In olden times when wishing still h

In olden times when wishing still helped one, there lived a king
whose daughters were all beautiful, but the youngest was so beautiful
that the sun itself, which has seen so much, was astonished whenever
it shone in her face. Close by the king's castle lay a great dark
forest, and under an old lime-tree in the forest was a well, and when
the day was very warm, the king's child went out into the forest and
sat down by the side of the cool fountain, and when she was bored she
took a golden ball, and threw it up on high and caught it, and this
ball was her favorite plaything.

Now it so happened that on one occasion the princess's golden ball
did not fall into the little hand which she was holding up for it,
but on to the ground beyond, and rolled straight into the water. The
king's daughter followed it with her eyes, but it vanished, and the
well was deep, so deep that the bottom could not be seen. At this
she began to cry, and cried louder and louder, and could not be
comforted. And as she thus lamented someone said to her, "What ails
you, king's daughter? You weep so that even a stone would show pity."

She looked round to the side from whence the voice came, and saw a
frog stretching forth its big, ugly head from the water. "Ah, old
water-splasher, is it you," she said, "I am weeping for my golden ball,
which has fallen into the well." "Be quiet, and do not weep," answered
the frog, "I can help you, but what will you give me if I bring your
plaything up again?" "Whatever you will have, dear frog," said she, "My
clothes, my pearls and jewels, and even the golden crown which I am
wearing." The frog answered, "I do not care for your clothes, your
pearls and jewels, nor for your golden crown, but if you will love me
and let me be your companion and play-fellow, and sit by you at your
little table, and eat off your little golden plate, and drink out of
your little cup, and sleep in your little bed - if you will promise
me this I will go down below, and bring you your golden ball up
again."

"Oh yes," said she, "I promise you all you wish, if you will but bring
me my ball back again." But she thought, "How the silly frog does
talk. All he does is to sit in the water with the other frogs, and
croak. He can be no companion to any human being."

But the frog when he had received this promise, put his head into the
water and sank down; and in a short while came swimmming up again
with the ball in his mouth, and threw it on the grass. The king's
daughter was delighted to see her pretty plaything once more, and
picked it up, and ran away with it. "Wait, wait," said the frog. "Take
me with you. I can't run as you can." But what did it avail him to
scream his croak, croak, after her, as loudly as he could. She did
not listen to it, but ran home and soon forgot the poor frog, who was
forced to go back into his well again.

The next day when she had seated herself at table with the king and
all the courtiers, and was eating from her little golden plate,
something came creeping splish splash, splish splash, up the marble
staircase, and when it had got to the top, it knocked at the door and
cried, "Princess, youngest princess, open the door for me." She ran to
see who was outside, but when she opened the door, there sat the frog
in front of it. Then she slammed the door to, in great haste, sat
down to dinner again, and was quite frightened. The king saw plainly
that her heart was beating violently, and said, "My child, what are
you so afraid of? Is there perchance a giant outside who wants to
carry you away?" "Ah, no," replied she. "It is no giant but a disgusting
frog."

"What does a frog want with you?" "Ah, dear father, yesterday as I was
in the forest sitting by the well, playing, my golden ball fell into
the water. And because I cried so, the frog brought it out again for
me, and because he so insisted, I promised him he should be my
companion, but I never thought he would be able to come out of his
water. And now he is outside there, and wants to come in to me."

In the meantime it knocked a second time, and cried, "Princess,
youngest princess, open the door for me, do you not know what you
said to me yesterday by the cool waters of the well. Princess,
youngest princess, open the door for me."

Then said the king, "That which you have promised must you perform.
Go and let him in." She went and opened the door, and the frog hopped
in and followed her, step by step, to her chair. There he sat and
cried, "Lift me up beside you." She delayed, until at last the king
commanded her to do it. Once the frog was on the chair he wanted to
be on the table, and when he was on the table he said, "Now, push your
little golden plate nearer to me that we may eat together." She did
this, but it was easy to see that she did not do it willingly. The
frog enjoyed what he ate, but almost every mouthful she took choked
her. At length he said, "I have eaten and am satisfied, now I am
tired, carry me into your little room and make your little silken bed
ready, and we will both lie down and go to sleep."

The king's daughter began to cry, for she was afraid of the cold frog
which she did not like to touch, and which was now to sleep in her
pretty, clean little bed. But the king grew angry and said, "He who
helped you when you were in trouble ought not afterwards to be
despised by you." So she took hold of the frog with two fingers,
carried him upstairs, and put him in a corner, but when she was in
bed he crept to her and said, "I am tired, I want to sleep as well as
you, lift me up or I will tell your father." At this she was terribly
angry, and took him up and threw him with all her might against the
wall. "Now, will you be quiet, odious frog," said she. But when he
fell down he was no frog but a king's son with kind and beautiful
eyes. He by her father's will was now her dear companion and
husband. Then he told her how he had been bewitched by a wicked
witch, and how no one could have delivered him from the well but
herself, and that to-morrow they would go together into his kingdom.

