Heavy metal pollution occurs in man

Heavy metal pollution occurs in many industrial wastewaters
such as those produced by metal plating facilities, mining
operations, battery manufacturing processes, the production of
paints and pigments, and the glass production industry. This
wastewater commonly includes Cu, Ni, Cr, Cd, and Pb. These
heavy metals are not biodegradable and their presence in streams
and lakes leads to bioaccumulation in living organisms, causing
health problems in animals, plants, and human beings. Excessive
human intake of Cu leads to severe mucosal irritation and corrosion,
widespread capillary damage, hepatic and renal damage,
and central nervous system irritation followed by depression [1].
Severe gastrointestinal irritation and possible necrotic changes
in the liver and kidney can also occur. The effects of Ni exposure
vary from skin irritation to damage to the lungs, nervous system,
and mucous membranes [2]. Hexavalent chromium (Cr[VI])
is known to be a strong oxidant and to be highly toxic [3].Some heavy metals are also known carcinogens. Therefore, the
removal of excess heavy metal ions from wastewater is essen-tial to protect human and environmental health. As a result, the
removal of toxic heavy metal ions from sewage and from industrial
and mining effluents has been widely studied in recent years.
The most widely used methods for removing heavy metals are
chemical or electrochemical precipitation, both of which pose
a significant problem in terms of disposal of the precipitated
wastes [4,5], and ion-exchange treatments, which do not appear
to be economical [6]. It has been reported that some aquatic
plants [7,8], wood materials [9–11], agricultural by-products
[12], clay [13], natural zeolite [14], turba (partially decomposed
vegetable matter) [15,16], microorganisms [17–19], and other
low-cost adsorbents [20] have the capacity to adsorb and accumulate
heavy metals. Adsorption capacities ranged from 1.79 to
146 mg g−1 for Cu(II), from 7.54 to 138 mg g−1 for Ni(II), and
from 33.44 to 47.4 mg g−1 for Cr(VI) (Table 1). Although the use
of aquatic plants, microorganisms, and wood-based materials
such as sawdust and bark increases the COD of water, acidmodification
of these adsorbents decreases this problem [17].
However, problems with the aforementioned solutions make it
necessary to develop easily available, inexpensive, and equally
effective alternatives for wastewater treatment.
Sawdust is one possible material because it is produced in
large quantities at sawmills as a solid waste. Sawdust contains
primarily lignin and cellulose. Interest in the use of sawdust

