MCPyV was detected at median concen

MCPyV was detected at median concentrations of 1.6  104 GC/L
in 75% of the raw wastewater. Although its prevalence in secondary
and tertiary effluents was extremely variable, MCPyV was mostly
present in summer and winter. The frequent detection of MCPyV in
urban sewage samples (31/37) suggested a persistent excretion of
this virus by the contributing human population. Prevalence and
concentrations of MCPyV in sewage were similar to those previously
reported (Bofill-Mas et al., 2010).
The highest NoV GGII mean values from the WWTP were
observed in winter, with 2.5  108 GC/L in raw sewage,
2.1  107 GC/L in secondary treated effluent and 2.2  105 GC/L after
tertiary treatment. Positive HEV samples were detected in 9 of the
91 samples collected from the influent raw sewage (5/37) and the
secondary treatment effluent (4/32).
HAdV, JCPyV, NoV GGII and MCPyV were widely detected in raw
sewage samples, whereas HEV was found in low percentages
(13.5%). Previous studies reported HEV to be present in 43.5% of the
raw sewage from Barcelona (Clemente-Casares et al., 2003); the
low occurrence detected in this study could be related to a short
excretion period or the small volume of sample analysed using the
concentration method. Nevertheless, this is the first study that has
analysed HEV in wastewater after concentrating the viral particles
with the skimmed milk flocculation method. In the majority of the
river water samples, the EC levels complied with the Spanish
standards for irrigation of non-processed food (i.e., less than
100 colony-forming units (cfu) in 100 mL) (SpanishGovernment,
2007a).
The reduction of viral and bacterial concentrations was calculated
for all treatment steps (Fig. 3). All tested pathogens and faecal
indicators were detected in the samples collected to characterise
different levels of treatment with exception of HEV, which was not
detected in any tertiary treatment samples. Pathogen removal was
quantified by log10 reduction throughout the treatment process,
after the secondary treatment (C2) and after the tertiary treatment
(C3). The results showed that the activated sludge process was the
most important step for the removal of pathogens, with maximum
reductions of 3.14 log10 for NoVGGII. Similar findings have been
described in the literature (Rodriguez-Manzano et al., 2012). The
combination of the two processes (C2þC3) resulted in 4.13 log10,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พบ MCPyV ที่ความเข้มข้นมัธยฐานของ 1.6 104 GC/L75% ของน้ำเสียดิบ แม้ว่าความชุกในรองและ effluents ต่อถูกมากตัวแปร MCPyV เป็นส่วนใหญ่ในฤดูร้อนและหนาว การตรวจพบบ่อย MCPyV ในการขับถ่ายแบบของแนะนำตัวอย่างน้ำเสียเมือง (31/37)ไวรัสนี้ โดยประชากรมนุษย์ทำ ชุก และความเข้มข้นของ MCPyV ในน้ำเสียได้คล้ายกับก่อนหน้านี้รายงาน (มาส Bofill et al., 2010)ค่าเฉลี่ย GGII พ.ย.สูงสุดจาก WWTP มีในฤดูหนาว กับ 2.5 108 GC/L ในน้ำดิบ2.1 GC 107 L ในการรองรับน้ำทิ้ง และ 2.2 105 GC/L หลังจากรักษาระดับตติยภูมิ ตัวอย่างบวก HEV พบใน 9 ของการ91 ตัวอย่างเก็บรวบรวมจากน้ำดิบ influent (5/37) และรักษารองน้ำทิ้ง (4/32)HAdV, JCPyV, NoV GGII และ MCPyV อย่างกว้างขวางพบในวัตถุดิบตัวอย่างน้ำเสีย ขณะ HEV พบเปอร์เซ็นต์ต่ำ(13.5%) การศึกษาก่อนหน้านี้รายงาน HEV ใน 43.5% ของการน้ำดิบจากบาร์เซโลน่า (คลีเมนเต้ Casares et al., 2003); ที่เกิดต่ำสุดที่ตรวจพบในการศึกษานี้อาจเกี่ยวข้องกับระยะสั้นรอบระยะเวลาการขับถ่ายหรือระดับเล็ก ๆ อย่าง analysed โดยใช้การความเข้มข้นวิธีการ อย่างไรก็ตาม นี้เป็นการศึกษาแรกที่มีHEV analysed ในน้ำเสียหลัง concentrating อนุภาคไวรัสด้วยวิธีการ flocculation นมขาดมันเนย ส่วนใหญ่ตัวอย่างแม่น้ำ ระดับ EC กำกับ ด้วยที่สเปนมาตรฐานสำหรับการชลประทานดำเนินอาหาร (เช่น น้อยกว่า100 โคโลนีขึ้นหน่วย (cfu) 100 mL) (SpanishGovernment2007a)คำนวณการลดลงของความเข้มข้นของเชื้อไวรัส และแบคทีเรียการรักษาขั้นตอนทั้งหมด (Fig. 3) ทั้งหมดทดสอบโรค และ faecalตัวบ่งชี้ที่พบในตัวอย่างที่เก็บเพื่อ characteriseระดับต่าง ๆ ของการรักษาเว้น HEV ไม่ตรวจพบในตัวอย่างต่อการรักษาใด ๆ ไม่เอาการศึกษาquantified โดยลด log10 ตลอดการรักษาหลัง จากรักษารอง (C2) และ หลังการรักษาระดับตติยภูมิ(C3) ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่า การเปิดใช้งานได้ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดสำหรับการกำจัดโรค มีมากที่สุดลดของ 3.14 log10 สำหรับ NoVGGII ผลการวิจัยที่คล้ายกันได้อธิบายไว้ในวรรณคดี (ร็อดริเกซ-Manzano et al., 2012) ที่ผลรวมของกระบวนการ 2 (C2þC3) ใน 4.13 log10

