Chapter 1: I don't own One Piece in

Chapter 1: I don't own One Piece in any way.

ATTENTION!

Hello People! I have decided after a lot of deliberation to make my original story 'Tashigi's Heart' into two stories. I got so many comments that people wanted to read about a romance forming between the two so I decided I'll spit the story. This one will be about Zoro and Tashigi's interests... forming rated M, while the other one will still be very much following canon and telling the story we all love so well from Tashigi's point of view and that will remain a T just to be safe.

Whereas Tashigi's heart was very much in line with the Canon, Hard Lines will start at Punk Hazard and then strongly deviate from the Canon's present course into an AU Story. :D

.

So in essence this is 'Tashigi's Heart' part 2 And I'll be calling it Hard Lines.

.

.

Hard Lines: Getting Carried Away

.

.

All I could hear was the sound of snow being stamped on under foot. I just managed to open my eyes, and all I could see were Footprints. My arm right arm felt numb as if it hadn't been used for ages and hands were dangling down infront of me. Why were they dangling?

"Wh-Where am I?" I look down. I was being carried ... over the shoulder ... down someone's back … he has kantana's strapped to his side... Wait. Three...

IT'S ZORO!

"Wh- Wh- Wh- What are you Doing?!" I yelled hitting his back. "No! Stop! This is embarrassing! Put me down!" I felt his arm tighten around my stomach preventing me from falling off. Quick take a breath, don't run out. Woah, he's so strong.

"Shut up! This is no time for that kind of crap!" He spun my body a bit to the side. "Look!"

I glanced in the direction he had pointed me and caught my breath at what I saw. The purple dense cloud was seeping into the room in deathly billows of swirls and curling.

"The deadly gas is flowing into the Biscuit Room!" I shook my head to try and clear my blurry eyesight, but then had to make sure my glasses didn't fall off.

Why are we still in here? "Oh no! It'll fill up B Building in no time!"

"Now you know." Zoro grumbled. "So Shut up! You're causing me a lot of trouble!"

Well if I was causing him trouble why didn't he just put me down then? Why were we still in the Biscuit Room anyway? We had been right by the exit when we had started the Snowy Battle?

Snowy Battle, I looked sideways at my wound inflicted into my right shoulder. "Ah!" He must have already wrapped it up.

"Now, what do you want?!" What did I want? Umm, … hang on, where is he going?

"The Exit isn't that way!"

"What?!" Zoro paused his mighty run and started off in another direction. "You should've told me sooner!"

I tried to focus on relaxing and letting my body enjoy the rest, but I was way to uncomfortable.

What had Zoro been thinking? Why did he even feel the need to save my life in the first place? If I pass out again what would he do? Would he just hand me over to my crew or would he?... My crew! They can't see me like this!

"Put me down before we catch up with my people!" I felt his shoulder tightening and his muscles twitching beneath me.

"Why do you have so much pride!?" Zoro started grumbling. "I can just throw you away if you want!"

Blast it! I hate it how he knows I wouldn't be able to cover as much ground as he would. And my eye sight still isn't focusing on things very well. The world keeps on going in and out of focus. So frustrating and ...

"Ahhh!"

"What now?!"

Wow! I reached out my left hand to touch it. "Is this the legendary sword – Shusui?!"

"Don't touch it!" Zoro shouted. "Shut up and just hold on, you sword geek!"

.

.

Tap tup tap tup tap. Tish tish tish clup. The sound of Zoro's feet hitting the floor of the B building and the three swords at his hip clashing together. His right foot is landing heavier than his left because he's carrying me on his right shoulder and his swords are on his right hip. It was the only thing I could hear in these halls. Other than his footsteps and his swords there was no other sound. We weren't talking. Every time one of us opened our mouths the other would say something mean and sharp. So we had mutually, silently, agreed to continue the rest of the journey in silence, and we both decided this by remaining silent.