Then they went to sleep, and next morning when the sun awoke them, a
carriage came driving up with eight white horses, which had white
ostrich feathers on their heads, and were harnessed with golden
chains, and behind stood the young king's servant Faithful Henry.
Faithful Henry had been so unhappy when his master was changed into a
frog, that he had caused three iron bands to be laid round his heart,
lest it should burst with grief and sadness. The carriage was to
conduct the young king into his kingdom. Faithful Henry helped them
both in, and placed himself behind again, and was full of joy because
of this deliverance. And when they had driven a part of the way the
king's son heard a cracking behind him as if something had broken.
So he turned round and cried, "Henry, the carriage is breaking."
"No, master, it is not the carriage. It is a band from my heart,
which was put there in my great pain when you were a frog and
imprisoned in the well." Again and once again while they were on
their way something cracked, and each time the king's son thought the
carriage was breaking, but it was only the bands which were springing
from the heart of Faithful Henry because his master was set free and
was happy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเวลา olden เมื่อปรารถนายังช่วยหนึ่ง มีอยู่กษัตริย์มีธิดาสวยงามทั้งหมด แต่คนสุดท้องสวยงามมากที่ซันเอง ซึ่งมี เห็นมากได้ตะลึงงันเมื่อใดก็ตามมัน shone ในใบหน้าของเธอ ปิด โดยพระปราสาทวางดำดีป่า และใต้ใบมะนาวต้นไม้ในป่าถูกดี และเมื่อวันถูกมาก เด็กพระออกไปในป่า และนั่งลงริมน้ำพุเย็น และ เมื่อเธอเบื่อเธอเอาลูกบอลทองคำ โยนขึ้นบนสูง และติดมัน และนี้ลูก plaything ของเธอชื่นชอบได้ตอนนี้มันจึงเกิดขึ้นที่บน occasion ลูกทองของเจ้าหญิงไม่ได้จัดอยู่ในมือน้อยที่เธอได้จับมันแต่ ไปตรงพื้นดินเหนือ และย้อนเข้าไปในน้ำ ที่ลูกสาวของพระมหากษัตริย์ตาม ด้วยดวงตาของเธอ แต่ว่า ศาสดา และดีไม่ลึก ลึกดังนั้นที่ด้านล่างไม่สามารถเห็น ที่นี้เธอเริ่มร้องไห้ ร้องดังขึ้น และดังขึ้น และไม่สามารถcomforted และเป็นเธอจึง lamented บางคนกล่าวว่า เธอ "อะไร ailsคุณ ลูกสาวของพระมหากษัตริย์หรือไม่ คุณร้องว่า หินแม้จะแสดงสงสาร"เธอมองรอบด้านจากไหนเสียงมา เห็นการกบยืดมาใหญ่ใหญ่ น่าเกลียดจากน้ำ "อา เก่ามีน้ำ-splasher คุณ, "เธอกล่าวว่า "ฉันกำลังร้องไห้สำหรับลูกของฉันทองซึ่งตกเป็นดี" ตอบ "เงียบ และไม่ ร้องกบ, "สามารถช่วยคุณ แต่ว่าคุณจะให้ฉันถ้าฉันนำของคุณplaything ขึ้นอีกครั้ง? " "สิ่งที่คุณจะได้ ท่านกบ กล่าวว่า เธอ "ของฉันเสื้อผ้า ไข่มุกของฉัน และพลอย และแม้แต่มงกุฎทองที่ฉันสวมใส่" กบตอบ, "ฉันไม่ดูแลเสื้อผ้าของคุณ คุณไข่มุกและอัญมณี หรือ สำหรับของคุณโกลเด้น คราวน์ แต่ถ้าคุณจะรักฉันและให้ฉันเป็นเพื่อนเล่นและเพื่อนของคุณ และนั่ง โดยคุณของคุณน้อย ตาราง กินปิดแผ่นทองของคุณเล็กน้อย และเครื่องดื่มของคุณน้อยถ้วย และนอนในเตียงของคุณน้อย-- ถ้าคุณจะสัญญาฉันนี้ฉันจะไปลงด้านล่าง และนำลูกของคุณทองค่าอีก""โอ้ ใช่, " กล่าวว่า เธอ "ฉันสัญญาว่า คุณทั้งหมดที่คุณต้องการ ถ้าคุณจะนำลูกของฉันของฉันอีก" แต่เธอคิดว่า "กบโง่ไรพูดคุย ทั้งหมดเขาไม่ได้อยู่ในน้ำกบอื่น ๆ และcroak เขาสามารถเป็นตัวช่วยไม่ให้มนุษย์ใดๆ"แต่กบเมื่อเขาได้รับสัญญานี้ ใส่หัวของเขาลงในการน้ำ และจมลง และครู่ swimmming ขึ้นมาอีกกับลูกในปาก และโยนบนหญ้า ของพระมหากษัตริย์ลูกสาวถูกยินดีดู plaything สวยของเธออีกครั้ง และเบิกค่า และวิ่งหนีไปด้วยกัน "รอ รอ กล่าวว่า กบ "ใช้ฉันกับคุณ ฉันไม่สามารถเรียกใช้คุณสามารถ" แต่ว่าไม่ได้ประโยชน์เขาร้องของเขา croak, croak หลังจาก เธอดังเป็นก็ เธอไม่ได้ไม่ฟัง แต่วิ่งบ้าน และลืมเร็ว ๆ นี้ กบไม่ดี เจ้าบังคับให้กลับไปเป็นของเขาอีกด้วยเมื่อเธอได้นั่งตัวเองที่ตารางกับวันถัดไป และcourtiers ทั้งหมด