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มลพิษโลหะหนักเกิดขึ้นในหลายอุตสาหกรรม wastewatersเช่นผลิตจากโลหะชุบสิ่งอำนวยความสะดวก การทำเหมืองแร่การดำเนินการ การผลิต กระบวนการผลิตแบตเตอรี่สี และสี และอุตสาหกรรมการผลิตแก้ว นี้ระบบบำบัดน้ำเสียโดยทั่วไปมี Cu, Ni, Cr ซีดี และ Pb เหล่านี้โลหะหนักไม่สลายและสถานะของตนในลำธารนำไปทะเลสาบสู่ bioaccumulation ในชีวิต สาเหตุปัญหาสุขภาพสัตว์ พืช และมนุษย์ มากเกินไปมนุษย์บริโภคของ Cu นำ mucosal เคืองอย่างรุนแรงและการกัดกร่อนความเสียหายของเส้นเลือดฝอยอย่างแพร่หลาย ตับ และไตเสียหายและเกิดการระคายเคืองระบบประสาทส่วนกลางตาม ด้วยภาวะซึมเศร้า [1]เกิดการระคายเคืองอย่างรุนแรงระบบและการเปลี่ยนแปลง necrotic ได้ในตับและไตสามารถเกิดขึ้น ผลกระทบของแสง Niแตกต่างไปจากการระคายเคืองผิวหนังเสียปอด ระบบประสาทและเมือก [2] Hexavalent โครเมียม (Cr[VI])เรียกว่าอนุมูลอิสระที่แรง และเป็นพิษสูง [3] โลหะหนักบางจะทราบว่าสารก่อมะเร็ง ดังนั้น การเอาประจุเกินโลหะหนักจากน้ำเสียเป็นเอสเซน tial เพื่อปกป้องสุขภาพมนุษย์ และสิ่งแวดล้อม ดังนั้น การเอากันพิษโลหะหนัก จากน้ำเสีย และอุตสาหกรรมและ effluents การทำเหมืองแร่ได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางในปีที่ผ่านมาวิธีที่ใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการเอาโลหะหนักสารเคมี หรือไฟฟ้าฝน ทั้งที่ก่อให้เกิดปัญหาสำคัญในการกำจัดตะกอนที่กาก [4,5], และการแลกเปลี่ยนไอออนรักษา ซึ่งไม่จะ ประหยัด [6] มีรายงานว่า บางน้ำพืช [7,8], [9-11] ไม้วัสดุ สินค้าพลอยได้ทางการเกษตร[12], ดิน [13] turba (บางส่วนแยก ใช้ซีโอไลต์ธรรมชาติ [14]เรื่องผัก) [15,16], [17-19], จุลินทรีย์และอื่น ๆโลว์คอสต์ adsorbents [20] มีกำลังชื้น และสะสมโลหะหนัก กำลังดูดซับมา 1.79 เพื่อg−1 146 มิลลิกรัมสำหรับ Cu(II) จาก 7.54 เพื่อ g−1 138 มิลลิกรัมสำหรับ Ni(II) และจาก 33.44 เพื่อ g−1 47.4 มิลลิกรัมสำหรับ Cr(VI) (ตารางที่ 1) แม้ว่าการใช้ของพืชน้ำ จุลินทรีย์ และวัสดุที่ใช้ไม้ขี้เลื่อยและเปลือกเพิ่ม COD ของน้ำ acidmodificationของเหล่านี้ adsorbents ลดปัญหานี้ [17]อย่างไรก็ตาม ปัญหาเกี่ยวกับการแก้ไขปัญหาดังกล่าวทำให้จำเป็นต้องพัฒนาได้โดยง่าย ไม่ แพง และเท่า ๆ กันทางเลือกที่มีประสิทธิภาพในการบำบัดน้ำเสียขี้เลื่อยเป็นวัสดุหนึ่งได้เนื่องจากจะทำการผลิตในที่มีโปรโมชั่นเป็นขยะเป็นจำนวนมาก ประกอบด้วยขี้เลื่อยหลัก lignin และเซลลูโลส สนใจในการใช้ขี้เลื่อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มลพิษโลหะหนักน้ำเสียที่เกิดขึ้นในหลายอุตสาหกรรมเช่นผู้ผลิตโดยสิ่งอำนวยความสะดวกชุบโลหะ, การทำเหมืองแร่การดำเนินงานกระบวนการผลิตแบตเตอรี่ผลิตของสีและสีแก้วและอุตสาหกรรมการผลิต