with the HI diet, without modifying

with the HI diet, without modifying the mean duration
of each bolus, agreed with data obtained with diets
rich in roughage. The increase in the number of boluses
observed for 1 goat that suffered from acute acidosis
at the beginning of the experiment can be explained
as being an attempt to prevent a new bout of acidosis
by increasing chewing and, therefore salivation, with
a consequent increase in the amount of buffering substances
entering the rumen (González et al., 2012). Our
results on goats are consistent with the literature on
feeding behavior mainly based on cattle and sheep trials
and underline the between-animal variability.
The decreases in rumen pH, acetic percentage, and
acetate:propionate ratio with the increase in the percentage
of concentrate have been observed frequently
in the literature (Santini et al., 1992; Archimède et al.,
1996; Cerrillo et al., 1999; Abijaoudé et al., 2000; Serment
et al., 2011). The mean value for rumen pH after
the morning feed allowance with the HI diet was below
the threshold of 6.0, generally considered as a threshold
corresponding to SARA (Owens et al., 1998). Our objective
to induce SARA was achieved with the HI diet.
The high correlation between the time spent chewing
and rumen pH can be easily explained by the saliva input
and the entry of buffering substances in the rumen
(Aschenbach et al., 2011). As seen in a previous experiment
(Desnoyers et al., 2011), a very high between-goat
variability in chewing behavior was observed when expressed
on a DMI basis, even with the LO diet. The inverse
relationship between blood pH and bicarbonates
concentration, and chewing index is directly related to
the production of saliva. Bicarbonates are taken from
the blood to be incorporated into saliva to buffer rumen
acidity (Krause and Oetzel, 2006). The increase
in VFA content and rumen osmotic pressure can be
directly related to the decrease in rumen pH (Owens et
al., 1998). The differences in CP contents of the diets
explain the differences in ammonia concentrations between
the HI and LO diets (Cantalapiedra-Hijar et al.,
2009). The redox potential was negatively correlated
with the pH, as already observed previously (Marounek
et al., 1982; Waghorn, 1991), and with the time spent
chewing, which indicates that the fermentation activity
in the rumen was more important than the oxygen
intake induced by chewing activities.
The lower hematocrit with the HI diet compared with
the LO diet could be related to the rumen subacidosis
status of the goats. When osmotic pressure increases
in the rumen because of greater production of VFA
compared with their absorption by the rumen wall,
water from the blood is drawn through the rumen wall
to counteract the increase in rumen osmotic pressure