และได้รับประทานจากแผ่นทองของเธอเล็กน้อยบางสิ่งบางอย่างมา splish เชื่อสาด สาด splish ค่าหินอ่อนภายใน และเมื่อมันมีด้านบน มันโบว์ลิ่งที่ประตู และร้อง "เจ้าหญิง เจ้าหญิงอายุน้อยที่สุด เปิดประตูให้ฉัน" เธอวิ่งไปดูคนภายนอก แต่เมื่อเธอเปิดประตู มีเสาร์กบหน้ามัน แล้ว เธอถาโถมประตู ดีรีบ เสาร์ลงไปทานอาหารค่ำอีกครั้ง และน่ากลัว พระราชาเห็นเถิดว่า หัวใจของเธอตีโหง และ ว่า "ลูกของฉัน คืออะไรคุณกลัวของ ยังมี perchance ยักษ์ใหญ่ด้านนอกที่ต้องการเฉี่ยวคุณ" "อา ไม่, " ตอบเธอ "ก็ไม่ยักษ์แต่ความน่าขยะแขยงกบ""ไม่เป็นกบต้องอะไรกับคุณ" "อา รักพ่อ เมื่อวานนี้เป็นผมในป่าที่นั่ง โดยดี เล่น ลูกบอลทองคำของฉันตกเป็นน้ำ และเนื่องจากข้านั้น กบออกมาอีกครั้งสำหรับฉัน และเนื่องจากเขาเพื่อยืนยัน ฉันสัญญาว่า เขาควรเป็นของฉันเพื่อน แต่ฉันไม่เคยคิดว่า จะได้มาจากเขาน้ำ และตอนนี้เขาอยู่นอกมี และต้องการมาให้ฉัน"ในระหว่างนี้โบว์ลิ่งเป็นครั้งที่สอง และ ร้อง "เจ้าหญิงเจ้าหญิงอายุน้อยที่สุด เปิดประตูให้ฉัน คุณไม่ทราบสิ่งที่คุณทำกล่าวกับฉันเมื่อวานนี้ โดยน้ำเย็นที่ดี เจ้าหญิงเจ้าหญิงอายุน้อยที่สุด เปิดประตูให้ฉัน"จาก นั้นกล่าวว่า พระมหากษัตริย์ "ที่คุณสัญญาว่า คุณต้องทำไป และให้เขา" เธอไป และเปิดประตู และกบ hoppedไปมาแล้ว และในเธอ ขั้นตอน เพื่อเธอเก้าอี้ มีเขาเสาร์ และร้อง "ยกฉันขึ้นข้างคุณ" เธอล่าช้า จนในที่สุดพระมหากษัตริย์สั่งให้เธอทำมัน เมื่อกบอยู่บนเก้าอี้ที่เขาต้องการบนตาราง และ เมื่อเขาอยู่บนโต๊ะที่เขากล่าวว่า, "ผลักดันทันที คุณน้อยทองแผ่นใกล้กับฉันที่เราจะกินกัน" เธอไม่ได้นี้ แต่มันเป็นเรื่องง่ายเพื่อดูว่า เธอไม่ได้อาศัยการ ที่กบชอบกินของเขา แต่ถูกปากเกือบทุกเธอเอา chokedเธอ ยาว เขาว่า "ฉันกิน และฉันพอ ใจ ตอนนี้ผมเหนื่อย มีฉันเป็นของคุณน้อยห้อง และทำให้ดีหน่อยซิลเก้นพร้อม และเราจะทั้งนอน และไปนอน"ลูกสาวของกษัตริย์เริ่มร้องไห้ สำหรับเธอกลัวกบเย็นซึ่งเธอก็ไม่อยากสัมผัส และซึ่งเป็นขณะนี้ประเทศของเธอสวย สะอาดเตียงน้อย แต่พระโตโกรธ และกล่าว ว่า, "พระองค์ที่อาการก็โอคุณเมื่อคุณมีปัญหาภายหลังไม่ได้ควรจะเป็นชิงคุณ" ดังนั้น เธอจึงถือของกบกับนิ้วมือสองนำเขาชั้นบน และวางเขา ในมุม แต่ เมื่อเธอในเตียง crept เธอ และกล่าว ว่า, "ฉันเบื่อ อยากนอนเป็นคุณ ยกฉันขึ้น หรือฉันจะบอกคุณพ่อ" ที่ เธอชะมัดโกรธ และเขาใช้ค่า และโยนเขากับเธออาจทั้งหมดกับการผนัง "ตอนนี้ จะคุณเป็นกบ odious เงียบสงบ กล่าวว่า เธอ แต่เมื่อเขาตกลงเขากบไม่แต่พระโอรส ด้วยชนิด และสวยงามตา ตอนนี้เขา โดยพ่อของเธอจะเป็นเพื่อนรักของเธอ และสามี แล้วเขาบอกเธอว่าเขาได้รับหลัง โดยเป็นคนชั่วแม่มด และว่าไม่มีใครสามารถมีส่งเขาจากดี แต่ตัวเอง และที่จะเหล่านั้นจะไปด้วยกันเป็นราชอาณาจักรของเขาแล้วจะไปนอน และเมื่อดวงอาทิตย์ตื่นขึ้นมา ให้เช้าวันถัดไปเป็นรถมาขับขึ้นกับแปดสีขาวม้า ซึ่งมีสีขาวนกกระจอกเทศขนนกบนศีรษะของพวกเขา และถูกควบคุม ด้วยทองโซ่ และหลังยืนข้าราชการของกษัตริย์หนุ่มเฮนรี่ซื่อสัตย์เฮนรี่ซื่อสัตย์ได้ความสุขดังนั้นเมื่อนายมีการเปลี่ยนแปลงในการกบ ที่เขาได้ทำให้เกิดวงเหล็กสามไปวางรอบหัวใจเกรงว่ามันจะระเบิด ด้วยความเศร้าโศกและความโศกเศร้า การขนส่งได้ทำยุวกษัตริย์เป็นราชอาณาจักรของเขา เฮนรี่ซื่อสัตย์ช่วยเหลือพวกเขาทั้งใน อยู่หลังตัวเองอีกครั้ง และเต็มไป ด้วยความสุขเนื่องจากฉลองนี้ และเมื่อพวกเขาได้เป็นส่วนหนึ่งของวิธีการสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชได้ยินถอดหลังเขาว่าสิ่งที่ได้เสียเพื่อให้เขาเปิดรอบ และร้อง "เฮนรี่ การขนส่งถูกทำลาย""หลัก ไม่ ไม่ใช่การขนส่ง เป็นวงจากหัวใจของฉันการย้ายมีอาการเจ็บปวดของฉันดีก็กบ และจำคุกเป็นเวลาในดี" อีกครั้ง และอีกครั้งขณะอยู่บนคนอะไรแตก และแต่ละครั้งคิดว่า บุตรของพระราชารถถูกทำลาย แต่มันเป็นวงที่เกิดขึ้นจากหัวใจของเฮนรีซื่อสัตย์เนื่องจากนายของเขาตั้ง ฟรี และมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในสมัยโบราณเมื่อต้องการยังคงช่วยหนึ่งอาศัยอยู่ที่นั่นเป็นพระมหากษัตริย์
