n recent years, corporate disasters

n recent years, corporate disasters, such as the collapse of Enron, have heightened the
need for effective corporate governance, while catastrophic natural disasters, such as
the tsunami of 2004, and man-made tragedies, such as the September 11 terrorist
attacks, have increased awareness of risk and its consequences (see Otterson, 2005;
Lieschet al., 2006). A recent survey found that 81 percent of organisations feel they are
vulnerable to a serious operational incident (Taub, 2002). The consequences of poor risk
management – such as financial loss, safety violations, unethical behavior – are significant.
Researchers have found that inadequate government regulation, poor internal controls, and
misalignment of firm incentives are to blame (Marshallet al., 1996). It is increasingly
common for senior executives, held to account for corporate disasters, to plead ignorance
(Neef, 2005). However, large institutional investors, which own 75 percent of the world’s
publicly listed companies’ shareholdings, are no longer willing to accept that executives do
not know what is going on in their organization (Emblemsvag and Kjolstad, 2002).
Knowledge informs decision makers and improves the manageability of risk (Verhaegen,
2005).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

n ปี ภัยขององค์กร เช่นการล่มสลายของ Enron ได้สูงจำเป็นสำหรับประสิทธิภาพด้านธรรมาภิบาล ในขณะที่ภัยธรรมชาติรุนแรง เช่นสึนามิ 2004 และจำลอง tragedies เช่นผู้ก่อการร้าย 11 กันยายนโจมตี ได้เพิ่มความตระหนักในความเสี่ยงและผลกระทบของมัน (ดู Otterson, 2005Lieschet al., 2006) การสำรวจล่าสุดพบว่า ร้อยละ 81 ขององค์กรรู้สึกจะความเสี่ยงต่อเหตุการณ์การดำเนินงานอย่างจริงจัง (Taub, 2002) ผลกระทบของความเสี่ยงที่ดีฝ่ายบริหาร – ขาดทุนทางการเงิน การละเมิดความปลอดภัย พฤติกรรมศีลธรรมสำคัญนักวิจัยได้พบว่ารัฐบาลไม่เพียงพอข้อบังคับ ตัวควบคุมภายในที่ดี และนาน ๆ แรงจูงใจของบริษัทมีตำหนิ (Marshallet al., 1996) เป็นมากขึ้นทั่วไปสำหรับผู้บริหารระดับสูง ขึ้นบัญชีองค์กรภัย อ้อนไม่รู้(Neef, 2005) อย่างไรก็ตาม ขนาดใหญ่นักลงทุนสถาบัน ซึ่งเป็นเจ้าของร้อยละ 75 ของโลกที่ถืออยู่ทั่วไปบริษัท จะไม่เต็มใจที่จะยอมรับว่า ผู้บริหารทำไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในองค์กรของตน (Emblemsvag และ Kjolstad, 2002)จะแจ้งให้ผู้ตัดสินใจ และปรับปรุงการจัดการความเสี่ยง (Verhaegen2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

n ปีที่ผ่านมาภัยพิบัติทางองค์กรเช่นการล่มสลายของ Enron มีความ
จำเป็นที่จะต้องกำกับดูแลกิจการที่มีประสิทธิภาพในขณะที่ภัยธรรมชาติภัยพิบัติเช่น
สึนามิปี 2004 และโศกนาฎกรรมที่มนุษย์สร้างขึ้นเช่นการก่อการร้าย 11 กันยายน
การโจมตีได้ การรับรู้ที่เพิ่มขึ้นของความเสี่ยงและผลกระทบ (ดูออตเตอร์สัน 2005;
. Lieschet อัล 2006) การสำรวจล่าสุดพบว่าร้อยละ 81 ขององค์กรรู้สึกว่าพวกเขามี
ความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นในการดำเนินงานอย่างจริงจัง (Taub, 2002) ผลกระทบของความเสี่ยงที่ดี
การจัดการ - เช่นการสูญเสียทางการเงิน, การละเมิดความปลอดภัยพฤติกรรมผิดจรรยาบรรณ - มีความสำคัญ
นักวิจัยได้พบว่าการควบคุมของรัฐบาลไม่เพียงพอการควบคุมภายในที่ดีและ
แนวของแรงจูงใจ บริษัท ที่มีการตำหนิ (. Marshallet อัล, 1996) มันเป็นมากขึ้น
ที่พบบ่อยสำหรับผู้บริหารระดับสูงที่จัดขึ้นเพื่อบัญชีสำหรับภัยพิบัติทางองค์กรจะสารภาพความไม่รู้
(Neef, 2005) อย่างไรก็ตามนักลงทุนสถาบันขนาดใหญ่ซึ่งเป็นเจ้าของร้อยละ 75 ของโลกที่
มีผู้ถือหุ้น บริษัท จดทะเบียน ', จะไม่เต็มใจที่จะยอมรับว่าผู้บริหารไม่
ได้รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในองค์กรของพวกเขา (Emblemsvag และ Kjolstad, 2002)
ความรู้แจ้งผู้มีอำนาจตัดสินใจและ ช่วยเพิ่มความสามารถในการจัดการความเสี่ยง (Verhaegen,
2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

n ปีล่าสุดจาก บริษัท เช่นการล่มสลายของ Enron มี heightened
ต้องมีประสิทธิภาพ หลักธรรมาภิบาล ในขณะที่ภัยพิบัติทางธรรมชาติที่รุนแรง เช่น
สึนามิ 2004 และโศกนาฏกรรมที่มนุษย์สร้างขึ้น เช่น ผู้ก่อการร้าย 11 กันยายน
การโจมตีมีความตระหนักเพิ่มขึ้นของความเสี่ยงและผลกระทบของมัน ( ดู otterson , 2005 ;
lieschet al . , 2006 )การสำรวจล่าสุดพบว่า ร้อยละ 81 ขององค์กรรู้สึกว่า พวกเขามีความเสี่ยงที่จะเป็นเหตุการณ์ร้ายแรง
ปฏิบัติการ ( เทา , 2002 ) ผลกระทบของความเสี่ยงการจัดการไม่ดี ( เช่นการสูญเสียทางการเงินการละเมิดความปลอดภัย จรรยาบรรณ และมีพฤติกรรมที่สำคัญ
นักวิจัยได้พบว่า การควบคุมของรัฐบาลไม่เพียงพอ การควบคุมภายในที่ดี และ
การเยื้องศูนย์ของ บริษัท มีแรงจูงใจที่จะโทษ ( marshallet al . , 1996 ) มันเป็นมากขึ้น
ทั่วไปสำหรับผู้บริหารระดับสูง ต้องรับผิดชอบต่อภัยพิบัติขององค์กร ให้รู้
( นิฟ , 2005 ) อย่างไรก็ตาม นักลงทุนสถาบันขนาดใหญ่ซึ่งเป็นเจ้าของร้อยละ 75 ของโลก บริษัท จดทะเบียนสาธารณชน
' กระทบ จะไม่เต็มใจที่จะยอมรับว่า ผู้บริหารทำ
ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในองค์กรของตน ( emblemsvag และ kjolstad , 2002 ) .
ความรู้แจ้งการตัดสินใจและปรับปรุงการจัดการความเสี่ยง ( verhaegen
, 2005 )