My shoulder was still in agony, but Zoro had managed to tie it up tight enough not to become a bother. It was almost too tight, but not enough to cut off circulation to my arm. This tightness was a good thing I didn't feel the pain of it bouncing back and forth across Zoro's back. I held onto his red raw silk scarf that he had around his waist to stop my arms from swinging, and it worked.

He had been running for a little while now with me on his back, and he still didn't sound out of breath, or show any signs of feeling tired. Be he a pirate or not, it was good and very beneficial to have such a man to rely on. A person who will go back for his comrades even if it means putting his own life at risk. I still don't understand why he would choose to come back fo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 1: ฉันไม่เองหนึ่งชิ้นใด ๆความสนใจสวัสดีครับ ท่าน ได้ตัดสินใจจำนวนมากบริษัทฯ หลังจากทำเรื่องเดิมของฉัน 'ของ Tashigi หัวใจ' สอง ผมเห็นหลายที่คนอยากอ่านเรื่องรักระหว่างทั้งสองดังนั้นฉันตัดสินใจฉันจะคายเรื่องการขึ้นรูป หนึ่งนี้จะเป็นเกี่ยวกับความสนใจของ Tashigi และโซ...ขึ้นรูปพิกัด M ในขณะที่อีกคนหนึ่งจะยังคงมาก canon ต่อไปนี้ และบอกเรื่องเราทุกคนรักกันจากมุมมองของ Tashigi ที่จะยังคงเป็นรูปตัว T เพื่อความปลอดภัยในขณะที่หัวใจของ Tashigi ถูกมากตาม Canon ฮาร์ดดิสก์สายจะเริ่มต้นที่อันตรายพังก์แล้ว ขอแตกต่างจากหลักสูตรปัจจุบันของ Canon เข้ากับเรื่องราวของ AU : D.ดังนั้นในสาระสำคัญเป็นหัวใจของ Tashigi ตอนที่ 2 และผมจะสามารถเรียกสายฮาร์ดดิสก์..สายฮาร์ดดิสก์: การดำเนินการ..ทั้งหมดที่ฉันสามารถได้ยินคือเสียงของหิมะที่กำลังประทับอยู่ใต้เท้า เพียงแค่ผมเปิดตาของฉัน และทั้งหมดที่ฉันได้เห็นรอยเท้านี้ แขนขวาแขนฉันรู้สึกชาเป็นถ้ามันไม่ได้ถูกใช้สำหรับทุกเพศทุกวัย และถูกห้อยมือลงที่หน้าของฉัน พวกเขาถูกห้อยทำไม" Wh-ผม? " ฉันมองลง ผมกำลังดำเนินการ...ไปไหล่...ลงของใครบางคนกลับ...เขามีของกันตนามัดติดอยู่กับด้านข้างของเขา... รอ สาม...มันเป็นโซ" Wh - Wh - Wh - อะไรคุณทำ! " ฉันตะโกนตีหลัง "ไม่ หยุด นี้เป็นสิ่งที่น่าอับอาย วางฉันลง" ผมรู้สึกว่าแขนของเขาแน่นทั่วท้องของฉันป้องกันฉันจากการตก ด่วนหายใจ วิ่งไม่ออก Woah เขามีความแข็งแรงดังนั้น"ปิดอัพ นี่คือเวลาของอึ" เขาปั่นร่างกายของฉันไปด้านข้างเล็กน้อย ดู"ผม glanced ในทิศทางที่เขาชี้ฉัน และจับลมหายใจของฉันที่ผมเห็นนั้น เมฆหนาแน่นสีม่วงถูกดีในรางระลอกของ swirls และดัดผม"ก๊าซอันตรายไหลเข้าไปในห้องบิสกิต" ผมส่ายหัวของฉัน และพยายามล้างสายตาพร่ามัว แต่แล้ว