At Denver there was an influx of pa

At Denver there was an influx of passengers into the coaches on the eastbound B. & M. express. In one coach there sat a very pretty young woman dressed in elegant taste and surrounded by all the luxurious comforts of an experienced traveler. Among the newcomers were two young men, one of handsome presence with a bold, frank countenance and manner; the other a ruffled, glum-faced person, heavily built and roughly dressed. The two were handcuffed together.

As they passed down the aisle of the coach the only vacant seat offered was a reversed one facing the attractive young woman. Here the linked couple seated themselves. The young woman's glance fell upon them with a distant, swift disinterest; then with a lovely smile brightening her countenance and a tender pink tingeing her rounded cheeks, she held out a little gray-gloved hand. When she spoke her voice, full, sweet, and deliberate, proclaimed that its owner was accustomed to speak and be heard.

"Well, Mr. Easton, if you will make me speak first, I suppose I must. Don't you ever recognize old friends when you meet them in the West?"

The younger man roused himself sharply at the sound of her voice, seemed to struggle with a slight embarrassment which he threw off instantly, and then clasped her fingers with his left hand.

"It's Miss Fairchild," he said, with a smile. "I'll ask you to excuse the other hand; "it's otherwise engaged just at present."

He slightly raised his right hand, bound at the wrist by the shining "bracelet" to the left one of his companion. The glad look in the girl's eyes slowly changed to a bewildered horror. The glow faded from her cheeks. Her lips parted in a vague, relaxing distress. Easton, with a little laugh, as if amused, was about to speak again when the other forestalled him. The glum-faced man had been watching the girl's countenance with veiled glances from his keen, shrewd eyes.

"You'll excuse me for speaking, miss, but, I see you're acquainted with the marshall here. If you'll ask him to speak a word for me when we get to the pen he'll do it, and it'll make things easier for me there. He's taking me to Leavenworth prison. It's seven years for counterfeiting."

"Oh!" said the girl, with a deep breath and returning color. "So that is what you are doing out here? A marshal!"

"My dear Miss Fairchild," said Easton, calmly, "I had to do something. Money has a way of taking wings unto itself, and you know it takes money to keep step with our crowd in Washington. I saw this opening in the West, and--well, a marshalship isn't quite as high a position as that of ambassador, but--"

"The ambassador," said the girl, warmly, "doesn't call any more. He needn't ever have done so. You ought to know that. And so now you are one of these dashing Western heroes, and you ride and shoot and go into all kinds of dangers. That's different from the Washington life. You have been missed from the old crowd."

The girl's eyes, fascinated, went back, widening a little, to rest upon the glittering handcuffs.

"Don't you worry about them, miss," said the other man. "All marshals handcuff themselves to their prisoners to keep them from getting away. Mr. Easton knows his business."

"Will we see you again soon in Washington?" asked the girl.

"Not soon, I think," said Easton. "My butterfly days are over, I fear."

"I love the West," said the girl irrelevantly. Her eyes were shining softly. She looked away out the car window. She began to speak truly and simply without the gloss of style and manner: "Mamma and I spent the summer in Denver. She went home a week ago because father was slightly ill. I could live and be happy in the West. I think the air here agrees with me. Money isn't everything. But people always misunderstand things and remain stupid--"

"Say, Mr. Marshal," growled the glum-faced man. "This isn't quite fair. I'm needing a drink, and haven't had a smoke all day. Haven't you talked long enough? Take me in the smoker now, won't you? I'm half dead for a pipe."

The bound travelers rose to their feet, Easton with the same slow smile on his face.

"I can't deny a petition for tobacco," he said, lightly. "It's the one friend of the unfortunate. Good-bye, Miss Fairchild. Duty calls, you know." He held out his hand for a farewell.

"It's too bad you are not going East," she said, reclothing herself with manner and style. "But you must go on to Leavenworth, I suppose?"

"Yes," said Easton, "I must go on to Leavenworth."

The two men sidled down the aisle into the smoker.

The two passengers in a seat near by had heard most of the conversation. Said one of them: "That marshal's a good sort of chap. Some of these Western fellows are all right."

"Pretty young to hold an office like that, isn't he?" asked the other.