ที่มีลูกสาวของเขาทั้งหมดที่สวยงาม แต่ที่อายุน้อยที่สุดก็เพื่อให้สวยงาม
ว่าดวงอาทิตย์ของตัวเองซึ่งได้เห็นมากก็ต้องประหลาดใจเมื่อใดก็ตามที่
มันส่องในใบหน้าของเธอ ใกล้ปราสาทของกษัตริย์วางมืดดี
ป่าและภายใต้มะนาวต้นไม้เก่าในป่าเป็นอย่างดีและเมื่อ
วันนี้เป็นวันที่อบอุ่นมากของเด็กกษัตริย์ก็เสด็จออกไปในป่าและ
นั่งลงโดยด้านข้างของเย็น น้ำพุและเมื่อเธอเบื่อเธอ
เอาลูกบอลสีทองและโยนมันขึ้นไปบนที่สูงและจับมันและนี้
ลูกเป็นของเล่นที่เธอชื่นชอบ. ตอนนี้มันจึงเกิดขึ้นที่มีอยู่ครั้งหนึ่งลูกทองของเจ้าหญิงไม่ได้ตกอยู่ในมือของเล็ก ๆ น้อย ๆ ซึ่งเธอได้รับการถือขึ้นสำหรับมันแต่กับพื้นเกินและรีดตรงลงไปในน้ำ ธิดาของกษัตริย์ตามด้วยตาของเธอ แต่มันหายไปและดีลึกดังนั้นลึกที่ด้านล่างไม่สามารถมองเห็นได้ ตอนนี้เธอเริ่มร้องไห้และร้องไห้ดังขึ้นและดังและไม่สามารถปลอบประโลม และขณะที่เธอจึงเสียใจคนพูดกับนางว่า "สิ่งที่ ails คุณลูกสาวของกษัตริย์หรือไม่คุณร้องไห้เพื่อให้ได้หินจะแสดงสงสาร. " เธอมองรอบด้านจากไหนเสียงมาและเห็นกบการยืดออกของขนาดใหญ่ หัวน่าเกลียดจากน้ำ "อาเก่าน้ำ Splasher เป็นคุณ "เธอกล่าวว่า" ฉันกำลังร้องไห้ลูกบอลสีทองของฉันซึ่งได้ลดลงเป็นดี. " "เป็นที่เงียบสงบและไม่ร้องไห้" ตอบกบ "ฉันสามารถช่วยให้คุณ แต่สิ่งที่คุณจะให้ฉันถ้าฉันนำของของเล่นขึ้นอีกครั้งหรือไม่ " "ไม่ว่าคุณจะมีกบที่รัก" บอกว่าเธอ "ฉันเสื้อผ้า, ไข่มุกและอัญมณีของฉันและแม้กระทั่งมงกุฎทองคำซึ่งเรากำลังสวมใส่. " กบตอบว่า "ผมไม่ได้ดูแลเสื้อผ้าของคุณ, คุณไข่มุกและอัญมณีหรือมงกุฎทองของคุณ แต่ถ้าคุณจะรักฉันและให้ฉันเป็นสหายของคุณและเพื่อนเล่นและนั่งโดยคุณของคุณที่โต๊ะเล็ก ๆ น้อย ๆ และกินจากจานสีทองของคุณเล็ก ๆ น้อย ๆ และดื่มน้ำจากถ้วยเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคุณและการนอนหลับอยู่บนเตียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคุณ - ถ้าคุณจะสัญญาว่าฉันนี้เราจะลงไปด้านล่างและนำคุณลูกบอลสีทองของคุณขึ้นมาอีกครั้ง ". "โอ้ใช่" เธอบอกว่าเธอ "ผมสัญญาว่าคุณทั้งหมดที่คุณต้องการหากคุณจะนำมา แต่ฉันลูกของฉันกลับมาอีกครั้ง ". แต่เธอคิดว่า "วิธีกบโง่ไม่พูดคุย. ทั้งหมดที่เขาไม่สามารถที่จะนั่งอยู่ในน้ำที่มีกบอื่น ๆ และบ่น. เขาอาจจะเป็นคู่หูที่ไม่มีมนุษย์คนใด. " แต่กบเมื่อเขาได้รับสัญญานี้ ใส่หัวของเขาลงไปในน้ำและจมลง และในขณะที่ระยะสั้นมา swimmming ขึ้นมาอีกครั้งกับลูกในปากของเขาและโยนมันอยู่บนพื้นหญ้า ของกษัตริย์ลูกสาวยินดีที่ได้เห็นของเล่นของเธอสวยอีกครั้งและหยิบมันขึ้นมาและวิ่งไปกับมัน "รอคอย" กบกล่าวว่า "พาฉันกับคุณ. ฉันไม่สามารถทำงานได้ตามที่คุณสามารถ. " แต่สิ่งที่ไม่ได้ใช้ประโยชน์ให้เขากรีดร้องซี้ของเขาบ่นหลังจากที่เธอเป็นเสียงดังเท่าที่จะทำได้ เธอไม่ได้ฟังมัน แต่วิ่งที่บ้านและในไม่ช้าก็ลืมกบน่าสงสารคนที่ถูกบังคับให้กลับไปเป็นอย่างดีของเขาอีกครั้ง. วันรุ่งขึ้นเมื่อเธอได้นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวเองกับกษัตริย์และข้าราชบริพารทั้งหมดและได้รับประทานจาก แผ่นทองคำของเธอเล็ก ๆ น้อย ๆสิ่งที่กำลังคืบคลานเข้ามาสาดสาด, Splish สาด, หินอ่อนขึ้นบันไดและเมื่อมันได้มีไปด้านบนก็เคาะประตูและร้องไห้ "เจ้าหญิง, เจ้าหญิงที่อายุน้อยที่สุดเปิดประตูสำหรับฉัน." เธอวิ่งไปดูว่าใครอยู่นอก แต่เมื่อเธอเปิดประตูที่มีกบนั่งในด้านหน้าของมัน จากนั้นเธอกระแทกประตูไปในความรีบเร่งนั่งลงไปรับประทานอาหารค่ำอีกครั้งและก็ค่อนข้างกลัว กษัตริย์เห็นชัดถ้อยชัดคำว่าหัวใจของเธอถูกตีอย่างรุนแรงและกล่าวว่า "ลูกของฉันสิ่งที่เป็นคุณหรือกลัวมีบางทียักษ์นอกที่ต้องการที่จะดำเนินการที่คุณไป? " "อาไม่" เธอตอบว่า "มันเป็นเรื่องที่ไม่มียักษ์ แต่น่าขยะแขยงกบ. " "กบไม่ต้องการอะไรกับคุณ?" "อาพ่อที่รักเมื่อวานนี้ขณะที่ผมกำลังอยู่ในป่านั่งอยู่ด้วยกันเล่นลูกบอลสีทองของฉันตกลงไปในน้ำ. และเนื่องจากผมร้องไห้ดังนั้นกบนำมันออกมาอีกครั้งสำหรับฉันและเพราะเขาเพื่อยืนยันผม สัญญากับเขาเขาควรจะเป็นของฉันสหาย