The Quartier Léopold was not an imm

The Quartier Léopold was not an immediate success. Its development really only took off when the area was incorporated into Brussels in 1853 and the Conseil communal decided to extend the Rue de la Loi, the main link between the town and the suburb. But the original plan was much simplified, and the monumental centre was never realized. More attention was paid to architectural design when a new district—the Quartier NordEst—was added to the Quartier Léopold according to plans produced by the architect Gédéon Bordiau and approved by the Conseil communal in 1875, i.e. during the administration of Jules Anspach. Square Marie-Louise and Square Ambiorix, together with Avenue Palmerston linking them together, formed a grand complex of parks and squares—possibly slightly too large in relation to the urban structure surrounding it.7 A development in design thinking can be clearly discerned here, from the slightly static grid planning in the Quartier Léopold to the Baroque dynamism of the Quartier Nord-Est, which can be said to herald the more grandiose planning under Leopold II.8
Another much discussed planning issue concerned the Avenue Louise. At the end of the 1840s two land developers acquired a concession to lay out a new avenue from the ring boulevard to the Bois de la Cambre. The project was felt to be important, as it would link the town to a wooded area suitable as a public park. The two developers were not able to realize their plans, but following persistent pressure from the government and the promise of financial support, the town took over the enterprise and it became possible to complete this avenue, 55 metres wide and almost 3 km long. To compensate for its cost the town was also permitted—despite protests from the municipality of Ixelles—to incorporate the street and a zone extending about 40 to 100 metres on either side of it. Today Brussels still thrusts like a wedge into the neighbouring municipality. The Avenue Louise, lined on both sides by splendid mansions, soon became one of the most fashionable residential areas in Brussels.9
