Someone moved the sugar container,

Someone moved the sugar container, and the propped booklet fell flat.

Therese looked at the pair of hands across from her, a woman’s plump, aging hands, stirring her coffee, breaking a roll now with a trembling eagerness, daubing half of the roll greedily into the brown gravy of the plate that was identical with Therese’s. The hands were chapped, there was dirt in the parallel creases of the knuckles, but the right hand bore a conspicuous silver filigree ring set with a clear green stone, the left a gold wedding ring, and there were traces of red polish in the corners of the nails. Therese watched the hand carry a forkful of peas upward, and she did not have to look at the face to know what it would be like.

It would be like all the fifty-year-old faces of women who worked at Frankenberg’s, stricken with an ever-lasting exhaustion and terror, the eyes distorted behind glasses that enlarged or made smaller, the cheeks splotched with rouge that did not brighten the grayness underneath.

Therese could not look.

“You’re a new girl, aren’t you?” The voice was shrill and clear in the din, almost a sweet voice.

“Yes,” Therese said, and looked up. She remembered the face. It was the face whose exhaustion had made her see all the other faces. It was the woman Therese had seen creeping down the marble stairs from the mezzanine at about six thirty one evening when the store was empty, sliding her hands down the broad marble banister to take some of the weight from her bunioned feet. Therese had thought: she is not ill, she is not a beggar, she simply works here.

“Are you getting along all right?”

And here was the woman smiling at her, with the same terrible creases under her eyes and around her mouth. Her eyes were actually alive now, and rather affectionate.

“Are you getting along all right?” the woman repeated, for there was a great clatter of voices and dishes all around them. Therese moistened her lips. “Yes, thank you.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนย้ายภาชนะบรรจุน้ำตาล และหนังสือ propped ตกแบน ซานโฮเซมองที่มือเธอ ผู้หญิงอวบ ฝั่งตรงข้ามคู่อายุมือ กวนกาแฟของเธอ แบ่งม้วนตอนนี้กับ trembling eagerness, daubing ครึ่งม้วนลงในน้ำซอสราดหน้าสีน้ำตาลของแผ่นที่เหมือนกับของซานโฮเซตะกละตะกลาม มือไม่มีรอยแตก มีสิ่งสกปรกใน creases ขนานของขา แต่ขวามือกระบอกสูบแหวนเงิน filigree เป้าด้วยหินสีเขียวใส แหวนแต่งงานทอง ด้านซ้าย และมีร่องรอยของเงาสีแดงในมุมของเล็บ ซานโฮเซดูมือถือ forkful ของถั่วขึ้น และเธอไม่ได้มองหน้าจะรู้ว่ามันจะเป็นเช่นนั้น มันจะเหมือนทั้งหมดสิบปีใบหน้าของผู้หญิงทำงานที่ของ Frankenberg จงการเกษียณเคยนาน และก่อการร้าย ตาผิดเพี้ยนหลังแว่นตาที่ขยาย หรือทำให้เล็กลง แก้ม splotched กับแดงที่ไม่ได้ทำ grayness ภายใต้ ไม่สามารถดูซานโฮเซ "คุณผู้หญิงใหม่ ไม่คุณ" เสียงถูกใด ๆ และในดิน เกือบหวานเสียงใส "ใช่ ซานโฮเซกล่าวว่า และค้นหา เธอจำหน้า มันเป็นหน้าที่เกษียณได้ทำเธอดูทั้งหมดอื่น ๆ หน้า ก็ผู้หญิงที่ซานโฮเซเห็นเลื้อยลงบันไดหินอ่อนจากลอยที่ประมาณหกสามสิบหนึ่งเย็นเมื่อห้างว่าง เลื่อนมือเธอลง banister หินอ่อนกว้างจะบางน้ำหนักจากเท้าของเธอ bunioned ซานโฮเซมีความคิด: เธอไม่ได้ป่วย เธอไม่ได้ขอทาน เธอก็ทำงานที่นี่ "คุณได้รับพร้อมทั้งขวา" และนี่เป็นผู้หญิงที่ยิ้มที่เธอ มีที่เดียวกลัว creases ภาย ใต้สายตาของเธอ และ รอบ ๆ ปากของเธอ ตาของเธอมีจริงมีชีวิตอยู่ขณะนี้ และค่อนข้างสุภาพ "คุณใจคอทั้งหมดขวา" ผู้หญิงซ้ำ clatter ดีของเสียงและอาหารทั่วไป ซานโฮเซ moistened ริมฝีปากของเธอ "ใช่ ขอบคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนที่ย้ายภาชนะน้ำตาลและหนังสือเล่มเล็กหนุนแบนลดลง. Therese มองไปที่คู่ของมือตรงข้ามของเธออวบอ้วนของผู้หญิงมือริ้วรอยกวนกาแฟของเธอทำลายม้วนตอนนี้มีความกระตือรือร้นสั่นแต้มครึ่งหนึ่งของม้วนอย่างตะกละตะกลาม ลงไปในน้ำเกรวี่สีน้ำตาลของแผ่นที่เป็นเหมือนกันกับ Therese ของ มือถูกแตกมีสิ่งสกปรกในรอยย่นคู่ขนานของนิ้ว แต่มือข้างขวาเจาะแหวนลวดลายสีเงินที่เห็นได้ชัดเจนตั้งด้วยหินสีเขียวที่ชัดเจนซ้ายแหวนแต่งงานทองและมีร่องรอยของการขัดสีแดงในมุม ของเล็บ Therese ดูมือดำเนิน forkful ของถั่วขึ้นไปและเธอไม่ต้องมองไปที่ใบหน้าที่จะรู้ว่าสิ่งที่มันจะเป็นเช่น. มันจะเป็นเหมือนใบหน้าห้าสิบปีของผู้หญิงที่ทำงานที่ Frankenberg ของครอบงำด้วย อ่อนเพลียที่เคยติดทนและความหวาดกลัวตาบิดเบี้ยวอยู่เบื้องหลังแว่นตาที่ขยายหรือทำขนาดเล็ก, แก้ม splotched กับสีแดงที่ไม่สดใส grayness ใต้. Therese ไม่สามารถมอง. "คุณสาวใหม่จะไม่ได้ใช่ไหม? "เสียงเป็นโหยหวนและชัดเจนในดินเกือบเสียงหวาน." ใช่ "Therese กล่าวและเงยหน้าขึ้นมอง เธอจำใบหน้า มันเป็นใบหน้าที่มีความอ่อนล้าได้ทำให้เธอดูทั้งหมดใบหน้าอื่น ๆ มันเป็นผู้หญิง Therese ได้เห็นคืบคลานลงจากบันไดหินอ่อนชั้นลอยที่ประมาณหกสามสิบเอ็ดช่วงเย็นเมื่อร้านค้าเป็นที่ว่างเปล่า, เลื่อนมือของเธอลงราวบันไดหินอ่อนในวงกว้างที่จะใช้บางส่วนของน้ำหนักจากเท้าของเธอ bunioned Therese เคยคิดว่าเธอไม่ได้ป่วยเธอไม่ได้เป็นขอทานเธอก็ทำงานที่นี่. "คุณได้รับพร้อมทั้งหมดใช่มั้ย?" และนี่เป็นผู้หญิงยิ้มที่เธอมีรอยย่นที่น่ากลัวเหมือนกันภายใต้ดวงตาของเธอและรอบปากของเธอ . ดวงตาของเธอยังมีชีวิตอยู่ในขณะนี้จริงและค่อนข้างรัก. "คุณได้รับพร้อมสิทธิทั้งหมดหรือไม่" ผู้หญิงคนนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีกเพราะมีเป็นเสียงดังของเสียงที่ดีและอาหารทุกสิ่งรอบตัว Therese ชุบริมฝีปากของเธอ "ใช่ขอบคุณ."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางคนย้ายน้ำตาลในภาชนะและ propped หนังสือลดลงแบน

