A. Exceptions for ILL CopyingMaking

A. Exceptions for ILL Copying

Making and sending copies of materials may be a crucial library function, but for some copyright owners it is an interference with potential sales of the work. Perhaps most controversial in this regard is the copying of journal articles. Articles may be the most commonly demanded work for copying to serve the research needs of users at other locations. Journal articles are also frequently marketed by a variety of means by publishers. As a result, publishers often criticize ILL services as direct interference with a major commercial market. If a library can rely on ILL to secure copies of articles, then the library does not need to purchase its own subscription to the journal. If a researcher can rely on the library to obtain a copy, then the researcher need not seek to buy a copy directly from the copyright owner or publisher. Moreover, as new technologies make the reproduction and delivery of materials cheaper and easier for libraries, so do these innovations make marketing of individual articles a realistic prospect for publishers. Nevertheless, ILL remains vital for meeting the service objectives of many libraries, and many works are still a long way from being reasonably available to purchase by individual users.

The ILL exceptions embody these tensions between library services and the interests of publishers. The Australian statute demonstrates the potential complexity of the matter. Section 50 of the Copyright Act addresses ILL as well as document supply. The library may make copies of articles and even whole works, but only after a search of the market and the filing of declarations by the librarian about the lack of availability of the work on the market. The statute adds a plethora of conditions defining market availability and stipulating exactly when a digital copy may be made. Comparable provisions appear in the statutes of New Zealand and Singapore. These statutes are a clear indication of the complex struggles that often underlie the provision of copies in the name of interlibrary lending.

The United States has enacted a different model. Under American law, the library making the copy must generally assure that the reproduction conforms to the requirements of the research exception. American copyright law allows libraries to make copies of articles or other short works, as well as entire works, under stated circumstances. The library receiving the copy is subject to the separate requirement that it does not receive copies “in such aggregate quantities as to substitute for a subscription to or purchase of such work.” Unlike in Australia, the library is not necessarily compelled to search the market for the work, but it does need to determine when it might have sufficient demand for copies, such that the library theoretically should own the work in question.

The U.S. statute does not set any standard for determining the “aggregate quantities”. In most cases, libraries are today left to make reasonable determinations about the limits of receiving copies. In 1979, shortly after enactment of the ILL provision, a governmental body, the Commission on New Technological Uses of Copyrighted Works (CONTU), issued a report with guidelines for libraries that receive copies of journal articles through ILL. In summary, those guidelines propose that libraries may receive in each calendar year not more than five copies of articles from the most recent five years of issues of any journal title. Once a library exceeds the limit of five copies, the suggestion is that the library should consider having its own subscription to that journal. Some libraries, in the alternative, pay a licensing fee to the publisher for the right to make additional copies. The CONTU guidelines have been widely adopted at American libraries, but they address only copies of articles from recent issues of journals. Left to debate since the late 1970s has been the scope of copying permitted of earlier articles or of books and other types of works.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