แต่ฉันไม่เคยคิดว่าเขาจะสามารถที่จะออกมาจากเขาน้ำ. และตอนนี้เขาอยู่นอกมีและอยากที่จะเข้ามาให้ฉัน. " ในขณะเดียวกันก็เคาะเป็นครั้งที่สองและร้องไห้ "เจ้าหญิงเจ้าหญิงที่อายุน้อยที่สุดเปิดประตูสำหรับฉันคุณจะได้รู้ว่าสิ่งที่คุณพูดกับผมเมื่อวานนี้โดยน้ำเย็นของดี. เจ้าหญิงเจ้าหญิงที่อายุน้อยที่สุดเปิดประตูสำหรับฉัน. " แล้วกษัตริย์ตรัสว่า "นั่น ที่คุณได้สัญญาว่าคุณต้องดำเนินการ. ไปและปล่อยให้เขาอยู่ใน. " เธอเดินไปเปิดประตูและกบกระโดดในและตามเธอทีละขั้นตอนเพื่อให้เก้าอี้ของเธอ ที่นั่นเขาได้นั่งร้องไห้ "ฉันยกขึ้นข้างคุณ." เธอล่าช้าจนในที่สุดพระราชาสั่งให้เธอทำมัน เมื่อกบอยู่บนเก้าอี้ที่เขาอยากจะเป็นบนโต๊ะและเมื่อเขาอยู่บนโต๊ะที่เขากล่าวว่า "ตอนนี้ผลักดันของคุณใกล้แผ่นทองคำเล็ก ๆ น้อย ๆ กับผมว่าเราอาจจะกินด้วยกัน. " เธอทำแบบนี้ แต่มันเป็นเรื่องง่ายที่จะเห็นว่าเธอไม่ได้ทำมันด้วยความเต็มใจ กบมีความสุขกับสิ่งที่เขากิน แต่เกือบทุกคำที่เธอเอาสำลักของเธอ ที่มีความยาวเขากล่าวว่า "เราจะกินและพอใจตอนนี้ผมเหนื่อยพกพาผมเข้าไปในห้องเล็ก ๆ ของคุณและทำให้เตียงไหมของคุณเพียงเล็กน้อยพร้อมและเราทั้งสองจะนอนลงและไปนอน. " ธิดาของกษัตริย์เริ่มที่จะร้องไห้ เพราะเธอกลัวกบเย็นซึ่งเธอไม่ชอบที่จะสัมผัสและที่ตอนนี้ไปนอนในตัวเธอสวยสะอาดเตียงเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่กษัตริย์เติบโตโกรธและกล่าวว่า "ใครช่วยคุณเมื่อคุณมีปัญหาหลังจากนั้นไม่ควรที่จะดูถูกคุณ. " ดังนั้นเธอจึงจับกบด้วยสองนิ้ว, อุ้มชั้นบนและวางเขาในมุม แต่เมื่อเธออยู่ในเตียงเขาพุ่งไปหาเธอและพูดว่า "ฉันกำลังเหนื่อยผมต้องการที่จะนอนหลับเช่นเดียวกับคุณลิฟท์ ฉันหรือฉันจะบอกคุณพ่อของคุณ. " ตอนนี้เธอเป็นชะมัดโกรธและเอาเขาขึ้นและโยนเขาด้วยทั้งหมดของเธออาจจะกับผนัง "ตอนนี้คุณจะเงียบ, กบน่าเกลียด" เธอกล่าว แต่เมื่อเขาก้มลงเขาไม่กบ แต่บุตรชายของกษัตริย์กับชนิดและสวยงามดวงตา เขาโดยพ่อของเธอจะเป็นตอนนี้สหายที่รักของเธอและสามี จากนั้นเขาบอกเธอว่าเขาได้รับการเสกโดยคนชั่วร้ายแม่มดและวิธีการที่ไม่มีใครสามารถมีการส่งมอบเขาจากดี แต่ตัวเองและที่ไปวันรุ่งขึ้นพวกเขาจะไปด้วยกันเป็นอาณาจักรของเขา. แล้วพวกเขาก็ไปนอนและเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อดวงอาทิตย์ตื่นขึ้นมาพวกเขา, สายการบินมาขับรถขึ้นกับแปดม้าขาวซึ่งมีสีขาวขนนกกระจอกเทศในหัวของพวกเขาและได้รับการควบคุมที่มีสีทองโซ่และด้านหลังยืนอยู่คนรับใช้กษัตริย์หนุ่มซื่อสัตย์เฮนรี่. ซื่อสัตย์เฮนรี่ได้รับความสุขดังนั้นเมื่อเขา ต้นแบบที่ได้รับการเปลี่ยนเป็นกบที่เขาได้ก่อให้เกิดความสามวงเหล็กจะวางรอบหัวใจของเขาเกรงว่ามันควรจะออกมาด้วยความเศร้าโศกและความโศกเศร้า สายการบินคือการดำเนินกษัตริย์หนุ่มเข้ามาในราชอาณาจักรของเขา ซื่อสัตย์เฮนรี่ช่วยให้พวกเขาทั้งในและวางอยู่ข้างหลังตัวเองอีกครั้งและก็เต็มไปด้วยความสุขเพราะของการปลดปล่อยนี้ และเมื่อพวกเขาได้รับแรงผลักดันส่วนหนึ่งของวิธีการที่ลูกชายของกษัตริย์ได้ยินแตกอยู่ข้างหลังเขาราวกับว่าบางสิ่งบางอย่างได้พังทลาย. ดังนั้นเขาจึงหันกลับมาและร้องไห้ "เฮนรี่, สายการบินจะทำลาย." "ไม่มีเจ้านายก็ไม่ได้เป็นสายการบิน . มันเป็นวงดนตรีจากหัวใจของฉันที่ถูกใส่มีอยู่ในความเจ็บปวดที่ดีของฉันเมื่อคุณเป็นกบและขังอยู่ในดี. " อีกครั้งและอีกครั้งในขณะที่พวกเขาอยู่บนสิ่งที่ทางของพวกเขาแตกและทุกครั้งที่ลูกชายของกษัตริย์คิดว่าสายการบินถูกทำลาย แต่มันก็เป็นเพียงวงที่ถูกเด้งจากหัวใจของเฮนรี่ซื่อสัตย์เพราะเจ้านายของเขาเป็นอิสระและมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในสมัยโบราณ เมื่อปรารถนายังช่วยหนึ่ง มีอยู่กษัตริย์
ลูกสาวของใครทั้งหมดสวยงาม แต่น้องเล็กก็สวย
ดวงอาทิตย์นั้นเอง ซึ่งได้เห็นมาก ก็ตกตะลึงเมื่อ
มันส่องแสงบนใบหน้าของเธอ ใกล้ปราสาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัววางดีมืด
ป่าและใต้ต้นไม้ในป่าปูนเก่าเป็นอย่างดี และเมื่อ
วันนี้อบอุ่นมาก ๆลูกของกษัตริย์เข้าไปในป่าและ
นั่งลงข้างน้ำพุเย็น และเมื่อเธอเบื่อ เธอ
เอาลูกบอลสีทอง และโยนมันขึ้นไปบนที่สูง และจับมันและลูกบอลนี้

