This chapter explores the reletions

This chapter explores the reletionships between language and thought,demonstrating that Asian and Westerner languages reflect the perceptive differences of their respective speaker.Westerners,for example,use categories to classify OBJECTS MORE readily and more frequently than Asians,who prefer to describe object in terms of reletionships.Consequently,Westerners also apply rules to categorization more easily. This difference starts out in childhood,where studies prove that western children learn nouns faster than verbs,and Asian children learn verbs faster than Western children.This may in turn be partly attributable to the languages themselves,given that "East Asian languages are highly contextual,"with meaning necessarily being extracted from context,whereas English words are intentionally decontextualized.For example,English sentences focus largely on object,with the subject often taking primary place,whereas Asian sentences mostly begin with context and topic. This could mean that "the differences in linguistic structure between languages are reflected in people's habitual thinking processes."Tests about how people group objects(based upon relationships or characteristics) bear this out,suggesting that thought patterns are affected by both culture and language.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทนี้สำรวจ reletionships ระหว่างภาษาและความคิดที่แสดงให้เห็นว่าภาษาในเอเชียและชาวตะวันตกสะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างที่ชาญฉลาดของ speaker.westerners ของตนเช่นใช้ในการจำแนกหมวดหมู่ของวัตถุมากขึ้นอย่างรวดเร็วและบ่อยกว่าชาวเอเชียที่ต้องการที่จะอธิบายในแง่วัตถุ ของ reletionships.consequently,ชาวตะวันตกยังใช้กฎการจัดหมวดหมู่ได้ง่ายขึ้น ความแตกต่างนี้จะเริ่มต้นในวัยเด็กที่ศึกษาพิสูจน์ว่าเด็กเรียนรู้คำนามตะวันตกได้เร็วกว่าคำกริยาและเด็กเอเชียเรียนรู้คำกริยาได้เร็วกว่า children.this ตะวันตกในทางกลับกันอาจจะมีบางส่วนที่เป็นภาษาของตัวเองที่ได้รับว่า "ภาษาเอเชียตะวันออกเป็นบริบทสูง ,"ที่มีความหมายที่จำเป็นต้องถูกสกัดจากบริบทในขณะที่คำภาษาอังกฤษที่มีเจตนา decontextualized.for เช่นเน้นประโยคภาษาอังกฤษส่วนใหญ่บนวัตถุที่มีเรื่องที่มักจะเกิดขึ้นเป็นหลักในขณะที่ประโยคเอเชียส่วนใหญ่เริ่มต้นด้วยบริบทและหัวข้อนี้อาจหมายความว่า "ความแตกต่างในโครงสร้างภาษาระหว่างภาษาจะมีผลต่อกระบวนการคิดเป็นนิสัยของผู้คน." การทดสอบเกี่ยวกับวิธีการวัตถุกลุ่มคน (ขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์หรือลักษณะ) แบกนี้ออกมาชี้ให้เห็นว่ารูปแบบความคิดได้รับผลกระทบจากทั้งวัฒนธรรมและภาษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนี้สำรวจ reletionships ในภาษาและคิดว่า เห็นว่า ภาษาเอเชียและชาวตะวันตกสะท้อนต่างตาต่ำของลำโพงแต่ละของพวกเขาชาวตะวันตก ตัวอย่าง ใช้ประเภทเพื่อจัดประเภทวัตถุเพิ่มเติมพร้อม และข้อมูลมากกว่าชาวเอเชีย ที่ต้องการอธิบายวัตถุใน reletionshipsดังนั้นชาวตะวันตกยังใช้กฎการจัดประเภทได้ง่ายขึ้น ความแตกต่างนี้เริ่มออกในวัยเด็ก การศึกษาที่พิสูจน์ว่า เด็กตะวันตกเรียนรู้นามได้เร็วกว่าคำกริยา และเอเชียเด็กเรียนรู้คำกริยาได้เร็วกว่าเด็กตะวันตกนี้เป็นบางส่วนรวมภาษาตัวเอง ที่ "ภาษาเอเชียตะวันออกจะสูงตามบริบท"มีความหมายที่จำเป็นต้องถูกแยกจากบริบท ในขณะที่คำภาษาอังกฤษคือ decontextualized ตั้งใจตัวอย่าง ประโยคอังกฤษโฟกัสบนวัตถุ ส่วนใหญ่เรื่องมักจะสละตำแหน่งหลัก ในขณะที่ประโยคเอเชียส่วนใหญ่เริ่มต้น ด้วยหัวข้อและบริบท นี้อาจหมายถึง ว่า "ความแตกต่างในโครงสร้างทางภาษาศาสตร์ระหว่างภาษาละประชาชนคิดเป็นกระบวนการ"ทดสอบเกี่ยวกับวิธีการที่คนจัดกลุ่มวัตถุ (ตามลักษณะหรือความสัมพันธ์) หมีนี้ออก แนะนำที่คิดว่า รูปแบบที่ได้รับผลกระทบทั้งวัฒนธรรมและภาษา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนี้เป็นการสำรวจ reletionships ระหว่างความคิดและ ภาษา การแสดงให้เห็นว่า ภาษา เอเชียและตะวันตกสะท้อนถึงความแตกต่างความเข้าใจของผู้พูดแต่ละราย.ชาวตะวันตกสำหรับตัวอย่างเช่นการใช้การจำแนก ประเภท วัตถุอยู่อย่างมากขึ้นและมีความถี่มากยิ่งขึ้นกว่าชาวเอเชียที่ชื่นชอบการอธิบายถึงวัตถุในเงื่อนไขของ reletionships .ดังนั้นจึงมีผลทำให้ผลชาวตะวันตกยังใช้กฎระเบียบเพื่อการจัดชนิดได้อย่างง่ายดายมากยิ่งขึ้น ความแตกต่างนี้จะเริ่มออกไปในวัยเด็กที่ได้พิสูจน์แล้วว่าการศึกษาแบบตะวันตกสำหรับเด็กเรียนรู้คำนามที่เร็วกว่าคำกริยาและเด็กในเอเชียเรียนรู้คำกริยาได้เร็วขึ้นกว่าคนตะวันตก.แห่งนี้อาจเป็นได้ส่วนหนึ่งเป็นผลมาจาก ภาษา ที่ตัวเองได้รับว่า" ภาษา เอเชียตะวันออกจะตามบริบทได้"มีความหมายจำเป็นต้องมีการแยกออกจากบริบทในขณะที่คำ ภาษาอังกฤษ มีเจตนา decontextualized .ยกตัวอย่างเช่นประโยค ภาษาอังกฤษ เน้นมากในออบเจกต์กับวิชาที่มักเกิดขึ้นหลักส่วนประโยคเอเชียส่วนใหญ่เริ่มด้วยหัวข้อและเนื้อหาโรงแรมแห่งนี้ไม่หมายความว่า"ความแตกต่างในโครงสร้าง ภาษา ระหว่าง ภาษา จะปรากฏขึ้นในกระบวนการคิดเคยชินจนเป็นนิสัยของคน"การทดสอบเกี่ยวกับการจัดกลุ่มออบเจกต์ผู้คน(ขึ้นอยู่กับลักษณะเฉพาะหรือความสัมพันธ์)ทนนี้ออกมาแนะนำว่ารูปแบบคิดว่าจะได้รับผลกระทบจากทั้ง ภาษา และวัฒนธรรม