"Young!" exclaimed the first speaker, "why--Oh! didn't you catch on? Say--did you ever know an officer to handcuff a prisoner to his right hand?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่เดนเวอร์ มีไหลเข้าของผู้โดยสารเป็นโค้ชใน B. eastbound & ม.ด่วน ในชั้นโดยสารหนึ่งมีเสาร์ สาวสวยมากแต่งตัวในรสชาติที่สวยงาม และล้อมรอบ ด้วยหรูหราสบายของนักท่องเที่ยวที่มีประสบการณ์ ระหว่าง newcomers ถูกสองหนุ่ม สถานะหล่อสนับสนุนตัวหนา ตรงไปตรงมาและมีลักษณะ หนึ่ง อื่น ๆ บุคคล ruffled หน้า glum สร้างมาก และแต่งตัวประมาณ ทั้งสองมี handcuffed กันตามที่พวกเขาผ่านลงเก็บของโค้ชนั่งว่างเท่านั้นที่นำเสนอเป็นหนึ่งกลับหันหน้าเข้าหาหญิงสาวน่าสนใจ ที่นี่เชื่อมโยงคู่นั่งเอง ของหญิงสาวอย่างรวดเร็วตกเข้าไยดีกับ swift ระยะไกล แล้ว ดีน่ารักดูสดใสเธอสนับสนุนและชมพูชำระเงินที่ tingeing เธอปัดแก้ม ที่เธอจัดออกมือ gloved เทาเล็กน้อย เมื่อเธอพูดเสียงเธอ เต็ม หวาน และ รอบคอบ ประกาศว่า เจ้าคุ้นเคยกับพูด และได้ยิน"ดี นายอีสตัน ถ้าคุณจะให้ฉันพูดครั้งแรก ฉันคิดว่า ฉันต้องการ ไม่คุณเคยรู้จักเพื่อนเก่าเมื่อคุณพบในตะวันตก"คนอายุน้อยกว่า roused ตัวเองอย่างรวดเร็วที่เสียงเสียงเธอ ดูเหมือนจะ ต่อสู้กับความลำบากใจเล็กน้อยที่เขาโยนออกได้ทันที แล้ว clasped นิ้วมือเธอ ด้วยมือซ้ายของเขา"มันคือนางสาว Fairchild เขากล่าวว่า ดี "ฉันจะขอให้คุณขอโทษอีก มันจะเป็นอย่างอื่นหมั้นที่ปัจจุบัน"เขาเล็กน้อยยกมือขวา ผูกที่ข้อมือที่ โดยการส่อง "กำไล" ด้านซ้ายหนึ่งของเพื่อนของเขา ดูดีใจของสาวตาช้าเปลี่ยนน่ากลัวสับสน เรืองแสงจะจางหายไปจากแก้มของเธอ ริมฝีปากของเธอศึกษาธิการทุกข์คลุม ผ่อนคลาย อีสตัน กับหัวเราะเล็กน้อย amused ถ้าได้จะ พูดอีกครั้งเมื่ออื่น ๆ forestalled เขา คน glum ประสบมีการดูสนับสนุนของหญิงสาว ด้วยสายตาแปลก veiled จากตาไหวพริบ ความกระตือรือร้น"คุณจะขอโทษสำหรับการพูด พลาด แต่ เห็นคุณกำลังคุ้นมาร์แชลที่นี่ ถ้าคุณจะขอให้เขาพูดคำฉันเมื่อเราได้รับปากกาเขาจะทำ และมันจะทำสิ่งที่ง่ายสำหรับฉัน เขาจะมีฉันไปคุก Leavenworth ได้เจ็ดปีในการปลอมแปลง""โอ้" กล่าวว่า ผู้หญิง มีลมหายใจ และกลับสี "เพื่อให้เป็นสิ่งที่คุณทำที่นี่ เป็นพล""ฉันรักนางสาว Fairchild กล่าวว่า อีสตัน เบา ๆ "ผมจะทำ เงินมีวิธีการทำปีกว่าเอง แล้วคุณรู้ว่า ใช้เงินเพื่อให้ขั้นตอนกับฝูงชนของเราในวอชิงตัน ผมเห็นเปิดนี้ในตะวันตก และ - ดี marshalship ที่ไม่ค่อนข้างเป็นสูงตำแหน่งที่แอมบาสเดอร์ แต่-""แอมบาสเดอร์ กล่าวว่า ผู้หญิง อบอุ่น "ไม่เรียกเพิ่มเติมใด ๆ เขาไม่จำเป็นต้องเคยได้แล้วนั้น คุณควรจะรู้ว่า ตอนนี้ คุณเป็นหนึ่งในวีรบุรุษตะวันตกเหล่านี้มีชีวิตชีวา และคุณนั่งยิง และเป็นอันตรายทุกชนิด ซึ่งจะแตกต่างจากชีวิตวอชิงตัน คุณมีการพลาดจากฝูงชนเก่า"ของสาวตา หลัง กลับ ขยับขยายเล็กน้อย เท้ากุญแจมือดวง"ไม่คุณต้องกังวลเกี่ยวกับพวกเขา นางสาว กล่าวว่า อีกคน "ทั้งหมด marshals handcuff เองเพื่อนักโทษของพวกเขาเพื่อให้พวกเขาจากการเก็บ อีสตันคุณรู้ว่าธุรกิจของเขา""เราจะเห็นคุณอีกครั้งเร็ว ๆ นี้ในวอชิงตัน" ถามหญิงสาว"ไม่เร็ว คิดว่า กล่าวว่า อีสตัน "วันผีเสื้อของฉันจะไป ฉันกลัว""ฉันรักตะวันตก กล่าวว่า สาว irrelevantly ตาของเธอถูกมันเบา ๆ เธอมองไปที่หน้าต่างรถ เธอเริ่มพูดอย่างแท้จริง และก็ไม่ มีเงาของรูปแบบและลักษณะ: "Mamma และใช้เวลาฤดูร้อนในเดนเวอร์ เธอกลับบ้านสัปดาห์ที่ผ่านมาเนื่องจากพ่อป่วยเล็กน้อย ฉันสามารถอาศัยอยู่ และมีความสุขในตะวันตก คิดว่า อากาศที่นี่ตกลงกับฉัน