ก็ให้แน่ใจว่า แว่นตาของฉันไม่หลุดทำไมเรายังอยู่ในที่นี่ "โอ้ ไม่ มันจะกรอกอาคาร B ในเวลาไม่นาน""ตอนนี้คุณรู้" โซ grumbled "ดังนั้นปิดอัพ คุณกำลังทำให้ฉันมากปัญหา"ดีถ้าผมแก้ไขปัญหาเขาทำไมไม่ได้เขาก็วางฉันลงแล้ว ทำไมมีเรายังอยู่ในห้องบิสกิต เราได้ขวาทางออกเมื่อเราได้เริ่มต้นการต่อสู้หิมะสงครามหิมะ ผมมองด้านข้างที่บาดแผลของฉันหายไปไหล่ขวาของฉัน "อา" เขาต้องมีแล้วห่อก็"ตอนนี้ คุณต้อง!" สิ่งที่ฉันไม่ต้อง um,...แขวนบน เขาจะไปไหน"ออกไม่งั้น""อะไร!" หยุดชั่วคราวโซรันอันยิ่งใหญ่ และเริ่มปิดในทิศทางอื่น "คุณควรได้บอกผมเร็ว"พยายามเน้นการผ่อนคลาย และปล่อยให้ร่างกายของฉันเพลิดเพลินกับส่วนเหลือ แต่ผมวิธีการอึดอัดมีโซถูกคิดอะไร ทำไมไม่เขายิ่งรู้สึกว่าต้องช่วยชีวิตของฉันในสถานที่แรก เพราะออก อีกจะเขาทำอะไรบ้าง จะเขาเพียงเอามือฉันไปลูกเรือ หรือจะเขา? ... ลูกเรือของฉัน พวกเขาไม่เห็นผมเช่นนี้"วางฉันลงก่อนเราพูดคุยกับคนของฉัน" ผมรู้สึกว่าไหล่ของเขากระชับและกล้ามเนื้อของเขากระตุกใต้ฉัน"ทำไมคุณมีความภาคภูมิใจมาก?" โซเริ่มโอดครวญ "ฉันสามารถเพียงแค่โยนคุณถ้าคุณต้องการ"ระเบิดมัน ฉันเกลียดมันว่าเขารู้ว่า ไม่สามารถครอบคลุมพื้นดินมากที่สุด ตามที่เขาต้องการ และบำรุงสายตาของฉันยังคงไม่ได้เน้นสิ่งที่ดี โลกทำงานต่อไปและโฟกัส ผิดหวัง และ..."Ahhh"สิ่งที่ตอนนี้!"ว้าว ผมเอื้อมมือซ้ายไปแตะมัน "นี่ตำนานดาบ – Shusui !""อย่าแตะ" โซตะโกน "ปิดอัพ ค้างไว้เพียง ดาบ geek"..แตะทัพแตะทัพแตะ คลาสสิกคลาสสิกคลาสสิก clup เสียงโซฟุตที่พื้นของอาคาร B และดาบสามที่สะโพกของเขาปะทะกันตี เท้าขวาของเขาขึ้นฝั่งหนักกว่าด้านซ้ายของเขา เพราะพระองค์ฉันบนไหล่ขวาของเขา และดาบของเขาอยู่บนสะโพกของเขาขวา มันเป็นสิ่งเดียวที่ฉันสามารถได้ยินเสียงในห้องโถงนี้ ไม่ใช่รอยเท้าของเขาและดาบของเขา ก็ไม่มีเสียง เราไม่พูด ทุกครั้งของเราเปิดปากของเรา อีกจะบอกว่า สิ่งที่หมายถึง ความคม ดังนั้น เรามี เงียบ บูญต้องการส่วนเหลือของการเดินทางในความเงียบ และเราทั้งสองตัดสินใจเรื่องนี้ โดยที่เหลือเงียบไหล่ของฉันชุดชั้นใน แต่มีจัดการโซเพื่อรัดไม่แน่นพอจะเป็นน่ารำคาญ มันเป็นเกือบเกินไปแน่น แต่ไม่เพียงพอที่จะตัดการไหลเวียนที่แขนของฉัน ความหนาแน่นนี้เป็นสิ่งดีที่ฉันไม่รู้สึกเจ็บปวดของมันเด้งกลับมาผ่านหลังของโซ ผมจัดลงบนผ้าพันคอไหมดิบสีแดงของเขาที่เขามีรอบเอวเพื่อหยุดจากการแกว่งแขน และการทำงานเขาได้ถูกเรียกใช้เดี๋ยวนี้กับฉันบนหลังของเขา และเขายังคงไม่ได้เสียงหายใจ หรือแสดงรู้สึกเหนื่อย เป็นโจรสลัดของเขา หรือไม่ ได้ดี และเป็นประโยชน์มากจะมีคนพึ่งพา คนที่จะกลับไปสำหรับสหายของเขาแม้ว่ามันหมายถึง ทำให้ชีวิตของเขาเองที่มีความเสี่ยง ฉันยังคงไม่เข้าใจทำไมเขาจะเลือกกลับมา fo

