Islet autoantibody-positive patient

Islet autoantibody-positive patients had a lower BMI (median 22.9[21.1–25.7]) than autoantibody-negative patients (26.5[23.1–30.8]; P  0.002), more frequently required insulin during pregnancy (75 vs. 34%, P  0.0001), and more frequently had either HLA DRB1*03 (DR3) or HLA DRB1*04-DQB1*0302 (DR4-DQ8) haplotypes (77 vs. 39.4%;P  0.0001; Table 1).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกาะ(เล็ก) autoantibody บวกผู้ป่วยมี BMI ต่ำกว่า (มัธยฐาน 22.9[21.1–25.7]) กว่าผู้ป่วยลบ autoantibody (26.5 [23.1-30.8]; P 0.002), บ่อยต้องใช้อินซูลินในระหว่างตั้งครรภ์ (75 เทียบกับ 34%, P มาก 0.0001), และอื่น ๆ มักเป็น DRB1 HLA * 03 (DR3) หรือ HLA DRB1 * 04-DQB1 * haplotypes 0302 (DR4 DQ8) (77 เทียบกับ 39.4% P 0.0001 ตาราง 1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้ป่วยที่เกาะ autoantibody บวกมีค่าดัชนีมวลกายต่ำกว่า (เฉลี่ย 22.9 [21.1-25.7]) กว่าผู้ป่วย autoantibody ลบ (26.5 [23.1-30.8]; P 0.002) อินซูลินต้องบ่อยครั้งมากขึ้นในระหว่างตั้งครรภ์ (75 เทียบกับ 34%, P ? 0.0001) และบ่อยครั้งมากขึ้นมีทั้ง HLA DRB1 * 03 (DR3) หรือ HLA DRB1 * 04 * 0302 DQB1 (DR4-DQ8) haplotypes (77 เทียบกับ 39.4%; P 0.0001; ตารางที่ 1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แก่ง autoantibody บวกผู้ป่วยที่มี BMI ต่ำกว่า ( เฉลี่ย 21.1 – 22.9 [ ม ] ) มากกว่าผู้ป่วย autoantibody ลบ ( ร้อยละ 26.5 ) [ 4 ] ; P  0.002 ) บ่อยต้องใช้อินซูลินในระหว่างตั้งครรภ์ ( 75 กับ 34 % , P  0.0001 ) และบ่อย มีทั้งการต DRB1 * 03 ( dr3 ) หรือ การต 04-dqb1 DRB1 * * 0302 ( dr4-dq8 ) บีตา ( 77 และ 39.4 % ; p  0.0001 ; ตารางที่ 1 )