เงินไม่ใช่ทุกอย่าง แต่คนที่หลงผิดสิ่งเสมอ และยังคงโง่-""พูด นายพล growled คน glum หน้า "นี้ไม่ได้ค่อนข้างดี ผมกำลังต้องการเครื่องดื่ม และไม่ได้สูบตลอดทั้งวัน ไม่ได้คุณคุยกันนานพอหรือไม่ พาฉันในการสูบบุหรี่ขณะนี้ ไม่คุณ ฉันตายครึ่งหนึ่งในท่อ"นักท่องเที่ยวผูกกุหลาบให้เท้าของพวกเขา อีสตันดีช้าเดียวบนใบหน้าของเขา"ผมไม่สามารถปฏิเสธคำร้องในยาสูบ เขากล่าว เบา "ได้หนึ่งเพื่อนโชคร้าย Good-bye, Fairchild นางสาว หน้าที่เรียก คุณรู้" เขาจัดหามือของเขาในการอำลา"ก็ไม่ดีเกินไปคุณจะไม่ไปตะวันออก เธอกล่าว reclothing ตนเอง มีลักษณะและรูปแบบ "แต่คุณต้องไป Leavenworth ฉันคิดว่า อย่างไร""ใช่ กล่าวว่า อีสตัน "ฉันต้องไป Leavenworth "คนสอง sidled ลงทางเดินเป็นที่สูบบุหรี่สองผู้โดยสารในนั่งใกล้ด้วยได้ยินมากที่สุดของการสนทนา กล่าวว่า หนึ่งในนั้น: "ว่า พลของการเรียงลำดับดีของ chap ของ fellows ตะวันตกเหล่านี้ได้ทั้งหมดขวา""พริตตี้สาวค้างสำนักงานเช่นนั้น ไม่เขาหรือไม่" ถามอีก"หนุ่มสาว" ทางหลุดรอดลำโพงแรก, "ทำไม - โอ้ คุณไม่ได้จับบน พูด - คุณเคยรู้เจ้าหน้าที่เพื่อ handcuff นักโทษมือขวาของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เดนเวอร์มีการไหลเข้าของผู้โดยสารเข้าไปในโค้ชที่มุ่งหน้าบีเอ็มและแสดงความ หนึ่งในโค้ชที่มีนั่งเป็นหญิงสาวที่สวยมากสวมใส่ในรสชาติที่หรูหราและล้อมรอบไปด้วยความสะดวกสบายหรูหราของนักท่องเที่ยวที่มีประสบการณ์ ในบรรดาคนที่มาใหม่มีชายหนุ่มสองคนหนึ่งของการแสดงตนหล่อด้วยตัวหนาสีหน้าตรงไปตรงมาและลักษณะ; อื่น ๆ น่าระทึกใจคนหม่นหมองเผือดที่สร้างขึ้นอย่างหนักและแต่งตัวประมาณ ทั้งสองได้ร่วมกันใส่กุญแจมือ. ในฐานะที่พวกเขาเดินไปตามทางเดินของโค้ชที่นั่งว่างเพียงนำเสนอเป็นหนึ่งกลับหันหน้าไปทางหญิงสาวคนหนึ่งที่น่าสนใจ นี่คือคู่ที่เชื่อมโยงตัวเองนั่งอยู่ ได้อย่างรวดเร็วหญิงสาวลดลงเมื่อพวกเขาด้วยที่ห่างไกลความสนใจอย่างรวดเร็ว; แล้วด้วยรอยยิ้มที่น่ารักสดใสของเธอและสีหน้าอ่อนโยนสีชมพู tingeing แก้มโค้งมนของเธอเธอยื่นออกมามือที่สวมถุงมือสีเทาเล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อเธอพูดเสียงของเธอเต็มไปด้วยหวานและเจตนาประกาศว่าเจ้าของได้คุ้นเคยกับการพูดและได้ยิน. "ดีนายอีสตันถ้าคุณจะทำให้ฉันพูดแรกฉันคิดว่าฉันต้อง. คุณไม่เคย รู้จักเพื่อนเก่าเมื่อคุณพบพวกเขาในเวสต์? "คนที่อายุน้อยกว่าปลุกตัวเองอย่างมากที่เสียงของเสียงของเธอลำบากในการต่อสู้กับความลำบากใจเล็กน้อยที่เขาโยนออกทันทีและจากนั้นประสานนิ้วมือของเธอด้วยมือซ้ายของเขา." มันเป็น นางสาวแฟร์ไชลด์ "เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม "ฉันจะขอให้คุณแก้ตัวมืออื่น ๆ " ก็มีส่วนร่วมเป็นอย่างอื่นเพียงแค่ในปัจจุบัน ". เขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อยทางด้านขวามือของเขาที่ถูกผูกไว้ที่ข้อมือโดยส่องแสง" สร้อยข้อมือ "ไปทางซ้ายหนึ่งในสหายของเขาดูดีใจ. ดวงตาของหญิงสาวที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างช้าๆเพื่อสยองขวัญสับสน. เรืองแสงจางหายไปจากแก้มของเธอ. ริมฝีปากของเธอแยกในคลุมเครือทุกข์ผ่อนคลาย. อีสตันพร้อมกับหัวเราะเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นถ้าขบขันเป็นเรื่องที่จะพูดอีกครั้งเมื่ออีก forestalled เขา. โดย คนหม่นหมองเผือดได้รับการดูสีหน้าของหญิงสาวด้วยสายตาหน้ากากจากความกระตือรือร้นของเขาตาฉลาด. "คุณจะขอโทษสำหรับการพูดพลาด แต่ผมเห็นคุณคุ้นเคยกับที่นี่มาร์แชลล์ หากคุณจะขอให้เขาพูดคำสำหรับฉันเมื่อเราได้รับปากกาเขาจะทำมันและมันจะทำให้สิ่งที่ง่ายสำหรับฉันไปที่นั่น