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่ 1: ฉันไม่ได้เป็นเจ้าของชิ้นหนึ่งในทางใดทางหนึ่ง.

ความสนใจ!

สวัสดีคน! ฉันได้ตัดสินใจหลังจากที่จำนวนมากของการปรึกษาหารือที่จะทำให้เรื่องเดิมของฉัน 'Tashigi หัวใจ' เป็นสองเรื่อง ผมได้รับความคิดเห็นจำนวนมากเพื่อให้ผู้คนอยากจะอ่านเกี่ยวกับความโรแมนติกขึ้นรูประหว่างสองดังนั้นฉันตัดสินใจที่ฉันจะคายเรื่อง หนึ่งนี้จะอยู่ที่ประมาณ Zoro และ Tashigi สนใจ ... รูปจัดอันดับเมตรในขณะที่คนอื่น ๆ จะยังคงเป็นอย่างมากต่อไปนี้ Canon และบอกเล่าเรื่องราวที่เราทุกคนรักเป็นอย่างดีจากจุด Tashigi ของมุมมองและจะยังคงเป็น T เพียงเพื่อจะ ปลอดภัย.

ในขณะที่หัวใจของ Tashigi เป็นอย่างมากในแนวเดียวกันกับ Canon, Hard สายจะเริ่มต้นที่พังก์อันตรายแล้วขอเบี่ยงเบนไปจากหลักสูตรปัจจุบันแคนนอนเป็นเรื่อง AU : D

.

ดังนั้นในสาระสำคัญนี้คือ 'Tashigi หัวใจ' ส่วนที่ 2 และผมจะเรียกมันว่าสายฮาร์ด.

.

.

สายฮาร์ด: เริ่มดำเนินการไป

.

.

ทั้งหมดที่ฉันสามารถได้ยินเป็นเสียงของหิมะที่ถูกประทับบนใต้ฝ่าเท้า ฉันเพียงแค่มีการจัดการที่จะเปิดตาของฉันและทั้งหมดที่ฉันจะได้เห็นเป็นรอยเท้า แขนแขนข้างขวาของฉันรู้สึกมึนเช่นถ้ามันไม่ได้ถูกนำมาใช้สำหรับทุกเพศทุกวัยและมือถูกห้อยลงหน้าของฉัน ทำไมพวกเขาห้อย?

"WH-ฉันอยู่ที่ไหน?" ฉันมองลงมา ฉันถูกดำเนินการ ... ข้ามไหล่ ... ลงของใครบางคนกลับ ... เขามีกันตนาของมัดติดอยู่กับด้านข้างของเขา ... รอ สาม ...

IT'S ZORO!

"Wh- Wh- Wh- คุณกำลังทำอะไร ?!" ฉันตะโกนตีหลังของเขา "ไม่! หยุด! นี้เป็นที่น่าอาย! วางฉันลง!" ผมก็รู้สึกว่าแขนของเขากระชับรอบท้องของฉันป้องกันฉันตกจาก ด่วนใช้ลมหายใจที่ไม่ได้วิ่งออกไป ว้าวเขาแข็งแรงดังนั้น.