(Owens et al., 1998).
It should be noted that in the current experiment,
an inverse relationship existed between rumen pH and
blood pH, which means that the goats were able to
buffer either at the rumen level or at the blood level.
Indeed, some of them chewed a lot and therefore extracted
a lot of bicarbonates from the blood, and others
chewed less, which implied a lower rumen pH but less
extraction of bicarbonates through saliva and, thus, a
higher blood pH. This means that blood pH did not
reflect rumen pH and that blood pH decrease (blood

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กับอาหารสูง โดยไม่มีการปรับเปลี่ยนระยะเวลาหมายถึงของแต่ละ bolus เห็นด้วยกับข้อมูลที่ได้รับจากอาหารอุดมไปด้วยโปรตีน การเพิ่มขึ้นของจำนวน bolusesสังเกตเห็นแพะที่ 1 ที่ได้รับความเดือดร้อนจากภาวะความเป็นกรดแบบเฉียบพลันที่จุดเริ่มต้นของการทดสอบสามารถอธิบายได้เป็น ความพยายามในการป้องกันการแข่งขันใหม่ของภาวะความเป็นกรดโดยเคี้ยวเพิ่มขึ้น ดังนั้น น้ำลายด้วยการเพิ่มตที่ตามมาจำนวนบัฟเฟอร์สารเข้าสู่รูเมน (González et al. 2012) ของเราผลลัพธ์บนแพะเช่นเดียวกับวรรณคดีบนพฤติกรรมการให้อาหารส่วนใหญ่อิงจากวัวและแกะทดลองและขีดเส้นใต้ความแปรปรวนระหว่างสัตว์ลดลงในรูเมน pH อะซิติกเปอร์เซ็นต์ และอัตราส่วนของอะซิเตท: propionate ด้วยเปอร์เซ็นต์ที่เพิ่มขึ้นความเข้มข้นได้รับการปฏิบัติบ่อยครั้งในวรรณคดี (แซนทินี่ et al. 1992 Archimède et al.,ปี 1996 Cerrillo et al. 1999 Abijaoudé et al. 2000 Sermentet al. 2011) ค่าเฉลี่ยของ pH ในรูเมนหลังจากตอนเช้ากินเผื่อ ด้วยอาหารสูงได้ต่ำกว่าเกณฑ์ของ 6.0 เป็นเกณฑ์ที่สอดคล้องกับซาร่า (บร็อก et al. 1998) วัตถุประสงค์ของเราชวนซาร่าสำเร็จกับอาหารสูงความสัมพันธ์สูงระหว่างเวลาเคี้ยวและ pH ในรูเมนสามารถอธิบายได้อย่างง่ายดาย ด้วยน้ำลายใส่และรายการของบัฟเฟอร์สารในรูเมน(Aschenbach et al. 2011) เท่าที่เห็นในการทดลอง(Desnoyers et al. 2011), สูงมากระหว่างแพะพบว่า ความแปรปรวนในการบดเคี้ยวพฤติกรรมเมื่อแสดงตาม DMI แม้จะมีอาหารหล่อ ผกผันความสัมพันธ์ระหว่างค่า pH ของเลือดและ bicarbonatesความเข้มข้น และเคี้ยวดัชนีโดยตรงเกี่ยวข้องกับการผลิตน้ำลาย Bicarbonates จะนำมาจากเลือดที่จะประกอบเป็นน้ำลายเพื่อบัฟเฟอร์รูเมนกรด (Krause และ Oetzel, 2006) การเพิ่มขึ้นใน VFA เนื้อหาและต่อแรงดันออสโมติกสามารถเกี่ยวข้องโดยตรงกับการลดค่า pH ในรูเมน (บร็อก etal., 1998) ความแตกต่างในเนื้อหา CP ของอาหารอธิบายความแตกต่างในความเข้มข้นของแอมโมเนียระหว่างอาหาร HI และ LO (Cantalapiedra-Hijar et al.,2009) . รีดอกซ์อาจเกิดเป็นความสัมพันธ์ในเชิงลบมี pH สังเกตได้ก่อนหน้านี้ (Marouneket al. 1982 Waghorn, 1991) และ ด้วยเวลาที่ใช้หมาก ซึ่งบ่งชี้ว่า กิจกรรมการหมักในการต่อเป็นสำคัญมากกว่าการให้ออกซิเจนบริโภคที่เกิดจากการเคี้ยวกิจกรรมHematocrit ต่ำกับอาหารสูงเมื่อเทียบกับอาหารต่ำอาจจะเกี่ยวข้องกับ subacidosis รูเมนสถานะของแพะ เมื่อเพิ่มความดันออสโมติกในรูเมนเนื่องจากการผลิตที่มากขึ้นของ VFAเมื่อเทียบกับการดูดซึมโดยผนังรูเมนดึงน้ำจากเลือดผ่านผนังรูเมนเพื่อรับมือกับการเพิ่มขึ้นของแรงดันต่อ(บร็อก