A. ข้อยกเว้นสำหรับการคัดลอกป่วย

ทำ และส่งสำเนาของวัสดุอาจมีฟังก์ชันไลบรารีที่สำคัญ แต่สำหรับบางเจ้าของลิขสิทธิ์ ก็เป็นสัญญาณขายเป็นไปได้ของการทำงาน บางทีสุดในเรื่องนี้เป็นการคัดลอกบทความวารสารได้ บทความอาจจะทำบ่อยต้องการคัดลอกเพื่อวิจัยความต้องการของผู้ใช้ในสถานอื่น ๆ บทความสมุดรายวันจะทำตลาดมักจะ โดยหลากหลายวิธีโดยผู้เผยแพร่ ดัง ผู้เผยแพร่มักจะวิพากษ์วิจารณ์บริการป่วยเป็นรบกวนโดยตรงกับตลาดการค้าหลัก ถ้าไลบรารีสามารถพึ่งป่วยการสำเนาบทความทาง แล้วรีไม่ต้องซื้อของตัวเองเป็นสมาชิกราย ถ้านักวิจัยสามารถใช้ในไลบรารีได้รับสำเนา จากนั้น นักวิจัยต้องไม่แสวงหาซื้อสำเนาโดยตรงจากเจ้าของลิขสิทธิ์หรือผู้เผยแพร่ นอกจากนี้ เป็นเทคโนโลยีใหม่ทำให้การทำซ้ำและจัดส่งวัสดุ คำสำหรับไลบรารี ดังนั้นนวัตกรรมเหล่านี้ทำให้การตลาดของแต่ละบทความโน้มที่สมจริงในการเผยแพร่ อย่างไรก็ตาม ป่วยยังคงความสำคัญในการประชุมวัตถุประสงค์บริการไลบรารีหลาย และยังมีงานหลายแบบไม่สมเหตุสมผลพร้อมซื้อ โดยแต่ละผู้ใช้

ข้อยกเว้นร้ายรวบรวมเหล่านี้ความตึงเครียดระหว่างด้านบริการและผลประโยชน์ของผู้เผยแพร่ กฎหมายออสเตรเลียแสดงให้เห็นถึงความซับซ้อนเป็นไปได้ของเรื่อง 50 ส่วนลิขสิทธิ์ป่วยรวมทั้งจัดหาเอกสาร ไลบรารีอาจทำสำเนาบทความและผลงานทั้งหมดได้ แต่หลัง จากการค้นหาตลาดและยื่นรายงานโดยบรรณารักษ์เกี่ยวกับการขาดความพร้อมของการทำงานในตลาด กฎหมายการเพิ่มตลาดพร้อมกำหนดเงื่อนไขให้เลือกมากมาย และ stipulating ว่า เมื่อการคัดลอกดิจิตอลที่อาจจะทำ เทียบเคียงบทบัญญัติที่ปรากฏในคดีของนิวซีแลนด์และสิงคโปร์ คดีนี้มีข้อบ่งชี้ชัดเจนของย่างซับซ้อนที่มักจะอยู่ภายใต้บทบัญญัติของสำเนาในการยืมระหว่างห้องสมุดให้ยืม

สหรัฐอเมริกาได้ประกาศใช้กฎหมายแบบต่าง ๆ ภายใต้กฎหมายอเมริกัน รีทำสำเนาโดยทั่วไปต้องมั่นใจให้ซ้ำที่สอดคล้องกับความต้องการของการวิจัยข้อยกเว้น กฎหมายลิขสิทธิ์อเมริกันไลบรารีเพื่อทำสำเนา หรืออื่น ๆ ทำงานสั้น เป็นทั้ง งาน สถานการณ์ที่ระบุไว้ได้ ไลบรารีได้รับการคัดลอกมีความต้องการแยกว่า จะไม่ได้รับสำเนา "ในดังกล่าวรวมปริมาณเป็นแทนการเป็นสมาชิกหรือซื้อของงานดังกล่าว" ซึ่งแตกต่างจากในออสเตรเลีย ไลบรารีจะไม่จำเป็นต้องถูกค้นหาตลาดสำหรับการทำงาน แต่มันต้องพิจารณาเมื่ออาจมีความต้องการเพียงพอสำหรับสำเนา ให้รีตามหลักวิชาควรเป็นเจ้าของทำงานในคำถาม