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

MCPyV ถูกตรวจพบที่ระดับความเข้มข้นเฉลี่ยของ 1.6? 104 GC / ลิตร
ใน ​​75% ของน้ำเสียดิบ แม้ว่าความชุกในการรอง
น้ำทิ้งและอุดมศึกษาเป็นตัวแปรมาก MCPyV เป็นส่วนใหญ่
อยู่ในช่วงฤดูร้อนและฤดูหนาว การตรวจสอบบ่อยของ MCPyV ใน
ตัวอย่างน้ำเสียในเขตเมือง (31/37) แนะนำการขับถ่ายถาวรของ
ไวรัสนี้โดยประชากรมนุษย์ที่เอื้อ ความชุกและ
ความเข้มข้นของน้ำเสียใน MCPyV มีความคล้ายคลึงกับก่อนหน้านี้
รายงาน (Bofill-Mas et al., 2010).
สูงสุด พ.ย. GGII หมายถึงค่าจาก WWTP ถูก
ตั้งข้อสังเกตในช่วงฤดูหนาวที่มี 2.5? 108 GC / ลิตรในน้ำเสียดิบ
2.1? 107 GC / ลิตรในน้ำทิ้งได้รับการรักษารองและ 2.2? 105 GC / ลิตรหลังจาก
การรักษาในระดับอุดมศึกษา บวกตัวอย่าง HEV ถูกตรวจพบใน 9 จาก
91 ตัวอย่างที่เก็บได้จากเน่าอิทธิพล (5/37) และ
น้ำทิ้งรักษารอง (4/32).
HAdV, JCPyV พ.ย. GGII และ MCPyV ตรวจพบกันอย่างแพร่หลายในดิบ
ตัวอย่างน้ำเสียในขณะที่ HEV พบในอัตราร้อยละต่ำ
(13.5%) การศึกษาก่อนหน้านี้รายงาน HEV จะอยู่ใน 43.5% ของ
เน่าจากบาร์เซโลนา (เคล Casares-et al, 2003.);
การเกิดต่ำตรวจพบในการศึกษาครั้งนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับสั้น
ระยะเวลาการขับถ่ายหรือปริมาณของตัวอย่างวิเคราะห์โดยใช้
วิธีการที่มีความเข้มข้น แต่นี้คือการศึกษาแรกที่ได้
วิเคราะห์ HEV ในน้ำเสียหลังจากที่มุ่งเน้นอนุภาคไวรัส
กับนมไขมันต่ำวิธีตะกอน ในส่วนใหญ่ของ
ตัวอย่างน้ำจากแม่น้ำที่ระดับ EC ปฏิบัติกับสเปน
มาตรฐานเพื่อการชลประทานของอาหารที่ไม่ประมวลผล (เช่นน้อยกว่า
100 หน่วยอาณานิคมขึ้นรูป (โคโลนี) ใน 100 มิลลิลิตร) (SpanishGovernment,
2007A).
การลดลงของ ความเข้มข้นของไวรัสและแบคทีเรียที่คำนวณได้
สำหรับทุกขั้นตอนการรักษา (รูปที่. 3) การทดสอบเชื้อก่อโรคอุจจาระและ
ตัวชี้วัดที่ได้รับการตรวจพบในตัวอย่างที่เก็บรวบรวมลักษณะ
ที่แตกต่างกันในระดับของการรักษาด้วยข้อยกเว้นของ HEV ซึ่งไม่ได้
ตรวจพบในตัวอย่างการรักษาใด ๆ ในระดับอุดมศึกษา กำจัดเชื้อโรคถูก
วัดจากการลดลง log10 ตลอดกระบวนการการรักษา
หลังการรักษารอง (C2) และหลังการรักษาระดับตติยภูมิ
(C3) ผลการศึกษาพบว่ากระบวนการตะกอนเร่งเป็น
ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการกำจัดเชื้อโรคด้วยสูงสุด
ลด 3.14 log10 สำหรับ NoVGGII ผลการวิจัยที่คล้ายกันได้รับการ
อธิบายไว้ในวรรณคดี (Rodriguez-Manzano et al., 2012)
การรวมกันของทั้งสองกระบวนการ (C2þC3) ส่งผลให้ 4.13 log10,