et al. 1998)ควรสังเกตว่า ในการทดลองปัจจุบันความสัมพันธ์ที่ผกผันอยู่ระหว่าง pH ในรูเมน และค่า pH เลือด ซึ่งหมายความ ว่า แพะได้มีการบัฟเฟอร์ในอาหารระดับ หรือระดับเลือดแน่นอน บางคนเคี้ยวมาก และแยกดังนั้นจำนวนมาก bicarbonates จากเลือด และอื่น ๆเคี้ยวน้อย กว่า ซึ่งโดยนัยต่อค่า pH ต่ำ แต่น้อยสกัด bicarbonates ผ่านทางน้ำลาย และ ดัง นั้น การค่า pH ของเลือดสูงขึ้น หมายความ ว่า ค่า pH ของเลือดไม่ค่า pH ในรูเมนและลดค่า pH นั้นเลือด (เลือด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ด้วยอาหาร HI โดยไม่ต้องปรับเปลี่ยนระยะเวลาเฉลี่ย
ของแต่ละยาลูกกลอนเห็นด้วยกับข้อมูลที่ได้ด้วยอาหาร
ที่อุดมไปด้วยอาหารหยาบ การเพิ่มจำนวนของ boluses
สังเกต 1 แพะที่ได้รับความเดือดร้อนจากภาวะเลือดเป็นกรดเฉียบพลัน
ที่จุดเริ่มต้นของการทดลองสามารถอธิบายได้
ว่าเป็นความพยายามที่จะป้องกันไม่ให้เกิดการแข่งขันใหม่ของดิสก์
โดยการเพิ่มการเคี้ยวและมีการหลั่งน้ำลายกับ
การเพิ่มขึ้นของผลเนื่องมาจากใน ปริมาณของสารบัฟเฟอร์
เข้าสู่กระเพาะรูเมน (González et al., 2012) ของเรา
ผลการค้นหาในแพะมีความสอดคล้องกับวรรณกรรมใน
การให้อาหารพฤติกรรมส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับวัวและการทดลองแกะ
และขีดเส้นใต้ความแปรปรวนระหว่างสัตว์.
จะลดลงในค่า pH ในกระเพาะรูเมนร้อยละอะซิติกและ
อะซิเตท: อัตราส่วน propionate กับการเพิ่มขึ้นในอัตราร้อยละที่
ของสมาธิได้ ถูกตั้งข้อสังเกตที่พบบ่อย
ในวรรณคดี (Santini et al, 1992;. Archimede, et al.,
1996;. Cerrillo et al, 1999; Abijaoudé et al, 2000;. Serment
. et al, 2011) ค่าเฉลี่ยสำหรับกระเพาะค่า pH หลัง
หักเงินสำรองค่าฟีดเช้าวันใหม่ด้วยอาหาร HI ต่ำกว่า
เกณฑ์ของ 6.0, โดยทั่วไปถือว่าเป็นเกณฑ์
ที่สอดคล้องกับ SARA (Owens et al., 1998) วัตถุประสงค์ของเรา
ที่จะทำให้เกิด SARA ก็ประสบความสำเร็จกับการรับประทานอาหาร HI ได้.
ความสัมพันธ์สูงระหว่างเวลาที่ใช้ในการเคี้ยว
และกระเพาะค่า pH สามารถอธิบายได้อย่างง่ายดายโดยการป้อนข้อมูลน้ำลาย
และการเข้ามาของสารบัฟเฟอร์ในกระเพาะรูเมนที่
(Aschenbach et al. 2011) เท่าที่เห็นในการทดลองก่อนหน้านี้
(Desnoyers et al., 2011) ซึ่งเป็นที่สูงมากระหว่างแพะ
แปรปรวนในพฤติกรรมการเคี้ยวก็สังเกตเห็นเมื่อแสดง
บนพื้นฐาน DMI แม้จะมีอาหาร LO ในทางกลับกัน
ความสัมพันธ์ระหว่างค่าความเป็นกรดในเลือดและไบคาร์บอเนต
เข้มข้นและดัชนีเคี้ยวจะเกี่ยวข้องโดยตรงกับ
การผลิตน้ำลาย bicarbonates ถูกนำมาจาก
เลือดจะรวมอยู่ในน้ำลายบัฟเฟอร์กระเพาะ
เป็นกรด (กรอสและ Oetzel 2006) การเพิ่มขึ้น
ในเนื้อหาของ VFA และแรงดันในกระเพาะรูเมนสามารถ
ที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการลดลงของค่า pH ในกระเพาะรูเมน (Owens et
al., 1998) ความแตกต่างในเนื้อหา CP ของอาหาร
อธิบายความแตกต่างในระดับความเข้มข้นของแอมโมเนียระหว่าง
ที่พัก HI LO และอาหาร (Cantalapiedra-Hijar et al.,
2009) ที่มีศักยภาพอกซ์มีความสัมพันธ์เชิงลบ
กับค่าความเป็นกรดเป็นที่สังเกตแล้วก่อนหน้านี้ (Marounek
et al, 1982;. Waghorn, 1991) และด้วยเวลาที่ใช้ใน
การเคี้ยวซึ่งบ่งชี้ว่ากิจกรรมการหมัก
ในกระเพาะรูเมนสำคัญกว่าออกซิเจน
บริโภค ที่เกิดจากกิจกรรมการเคี้ยว.
