Old EnglishEnglish, as we know it,

Old English
English, as we know it, descends from the language spoken by the north Germanic tribes who settled in England
from the 5th century A.D. onwards. They had no writing (except runes, used as charms) until they learned the Latin
alphabet from Roman missionaries. The earliest written works in Old English (as their language is now known to
scholars) were probably composed orally at first, and may have been passed on from speaker to speaker before
being written. We know the names of some of the later writers (Cædmon, Ælfric and King Alfred) but most
writing is anonymous. Old English literature is mostly chronicle and poetry - lyric, descriptive but chiefly narrative
or epic.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาอังกฤษโบราณภาษาอังกฤษ ที่เรารู้ว่า ตกทอดจากภาษาที่พูด โดยชนเผ่าเหนือดั้งเดิมที่ตั้งรกรากในอังกฤษจาก 5 ศตวรรษเป็นต้นไป พวกเขาไม่เขียน (ยกเว้นรู ใช้เป็นเสน่ห์) จนกระทั่งพวกเขาเรียนภาษาละติอักษรจากมิชชันนารีโรมัน แรกสุดเขียนผลงานในภาษาอังกฤษเก่า (ตามภาษาของพวกเขาเป็นที่รู้จักไปนักวิชาการ) ได้อาจประกอบด้วยวาจาในครั้งแรก และอาจมีการส่งจากลำโพงให้ลำโพงก่อนการเขียน เราทราบชื่อของนักเขียนรุ่นใหม่กว่า (Cædmon, Ælfric และ อัลเฟรดคิง) แต่ส่วนใหญ่เขียนเป็นแบบไม่ระบุชื่อ วรรณคดีอังกฤษเก่าเป็นส่วนใหญ่พงศาวดารและบทกวี - เนื้อเพลง อธิบาย แต่ส่วนใหญ่เรื่องเล่าหรือมหากาพย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาอังกฤษ
ภาษาอังกฤษที่เรารู้ว่ามันลงมาจากภาษาที่พูดโดยชนเผ่าดั้งเดิมทิศตะวันตกเฉียงเหนือที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ในประเทศอังกฤษ
จากศตวรรษที่ 5 เป็นต้นไป พวกเขาไม่มีการเขียน (ยกเว้นรูนใช้เป็นเสน่ห์) จนกว่าพวกเขาจะได้เรียนรู้ภาษาละติน
อักษรโรมันจากมิชชันนารี ผลงานเขียนที่เก่าแก่ที่สุดในอังกฤษ (เป็นภาษาของพวกเขาเป็นที่รู้จักกันในขณะนี้เพื่อ
นักวิชาการ) อาจจะประกอบด้วยการรับประทานในตอนแรกและอาจได้รับการส่งต่อไปจากลำโพงลำโพงก่อนที่จะ
ถูกเขียน เรารู้ว่าชื่อของบางส่วนของนักเขียนในภายหลัง (Caedmon, Ælfricกษัตริย์และอัลเฟรด) แต่ส่วนมาก
เขียนเป็นที่ไม่ระบุชื่อ วรรณคดีอังกฤษเก่าส่วนใหญ่เป็นประวัติการณ์และบทกวี - บทกวีพรรณนา แต่ส่วนใหญ่การเล่าเรื่อง
หรือมหากาพย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เก่าภาษาอังกฤษภาษาอังกฤษ เป็น เรา รู้ ว่า มัน ลงมาจากภาษาของชนเผ่าที่อาศัยอยู่ในอังกฤษเหนือดั้งเดิมจากศตวรรษที่ 5 คริสตศักราชเป็นต้นไป ไม่มีการเขียน ( ยกเว้นรูน ใช้เป็นเสน่ห์ ) จนกว่าพวกเขาจะได้เรียนรู้ภาษาอังกฤษตัวอักษรจากมิชชันนารีโรมัน เร็วงานเขียนภาษาอังกฤษเก่า ( เป็นภาษาของพวกเขา ตอนนี้รู้จักนักวิชาการ ) อาจจะแต่งกันในตอนแรก และอาจได้รับการถ่ายทอดจากวิทยากรไปลำโพงก่อนถูกเขียนไว้ เรารู้จักชื่อของบางส่วนของนักเขียนทีหลัง ( C æ dmon กู้ , lfric กษัตริย์อัลเฟรด ) แต่ส่วนใหญ่เขียนเป็นจดหมายนิรนาม วรรณกรรมภาษาอังกฤษเป็นส่วนใหญ่ประวัติศาสตร์และบทกวี - บทกวีบรรยาย แต่ส่วนใหญ่การเล่าเรื่องหรือมหากาพย์