Sometimes the university sent him t

Sometimes the university sent him to places where old pottery had been discovered. It was his job to sort out these things. The university would then put the things that were interesting in a museum where they could be shown to the public. But Harry Chen had his own private museum that nobody else knew about. He hated the idea of not keeping some of the old and ,sometimes, beautiful things he found. And, if those beautiful things were only small things that nobody but ha had seen, who would ever know if they were gone? So he kept them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บางครั้งมหาวิทยาลัยส่งเขาไปยังสถานที่มีการพบเครื่องปั้นดินเผาที่เก่า งานของเขาเพื่อแยกแยะสิ่งเหล่านี้ได้ มหาวิทยาลัยแล้วจะนำสิ่งที่น่าสนใจในพิพิธภัณฑ์ซึ่งจะสามารถแสดงต่อสาธารณชน แต่แฮร์รี่ Chen มีพิพิธภัณฑ์ส่วนตัวของเขาเองที่คนอื่นไม่รู้เกี่ยวกับ เขาเกลียดชังความคิดของการไม่เก็บของเก่า และ บาง สวยงามสิ่งที่เขาพบ และ สิ่งสวยงามเหล่านั้นถูกสิ่งเล็ก ๆ เท่านั้นที่ nobody แต่ฮา เห็น ที่จะเคยทราบว่าถ้าพวกเขาหายไป เพื่อให้เขาเก็บไว้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บางครั้งมหาวิทยาลัยเขาถูกส่งตัวไปยังสถานที่ที่เครื่องปั้นดินเผาเก่าได้ถูกค้นพบ มันเป็นงานของเขาที่จะสังคายนาสิ่งเหล่านี้ มหาวิทยาลัยก็จะนำสิ่งที่เป็นที่น่าสนใจในพิพิธภัณฑ์ที่พวกเขาจะได้รับการแสดงให้เห็นว่าประชาชน แต่แฮร์รี่เฉินมีพิพิธภัณฑ์ส่วนตัวของเขาเองที่ไม่มีใครรู้เกี่ยวกับ เขาเกลียดความคิดในการไม่ทำให้บางส่วนของความเก่าและบางครั้งสิ่งที่สวยงามที่เขาพบว่า และถ้าสิ่งที่สวยงามเหล่านั้นเป็นเพียงสิ่งเล็ก ๆ ที่ไม่มีใคร แต่ฮ่าเคยเห็นใครจะเคยรู้ว่าถ้าพวกเขาได้หายไปไหน? ดังนั้นเขาจึงเก็บไว้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บางครั้งมหาวิทยาลัยส่งเขาไปยังสถานที่ที่เครื่องปั้นดินเผาเก่าได้ถูกค้นพบ มันเป็นงานของเขาที่จะแยกแยะสิ่งต่าง ๆเหล่านี้ มหาวิทยาลัยก็จะใส่สิ่งที่น่าสนใจในพิพิธภัณฑ์ที่พวกเขาอาจจะแสดงต่อสาธารณะ แต่แฮร์รี่เฉินมีพิพิธภัณฑ์ส่วนตัวของเขาเอง ที่ไม่มีใครรู้ เขาเกลียดความคิดของการรักษาบางส่วนของเก่า และ บางครั้งสิ่งสวยงามที่เขาพบ และถ้าสิ่งที่สวยงามเหล่านั้นเป็นเพียงสิ่งเล็ก ๆน้อย ๆที่ไม่มีใคร แต่ ฮา เคยเห็น ใครเคยรู้ถ้าพวกเขาหายไป ? ดังนั้นเขาเก็บไว้