hematocrit ต่ำกว่าด้วยอาหาร HI เมื่อเทียบกับ
อาหาร LO อาจจะเกี่ยวข้องกับกระเพาะ subacidosis
สถานะของแพะ เมื่อการเพิ่มขึ้นของแรงดัน
ในกระเพาะรูเมนเนื่องจากการผลิตที่มากขึ้นของ VFA
เมื่อเทียบกับการดูดซึมของพวกเขาโดยผนังกระเพาะรูเมน,
น้ำจากเลือดถูกดึงผ่านผนังกระเพาะรูเมน
ที่จะรับมือกับการเพิ่มขึ้นของแรงดันกระเพาะรูเมน
(Owens et al., 1998).
มัน ควรจะตั้งข้อสังเกตว่าในการทดสอบในปัจจุบัน
ความสัมพันธ์แบบผกผันอยู่ระหว่างค่าความเป็นกรดในกระเพาะรูเมนและ
เลือดเป็นกรดซึ่งหมายความว่าแพะก็สามารถที่จะ
buffer ทั้งในระดับกระเพาะหรือที่ระดับเลือด.
อันที่จริงบางส่วนของพวกเขาเคี้ยวมากและดังนั้นจึง สกัด
จำนวนมากของไบคาร์บอเนตจากเลือดและอื่น ๆ
เคี้ยวน้อยลงซึ่งโดยนัยค่า pH ในกระเพาะรูเมนลดลง แต่น้อย
สกัด bicarbonates ผ่านน้ำลายและทำให้มี
ค่าความเป็นกรดในเลือดสูงขึ้น ซึ่งหมายความว่าค่า pH ในเลือดไม่ได้
สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นกรดด่างในกระเพาะรูเมนและการลดลงของค่า pH ในเลือด (เลือด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กับไฮอาหารโดยไม่ต้องปรับเปลี่ยนหมายถึงระยะเวลาของแต่ละตำหนิติเตียน เห็นด้วยกับข้อมูลที่ได้กับอาหารอุดมไปด้วยอาหารหยาบ การเพิ่มจำนวนของ bolusesสังเกต 1 แพะที่ได้รับความเดือดร้อนจากภาวะเลือดเป็นกรดแบบเฉียบพลันเมื่อเริ่มต้นการทดลอง สามารถอธิบายได้เป็น ความพยายามที่จะป้องกันการแข่งขันใหม่ของกรดโดยการเคี้ยว และอิ่มใจด้วยเพิ่มขึ้น เนื่องจากปริมาณสารบัฟเฟอร์ในเข้าไปในกระเพาะรูเมน ( gonz . kgm lez et al . , 2012 ) ของเราผลลัพธ์ในแพะที่สอดคล้องกับวรรณกรรมเรื่องพฤติกรรมการให้อาหารตามหลักในวัวและแกะ การทดลองและขีดเส้นใต้ระหว่างความแปรปรวนของสัตว์การลดลงของ pH ในกระเพาะหมักกรด , ร้อยละอะซิเตท : propionate ) ด้วยการเพิ่มร้อยละของสมาธิได้พบบ่อยในวรรณกรรม ซานทินี et al . , 1992 ; archim è de et al . ,1996 ; cerrillo et al . , 1999 ; abijaoud é et al . , 2000 ; sermentet al . , 2011 ) ค่าเฉลี่ย ค่า pH หลังจากทั้งหมดตอนเช้า กินเผื่อด้วยครับ อาหารเป็นด้านล่างเกณฑ์ของ 