กฎหมายสหรัฐฯ ตั้งใด ๆ มาตรฐานสำหรับกำหนด "ปริมาณรวม" ในกรณีส่วนใหญ่ ไลบรารีปัจจุบันตรอกให้ determinations สมเหตุสมผลเกี่ยวกับขีดจำกัดของการรับสำเนา ในปีค.ศ. 1979 หลังจากออกบทบัญญัติป่วย ร่างกายรัฐบาล ค่าคอมมิชชันในใหม่เทคโนโลยีใช้ของลิขสิทธิ์งาน (CONTU), ออกรายงาน มีแนวทางสำหรับไลบรารีที่ได้รับสำเนาบทความวารสารผ่านทาง ILL. ในสรุป แนวทางที่เสนอว่า ไลบรารีอาจได้รับในแต่ละปีปฏิทินไม่ มากกว่า 5 คัดลอกบทความจาก 5 ปีล่าสุดของปัญหาของชื่อสมุดรายวันใด ๆ เมื่อรีเกินขีดจำกัดของการสำเนาห้า คำแนะนำเป็นว่า รีควรมีสมาชิกของตนเองไปที่สมุดรายวัน ไลบรารีบาง ในทาง ชำระค่าธรรมเนียมการอนุญาตให้ผู้เผยแพร่สิทธิทำสำเนาเพิ่มเติม แนวทาง CONTU ได้รับการรับรองอย่างกว้างขวางในไลบรารีอเมริกัน แต่พวกเขาเพียงคัดลอกบทความจากเรื่องล่าสุดของสมุดรายวัน ซ้ายการอภิปรายตั้งแต่ปลายทศวรรษที่ 1970 ได้รับขอบเขตของการคัดลอกบทความก่อนหน้านี้ หรือหนังสืออนุญาต และอื่น ๆ ชนิดของงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . ยกเว้นฉันจะคัดลอก

ทำและส่งสำเนาของวัสดุอาจเป็นไลบรารีฟังก์ชันที่สำคัญ แต่สำหรับบางเจ้าของลิขสิทธิ์ มันคือการรบกวนกับการขายที่มีศักยภาพของงาน บางทีอาจจะมากที่สุดแย้งในเรื่องนี้ คือ การคัดลอก บทความวารสาร บทความที่อาจจะมากที่สุดโดยทั่วไป ต้องการทำงานเพื่อคัดลอกเพื่อตอบสนองความต้องการงานวิจัยของผู้ใช้ในสถานที่อื่น ๆบทความวารสารยังบ่อย เด็ดขาด โดยวิธีการที่หลากหลาย โดยสำนักพิมพ์ เป็นผลให้ผู้เผยแพร่มักจะวิพากษ์วิจารณ์บริการไม่ดีโดยการแทรกแซงตลาดการค้าที่สำคัญ ถ้าห้องสมุดสามารถพึ่งพาป่วยเพื่อรักษาความปลอดภัยสำเนาของบทความ แล้วห้องสมุดไม่ต้องซื้อการสมัครสมาชิกของตนเองเพื่อบันทึก หากนักวิจัยสามารถใช้ห้องสมุด เพื่อให้ได้รับทราบจากนั้นผู้วิจัยจะต้องไม่แสวงหาที่จะซื้อสำเนาโดยตรงจากเจ้าของลิขสิทธิ์หรือผู้เผยแพร่ ซึ่งเป็นเทคโนโลยีใหม่ทำให้การสืบพันธุ์และการส่งมอบวัสดุที่ถูกกว่าและง่ายขึ้นสำหรับห้องสมุด ดังนั้น นวัตกรรมใหม่ ๆเหล่านี้ทำให้การตลาดบทความลูกค้ามีเหตุผลสำหรับผู้เผยแพร่ส่วนบุคคล อย่างไรก็ตาม ผมยังคงมีความสําคัญสําหรับการประชุมบริการวัตถุประสงค์ของห้องสมุดหลายและทำงานมากที่ยังอยู่ไกลจากการถูกพอสมควรพร้อมที่จะซื้อโดยผู้ใช้แต่ละคน

