The ending is in many ways a respon

The ending is in many ways a response to the title (see "What's Up with the Title?"). As the story draws to a close, the narrator's daughter Emily pops in and asks her mother if she will ever stop ironing. At this point in the story, we know this is a highly charged question. If "ironing" stands in for all of the material difficulties – poverty, single motherhood, illness, etc. – that made the narrator a "distracted mother," Emily's question is really about whether her mother will ever pay attention to her.

The end of the story suggests that Emily has gotten her wish. The story ends with a response to the teacher that sounds like a prayer: "Let her be." The last paragraph's opening has a biblical echo of "let it be" (or an echo of the Beatles song, depending on your frame of reference). The narrator goes on, "Only help her to know – help make it so there is cause for her to know – that she is more than this dress on the ironing board, helpless before the iron" (56). Even though the mother-narrator is still not confident that her daughter will escape her mother's (the narrator's) fate, "helpless before the iron," she has at least the fervent hope that she will realize the immense promise of her talent.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอนจบอยู่ในหลายวิธีการตอบสนองต่อชื่อ (ดู "เกิดอะไรขึ้นกับชื่อ?") เป็นเรื่องที่เข้าไปใกล้ลูกสาวของเอมิลี่เล่าปรากฏในและขอให้แม่ของเธอว่าเธอเคยจะหยุดรีดผ้า ที่จุดในเรื่องนี้เรารู้ว่านี่เป็นคำถามที่พุ่งสูง ถ้า "รีด" ยืนอยู่ในทุกปัญหาวัสดุ - ความยากจนแม่เดียวเจ็บป่วย ฯลฯ - ที่ทำให้ผู้บรรยายเป็น "แม่ฟุ้งซ่าน" คำถามของเอมิลี่เป็นจริงเกี่ยวกับว่าแม่ของเธอเคยจะให้ความสนใจกับเธอ. ปลาย ของเรื่องแสดงให้เห็นว่าเอมิลี่มีอากาศที่เธอต้องการ เรื่องจบลงด้วยการตอบสนองกับครูที่เสียงเหมือนสวดมนต์ ". ให้เธอเป็น" เปิดย่อหน้าสุดท้ายของมีก้องในพระคัมภีร์ไบเบิลของ "ปล่อยให้มันเป็น" (หรือเสียงสะท้อนของเพลงบีทเทิลขึ้นอยู่กับกรอบของการอ้างอิงของคุณ) บรรยายไปใน "เพียงช่วยให้เธอรู้ - ช่วยทำให้มันมีเหตุให้เธอรู้ - ว่าเธอเป็นมากกว่าชุดนี้ในการรีดผ้ากำพร้าก่อนเหล็ก" (56) แม้ว่าแม่เล่าก็ยังไม่มั่นใจว่าลูกสาวของเธอจะหนีแม่ของเธอ (บรรยายของ) ชะตากรรม "ก่อนที่จะทำอะไรไม่ถูกเหล็ก" เธอมีอย่างน้อยความหวังอย่างแรงกล้าว่าเธอจะตระหนักถึงสัญญาอันยิ่งใหญ่ของความสามารถของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนจบมีหลายวิธีสอดคล้องกับชื่อเรื่อง ( ดู " เกิดอะไรขึ้นกับชื่อ ? " ) เป็นข่าวเสมอเพื่อปิด , เป็นผู้บรรยายสาวเอมิลี่ปรากฏและถามแม่ของเธอว่าเธอจะหยุดการรีดผ้า ณจุดนี้ ในเรื่องที่เรารู้นี้เป็นค่าใช้จ่ายสูงครับ ถ้า " รีด " ยืนในทั้งหมดของวัสดุและความยากจน , มารดา , โรคเดียว ฯลฯและนั่นทำให้เล่าเรื่อง " ฟุ้งซ่านแม่ " คำถามของเอมิลี่เป็นว่าแม่ของเธอจะเคยให้ความสนใจเธอ

ตอนจบของเรื่องแสดงให้เห็นว่าเอมิลี่ได้รับความปรารถนาของเธอ เรื่องราวจบลงด้วยคำตอบที่อาจารย์ฟังดูเหมือนสวดมนต์ : " ให้เธอ " วรรคท้ายเปิดได้สะท้อนคัมภีร์ไบเบิล " ให้มัน " ( หรือเสียงสะท้อนของเพลงเพลงขึ้นอยู่กับกรอบอ้างอิง ) เล่าเรื่องไป " เท่านั้นช่วยให้หล่อนรู้ – ช่วยทำให้มันมีสาเหตุให้เธอรู้–เธอมากกว่าชุดนี้บนกระดานรีดผ้า ทำอะไรไม่ถูก ก่อนที่เหล็ก " ( 56 ) ถึงแม้ว่าแม่เล่าจะยังไม่มั่นใจว่าลูกสาวของเธอจะหนีแม่ ( ของผู้เล่า ) โชคชะตา " สิ้นหวังก่อนที่เหล็ก" เธอมีอย่างน้อยแรงกล้าหวังว่าเธอจะตระหนักถึงสัญญาอันยิ่งใหญ่ของความสามารถของเธอ