“Daehyun.” He softly cried out and

“Daehyun.” He softly cried out and Youngjae was certain the only thing holding him up was Daehyun's strong hands. His vision turned black but he wouldn't allow himself to faint; he wanted to feel Daehyun, even if it hurt, even if he felt like he was being ripped in two. I shouldn't want this. I should hate him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Daehyun" เขาก็ร้องออกมาเบา ๆ และ Youngjae มีบางสิ่งเดียวถือเขาขึ้นคือ ของ Daehyun มือแข็งแรง วิสัยทัศน์ของเขาเปิดดำ แต่เขาไม่อนุญาตให้ตัวเองหน้ามืดตามัว เขาต้องใจ Daehyun แม้ว่ามันทำร้าย แม้ว่าเขารู้สึกเหมือนเขามีการคัดลอก 2 ฉันไม่ต้องการ ควรเกลียดเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"Daehyun." เขาร้องออกมาเบา ๆ และยองเป็นบางสิ่งเดียวที่ถือเขาขึ้นเป็นมือ Daehyun ที่แข็งแกร่ง วิสัยทัศน์ของเขากลายเป็นสีดำ แต่เขาจะไม่ปล่อยให้ตัวเองเป็นลม; เขาอยากที่จะรู้สึก Daehyun ถึงแม้ว่ามันจะเจ็บแม้ว่าเขารู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังถูกฉีกในสอง ฉันไม่ควรอยากให้เรื่องนี้ ฉันควรจะเกลียดเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" แดฮยอน " เขาเบา ๆร้องและยองแจแน่ใจคือสิ่งเดียวที่ถือเขาเป็นมือแกร่งแดฮยอนอยู่ วิสัยทัศน์ของเขากลายเป็นสีดำ แต่เขาไม่ได้ให้ตัวเองเป็นลม เขาต้องการที่จะรู้สึกแดฮยอน ถึงแม้จะเจ็บ ถ้าเขารู้สึกว่าเขากำลังถูกฉีกออกเป็นสอง ฉันไม่ต้องการสิ่งนี้ ฉันควรจะเกลียดเขา .