เขาพาผมไปยังคุกเวนเวิร์ ธ มันเป็นเวลาเจ็ดปีสำหรับการปลอมแปลง. "" Oh! "กล่าวว่าหญิงสาวที่มีการหายใจเข้าลึก ๆ และกลับมาสี." ดังนั้นที่คุณกำลังทำอะไรที่นี่? จอมพล! "" ฉันรักนางสาวแฟร์ไชลด์ "กล่าวว่าอีสตันใจเย็น" ผมต้องทำบางสิ่งบางอย่าง เงินมีวิธีการสละปีกแก่ตัวเองและคุณรู้ว่ามันต้องใช้เงินเพื่อให้ขั้นตอนที่มีฝูงชนของเราในวอชิงตัน ผมเห็นการเปิดในเวสต์นี้และ - ดี, marshalship ไม่ได้ค่อนข้างสูงถึงตำแหน่งที่เป็นที่ของทูต but-- "" ทูต "กล่าวว่าหญิงสาวที่อบอุ่น" ไม่เรียกใด ๆ เพิ่มเติม . เขาไม่จำเป็นต้องเคยได้ทำเพื่อ คุณควรจะรู้ว่า และดังนั้นตอนนี้คุณเป็นหนึ่งในวีรบุรุษเหล่านี้สมาร์ทเวสเทิร์และคุณนั่งและยิงเข้าไปในทุกชนิดของอันตราย ที่แตกต่างจากชีวิตวอชิงตัน คุณได้รับการพลาดจากฝูงชนที่เก่า. "สายตาของหญิงสาวที่หลงใหลไปกลับขยับขยายเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะพักผ่อนอยู่กับกุญแจมือระยิบระยับ." คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับพวกเขาพลาด "กล่าวว่าคนอื่น ๆ ." เจ้าหน้าที่ทั้งหมด ใส่กุญแจมือตัวเองให้นักโทษของพวกเขาเพื่อให้พวกเขาจากการออกไป นายอีสตันรู้ว่าธุรกิจของเขา. "" เราจะได้เห็นคุณอีกครั้งเร็ว ๆ นี้ในวอชิงตัน? "ถามผู้หญิงคนนั้น." ไม่เร็ว ๆ นี้ผมคิดว่า "อีสตันกล่าว." วันผีเสื้อของฉันจะไปฉันกลัว. "" ผมรักเวสต์ "... กล่าวว่าหญิงสาวที่ไม่ตรงประเด็นดวงตาของเธอได้รับการส่องแสงเบา ๆ เธอมองออกไปนอกหน้าต่างรถเธอเริ่มที่จะพูดอย่างแท้จริงและโดยไม่เพียงแค่เงางามของรูปแบบและลักษณะที่" แม่และผมใช้เวลาในช่วงฤดูร้อนในเดนเวอร์ เธอกลับบ้านสัปดาห์ที่ผ่านมาเพราะพ่อป่วยเล็กน้อย ฉันจะมีชีวิตอยู่และมีความสุขในเวสต์ ผมคิดว่าอากาศที่นี่เห็นด้วยกับผม เงินไม่ใช่ทุกอย่าง แต่คนมักจะเข้าใจผิดและสิ่งที่ยังคงอยู่ stupid-- "" พูดนายจอมพล "คำรามคนที่หม่นหมองเผือด." นี่คือความไม่ยุติธรรมเลยทีเดียว ฉันจำเป็นต้องดื่มเครื่องดื่มและไม่ได้มีควันตลอดทั้งวัน คุณยังไม่ได้คุยกันนานพอ? พาฉันในการสูบบุหรี่ในขณะนี้จะไม่ได้คุณ? ฉันครึ่งตายท่อ. "นักเดินทางที่ถูกผูกไว้ลุกขึ้นไปที่เท้าของพวกเขาอีสตันด้วยรอยยิ้มช้าเดียวกันบนใบหน้าของเขา." ผมไม่สามารถปฏิเสธคำร้องขอยาสูบ "เขากล่าวเบา ๆ ." มันเป็นหนึ่งในเพื่อน ของโชคร้าย ลาก่อนดีนางสาวแฟร์ไชลด์ โทรหน้าที่คุณรู้ว่า. "เขายื่นออกมามือของเขาสำหรับการอำลา." มันเลวร้ายเกินไปคุณจะไม่ได้ไปทางทิศตะวันออก "เธอกล่าว reclothing ตัวเองด้วยลักษณะและรูปแบบ." แต่คุณต้องไป Leavenworth ผมคิดว่า? " "ใช่" กล่าวว่าอีสตัน ". ผมต้องไปเวิร์ท". ทั้งสองคน sidled ไปตามทางเดินลงไปสูบบุหรี่. ทั้งสองผู้โดยสารในที่นั่งใกล้เคยได้ยินมากที่สุดของการสนทนากล่าวว่าหนึ่งในพวกเขา "จอมพลนั่น การจัดเรียงที่ดีของเด็กชาย . บางส่วนของพวกตะวันตกเหล่านี้เป็นสิ่งที่ถูกต้อง "" สาวสวยที่จะดำรงตำแหน่งเช่นนั้นไม่ได้เป็นเขา? "ถามคนอื่น ๆ ." หนุ่ม "อุทานลำโพงแรก" ทำไม - Oh! คุณไม่จับ? พูด - คุณเคยรู้ว่าเจ้าหน้าที่จะใส่กุญแจมือนักโทษไปทางขวามือของเขาหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเมืองเดนเวอร์มีการไหลเข้าของผู้โดยสารเป็นโค้ชในท้อง . &เมตรด่วน หนึ่งในโค้ชก็นั่งสวยมาก หญิงสาวในชุดรสนิยมหรูหราและล้อมรอบไปด้วยความสะดวกสบายหรูหราที่เป็นนักท่องเที่ยวที่มีประสบการณ์ ของผู้มาใหม่มีชายหนุ่มสองคน คนหนึ่งของตนด้วยสีหน้าหล่อหนา แฟรงค์ และ ลักษณะ อื่น ๆเป็นย่น เศร้าโศก เจอคนหนักขึ้น และประมาณแต่งตัว ทั้งสองถูกใส่กุญแจมือไว้ด้วยกัน