นี้น้ำเสียโดยทั่วไปรวมถึงทองแดงนิกเกิลโครเมียมแคดเมียมและตะกั่ว เหล่านี้โลหะหนักจะไม่ย่อยสลายได้และสถานะของตนในลำธารและทะเลสาบที่นำไปสู่การสะสมทางชีวภาพในสิ่งมีชีวิตที่ก่อให้เกิดปัญหาสุขภาพในสัตว์พืชและมนุษย์ มากเกินไปการบริโภคของมนุษย์ Cu นำไปสู่การเกิดการระคายเคืองต่อเยื่อเมือกอย่างรุนแรงและการกัดกร่อนความเสียหายของเส้นเลือดฝอยอย่างกว้างขวางและความเสียหายของตับไตและการระคายเคืองระบบประสาทส่วนกลางตามมาด้วยภาวะซึมเศร้า [1]. การระคายเคืองต่อระบบทางเดินอาหารอย่างรุนแรงและการเปลี่ยนแปลงที่เป็นไปได้ตายในตับและไตยังสามารถเกิดขึ้น ผลกระทบของการเปิดรับ Ni แตกต่างจากการระคายเคืองผิวหนังจะเกิดความเสียหายไปยังปอด, ระบบประสาทและเยื่อเมือก[2] โครเมียม (Cr [วี]) เป็นที่รู้จักกันเป็นสารต้านอนุมูลอิสระที่แข็งแกร่งและมีความเป็นพิษสูง [3] บางคนได้รับโลหะหนักสารก่อมะเร็งที่รู้จักกัน ดังนั้นการกำจัดของไอออนของโลหะหนักส่วนที่เกินจากน้ำเสียเป็น essen-TIAL เพื่อปกป้องสุขภาพของมนุษย์และสิ่งแวดล้อม เป็นผลให้การกำจัดของไอออนโลหะหนักที่เป็นพิษจากน้ำเสียจากอุตสาหกรรมสิ่งปฏิกูลและการเหมืองแร่ได้รับการศึกษาอย่างแพร่หลายในปีที่ผ่านมา. วิธีการใช้กันอย่างแพร่หลายในการลบโลหะหนักที่มีการตกตะกอนสารเคมีหรือไฟฟ้าซึ่งทั้งสองก่อให้เกิดปัญหาที่สำคัญในการแง่ของการกำจัดของตกตะกอนเสีย [4,5] และการรักษาแลกเปลี่ยนไอออนซึ่งไม่ปรากฏจะประหยัด[6] มันได้รับรายงานว่าบางน้ำพืช [7,8] วัสดุไม้ [9-11] การเกษตรโดยผลิตภัณฑ์ [12], ดิน [13], ซีโอไลท์ธรรมชาติ [14], ฝูงชน (ย่อยสลายบางส่วนเรื่องพืช) [15 16] จุลินทรีย์ [17-19], และอื่น ๆ ที่ตัวดูดซับต้นทุนต่ำ[20] มีความสามารถในการดูดซับและสะสมโลหะหนัก ขีดความสามารถในการดูดซับอยู่ในช่วง 1.79 ที่จะจาก146 มก. G-1 สำหรับ Cu (II), 7.54-138 มิลลิกรัม G-1 สำหรับ Ni (II) และ33.44-47.4 มิลลิกรัม G-1 สำหรับ Cr (VI) (ตารางที่ 1) แม้ว่าการใช้พืชน้ำจุลินทรีย์และวัสดุไม้เช่นขี้เลื่อยและเปลือกเพิ่มค่าซีโอดีของน้ำacidmodification ของตัวดูดซับเหล่านี้ลดลงปัญหานี้ [17]. อย่างไรก็ตามปัญหากับการแก้ปัญหาดังกล่าวข้างต้นทำให้มันจำเป็นในการพัฒนาได้อย่างง่ายดายราคาไม่แพงและเท่าเทียมกันทางเลือกที่มีประสิทธิภาพในการบำบัดน้ำเสีย. ขี้เลื่อยเป็นหนึ่งในวัสดุที่เป็นไปได้เพราะมันมีการผลิตในปริมาณมากที่โรงเลื่อยเป็นขยะ ขี้เลื่อยมีหลักและลิกนินเซลลูโลส ที่น่าสนใจในการใช้ขี้เลื่อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มลพิษโลหะหนักที่เกิดขึ้นในน้ำเสียโรงงานอุตสาหกรรมมากมาย เช่น ผู้ที่ผลิตโดย

