตกต่างหนึ่งคำจากภาษากำหนด ซึ่งหมายความว่าการเปลี่ยนแปลงเป็นหน่วยเสียงใน word สร้างคำอื่น ที่มีความหมายแตกต่างกัน ในการจับคู่คำ (คู่น้อย) 'แมว' และ 'ค้างคาว' แตกต่างเสียง /c/ และ /b/ มีทั้ง phonemes หน่วยเสียงเป็นคำที่เป็นนามธรรม (เสียงคำพูดมันอยู่ในจิตใจของผู้) และเป็นเฉพาะกับบางภาษาได้

หน่วยเสียงอาจมีหลาย allophones เสียงที่เกี่ยวข้องที่จะแตกต่าง แต่ไม่เปลี่ยนความหมายของคำที่พวกเขาจะ interchanged เสียงตรงกับอักษรตัว "t" ในคำภาษาอังกฤษ 'ชา' และ 'เดินทาง' ไม่จริงค่อนข้างเหมือนกัน ตำแหน่งของลิ้นจะแตกต่างเล็กน้อย ซึ่งทำให้ความแตกต่างในเสียงตรวจ โดยเครื่องมือเช่น spectrograph พูด ดังนั้น [t] ใน 'ชา' และ [t] ใน 'เดินทาง' เป็น allophones ของการหน่วย เสียง/t /

วารสารมนุษยศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวรคือ การเชื่อมโยงระหว่างส่วนเหลือของภาษาศาสตร์และสัทศาสตร์ โดยศึกษาสัทศาสตร์ทั้งกับภาษาอังกฤษเท่านั้นสามารถได้รับมีความเข้าใจการใช้เสียงในการพูดภาษาอังกฤษ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อักขรวิธี phonology

อักขรวิธี(จากที่กรีซคำว่าโทรศัพท์=เสียง/เสียง)เป็นพื้นฐานของ ภาษาศาสตร์ และตัวของมันเองมีแตกต่างกันสามด้าน:

articulatory อักขรวิธี - จะอธิบายวิธีการกกาและพยัญชนะเป็นการผลิตหรือ"ขึ้นมาอธิบาย"ในหลายส่วนของที่ปากและคอ;
เสียงอักขรวิธี - การศึกษาของวิธีการพูดเสียงจะถูกส่ง:เมื่อใดที่เสียงเดินทางผ่านอากาศจากลำโพงของปากที่ชัดแจ๋วของหูฟังจะทำงานในรูปแบบของการสั่นในที่อากาศ;
การฟัง,อักขรวิธี - การศึกษาของเสียงพูดเสียงได้อย่างไรเป็นการรับรู้:มีลักษณะที่ทางในที่ที่ชัดแจ๋วของสมองถอดรหัสที่คลื่นเสียงกลับเข้าไปในที่กกาและพยัญชนะซึ่งแต่เดิมไว้โดยที่ลำโพง.
ที่จริงเสียง,โทรศัพท์เช่นไม้แบบเรียบง่ายหรือเสียงคล้องจองกันเรียกว่า.

อย่างใกล้ชิดที่เกี่ยวข้องกับวิชาคือสาขาอื่นของ ภาษาศาสตร์ หรือที่เรียกว่า phonology ข้อตกลง phonology พร้อมด้วยเสียงเสียงทางที่ทำตัวเป็น ภาษา เฉพาะหรือใน ภาษา โดยทั่วไป โรงแรมแห่งนี้มุ่งเน้นไปในทางที่ใช้ ภาษา ความแตกต่างระหว่างเสียงในการสั่งซื้อเพื่อนำมาซึ่งความแตกต่างของความหมายระหว่างคำทฤษฎีทั้งหมดของ phonology ถือว่า ภาษา ที่ใช้สามารถหักลงไปในสตริงของหน่วยเสียง( phonemes ) ส่วนที่น้อยที่สุดของเสียงใน ภาษาพูด ที่มีขนาดเล็กที่สุด"ชุดที่มีความโดดเด่นที่เสียงของ ภาษา จะจำแนกความแตกต่างหนึ่งคำจากที่อื่นใน ภาษา ที่ระบุ ซึ่งหมายความว่าการเปลี่ยนส่วนที่น้อยที่สุดของเสียงใน ภาษาพูด ในคำที่มีคำอื่นที่มีความหมายที่แตกต่างไป ในคู่ของคำ(คู่เล็กน้อย)'แมว'และ'ค้างคาว'เสียงชัดเจน/ C /และ/ b / phonemes ทั้งสอง ส่วนที่น้อยที่สุดของเสียงใน ภาษาพูด ที่เป็นคำที่เป็นนามธรรม(เสียงพูดที่เป็นเสียงที่มีอยู่แล้วในใจของผู้พูดได้)และจะเป็นการระบุถึง ภาษา เฉพาะได้.

ส่วนที่น้อยที่สุดของเสียงใน ภาษาพูด อาจมี allophones หลายเสียงที่เกี่ยวข้องที่มีแต่ไม่ได้เปลี่ยนความหมายของคำที่เมื่อพวกเขามีสลับสับเปลี่ยนให้เสียงที่เกี่ยวข้องกับตัวอักษร" T "ใน ภาษาอังกฤษ คำว่า'ชา'และ'การเดินทาง'ไม่ได้อยู่ในความเป็นจริงแล้วก็เหมือนเดิม. ตำแหน่งของลิ้นที่มีความแตกต่างกันเพียงเล็กน้อยซึ่งจะทำให้ความแตกต่างที่สามารถตรวจพบในเสียงโดยเครื่องมือเช่น spectrograph สุนทรพจน์ที่ ดังนั้น[ T ]ใน'น้ำชา'และ[ T ]ใน'การเดินทาง' allophones ของ/ T ส่วนที่น้อยที่สุดของเสียงใน ภาษาพูด /..

phonology คือการเชื่อมโยงระหว่างอักขรวิธีและส่วนที่เหลือของ ภาษาศาสตร์ เฉพาะการเรียนวิชาและ phonology ของอังกฤษทั้งเป็นไปได้หรือไม่ที่จะได้รับการทำความเข้าใจอย่างเต็มที่ในการใช้งานของเสียงในสุนทรพจน์ ภาษาอังกฤษ