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

mcpyv ตรวจพบความเข้มข้นเฉลี่ยของ 1.6  104 GC / l
ใน 75% ของน้ำเสียดิบ แม้ว่าความชุกของระดับมัธยมศึกษาและอุดมศึกษา มีตัวแปรมากน้ำเสีย
,
mcpyv ส่วนใหญ่อยู่ในช่วงฤดูร้อนและฤดูหนาว การตรวจสอบบ่อย mcpyv
ตัวอย่างสิ่งปฏิกูลในเมือง ( 31 / 37 ) แนะนำการขับถ่ายถาวรของ
ไวรัสนี้โดยสาเหตุของประชากร ความชุกและ
ความเข้มข้นของ mcpyv ในน้ำเสียได้คล้ายคลึงกับรายงานก่อนหน้านี้
( Bofill Mas et al . , 2010 ) .
สูงสุดพ.ย. ggii หมายถึงค่าจาก wwtp ถูก
สังเกตในฤดูหนาว กับ 2.5  108 GC / ลิตร
กากดิบ , 2.1  107 GC / L ในน้ำทิ้งและ 2.2  105 ระดับปฏิบัติ GC / L หลังจาก
ตติยา ตัวอย่างพบว่าปลูกบวก 9
จำนวน 91 จากการบำบัดน้ำเสียและสิ่งปฏิกูลดิบ ( 5 / 38 ) และการรักษา ( มัธยมศึกษา /
4 / 32 ) hadv jcpyv
, พ.ย. และ ggii mcpyv ถูกตรวจพบในตัวอย่างน้ำเสียดิบ
ในขณะที่ปลูกที่พบในร้อยละต่ำ
( 13.5% ) การศึกษาก่อนหน้านี้รายงานปลูกจะอยู่ในร้อยละ 43.5
สิ่งปฏิกูลดิบจากบาร์เซโลนา ( เคลเมนเต้ คาซาเรส et al . , 2003 ) ;
การเกิดต่ำที่พบในการศึกษานี้อาจจะเกี่ยวข้องกับระยะเวลาสั้น
2 หรือปริมาณขนาดเล็กของกลุ่มตัวอย่าง วิเคราะห์โดยใช้
สมาธิวิธี อย่างไรก็ตาม การศึกษานี้เป็นครั้งแรกที่ใช้ปลูกในน้ำเสียหลังจากได้

เน้นอนุภาคไวรัสด้วยนมรวมตะกอนโดยวิธี ในส่วนใหญ่ของ
น้ำตัวอย่างระดับ EC ปฏิบัติตามสเปน
มาตรฐานเพื่อการชลประทานที่ไม่แปรรูปอาหาร ( เช่น น้อยกว่า 100 โคโลนี
รูปหน่วย ( CFU ) 100 ml ) ( spanishgovernment

, 2007a ) การลดลงของไวรัสและแบคทีเรียความเข้มข้นคำนวณ
ทุกขั้นตอนการรักษา ( รูปที่ 3 ) ทั้งหมดทดสอบเชื้อโรคและตัวชี้วัดกลุ่ม
พบว่าจำนวนนักศึกษาที่แตกต่างกันในระดับของการรักษาด้วยข้อยกเว้น
ปลูกของ ,ซึ่งไม่ได้ถูกตรวจพบใน
คลื่นพายุซัดฝั่งตัวอย่าง การกำจัดเชื้อโรคคือ
quantified โดยลด LN ตลอดกระบวนการการรักษา
หลังจากการรักษารอง ( C2 ) และหลังจาก
รักษาตติย ( C3 ) ผลการศึกษาพบว่า กากตะกอนน้ำเสียกระบวนการ
ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดเพื่อกำจัดเชื้อโรค สูงสุด
( 3.14 LN สำหรับ novggii .ผลที่คล้ายกันได้รับ
อธิบายไว้ในวรรณกรรม ( Rodriguez มันซาโน่ et al . , 2012 )
รวมของกระบวนการสอง ( C2 C3 ( 4.13 LN þ ) ,