it was the month of january. I arri

it was the month of january. I arrived at Lowood school at night. A servant took me up some stairs and into a big bedroom. There were many beds were asleep. The servant took me to an empty bed. I put on my nightclothes and I got into bed. Soon, I was asleep too.
I woke up very early. A loud bell was ringing. The bed room was dark and cold. I watched the other girls. They washed in cold water and they dressed quickly.
There was a plain brown dress next to my bed. And there was a pair of ugly, heavy shoes. I washed quickly. Then I put on my new clothes.
I was very hungry .I followed the other girls down the stairs. We sat down at long tables in a large dining room. Our food was terrible.
The food is bad again one of the girls said
Stand up! a teacher shouted. Don't talk!
We stood up. We did not speak. We walked into a big schoolroom and we sat down.
There were about eighty girls in the schoolroom. And there were four classes. The oldest girls were in the fourth class. I was in the first class.
Four teachers came into the room and we began our lessons. The lessons were not interesting. First, we read some pages in a book. Then our teacher asked us questions about those pages.
After four hours, we went outside. It was very cold. Very soon, a bell rang. Lessons started again.
There weeks passed. One afternoon, the head teacher came into the schoolroom. The head teacher's name was Miss Temple. Mr Brocklehurst was with her. We all stood up. I stood behind an older girl. I did not want Mr Brocklehurst to see me.
Mr Brocklehurst walked slowly round the room. Everybody was very quiet. And I dropped my book!
Mr Brocklehurst stopped walking. He looked at me.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

it was the month of january. I arrived at Lowood school at night. A servant took me up some stairs and into a big bedroom. There were many beds were asleep. The servant took me to an empty bed. I put on my nightclothes and I got into bed. Soon, I was asleep too.I woke up very early. A loud bell was ringing. The bed room was dark and cold. I watched the other girls. They washed in cold water and they dressed quickly.There was a plain brown dress next to my bed. And there was a pair of ugly, heavy shoes. I washed quickly. Then I put on my new clothes.I was very hungry .I followed the other girls down the stairs. We sat down at long tables in a large dining room. Our food was terrible.The food is bad again one of the girls saidStand up! a teacher shouted. Don't talk!We stood up. We did not speak. We walked into a big schoolroom and we sat down.There were about eighty girls in the schoolroom. And there were four classes. The oldest girls were in the fourth class. I was in the first class.Four teachers came into the room and we began our lessons. The lessons were not interesting. First, we read some pages in a book. Then our teacher asked us questions about those pages.After four hours, we went outside. It was very cold. Very soon, a bell rang. Lessons started again.There weeks passed. One afternoon, the head teacher came into the schoolroom. The head teacher's name was Miss Temple. Mr Brocklehurst was with her. We all stood up. I stood behind an older girl. I did not want Mr Brocklehurst to see me.นาย Brocklehurst ช้าเดินรอบห้อง ทุกคนเงียบมาก และฉันหลุดจองของฉันนาย Brocklehurst หยุดเดิน เขามองที่ฉัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นเดือนมกราคม ฉันมาถึงที่โรงเรียน Lowood ในเวลากลางคืน คนรับใช้เอาฉันขึ้นบันไดและเข้าไปในห้องนอนใหญ่ มีเตียงหลายคนกำลังนอนหลับ คนรับใช้พาฉันไปที่เตียงที่ว่างเปล่า ฉันใส่ nightclothes ฉันและฉันได้เข้าไปในห้องนอน เร็ว ๆ นี้ผมกำลังนอนหลับมากเกินไป.
ฉันตื่นขึ้นมามากในช่วงต้น ระฆังดังถูกเรียกเข้า ห้องนอนเป็นที่มืดและเย็น ฉันดูผู้หญิงคนอื่น ๆ พวกเขาล้างในน้ำเย็นและพวกเขาสวมใส่ได้อย่างรวดเร็ว.
มีชุดสีน้ำตาลธรรมดาถัดจากเตียงของฉันคือ และมีคู่ของน่าเกลียดรองเท้าหนัก ฉันล้างได้อย่างรวดเร็ว แล้วฉันใส่เสื้อผ้าใหม่ของฉัน.
