Iron deficiency is probably the mos

Iron deficiency is probably the most widespread micronutrient deficiency in humans. Since rice is the main staple
food for more than half of the global population, improving the iron content and bioavailability in rice is a perspective
and an effective way to alleviate or even solve this problem. The present paper evaluates the iron content in different
cereal foods (black rice, rice, red rice, sticky rice and millet) and different rice seeds as well as in the milling products,
and the iron bioavailability of different forms. The data show that the iron content in black rice is higher than in the
other rice types, and in rice chaff and husk the content is still fairly high. However, the iron content in rice and fine rice,
which are the people’s main staple food, is fairly low. As to the bioavailability of iron, it is fairly low in vegetable foods,
almost at the level of 10%. Several methods have been applied to improve iron content and bioavailability in rice seed.
Apart from breeding and genetic engineering, biochemical and physical approaches have frequently been used as
prospective methods to regulate iron content

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขาดเหล็กจะขาด micronutrient แพร่หลายมากที่สุดในมนุษย์ เนื่องจากข้าวเป็นตั๋วเย็บกระดาษหลักอาหารกว่าครึ่งหนึ่งของประชากรโลก ปรับปรุงเนื้อหาเหล็กและชีวปริมาณออกฤทธิ์ในข้าวเป็นมุมและวิธีมีประสิทธิภาพเพื่อบรรเทา หรือแก้ปัญหานี้ได้ ปัจจุบันกระดาษประเมินเนื้อหาเหล็กในที่ต่าง ๆอาหารธัญพืช (สีดำ ข้าว ข้าวแดง ข้าวเหนียว และข้าวฟ่าง) และข้าวต่าง ๆ เมล็ดเช่นในผลิตภัณฑ์สีและใช้เสริมเหล็กรูปแบบต่าง ๆ ข้อมูลแสดงว่าเนื้อหาเหล็กในข้าวสีดำสูงกว่าในการอื่น ๆ ข้าวชนิด และแกลบข้าวและแกลบ เนื้อหายังค่อนข้างสูง อย่างไรก็ตาม เนื้อหาเหล็กในข้าวและข้าวดีซึ่งมีประชาชนหลักหลัก อาหารมีค่อนข้างน้อย เป็นการดูดซึมของเหล็ก มีค่อนข้างน้อยในอาหารผักที่ระดับ 10% เกือบ มีการใช้หลายวิธีเพื่อปรับปรุงเนื้อหาเหล็กและชีวปริมาณออกฤทธิ์ในเมล็ดข้าวนอกจากการเพาะพันธุ์และพันธุวิศวกรรม วิธีทางกายภาพ และชีวเคมีมักถูกนำมาใช้เป็นผู้สนใจวิธีการควบคุมเนื้อหาเหล็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การขาดธาตุเหล็กอาจจะขาดธาตุอาหารที่แพร่หลายมากที่สุดในมนุษย์ เนื่องจากข้าวเป็นวัตถุดิบหลักของ
อาหารมานานกว่าครึ่งหนึ่งของประชากรทั่วโลกปรับปรุงปริมาณเหล็กและดูดซึมในข้าวเป็นมุมมอง
และวิธีที่มีประสิทธิภาพในการบรรเทาหรือแม้กระทั่งการแก้ปัญหานี้ กระดาษนี้มีการประเมินปริมาณเหล็กที่แตกต่างกันใน
อาหารธัญพืช (ข้าวดำข้าวแดงข้าวเหนียวข้าวฟ่าง) และเมล็ดข้าวที่แตกต่างกันเช่นเดียวกับในผลิตภัณฑ์มิลลิ่ง,
และการดูดซึมธาตุเหล็กในรูปแบบที่แตกต่างกัน ข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่าปริมาณเหล็กในข้าวสีดำสูงกว่าใน
ข้าวประเภทอื่น ๆ และในแกลบข้าวและแกลบเนื้อหายังคงเป็นที่ค่อนข้างสูง อย่างไรก็ตามปริมาณเหล็กในข้าวและข้าวที่ดี
ซึ่งเป็นหลักของผู้คนอาหารหลักที่ค่อนข้างต่ำ ในฐานะที่เป็นการดูดซึมของธาตุเหล็กก็ค่อนข้างต่ำในอาหารผัก
เกือบจะในระดับ 10% วิธีการหลายคนได้ถูกนำมาใช้ในการปรับปรุงเนื้อหาและการดูดซึมธาตุเหล็กในเมล็ดข้าว.
นอกเหนือจากการปรับปรุงพันธุ์และพันธุวิศวกรรมวิธีทางชีวเคมีและทางกายภาพที่ได้รับการใช้เป็น
วิธีการที่คาดหวังในการควบคุมปริมาณธาตุเหล็ก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การขาดธาตุเหล็กอาจจะขาดจุลธาตุที่แพร่หลายมากที่สุดในมนุษย์ เนื่องจากข้าวเป็นหลัก หลัก
อาหารมากกว่าครึ่งหนึ่งของประชากรโลก ปรับปรุงเนื้อหาและการรีดในข้าวคือ มุมมอง และวิธีที่มีประสิทธิภาพ
เพื่อบรรเทาหรือแก้ไขปัญหานี้ กระดาษปัจจุบันประเมินปริมาณธาตุเหล็กในอาหารธัญพืชต่างๆ
( ข้าว ข้าวดำ ข้าวสีแดงข้าวเหนียวและข้าวฟ่าง ) และเมล็ดพันธุ์ข้าวที่แตกต่างกันเช่นเดียวกับในการสีผลิตภัณฑ์
ธาตุเหล็กในรูปแบบที่แตกต่างกันและ ข้อมูลที่แสดงให้เห็นว่า ปริมาณเหล็กในข้าวสีดำที่สูงกว่าใน
ชนิดอื่น ๆ ข้าว และข้าว แกลบและแกลบ เนื้อหายังค่อนข้างสูง อย่างไรก็ตาม ปริมาณเหล็กในข้าวดีข้าว
ซึ่งเป็นคน เมน อาหารหลัก คือ ต่ำอย่างเป็นธรรมเป็นปริมาณเหล็ก มันค่อนข้างน้อยในอาหารผัก
เกือบจะอยู่ในระดับ 10% หลายวิธีมีการใช้เพื่อปรับปรุงเนื้อหาและการดูดซึมเหล็กเมล็ดข้าว .
นอกเหนือจากการผสมพันธุ์และวิศวกรรมพันธุศาสตร์ ชีวเคมี และทางกายภาพ วิธีมีมักถูกใช้เป็นวิธีการในอนาคต เพื่อควบคุมปริมาณธาตุเหล็ก