ได้ของเล่นที่เธอชื่นชอบ ตอนนี้มันจึงเกิดขึ้นว่าในโอกาสหนึ่งของ เจ้าหญิงลูกบอลสีทอง
ไม่ได้ตกอยู่ในมือเล็ก ๆน้อย ๆที่เธอถือไว้
แต่ในพื้นเกินและรีดตรงลงไปในน้ำ ลูกสาวของกษัตริย์ตาม
มันด้วยตาของเธอ แต่มันก็หายไปและ
ดีลึกลึกที่ด้านล่างจะเห็น นี่สิ
เธอเริ่มร้องไห้ และก็ร้องไห้ดังขึ้น ดังขึ้น และไม่สามารถ
สบายใจ และขณะที่เธอจึงเสียใจ บางคนบอกว่า " สิ่งที่ ails
คุณลูกสาวของกษัตริย์ คุณร้องไห้เพื่อให้แม้แต่หินจะแสดง "

เสียดายจังเธอมองรอบด้านนั้นมาจากไหน เสียงก็มา และเห็น
กบยืดออกมามันใหญ่น่าเกลียดหัวจากน้ำ” อ่า , กันสาดน้ำเก่า
, เป็นนาย , " เธอกล่าวว่า " ฉันร้องไห้สำหรับลูกบอลสีทองของฉัน
ซึ่งลดลงเป็นอย่างดี " " เงียบและไม่ร้องไห้ " ตอบ
กบ " ที่ฉันสามารถช่วยให้คุณ แต่สิ่งที่คุณจะให้ฉัน ถ้าฉันเอาของเล่น ของคุณ
อีก ? " สิ่งที่คุณจะได้กบที่รัก " เธอกล่าว " เสื้อผ้าของฉัน
, ไข่มุกและอัญมณี และแม้กระทั่งมงกุฎสีทองซึ่งผม
สวมใส่ " กบตอบ " ผมไม่ได้ดูแลเสื้อผ้าของคุณ
ไข่มุกและอัญมณีหรือมงกุฎทองของคุณ แต่ถ้าคุณจะรักฉัน
และให้ฉัน เป็นสหาย และเล่นด้วยกัน และนั่งที่โต๊ะเล็ก ๆน้อย ๆของคุณ โดยคุณ
และกินจากจานทองของคุณน้อยและดื่มจากถ้วยของ
เล็กน้อยของคุณและนอนในเตียง - เล็ก ๆน้อย ๆของคุณถ้าคุณจะสัญญา
ผมนี้ผมจะลงไปข้างล่าง แล้วเอาลูกบอลสีทองขึ้น
อีกแล้ว "

