A simulated image of Sirius A and B

A simulated image of Sirius A and B using Celestia
In 1844 the German astronomer Friedrich Bessel deduced from changes in the proper motion of Sirius that it had an unseen companion.[56] Nearly two decades later, on January 31, 1862, American telescope-maker and astronomer Alvan Graham Clark first observed the faint companion, which is now called Sirius B, or affectionately "the Pup".[57] This happened during testing of an 18.5-inch (470 mm) aperture great refractor telescope for Dearborn Observatory, which was the largest refracting telescope lens in existence at the time, and the largest telescope in the United States.[58] Sirius B sighting was confirmed on March 8 with smaller telescopes as well.[59]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปจำลองของริอุส A และ B ใช้เซเลสเทีใน 1844 นักดาราศาสตร์ชาวเยอรมันฟรีดริช Bessel deduced จากการเปลี่ยนแปลงในการเคลื่อนไหวเฉพาะของริอุสที่มันมีตัวช่วยเป็น unseen [56] เกือบสองทศวรรษภายหลัง บน 31 มกราคม 1862 กล้องโทรทรรศน์เครื่องอเมริกันและนักดาราศาสตร์ Alvan เกรแฮมคลาร์กสังเกตอาการครั้งแรกเนียนเบา ซึ่งจะเรียกริอุสบี หรือเสน่หา "ฑิมภ์" [57] ซึ่งเกิดขึ้นในระหว่างการทดสอบ 18.5 นิ้ว (470 mm) รูรับแสงที่กล้องโทรทรรศน์ refractor ดีสำหรับเดียร์หอดูดาว ซึ่งเป็นเลนส์กล้องโทรทรรศน์หักเหแสงที่ใหญ่ที่สุดในเวลาที่มีอยู่ และกล้องโทรทรรศน์ที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกา [58] ริอุสบีเชื่อเล็งถูกยืนยันในวันที่ 8 มีนาคม มี telescopes ขนาดเล็กเช่น [59]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพจำลองของซิเรีย A และ B โดยใช้ Celestia
ใน 1844 นักดาราศาสตร์เยอรมันฟรีดริช Bessel deduced จากการเปลี่ยนแปลงในการเคลื่อนไหวที่เหมาะสมของซิเรียว่ามันเป็นคู่หูที่มองไม่เห็น. [56] เกือบสองทศวรรษที่ผ่านมาต่อมาวันที่ 31 มกราคม 1862 telescope- อเมริกัน ผู้ผลิตและนักดาราศาสตร์ Alvan เกรแฮมคลาร์กเป็นครั้งแรกที่สังเกตสหายลมซึ่งเรียกว่าตอนนี้ Sirius B หรือเสน่หา "ลูกสุนัข". [57] เรื่องนี้เกิดขึ้นในระหว่างการทดสอบของ 18.5 นิ้ว (470 มิลลิเมตร) รูรับแสงกล้องโทรทรรศน์หักเหที่ดีสำหรับหอดูดาวเดียร์บอร์ ซึ่งเป็นเลนส์หักเหกล้องโทรทรรศน์ที่ใหญ่ที่สุดในการดำรงอยู่ในเวลานั้นและกล้องโทรทรรศน์ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศสหรัฐอเมริกา. [58] Sirius B เล็งได้รับการยืนยันวันที่ 8 มีนาคมด้วยกล้องโทรทรรศน์ขนาดเล็กเช่นกัน. [59]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำลองภาพ Sirius A และ B ใช้ Celestia
ใน 1844 นักดาราศาสตร์ชาวเยอรมันฟรีดดริค เบสเซลได้จากการเปลี่ยนแปลงในการเคลื่อนไหวที่เหมาะสมของซีเรียสนั้นมีเพื่อนที่มองไม่เห็น [ 56 ] เกือบสองทศวรรษต่อมา ในวันที่ 31 มกราคม 1862 ผู้สร้างกล้องโทรทรรศน์นักดาราศาสตร์ชาวอเมริกัน และแอลเวิ้นเกรแฮมคลาร์กเป็นครั้งแรกที่สังเกตเพื่อนเป็นลม ซึ่งเป็น เรียกว่าตอนนี้ซิเรียส B หรือเสน่หา " ปั๊ป "[ 57 ] นี้เกิดขึ้นในระหว่างการทดสอบของ 18.5-inch ( 470 มม. ) รูรับแสงดีนอกครูกล้องโทรทรรศน์สำหรับ Dearborn Observatory ซึ่งเป็นกล้องโทรทรรศน์หักเหแสงที่ใหญ่ที่สุดของเลนส์ในการมีชีวิตอยู่ในเวลานั้น และกล้องโทรทรรศน์ที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกา . [ 58 ] Sirius B เห็นได้รับการยืนยันในวันที่ 8 มีนาคม ด้วยกล้องโทรทรรศน์ขนาดเล็กเช่นกัน . [ 59 ]