ผมก็หิวมาก .I ตามผู้หญิงคนอื่น ๆ ลงบันได เรานั่งลงที่โต๊ะยาวในห้องรับประทานอาหารขนาดใหญ่ อาหารของเราเป็นที่น่ากลัว. อาหารที่ไม่ดีอีกครั้งหนึ่งในสาวกล่าวว่ายืนขึ้น! ครูตะโกน อย่าพูด! เราลุกขึ้นยืน เราไม่ได้พูด เราเดินเข้าไปในห้องเรียนขนาดใหญ่และเรานั่งลง. มีอยู่ประมาณแปดสิบหญิงในห้องเรียน และมีสี่ชั้น สาว ๆ ที่เก่าแก่ที่สุดอยู่ในระดับที่สี่ ผมอยู่ในชั้นแรก. สี่ครูเข้ามาในห้องและเราก็เริ่มบทเรียนของเรา บทเรียนที่ไม่น่าสนใจ ครั้งแรกที่เราอ่านบางหน้าในหนังสือ จากนั้นครูของเราขอให้เราตั้งคำถามเกี่ยวกับหน้าเว็บเหล่านั้น. หลังจากสี่ชั่วโมงเราออกไปข้างนอก มันหนาวมาก. เร็ว ๆ นี้ระฆังดังขึ้น บทเรียนเริ่มต้นอีกครั้ง. สัปดาห์ที่ผ่านมามีการส่งผ่าน บ่ายวันหนึ่งครูใหญ่เข้ามาในห้องเรียน ชื่อครูใหญ่ของวัดเป็นนางสาว นาย Brocklehurst อยู่กับเธอ เราทุกคนลุกขึ้นยืน ฉันยืนอยู่ข้างหลังหญิงสาวที่มีอายุมากกว่า ฉันไม่อยากให้นาย Brocklehurst จะเห็นฉัน. นาย Brocklehurst เดินช้ารอบห้อง ทุกคนเป็นที่เงียบสงบมาก และผมก็ปรับตัวลดลงหนังสือของฉัน! นาย Brocklehurst หยุดเดิน เขามองมาที่ฉัน.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันคือเดือน มกราคม ฉันมาถึงที่ lowood โรงเรียนตอนกลางคืน คนรับใช้พาฉันขึ้นบันได และ เป็นห้องนอนใหญ่ มีหลายเตียงหลับ คนรับใช้เอาฉันไปเป็นเตียงที่ว่างเปล่า ผมใส่เสื้อผ้าสวมเข้านอนของฉันและฉันได้นอนบนเตียง เร็วๆ นี้ฉันหลับด้วย .
ผมตื่นแต่เช้ามาก ระฆังดังก็ดัง ห้องนอนมืดและหนาว ฉันมองผู้หญิงคนอื่นก็ล้างในน้ำเย็นและพวกเขาแต่งตัวอย่างรวดเร็ว
มีธรรมดาชุดสีน้ำตาลข้างๆเตียงของฉัน และมีคู่ของรองเท้าที่น่าเกลียดหนัก ผมล้างเร็วๆเข้า ผมใส่เสื้อใหม่ของฉัน .
ฉันหิวมาก ฉันตามผู้หญิงอื่น ๆ ลงบันได เรานั่งลงที่โต๊ะยาวในห้องอาหารขนาดใหญ่ อาหารของเราแย่มาก
อาหารไม่ดีอีก หญิงคนหนึ่งบอกว่า
ยืนขึ้น ! ครูตะโกนอย่าพูด !
เราลุกขึ้นยืน เราไม่ได้พูด เราเดินเข้าห้องเรียนขนาดใหญ่ และเรานั่งลง .
มีประมาณ 80 คนในห้องเรียน และมี สี่ชั้น ผู้หญิงที่เก่าแก่ที่สุดอยู่ในระดับที่สี่ ผมอยู่ในชั้นแรก .
4 ครูเข้ามาในห้องและเริ่มบทเรียนของเรา บทเรียนที่ไม่น่าสนใจ ตอนแรกเราอ่านหน้าเว็บบางหน้าในหนังสือแล้วครูถามคำถามเกี่ยวกับหน้าเว็บเหล่านั้น .
หลังจากสี่ชั่วโมง เราออกไปข้างนอก มันหนาวมาก อีกไม่นาน ระฆังดังขึ้น บทเรียนเริ่มต้นอีกครั้ง .
มีสัปดาห์ที่ผ่าน บ่ายหนึ่ง หัวหน้าครูเข้าห้องเรียน ชื่อหัวครู คือ วัดนางสาว นายบร็อกลีเฮิร์สตอยู่กับเธอ พวกเราทั้งหมดลุกขึ้นยืน ฉันยืนอยู่ข้างหลังสาวแก่ ฉันไม่อยากให้คุณเห็นฉัน
บร็อกลีเฮิร์สต .นายบร็อกลีเฮิร์สตเดินช้าๆ รอบๆห้อง ทุกคนเงียบมาก ผมส่งหนังสือของฉัน !
นายบร็อกลีเฮิร์สตก็หยุดเดิน เขามองดูฉัน .