Therese มองมือคู่ตรงข้ามเธอ ผู้หญิงอวบอายุมือ คั่วกาแฟ หมดสภาพไปแล้ว ด้วยตัวสั่น ความกระตือรือร้น เล่าครึ่งม้วน ตะกละในน้ำเกรวี่สีน้ำตาลของจานที่เหมือนกันกับ Therese . มือถูกแตกมีสิ่งสกปรกในรอยย่นขนานของข้อนิ้ว แต่มือข้างขวาถือเด่น แหวนเงินลวดลายเป็นเส้นตั้งกับหินเขียวใส ทิ้งทองแหวนเพชร และมีร่องรอยของยาทาเล็บสีแดงในมุมของเล็บ เธเรเซ ดู มือถือ forkful ถั่วขึ้น เธอไม่ต้องมองหน้าก็รู้ว่ามันคงจะชอบ

มันจะเหมือนหน้าห้าสิบปีของผู้หญิงที่ทำงานใน Frankenberg , เป็นโรคที่เคยทนความอ่อนล้าและหวาดกลัว ดวงตาเบื้องหลังแว่นเบี้ยวที่ขยายหรือทำให้เล็กลง แก้ม splotched กับสีแดงที่ไม่สว่างใสสีเทาใต้

Therese ไม่ได้ดู

" คุณเป็น สาวใหม่ ใช่มั้ย " เสียงโหยหวนและชัดเจนในดินเกือบจะหวานเสียง

" ใช่ " เธอเรสพูดและเงยหน้าขึ้นมอง เธอจดจำใบหน้า มันเป็นใบหน้าที่เหน็ดเหนื่อยจากการทำให้เธอดูทั้งหมดอื่น ๆ หน้า มันคือผู้หญิง Therese เห็นคืบคลานเข้ามาหินอ่อนมาจากบันไดชั้นลอยประมาณหกโมงครึ่งเย็นวันหนึ่งเมื่อร้านว่างเปล่าเลื่อนมือของเธอลงราวระเบียงหินอ่อนที่กว้างเพื่อเอาน้ำหนักจากเท้า bunioned ของเธอ เธเรเซ ว่าเธอไม่ได้ป่วย เธอไม่ใช่ขอทาน เธอก็ทำงานที่นี่

" นายเข้ากันได้ดีนะ "

และนี่เป็นผู้หญิงที่ยิ้มให้เธอ กับรอยยับภายใต้ตาเธอน่ากลัว และ รอบ ๆปาก สายตาของเธอยังมีชีวิตอยู่ในขณะนี้และแทน

น่ารัก" คุณจะมาใช่มั้ย ? " ผู้หญิงซ้ำ เพราะมีเสียงมากเสียงและอาหารทั้งหมดรอบ ๆพวกเขา Therese ชุ่มชื้นริมฝีปาก " ครับ ขอบคุณ "