เป็นพวกเขาผ่านลงมาของโค้ชเท่านั้น ที่นั่งว่างให้มีกลับหนึ่งหันหน้าไปทางผู้หญิงที่น่าสนใจ ที่นี่การเชื่อมโยงคู่นั่งเอง เหลือบมองหญิงสาวที่ล้มลงเมื่อพวกเขาด้วยไกลอย่างรวดเร็วไม่สนใจ ;แล้วกับรอยยิ้มที่น่ารัก สดใส อ่อนโยน สีหน้าของเธอและ tingeing ปัดแก้มสีชมพูของเธอ เธออุ้มออกเล็กน้อยสีเทามือ gloved . ตอนเธอพูด เสียงเธอ อิ่ม หวาน และประกาศเจตนาที่เจ้าของได้คุ้นเคยกับการพูดและได้ยิน

" เอ่อ เกิดถ้าคุณจะให้ฉันพูด ฉันคิดว่าฉันต้อง คุณไม่เคยจำเก่า ๆ เมื่อคุณพบพวกเขาในทิศตะวันตก"

เด็กหนุ่มตื่นขึ้นเองอย่างรวดเร็วในเสียงของเธอดูเหมือนจะต่อสู้กับความอายเล็กน้อยซึ่งเขาโยนปิดทันที จากนั้นมือของเธอไว้ด้วยมือซ้าย