6.0 โดยทั่วไปถือว่าเป็นเกณฑ์สอดคล้องกับซาร่า ( Owens et al . , 1998 ) วัตถุประสงค์ของเราชวนซาร่าทำได้ด้วยการสวัสดี อาหารความสัมพันธ์ระหว่าง เวลาเคี้ยวและกระบวนการ สามารถอธิบายได้อย่างง่ายดายโดยน้ำลายใส่และรายการของบัฟเฟอร์ สารในกระเพาะรูเมน( aschenbach et al . , 2011 ) เท่าที่เห็นในการทดลองก่อนหน้านี้( desnoyers et al . , 2011 ) , สูงมากระหว่างแพะความผันแปรในพฤติกรรมที่สังเกตได้เมื่อได้เคี้ยวบนพื้นฐานดี แม้แต่กับ โล อาหาร ผกผันความสัมพันธ์ระหว่างค่า pH ในเลือดและไบคาร์บ นตสมาธิ และเคี้ยวจะเกี่ยวข้องโดยตรงกับดัชนีการผลิตน้ำลาย เกราะเหล็กไหล ไลน์บาร์เรลส์ได้มาจากเลือดจะถูกรวมเข้าไปในน้ำลายเพื่อกระบวนการบัฟเฟอร์กรด ( กรอส และ oetzel , 2006 ) เพิ่มในเนื้อหาที่ง่ายและกระบวนการความดันออสโมซิสสามารถที่เกี่ยวข้องโดยตรงกับการลดลงในกระเพาะรูเมน ( pH โอเว่นและal . , 1998 ) ความแตกต่างในเนื้อหาของกลุ่มซีพีอธิบายถึงความแตกต่างระหว่างความเข้มข้นของแอมโมเนียในไฮโลสูตรและ ( cantalapiedra hijar et al . ,2009 ) ไฟฟ้าที่มีความสัมพันธ์ด้วยด่าง เท่าที่สังเกตแล้วก่อนหน้านี้ ( marouneket al . , 1982 ; แว็กฮอร์น , 1991 ) และเวลาที่ใช้เคี้ยว ซึ่งพบว่า การหมัก กิจกรรมในอาหารสำคัญกว่าออกซิเจนการเคี้ยวอาหารต่างๆลดฮีมาด้วยไง อาหาร เมื่อเทียบกับLO อาหารอาจจะเกี่ยวข้องกับอาหาร subacidosisสถานะของแพะ เมื่อแรงดันเพิ่มขึ้นในกระเพาะรูเมน เพราะการผลิตลดลงมากขึ้นเมื่อเปรียบเทียบกับการดูดซึมของอาหารแพงน้ำจากเลือดจะถูกดึงผ่านผนังกระเพาะรูเมนแก้เพิ่มแรงดันในกระเพาะรูเมน( Owens et al . , 1998 )มันควรจะสังเกตว่าในการทดลองในปัจจุบันความสัมพันธ์แบบผกผันและอยู่ระหว่างกระบวนการอเลือดอ ซึ่งหมายความ ว่า แพะ สามารถบัฟเฟอร์ ทั้งที่แต่ละระดับ หรือในระดับเลือดแน่นอน , บางส่วนของพวกเขาเคี้ยวมาก และที่ดังนั้นเกราะเหล็กไหล ไลน์บาร์เรลส์มากจากเลือด และคนอื่น ๆเคี้ยวน้อย ซึ่งโดยนัยราคาอาหาร แต่มีน้อยการสกัดสารไบคาร์บอเนตผ่านน้ำลาย และ ปานเลือดสูงปร . ซึ่งหมายความว่าเลือดอ ไม่ได้สะท้อนให้เห็นถึงกระบวนการ และเลือดลดลง ( เลือดอ