"หุบปาก! นี่คือเวลาสำหรับชนิดของอึว่าไม่มี!" เขาปั่นร่างกายของฉันบิตไปทางด้านข้าง "ดูสิ!"

ผมเหลือบมองไปในทิศทางที่เขาได้ชี้ให้ฉันจับลมหายใจของฉันในสิ่งที่ผมเห็น เมฆหนาทึบสีม่วงได้รับการไหลเข้ามาในห้องพักในคลื่นเหมือนคนตายของ swirls และดัดผม.

"ก๊าซร้ายแรงไหลเข้าไปในห้องบิสกิต" ผมสั่นหัวของฉันที่จะลองและล้างสายตาที่พร่ามัวของฉัน แต่แล้วก็ต้องให้แน่ใจว่าแว่นตาของฉันไม่ได้หลุดออกมา.

ทำไมเรายังคงอยู่ในที่นี่? "โอ้ไม่! มันจะเติมอาคาร B ในเวลาไม่!"

"ตอนนี้คุณรู้ว่า." Zoro บ่น "ดังนั้นหุบปาก! คุณกำลังทำให้ฉันเปลืองใจ!"

ดีถ้าผมทำให้เขามีปัญหาว่าทำไมเขาไม่เพียงแค่ใส่ฉันลงแล้ว? ทำไมเรายังคงอยู่ในห้องบิสกิตหรือไม่? เราได้รับสิทธิโดยทางออกเมื่อเราได้เริ่มต้นไปกับหิมะรบ?

Snowy รบผมมองด้านข้างที่เป็นแผลของฉันลือเข้าไหล่ขวาของฉัน "อา!" เขาจะต้องมีอยู่แล้วห่อมันขึ้น.

"ตอนนี้สิ่งที่คุณต้องการ ?!" สิ่งที่ฉันไม่ต้องการได้หรือไม่ อืมม ... แขวนบนเขาอยู่ที่ไหนจะไปไหม

"ทางออกไม่ได้เป็นวิธีการที่!"

"สิ่งที่ ?!" Zoro หยุดชั่วคราวอันยิ่งใหญ่ของเขาทำงานและเริ่มออกไปในอีกทิศทางหนึ่ง "คุณควรจะได้บอกผมว่าไม่ช้าก็เร็ว!"

ผมพยายามที่จะมุ่งเน้นการผ่อนคลายและปล่อยให้ร่างกายของฉันสนุกกับส่วนที่เหลือ แต่ผมก็อึดอัดที่จะวิธี.

สิ่งที่ได้รับ Zoro คิด? ทำไมเขาไม่ได้รู้สึกถึงความจำเป็นที่จะช่วยชีวิตของฉันในสถานที่แรก? ถ้าผมผ่านออกมาอีกครั้งสิ่งที่เขาจะทำอย่างไร เขาจะเป็นเพียงแค่มือฉันไปลูกเรือของฉันหรือเขาจะ? ... ลูกเรือของฉัน! พวกเขาไม่สามารถมองเห็นฉันเช่นนี้!

"ใส่ฉันลงก่อนที่เราจะจับขึ้นกับคนของฉัน!" ผมรู้สึกกระชับไหล่ของเขาและกล้ามเนื้อของเขากระตุกใต้ me.

"ทำไมคุณมีความภาคภูมิใจมาก !?" Zoro เริ่มบ่น "ฉันก็สามารถโยนคุณไปถ้าคุณต้องการ!"

ระเบิดมัน! ฉันเกลียดวิธีการที่เขารู้ดีว่าฉันจะไม่สามารถที่จะครอบคลุมพื้นดินมากที่สุดเท่าที่เขาจะ และสายตาของฉันยังคงไม่ได้มุ่งเน้นไปที่สิ่งที่ดีมาก โลกจะช่วยในการเข้าและออกจากโฟกัส ดังนั้นทำลายและ ...

"Ahhh!"