ยกเว้นป่วยรวบรวมความตึงเครียดเหล่านี้ระหว่างการบริการห้องสมุดและผลประโยชน์ของผู้เผยแพร่ พระราชบัญญัติออสเตรเลียแสดงให้เห็นถึงความซับซ้อนของศักยภาพของเรื่อง มาตราของพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ที่อยู่ป่วย ตลอดจนจัดหาเอกสารห้องสมุดจะสร้างสำเนาของบทความและทั้งงาน แต่หลังจากการค้นหาของตลาดและการจัดเก็บของการประกาศโดยบรรณารักษ์เกี่ยวกับการขาดความพร้อมในการทำงานในตลาด ข้อบัญญัติเพิ่มด้วยสภาพความพร้อมของตลาดและการกำหนดว่าเมื่อสำเนาดิจิตอลอาจจะทำได้ปรากฏในบทบัญญัติกฎเกณฑ์ใหม่ของนิวซีแลนด์และสิงคโปร์ กฎเกณฑ์เหล่านี้เป็นข้อบ่งชี้ที่ชัดเจนของการต่อสู้ที่ซับซ้อนมักจะรองรับการให้ชุดในชื่อของการให้กู้ยืมระหว่างห้องสมุด

สหรัฐอเมริกาได้ประกาศใช้รูปแบบต่าง ๆ ในสหรัฐอเมริกากฎหมายห้องสมุดการคัดลอกจะต้องโดยทั่วไปมั่นใจว่า ภาพสอดคล้องกับความต้องการของข้อยกเว้น ) กฎหมายลิขสิทธิ์สหรัฐอเมริกาช่วยให้ห้องสมุดเพื่อให้สำเนาของบทความหรือผลงานสั้นอื่น ๆรวมทั้งผลงานทั้งหมด ภายใต้ ระบุ สถานการณ์ห้องสมุดได้รับการคัดลอกจะขึ้นอยู่กับความต้องการที่แยกต่างหากที่ไม่ได้รับสำเนา " เช่น รวมปริมาณเป็นแทนการสมัครสมาชิกหรือจัดซื้อ เช่น ทำงาน . " ซึ่งแตกต่างจากในออสเตรเลีย ห้องสมุดคือไม่จำเป็นต้องค้นหาตลาดสำหรับการทำงาน แต่จะต้องพิจารณาเมื่อมันอาจจะความต้องการเพียงพอสำหรับสำเนาเช่น ห้องสมุด ทุกคนควรเป็นเจ้าของงานในคำถาม

กฎหมายสหรัฐไม่ได้กำหนดมาตรฐานใด ๆเพื่อกำหนด " ปริมาณ " รวม . ในกรณีส่วนใหญ่ , ห้องสมุดวันนี้เหลือให้ใช้ที่เหมาะสมเกี่ยวกับขอบเขตของการรับเล่ม ในปี 1979 หลังจากที่กฎหมายของบทบัญญัติที่ป่วย ร่างรัฐคณะกรรมการเกี่ยวกับการใช้เทคโนโลยีใหม่ของงานลิขสิทธิ์ ( contu ) ออกรายงานด้วยแนวทางสำหรับห้องสมุดที่ได้รับสำเนาของบทความวารสาร ผ่านสบาย ในการสรุปแนวทางที่เสนอว่าห้องสมุดจะได้รับในแต่ละปีปฏิทินไม่เกินห้าชุดของบทความจากล่าสุดห้าปีของปัญหาของวารสารชื่อเมื่อห้องสมุดเกินขีด จำกัด ของห้าเล่ม ข้อเสนอแนะคือ ควรมีการสมัครสมาชิกห้องสมุดของตัวเองที่วารสาร บางห้องสมุด ในการจ่ายค่าธรรมเนียมใบอนุญาตให้เผยแพร่เพื่อสิทธิในการทำสำเนาเพิ่มเติม การ contu แนวทางได้รับการรับรองอย่างกว้างขวางห้องสมุดอเมริกันแต่พวกเขาอยู่เพียงสำเนาบทความจากฉบับล่าสุดของวารสาร ซ้ายเพื่ออภิปรายตั้งแต่ปี 1970 มีขอบเขตของการคัดลอกการอนุญาตของก่อนหน้านี้บทความหรือหนังสือและประเภทอื่น ๆของงาน