" โอ้ใช่ , " เธอกล่าว " ฉันสัญญาคุณทั้งหมดที่คุณต้องการ ถ้าคุณจะ แต่เอา
ผมบอลกลับมา แต่เธอ คิดว่า " จะกบโง่ไม่
พูด เขานั่งอยู่ในน้ำกับกบอื่น ๆและ
. . . . . เขาไม่ได้เป็นเพื่อนกับมนุษย์ใด ๆ

"แต่ กบ เมื่อเขาได้รับสัญญา วางศีรษะของเขาลง
น้ำและจมตัวลง และในเวลาสั้นๆมา swimmming อีกครั้ง
กับลูกบอลในปากของเขา และโยนมันลงบนหญ้า ลูกสาวของกษัตริย์ ซึ่งเห็นของเล่น

สวยของเธออีกครั้ง และหยิบมันขึ้นมา และหนีไปกับมัน เดี๋ยว เดี๋ยว บอกว่า " กบ " ใช้
ฉันกับคุณ ฉันไม่สามารถเรียกใช้เท่าที่คุณสามารถ" แต่เมื่อกี้มันใช้เขา

กรี๊ด . . . . . . ของเขา หลังจากที่เธอ เป็นดังเท่าที่เขาจะทำได้ เธอ
ไม่ฟังมัน แต่วิ่งกลับบ้านไปแล้วลืมกบผู้น่าสงสาร ที่ถูกบังคับให้กลับไปที่ของเขา


ดีอีกแล้ว วันต่อมาเมื่อเธอได้นั่งเองที่โต๊ะกับกษัตริย์และ
ข้าราชบริพารทั้งหมด และกินจากจานสีทองของเธอน้อย
อะไรมาเลื้อย splish splish สาด , สาด ,ขึ้น
บันไดหินอ่อน และเมื่อมันได้รับไปด้านบน มันเคาะประตูและ
ร้อง " เจ้าหญิงคนเล็กเจ้าหญิง เปิดประตูให้ฉันหน่อย " เธอวิ่งไป
ดูที่ภายนอก แต่เมื่อเธอเปิดประตูก็นั่งกบ
ต่อหน้ามัน แล้วเธอกระแทกประตูไปเร็วมาก นั่ง
ลงเย็นอีกแล้ว และก็ค่อนข้างตกใจ กษัตริย์ก็ทรงเห็นแจ่มแจ้ง
ว่าหัวใจเธอเต้นอย่างรุนแรงและกล่าวว่า " ลูกของฉัน , สิ่งที่
เธอกลัวอะไร ? มีบางทียักษ์นอกที่ต้องการ
อุ้มคุณไป ? " อ่า ไม่ตอบเธอ " . มันเป็นยักษ์ แต่กบน่ารังเกียจ
"

" แล้วกบต้องการกับคุณ ? " อ่า ที่รักพ่อ เมื่อวานผม
ในป่านั่งโดยดี เล่นบอลทองตก
น้ำ และเพราะฉันร้องไห้เลย กบนำออกมาอีกครั้ง
ฉันและเพราะเขาก็ยืนยันว่า ผมสัญญากับเขา เขาเป็นคู่หูของฉัน
, แต่ผมไม่คิดว่าเขาจะออกมาจากน้ำของเค้า

ตอนนี้เขาอยู่ข้างนอกนั่น และอยากเข้ามาหาผม "

ในตอนนี้มันล้มเป็นครั้งที่สอง และร้องไห้ " เจ้าหญิง
น้องเจ้าหญิง เปิดประตูให้ฉัน คุณไม่รู้ว่าคุณ
พูดกับฉันเมื่อวานนี้ โดยน้ำที่เย็นของบ่อน้ำ เจ้าหญิง
น้องเจ้าหญิง เปิดประตูให้ฉันหน่อย "