"ตอนนี้สิ่งที่ ?!"

ว้าว! ผมเอื้อมมือออกมือซ้ายของฉันที่จะสัมผัสมัน "นี่คือตำนานดาบ - Shusui ?!"

"อย่าแตะต้องมัน"! Zoro ตะโกน "หุบปากและเพียงแค่ยึดมั่นในคุณดาบ geek!"

.

.

แตะทับ Tap Tap ทับ ทิชทิชทิช clup เสียงของฟุต Zoro ตีชั้นของอาคาร B และสามดาบที่สะโพกของเขาปะทะด้วยกัน เท้าขวาของเขาเชื่อมโยงไปถึงหนักกว่าซ้ายของเขาเพราะเขาแบกฉันบนไหล่ขวาของเขาและดาบของเขาบนสะโพกขวาของเขา มันเป็นสิ่งเดียวที่ฉันสามารถได้ยินเสียงในห้องโถงเหล่านี้ อื่น ๆ กว่ารอยเท้าและดาบของเขาก็ไม่มีเสียงอื่น ๆ เราไม่ได้พูดคุย ทุกครั้งที่หนึ่งของเราเปิดปากของเราคนอื่น ๆ จะบอกว่าสิ่งที่หมายถึงและคมชัด ดังนั้นเราจึงได้ร่วมกันอย่างเงียบ ๆ ตกลงที่จะดำเนินการต่อส่วนที่เหลือของการเดินทางในความเงียบและเราทั้งสองตัดสินใจนี้โดยที่ยังเหลืออยู่เงียบ.

ไหล่ของฉันยังคงอยู่ในความทุกข์ทรมาน แต่ Zoro มีการจัดการที่จะผูกมันขึ้นแน่นพอที่จะไม่กลายเป็นรำคาญ มันก็เกือบจะแน่นเกินไป แต่ไม่เพียงพอที่จะตัดการไหลเวียนไปที่แขนของฉัน ความหนาแน่นนี้เป็นสิ่งที่ดีที่ผมไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดของมันใหญ่กลับมาทั่ว Zoro กลับของ ผมจัดลงบนสีแดงผ้าพันคอไหมดิบของเขาว่าเขามีรอบเอวของเขาที่จะหยุดอ้อมแขนของฉันจากการแกว่งและจะทำงาน.