" มันพลาดแฟร์ไชลด์ " เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม " ผมจะถามคุณเพื่อแก้ตัว มืออื่น ๆ ; " มันมิฉะนั้นหมั้นแค่ปัจจุบัน "

เขายกเล็กน้อย มือข้างขวาของเขาผูกไว้ที่ข้อมือ โดยส่องแสง " สร้อยข้อมือ " ด้านซ้ายของคู่หูของเขา มองในสายตาของหญิงสาวที่ค่อยๆเปลี่ยนเป็นงุนงงสยองขวัญ แสงจาง ๆจากแก้มของเธอ ริมฝีปากของเธอแยกในคลุมเครือ ทุกข์ผ่อนคลาย อีสตัน หัวเราะน้อยๆ ราวกับขบขัน , เกี่ยวกับพูดอีกครั้งเมื่อคนอื่นชิงไปถึงก่อนเขาที่หม่นหมองเผชิญมนุษย์ถูกมองด้วยสายตาจากใบหน้าของหญิงสาวอีกคน ดวงตาของเขาแหลมหัวแหลม

" คุณจะยกโทษให้ฉันพูด คุณ แต่ ผมเห็นคุณสนิทสนมกับมาร์แชลมาที่นี่ ถ้าคุณจะให้เขาพูดกับผมเมื่อเราได้ปากกาที่เขาจะทำ และจะทำให้สิ่งที่ง่ายขึ้นสำหรับฉัน เขาพาฉันไป ลีเวนเวิร์ธเรือนจำ มัน 7 ปี "

ปลอม" โอ้ ! " เด็กหญิงพูดด้วยลมหายใจลึกและกลับสี . งั้นคุณมาทำอะไรที่นี่ ? มาร์แชล ! "