แล้วกษัตริย์ตรัสว่า " ที่คุณมีสัญญาต้องแสดง
ไปให้เขาใน " เธอเดินไปเปิดประตู และกบกระโดด
และตามเธอทีละขั้นตอนเพื่อเก้าอี้ของเธอ เขานั่ง
ร้องไห้ " ฉันยกขึ้นข้างคุณ . " เธอล่าช้า จนในที่สุดกษัตริย์
สั่งให้เธอทำ เมื่อกบอยู่บนเก้าอี้ เขาต้องการ
อยู่บนโต๊ะและเมื่อเขาได้บนโต๊ะ เขากล่าวว่า " ตอนนี้ ดันแผ่นทองของคุณ
น้อยเข้ามาใกล้ฉัน ที่เราอาจจะกินด้วยกัน เธอทำ
นี้ แต่มันเป็นเรื่องง่ายเพื่อดูว่าเธอไม่ได้ทำมันอย่างเต็มใจ
กบชอบอะไรเขาก็กิน แต่เกือบทุกหยด เธอจึงสำลัก
เธอ ในที่สุดเขากล่าวว่า " ฉันกิน และเป็นที่พอใจ ตอนนี้ผม
เหนื่อย พาฉันเข้าไปในห้องเล็ก ๆน้อย ๆของคุณและทำให้
เตียงไหมน้อยของคุณพร้อมและเราทั้งสองจะนอนลงและหลับไป "

ลูกสาวของพระราชาเริ่มร้องไห้ เธอกลัวกบเย็น
ซึ่งเธอไม่ชอบที่จะสัมผัส ซึ่งตอนนี้นอนของเธอ
สวย สะอาด เตียงเล็ก . แต่กษัตริย์ก็โกรธและกล่าวว่า " ผู้ใด
ช่วยคุณเมื่อคุณมีปัญหา ไม่ควรหลังจากนั้นจะ
ดูหมิ่นโดยคุณ . " ดังนั้นเธอจึงถือของกบกับสองนิ้ว
พาเขาขึ้นไปข้างบน และใส่เขาในมุม แต่เมื่อเธออยู่ในเตียงเขาคลาน
ของเธอและกล่าวว่า " ฉันเหนื่อยเหลือเกิน อยากจะนอน ตลอดจน
คุณยกฉันขึ้น หรือผมจะบอกคุณพ่อของคุณ . " นี้เธอชะมัด
โกรธ และเอาเขาขึ้น โยนเขาสุดกำลังกับ
กำแพง” ตอนนี้ คุณจะเงียบเกลียดชัง , กบ , " เธอกล่าว แต่เมื่อเขา
ล้มลงเขาก็ไม่มีกบ แต่เป็นโอรสของกษัตริย์กับชนิดและดวงตาที่สวยงาม

เขาจะเป็นพ่อของเธอตอนนี้สหายที่รักของเธอและ
สามี แล้วเขาบอกเธอว่าเขาถูกสะกดโดยแม่มดชั่วร้าย
และวิธีการหนึ่งสามารถส่งเขาจากดีแต่
เอง และว่า พรุ่งนี้จะไปด้วยกันเป็นอาณาจักรของเขา

จากนั้นก็นอน แล้วเช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อพระอาทิตย์ตื่นพวกเขา ,
รถม้ามาขับกับม้าแปดสีขาวซึ่งมีสีขาว
ขนนกกระจอกเทศที่ศีรษะ และถูกควบคุมด้วยโซ่สีทอง
และหลังยืนของกษัตริย์หนุ่มผู้ซื่อสัตย์ภักดี เฮนรี่ เฮนรี่ได้
ไม่มีความสุขเมื่อเจ้านายของเขาเปลี่ยนเป็น
กบที่เขาทำให้เหล็กเป็น 3 วง วางรอบ ๆหัวใจของเขา
ด้วยเกรงจะออกมาด้วย ความทุกข์และความเศร้าสายการบิน

นำกษัตริย์หนุ่มในอาณาจักรของเขา ซื่อสัตย์ เฮนรี่ช่วยพวกเขา
ทั้งในและใส่ตัวเองอีกแล้ว และเต็มไปด้วยความสุขเพราะ
ของการพูดนี้ และเมื่อพวกเขาได้ขับเคลื่อนเป็นส่วนหนึ่งของวิธีการ
โอรสของกษัตริย์ได้ยินแตกหลังเขา ราวกับว่ามีบางอย่างเสีย เขาจึงหันมองไปรอบๆ
ร้อง " เฮนรี่ รถม้าจะแบ่ง "
" มาสเตอร์ ไม่ใช่รถม้าเป็นวงดนตรีจากหัวใจ
ซึ่งถูกวางอยู่ที่นั่นในความเจ็บปวดที่ยิ่งใหญ่ของฉันเมื่อคุณกบและ
ขังอยู่ในบ่อน้ำ " อีกครั้งและอีกครั้งในขณะที่พวกเขาอยู่ในทางของพวกเขาบางอย่าง
ร้าว และแต่ละเวลา โอรสของกษัตริย์คิด
รถม้าที่ถูกทำลาย แต่มันก็เป็นเพียงวงดนตรี ซึ่งผุด
จากหัวใจของซื่อสัตย์ เฮนรี่ เพราะเจ้านายของเขาเป็นอิสระและ
มีความสุข