เขาได้รับการทำงานเพียงเล็กน้อยขณะนี้กับฉันบนหลังของเขาและเขาก็ยังไม่ได้เสียงออกจากลมหายใจ หรือแสดงอาการของความรู้สึกเหนื่อย ๆ เป็นเขาโจรสลัดหรือไม่ก็เป็นสิ่งที่ดีและเป็นประโยชน์มากที่จะมีเช่นคนที่จะพึ่งพา คนที่จะกลับไปหาเพื่อนสนิทของเขาถึงแม้ว่ามันจะหมายถึงการวางชีวิตของตัวเองที่มีความเสี่ยง ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเขาจะเลือกที่จะกลับมาสำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่ 1 : ผมไม่ได้เป็นเจ้าของหนึ่งชิ้นในทางใด ๆความสนใจ !สวัสดีทุกคน ! ฉันได้ตัดสินใจหลังจากที่มากของการทำต้นฉบับของฉันเรื่อง ' หัวใจ ' เป็นทาชิงิ 2 ชั้น ผมมีข้อคิดเห็นมากมายที่คนต้องการอ่านเกี่ยวกับความโรแมนติกเป็นระหว่างทั้งสองดังนั้นฉันตัดสินใจที่ผมจะพูดเรื่องนี้ อันนี้จะเกี่ยวกับโซโล และความสนใจ ทาชิงิ . . . . . . . รูปจัดอันดับ M ในขณะที่คนอื่นจะยังคงมากดังต่อไปนี้ Canon และเล่าเรื่องที่เราทุกคนรักอย่างดีจากมุมมองของทาชิงิ และจะยังคงไม่ปลอดภัยในขณะที่หัวใจของทาชิงิมากสอดคล้องกับ Canon , สายแข็งจะเริ่มบ้าอันตรายแล้วขอเบี่ยงเบนจากหลักสูตรของ Canon ปัจจุบันเป็นเนื้อเรื่อง AU : D.ดังนั้นในสาระสำคัญมันคือ ' หัวใจ ' ของทาชิงิ ส่วนที่ 2 และผมจะเรียกยากสาย..บรรทัด : กำลังเพลิน..ทั้งหมดที่ฉันได้ยินคือเสียงของหิมะที่ถูกประทับอยู่ใต้เท้า ฉันเพิ่งลืมตา และทั้งหมดที่ฉันได้เห็นเป็นรอยเท้า แขนแขนข้างขวารู้สึกชาไปทั้งตัว ราวกับว่ามันไม่ได้ถูกใช้สำหรับทุกวัยและมือถูกห้อยลงต่อหน้าฉัน ทำไมมันค้าง ?" นี่ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ? " ฉันมองลงไปข้างล่าง ผมถูกอุ้ม . . . . . . . ข้ามไหล่ . . . . . . . ลงหลังคนอื่น . . . . . . . เขามีกันตนาเป็น strapped ไปด้านข้างของเขา . . . . . . . เดี๋ยว 3 . . . . . . .มันเป็นโซโล !" อะ - อะ - อะ - คุณจะทำอะไร ? ! ! ! " ผมตะโกนใส่ตีหลังเขา " ไม่ ! หยุด ! นี่มันน่าอายออก วางฉันลง ! ผมรู้สึกว่าแขนของเขาแน่น ๆท้องผมป้องกันผมจากการล้มออก รวดเร็ว สูดลมหายใจลึกๆ ไม่หมด ว้าว เขาแข็งแรงมาก" หุบปาก ! ! ! ไม่มีเวลาสำหรับเรื่องไร้สาระแบบนั้นหรอก ! " เขาหมุนร่างของฉันไปด้านข้าง " . ดูสิ ! "ผมมองในทิศทางที่เขาชี้ฉัน และจับลมหายใจของฉันในสิ่งที่ฉันได้เห็น เมฆหนาทึบสีม่วงได้ซึมเข้าไปในห้องเค้า billows ของ swirls และดัด ." แก๊สมรณะจะไหลเข้าสู่ห้องบิสกิต ! ฉันสั่นหัวของฉันและพยายามที่ชัดเจน สายตาพร่ามัว แต่ต้องมั่นใจว่าแว่นตาของฉันไม่ได้ตกทำไมเราถึงยังอยู่ที่นี่ ? โอ้ ไม่ ! มันจะเติมอาคาร B ในเวลาไม่ !" ตอนนี้คุณรู้ว่า . " โซโลคร่ำครวญ " ดังนั้น หุบปาก ! นายทำให้ฉันเดือดร้อน !