งานชุบโลหะเครื่องเหมืองแร่ , กระบวนการผลิตแบตเตอรี่ , การผลิต
สีและสี และกระจก อุตสาหกรรม การผลิต น้ำเสียนี้
โดยทั่วไปรวมถึง Cu , Ni , โครเมียม , แคดเมียมและตะกั่ว เหล่านี้จะไม่ย่อยสลายโลหะหนัก

และการแสดงตนของพวกเขาในลำธารและทะเลสาบนำไปสู่การสะสมในสิ่งมีชีวิต ก่อให้เกิด
ปัญหาสุขภาพในสัตว์พืชและมนุษย์ การบริโภคของมนุษย์มากเกินไป
ของ CU นำไปสู่รุนแรงที่ถูกระคายเคืองและกัดกร่อน
ฉาวหลอดเลือดฝอยความเสียหายความเสียหายและตับไต
และระคายเคืองระบบประสาทส่วนกลาง ตามมาด้วยภาวะซึมเศร้า [ 1 ] .
ระคายเคืองระบบทางเดินอาหารที่รุนแรงและการเปลี่ยนแปลงที่เป็นไปได้
ในตับ ไต และยังสามารถเกิดขึ้นได้ ผลของนิกเกิลแสง
แตกต่างจากการระคายเคืองผิวหนังเพื่อความเสียหายของปอด และระบบประสาท
เยื่อเมือก [ 2 ] เฮกซะวาเลนท์โครเมียม ( Cr [ VI ] )
เป็นที่รู้จักกันเป็นสารมีพิษสูงและแข็งแรง [ 3 ] . โลหะหนักบางชนิดเป็นที่รู้จักกันสารก่อมะเร็ง ดังนั้น ,
การกำจัดโลหะหนักจากน้ำเสียเป็นไอออนส่วนเกิน Essen tial เพื่อปกป้องมนุษย์และอนามัยสิ่งแวดล้อม ผลคือ การกำจัดพิษโลหะหนักไอออน

จากสิ่งปฏิกูล และจากอุตสาหกรรมและเหมืองแร่น้ำทิ้งได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางในปีล่าสุด .
ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายวิธีการกำจัดโลหะหนักที่เป็นสารเคมี หรือการตกตะกอนไฟฟ้าเคมี

ทั้งสองซึ่งก่อให้เกิดปัญหาในด้านการกำจัดของเสียตกตะกอน
[ 4 , 5 ] และนำการรักษาซึ่งไม่ปรากฏ
จะประหยัด [ 6 ] มันได้รับรายงานว่าบางน้ำ
พืช [ 7 , 8 ] , วัสดุไม้ [ 9 – 11 ] ผลพลอยได้ทางการเกษตร
[ 12 ] ดิน [ 13 ] , ซีโอไลต์ธรรมชาติ [ 14 ] turba ( บางส่วนย่อยสลาย
เรื่องผัก ) [ 15,16 ] , จุลินทรีย์ [ 17 – 19 ]
, และอื่น ๆต้นทุนต่ำ  [ 20 ] มีความสามารถในการดูดซับโลหะหนักและสะสม
. ความสามารถในการดูดซับระหว่าง 1.79

146 มิลลิกรัม G − 1 สำหรับ Cu ( II ) จาก 7.54 138 mg G − 1 สำหรับ Ni ( II ) และจากการสั่งห้ามมิลลิกรัม 33.44
G − 1 สำหรับโครเมียม ( VI ) ( ตารางที่ 1 ) แม้ว่าการใช้
ของพืช สัตว์ และจุลินทรีย์ เช่น ขี้เลื่อยไม้วัสดุ
และเปลือกเพิ่ม COD ของน้ำ acidmodification
ของสารเหล่านี้ลดปัญหานี้ [ 17 ] .
แต่ปัญหาที่มีโซลูชั่นดังกล่าวให้
จำเป็นต้องพัฒนาได้อย่างง่ายดายสามารถใช้ได้ ไม่แพง และอย่างเท่าเทียมกัน
ทางเลือกที่มีประสิทธิภาพในการบำบัดน้ำเสีย .
ขี้เลื่อยเป็นวัสดุที่เป็นไปได้เพราะมันถูกผลิตในโรงงาน
ปริมาณมากที่เป็นขยะ ขี้เลื่อยประกอบด้วย
หลักลิกนินและเซลลูโลสความสนใจในการใช้ขี้เลื่อย