" ที่รักคุณแฟร์ไชลด์ " บอกว่า อีสตัน ใจเย็น ฉันมีบางอย่างต้องทำ เงินมีวิธีการถ่ายปีกแก่ตัวเอง และคุณก็รู้ว่ามันต้องใช้เงินในการรักษาก้าวกับฝูงชนของเราในวอชิงตัน ผมเห็นเปิดในตะวันตก และ . . . เอ่อมีการระดมกำลังไม่ได้ค่อนข้างสูงตำแหน่งที่ของนาย แต่ . . . "

" ท่านทูต " เด็กหญิงพูดอย่างอบอุ่น " ไม่เรียกอีก เขาคงไม่ทำเช่นนั้น คุณควรจะรู้ ตอนนี้คุณเป็นหนึ่งของเหล่านี้ห้าวตะวันตกวีรบุรุษและคุณขี่และยิงไปทั้งหมดชนิดของอันตราย ที่แตกต่างไปจากชีวิตของวอชิงตัน คุณได้พลาดจากฝูงชนเก่า

"สาวของตา หลงไปกลับเพียงเล็กน้อยที่จะอยู่บนกุญแจมืออร่าม

" คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับพวกเขา , คุณกล่าวว่า " ผู้ชายคนนั้น " . ทั้งหมดตำรวจใส่กุญแจมือตัวเองกับนักโทษของพวกเขาเพื่อให้พวกเขาหนีไปได้ Mr . Easton รู้จักธุรกิจของเขา . "

" แล้วเราจะเจอกันอีกในวอชิงตัน ? เด็กหญิงถาม

" ไม่แล้ว , ฉันคิดว่า , " กล่าวว่าอีสตัน . วันที่ผีเสื้อของฉันมากกว่าผมกลัว . . . "

" ฉันรักตะวันตก " เด็กหญิงพูดอย่างไม่สัมพันธ์กัน . ตาของเธอส่องประกายอย่างนุ่มนวล เธอมองออกไปนอกหน้าต่างรถ เธอเริ่มพูดอย่างแท้จริง และก็ไม่มีเงาของลักษณะและลักษณะ : " แม่และฉันใช้เวลาช่วงฤดูร้อนในเดนเวอร์ เธอกลับบ้านสัปดาห์ที่แล้ว เพราะพ่อป่วยเล็กน้อย . ฉันสามารถมีชีวิตอยู่และมีความสุขในตะวันตก ฉันคิดว่าอากาศที่นี่ก็เห็นด้วยกับผม เงินไม่ใช่ทุกสิ่งแต่คนมักจะเข้าใจผิดและยังคงโง่ . . . "

" พูด นายจอมพล " growled หม่นหมองกับมนุษย์ นี่มันไม่ค่อยยุติธรรม ฉันต้องการดื่มและไม่เคยสูบทั้งวัน คุณไม่ได้พูดมามากพอแล้วนะ รับผมสูบบุหรี่ได้มั้ย ฉันเกือบตายเพราะท่อ "

ไว้คน เพิ่มขึ้นถึงเท้า อีสตันด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาช้าเหมือนกัน

" ฉันไม่สามารถปฏิเสธคำร้องขอยาสูบ " เขากล่าวเบาๆ " มันเป็นหนึ่งในเพื่อนของโชคร้าย ลาก่อน คุณแฟร์ไชลด์ . งาน คุณก็รู้ " เขายื่นมือให้ก่อน

" มันแย่ เธอจะไม่ไปทางทิศตะวันออก , " เธอกล่าวว่า reclothing ตัวเองที่มีลักษณะและรูปแบบ . แต่คุณต้องไปในเลียเวนเวิร์ท , ฉันคิดว่า ?

" ใช่ " กล่าวว่า " ผมต้องไป Easton ในเลียเวนเวิร์ท "

ผู้ชายสองคน sidled ลงเก็บใน smoker

สองผู้โดยสารในที่นั่งอยู่ใกล้ๆได้ยินมากที่สุดของการสนทนา กล่าวว่าหนึ่งในพวกเขา " ของจอมพลดีนั้นจาบ บางส่วนของพวกตะวันตกเหล่านี้ได้ "

" สาวสวยถือที่ทำงานแบบนั้น ใช่ไหม ? ถามอีก

" หนุ่ม " ร้องคนแรก " ทำไม . . . โอ้ ! คุณไม่ได้จับบน. . . คุณเคยรู้ เจ้าหน้าที่ใส่กุญแจมือนักโทษกับมือขวาของเขา