Ever since 1830 Brussels had been growing rapidly in both population and importance, and was well on the way to becoming one of the main commercial centres in Europe. But by the middle of the century its medieval street network was still intact, apart from the changes in the upper city mentioned above and a few minor adjustments in the low-lying districts. Thus, the first attempts at urban renewal comprising a number of properties was the construction of the shopping arcade Galeries St-Hubert (1836–45), one of the pioneers of its kind in Europe and still functioning today, and the long but rather narrow Rue Blaes cutting through the historic Marollen Quartier (1853–60).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Léopold ท่องไม่ใช่ความสำเร็จในทันที การพัฒนาเท่านั้นจริง ๆ เอาออกเมื่อพื้นที่ถูกรวมอยู่ในบรัสเซลส์ใน 1853 และ Conseil ชุมชนตัดสินใจที่จะขยาย Rue Loi de la เชื่อมโยงระหว่างเมืองและย่านชานเมืองหลัก แต่แผนเดิมได้ง่ายมาก และศูนย์อนุสาวรีย์ไม่เคยรับรู้ ความสนใจมากขึ้นและจ่ายออกแบบสถาปัตยกรรมเมื่อเขตใหม่ — NordEst ท่อง — ถูก Léopold ท่องตามแผนผลิต โดยสถาปนิก Gédéon Bordiau และอนุมัติ โดย Conseil ชุมชนในปี 1875 เช่นในระหว่างการบริหารงานของชูลส์ Anspach ตารางมารีหลุยส์และ Ambiorix สแควร์ พร้อมกับเชื่อมโยงพวกเขาเข้าด้วยกัน พาลเมอร์สตันถนนเกิดขึ้นมีความซับซ้อนแกรนด์ของสวนสาธารณะและสี่เหลี่ยม — อาจจะเล็กน้อยมากเกินไปเกี่ยวกับโครงสร้างการเมืองรอบพัฒนา A it.7 ในการคิดออกแบบสามารถจะชัดเจนเข้าใจที่นี่ จากตารางเล็กน้อยคงวางแผน Léopold ท่องเพื่อชีวิตชีวาของการท่อง Nord-Est ซึ่งสามารถกล่าวว่า ความการวางแผนออกแบบขึ้นภายใต้ Leopold II.8 บาร็อคอีกมากพูดถึงปัญหาการวางแผนเกี่ยวข้องกับคิวบา เมื่อสิ้นสุดทศวรรษที่ 1840 สองนักพัฒนาที่ดินได้รับสัมปทานการวางอเวนิวใหม่จากถนนวงแหวนไป Bois de la Cambre โครงการรู้สึกจะเป็นสิ่งสำคัญ มันจะเชื่อมโยงเมืองพนาเหมาะที่เป็นสวนสาธารณะ สองนักพัฒนาไม่ได้มีการตระหนักถึงแผนของพวกเขา แต่ความดันที่ถาวรต่อไปนี้จากรัฐบาลและสัญญาทางการเงิน องค์กรเข้าเมืองมา และเป็นไปได้ที่จะทำนี้อเวนิว 55 เมตรกว้าง และยาวเกือบ 3 กิโลเมตร เพื่อชดเชยต้นทุนเมืองนอกจากนี้ยังได้รับอนุญาต — แม้ มีการประท้วงจากเทศบาลเมืองของ Ixelles — เพื่อรวมถนนและโซนขยายประมาณ 40 ถึง 100 เมตรทั้งสองข้างของมัน วันนี้บรัสเซลส์ยังอนุชนเหมือนลิ่มที่เป็นเทศบาลใกล้เคียง เกนต์ เรียงรายอยู่ทั้งสองด้านโดยแมนชั่นสวยงาม กลายเป็นพื้นที่พักอาศัยที่ทันสมัยที่สุดใน Brussels.9ตั้งแต่ที่บรัสเซลส์ 1830 มีการเติบโตอย่างรวดเร็วในประชากรและความสำคัญ และก็ก็จะกลายเป็นหนึ่งในศูนย์การค้าหลักในยุโรป แต่ถึงช่วงกลางของศตวรรษมีเครือข่ายถนนยุคกลางก็ยังคงเหมือนเดิม นอกเหนือจากการเปลี่ยนแปลงในด้านดังกล่าวข้างต้นและปรับปรุงเล็กน้อยไม่กี่ในย่านต่ำ ดังนั้น ความพยายามแรกที่ประกอบด้วยจำนวนของคุณสมบัติฟื้นฟูเมืองได้ก่อช้อปปิ้งกาเลอรีส์เซนต์-Hubert (1836-45), หนึ่งในผู้บุกเบิกของชนิดในยุโรป และยังคง