ถ้าฉันทำให้เขาเดือดร้อนทำไมเขาไม่เพียงแค่วางฉันลงแล้ว ? ทำไมเรายังอยู่ในห้องบิสกิตอยู่ดี เราได้ถูกต้อง โดยทางออกเมื่อเราได้เริ่มต้นการต่อสู้หิมะ ?หิมะต่อสู้ ผมมองไปด้านข้างที่แผลของฉันลงในไหล่ขวา อ่า ! " เขาต้องมีอยู่แล้วห่อมันขึ้น" แล้วคุณต้องการอะไร " สิ่งที่ฉันต้องการ ? เอ่อ . . . . . . . . . . เดี๋ยวก่อน เขาจะไปที่ไหน ?" ทางออกไม่ใช่แบบนั้น !" อะไร ? ! ! ! " โซโล หยุดวิ่งที่ยิ่งใหญ่ของเขา และเริ่มปิดในทิศทางอื่น . " คุณน่าจะบอกผมเร็วกว่านี้ !ฉันพยายามเน้นผ่อนคลายและปล่อยให้ร่างกายของฉันเพลิดเพลินกับส่วนที่เหลือ แต่ทางไม่สะดวกสิ่งที่มีโซโลคิด ? ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าต้องช่วยชีวิตฉันในสถานที่แรก ? ถ้าผมผ่านออกมาอีกครั้งเขาจะทำอะไร ? เขาจะส่งข้าไปให้ลูกน้อง หรือเขา ? . . . . . . . ทีมของฉัน ! พวกเขาไม่สามารถเห็นฉันแบบนี้" ปล่อยฉันลงก่อนจะจับขึ้นกับคนของฉัน ฉันรู้สึกว่าไหล่ของเขาและกระชับกล้ามเนื้อของเขากระตุกใต้ผม" ทำไมคุณถึงมีความภูมิใจมาก " โซโลเริ่มบ่น " ผมจะโยนคุณไปถ้าคุณต้องการ !ระเบิดมัน ! ฉันเกลียดเขารู้ว่าฉันไม่สามารถครอบคลุมพื้นที่มากที่สุดเท่าที่เขาต้องการ แล้วสายตาของฉันก็ไม่ได้เน้นอะไรมาก โลกกำลังจะออกจากโฟกัส ท้อแท้ และ . . ." อ้าาาา !" อะไรอีกล่ะ ! "ว้าว ! ! ! ฉันเอื้อมมือซ้ายไปจับมัน . " นี่เป็นดาบในตำนาน–ชูซุย ? ! "" อย่าแตะต้องมัน ! " โซโลตะโกน " หุบปาก เดี๋ยวก่อน คุณดาบ geek !..แตะแตะแตะตุ๊บตุ๊บ . ทิชทิชทิช clup . เสียงโซโลของเท้ากระทบพื้นของอาคาร B และสามดาบที่สะโพกของเขาได้โต้ตอบกัน เท้าขวาจะลงหนักกว่าซ้ายของเขาเพราะเขาแบกฉันบนไหล่ขวาของเขาและดาบของเขาบนสะโพกขวาของเขา มันเป็นสิ่งเดียวที่ฉันสามารถได้ยินเสียงในฮอลล์นี้ นอกจากเสียงฝีเท้าของเขาและดาบของเขาไม่มีเสียงอื่น ๆ . เราไม่ได้คุยกัน ทุกครั้งที่เราเปิดปากของเราอื่น ๆพูดหมายถึงอะไร และคมชัด ดังนั้นเราจึงมีกันและกัน อย่างเงียบๆ ตกลงต่อส่วนที่เหลือของการเดินทางในความเงียบ และเราทั้งคู่ตัดสินใจนี้โดยการสงบนิ่งไหล่ฉันยังทรมาน แต่โซโลก็จัดการผูกมันแน่นพอที่จะไม่เป็นหรอก มันเกือบจะเหมือนกันคับ แต่ไม่เพียงพอที่จะตัดการไหลเวียนไปยังแขนของฉัน มีแบบนี้ก็ดีนะ ผมไม่ได้รู้สึกเจ็บปวด มันเด้งไปมาในโซโล กลับมาแล้ว ฉันจับเขาดิบสีแดงผ้าพันคอผ้าไหมที่เขามีรอบเอวของเขาหยุดแกว่งแขน จาก และมันก็ได้ผลเขาก็วิ่งได้สักพักแล้วกับผมบนหลังของเขา และเขาก็ยังไม่ได้เสียงจากลมหายใจ หรือแสดงสัญญาณใด ๆของความรู้สึกเหนื่อย เขาเป็นโจรสลัด หรือ ไม่ มันเป็นสิ่งที่ดีและมีประโยชน์มากที่จะมีคนที่พึ่งพาได้ คนที่จะกลับไปเพื่อสหายของเขา แม้ว่ามันจะหมายถึงการเสี่ยงต่อชีวิตของเขาเอง ผมยังไม่เข้าใจว่า ทำไมเขาเลือกจะมา บี