ทำงานวันนี้ และยาว แต่ค่อนข้าง แคบ Rue Blaes ตัดผ่านประวัติศาสตร์ Marollen ท่อง (1853 – 60)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Quartier Léopoldก็ไม่ได้เป็นความสำเร็จในทันที การพัฒนาของตนจริงๆเท่านั้นเอาออกเมื่อพื้นที่ที่ถูกรวมอยู่ในกรุงบรัสเซลส์ใน 1,853 และ Conseil ชุมชนตัดสินใจที่จะขยายถนน Rue de la Loi, การเชื่อมโยงที่สำคัญระหว่างเมืองและชานเมือง แต่แผนเดิมที่ง่ายมากและศูนย์อนุสาวรีย์ก็ไม่เคยตระหนัก ความสนใจมากขึ้นได้จ่ายให้แก่การออกแบบสถาปัตยกรรมใหม่เมื่ออำเภอ-the-Quartier NORDEST ถูกเพิ่มลงใน Quartier Léopoldตามแผนการผลิตโดยสถาปนิกเมริเดียน Bordiau และอนุมัติโดย Conseil ชุมชนในปี 1875 คือในช่วงการปกครองของจูลส์ Anspach สแควร์มารีหลุยส์และจัตุรัส Ambiorix ร่วมกับอเวนิวปาล์มเมอร์เชื่อมโยงเข้าด้วยกันรูปแบบที่มีความซับซ้อนยิ่งใหญ่ของสวนสาธารณะและสี่เหลี่ยม-อาจจะเล็กน้อยขนาดใหญ่เกินไปในความสัมพันธ์กับโครงสร้างของเมืองโดยรอบ it.7 การพัฒนาในการคิดการออกแบบที่สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนที่นี่ จากการวางแผนตารางคงเล็กน้อยใน Quartier Léopoldจะแคล่วคล่องพิสดารของ Quartier Nord-Est ซึ่งอาจกล่าวได้ประกาศการวางแผนที่ยิ่งใหญ่มากขึ้นภายใต้ Leopold II.8
ปัญหาการวางแผนการกล่าวถึงมากอีกประการหนึ่งที่เกี่ยวข้องหลุยส์อเวนิว ในตอนท้ายของยุค 1840 สองนักพัฒนาที่ดินที่ได้มาสัมปทานที่จะออกวางถนนใหม่จาก Boulevard Ring กับ Bois de la Cambre โครงการนี้เป็นความรู้สึกที่มีความสำคัญเป็นมันจะเชื่อมโยงเมืองไปยังพื้นที่ป่าที่เหมาะสมเป็นสวนสาธารณะ สองนักพัฒนาไม่สามารถที่จะตระหนักถึงแผนการของพวกเขา แต่ตามแรงกดดันถาวรจากรัฐบาลและสัญญาของการสนับสนุนทางการเงินเมืองเอาไปองค์กรและมันก็กลายเป็นไปได้ที่จะดำเนินการถนนสายนี้ 55 เมตรและกว้างเกือบ 3 กิโลเมตรยาว เพื่อชดเชยค่าใช้จ่ายของเมืองยังได้รับอนุญาตแม้จะมีการประท้วงจากเทศบาลของ Ixelles-จะรวมถนนและโซนขยายประมาณ 40 100 เมตรที่ด้านข้างของมันทั้ง วันนี้ยังคงบรัสเซลส์ยัดเหมือนลิ่มเข้าไปในเขตเทศบาลใกล้เคียง อเวนิวหลุยส์เรียงรายไปทั้งสองด้านโดยคฤหาสน์สวยงามเร็ว ๆ นี้กลายเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่อยู่อาศัยที่ทันสมัยที่สุดใน Brussels.9
นับตั้งแต่ปี ค.ศ. 1830 ที่กรุงบรัสเซลส์ได้รับการเติบโตอย่างรวดเร็วทั้งในประชากรและความสำคัญและเป็นไปด้วยดีในทางที่จะกลายเป็นหนึ่งใน ศูนย์กลางการค้าหลักในยุโรป แต่ในช่วงกลางของศตวรรษที่เครือข่ายถนนในยุคกลางก็ยังคงเหมือนเดิมนอกเหนือจากการเปลี่ยนแปลงที่อยู่ในเมืองบนดังกล่าวข้างต้นและการปรับเปลี่ยนเล็กน้อยไม่กี่แห่งในเขตที่ลุ่ม ดังนั้นความพยายามครั้งแรกที่ฟื้นฟูเมืองประกอบด้วยจำนวนของคุณสมบัติคือการก่อสร้างของการช้อปปิ้งอาเขตห้างสรรพสินค้า Galeries เซนต์ฮิวเบิร์ (1836-1845) หนึ่งในผู้บุกเบิกของชนิดในยุโรปและยังคงทำงานในวันนี้และในระยะยาว แต่แคบ Rue Blaes ตัดผ่านประวัติศาสตร์ Marollen Quartier (1853-1860)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ quartier L é opold ไม่ได้สำเร็จทันที การพัฒนาของตน แค่ถอดเมื่อพื้นที่ถูกรวมเข้าไปในกรุงบรัสเซลส์ใน 1853 และ 15 ชุมชนตัดสินใจที่จะขยาย rue de la loi , การเชื่อมโยงหลักระหว่างเมืองและชานเมือง แต่แผนเดิมคือ มาก ง่ายและ ศูนย์อนุสาวรีย์ไม่เคยตระหนัก ความสนใจมากขึ้นได้รับการออกแบบสถาปัตยกรรมเมือง quartier nordest เมื่อใหม่ถูกเพิ่มเข้าไป quartier L é opold ตามแผนการผลิต โดยสถาปนิก G é d éใน bordiau และอนุมัติโดย 15 ชุมชน ใน แต่ คือ ในช่วงการปกครองของจูลี่แอนสปาก . จัตุรัสมารีหลุยส์และตาราง ambiorix ด้วยกันกับถนน Palmerston ที่เชื่อมโยงพวกเขาเข้าด้วยกัน รูปแบบที่ซับซ้อนทั้งหมดของสวนสาธารณะจัตุรัสอาจจะเล็กน้อยมีขนาดใหญ่เกินไปในความสัมพันธ์กับโครงสร้างเมืองที่อยู่โดยรอบ ที่ 7 การพัฒนาในการออกแบบให้สามารถเข้าใจคิดนี่ จากการวางแผนตารางค่อนข้างคงที่ใน quartier L é opold กับพลวัตบาโรก ของ quartier นอร์ด EST ซึ่งสามารถกล่าวเพื่อเกริ่นวางแผนยิ่งใหญ่เพิ่มเติมได้ที่ Leopold II . 8อีกประเด็นที่เกี่ยวข้องมากกล่าวถึงการวางแผน Avenue Louise ในตอนท้ายของยุค 1840 สองนักพัฒนาที่ดิน ได้รับสัมปทานที่จะวางออกถนนสายใหม่จากแหวน Boulevard ใน Bois de la Cambre . โครงการรู้สึกเป็นสำคัญ มันจะเชื่อมเมืองกับป่า พื้นที่เหมาะเป็นสวนสาธารณะ สองนักพัฒนาไม่สามารถตระหนักถึงแผนการของพวกเขา แต่ตามแบบถาวร แรงกดดันจากรัฐบาลและสัญญาสนับสนุนทางการเงิน เมืองยึดองค์กรและมันก็เป็นไปได้ที่จะเสร็จสมบูรณ์ถนนนี้ 55 เมตร กว้างเกือบ 3 กิโลเมตรยาว เพื่อชดเชยค่าใช้จ่ายของเมืองก็อนุญาต แม้จะมีการประท้วงจากเทศบาลของเรื่องรวมถนนและพื้นที่ขยายประมาณ 40 ถึง 100 เมตร ทั้งสองข้างของมัน วันนี้ที่กรุงบรัสเซลส์ยังสอดใส่เหมือนลิ่มในตลาดเทศบาล Avenue Louise , เรียงรายทั้งสองด้านโดยคฤหาสน์วิจิตร , เร็ว ๆนี้กลายเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่อยู่อาศัยที่ทันสมัยที่สุดในบรัสเซลส์ .ตั้งแต่ 1830 บรัสเซลส์ได้รับการเติบโตอย่างรวดเร็วในประชากรและความสำคัญ และเป็นอย่างดีในทางที่จะกลายเป็นหนึ่งในศูนย์กลางการค้าหลักในยุโรป แต่โดยกลางศตวรรษที่เครือข่ายถนนยุคกลางของมันยังคงเหมือนเดิม นอกเหนือจากการเปลี่ยนแปลงในสังคมเมืองที่กล่าวถึงข้างต้น และไม่กี่การปรับเปลี่ยนเล็กน้อยในเขตลุ่ม . ดังนั้น ความพยายามในการฟื้นฟูเมืองแรกประกอบด้วยตัวเลขสมบัติคือการก่อสร้างศูนย์การค้าค้า St Hubert ( 1874 – 45 ) , หนึ่งในผู้บุกเบิกของชนิดในยุโรปและยังคงทำงานในวันนี้ และนาน แต่ค่อนข้างแคบ รู blaes ตัดผ่าน quartier marollen ประวัติศาสตร์ ( 1853 – 60 )