In this poem, the narrator is descr

In this poem, the narrator is describing her pregnancy in metaphorical language, exploring an ambivalence about it.

She first announces herself as a "riddle in nine syllables" (the poem is also nine lines long). She then describes herself as an elephant, similar to a huge house. She is also like a watermelon, walking along on two small legs, though she praises both the “red fruit” of her belly and the “fine timbers” of her legs. She then compares herself to a loaf of bread, its yeast rising big and full, and a coin purse stuffed with newly-minted money.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบทกวีนี้ เล่าจะอธิบายตั้งครรภ์พจน์ภาษา สำรวจ ambivalence ที่เกี่ยวกับมันเธอต้องประกาศตัวเองเป็น "ปัญหาลับสมองในเก้าพยางค์" (กลอนเป็นบรรทัดยาวเก้า) เธอแล้วอธิบายตัวเองเป็นช้าง คล้ายคลึงกับบ้านมากขึ้น เธอเป็นเหมือนแตงโม เดินเลียบบนสองขาเล็ก ว่าเธอสรรเสริญ "ผลไม้สีแดง" ของท้องของเธอและ "ไม้ดี" ของขาของเธอทั้งนั้น เธอแล้วเปรียบเทียบตัวเองกับก้อนขนมปัง ยีสต์ที่เพิ่มขึ้นขนาดใหญ่ และเต็มรูปแบบ และใส่เหรียญยัดเงินใหม่แจนิส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทกวีนี้เล่าจะอธิบายการตั้งครรภ์ของเธอในภาษาเชิงเปรียบเทียบการสำรวจความสับสนเกี่ยวกับเรื่องนี้. ครั้งแรกที่เธอประกาศตัวเองว่าเป็น "ปริศนาในเก้าพยางค์" (บทกวียังเป็นเก้าเส้นยาว) จากนั้นเธอก็อธิบายว่าตัวเองเป็นช้างคล้ายกับบ้านมาก นอกจากนี้เธอยังเหมือนแตงโมเดินไปตามสองขาเล็ก ๆ แต่เธอสรรเสริญทั้ง "ผลไม้สีแดง" ของท้องของเธอและ "ไม้ดี" ของขาของเธอ จากนั้นเธอก็เปรียบเทียบตัวเองเพื่อขนมปังยีสต์เพิ่มขึ้นของขนาดใหญ่และเต็มรูปแบบและกระเป๋าเงินเหรียญยัดด้วยเงินที่เพิ่งสร้างเสร็จใหม่ ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในกลอนนี้ เล่าว่า เธอตั้งท้องในคำอุปมาภาษาสํารวจความไม่แน่ใจเกี่ยวกับมัน

ตอนแรกประกาศว่าตัวเองเป็น " ปริศนาในเก้าพยางค์ " ( กลอนก็ 9 สายยาว ) เธออธิบายตัวเองเป็นช้าง คล้ายกับบ้านหลังใหญ่ เธอยังชอบแตงโมเดินสองขาเล็กถึงแม้ว่าเธอจะสรรเสริญทั้งผลไม้ " สีแดง " จากท้องของเธอและดี " ไม้ " ของขา เธอแล้วเปรียบเทียบตัวเองกับขนมปังของยีสต์ที่เพิ่มขึ้นที่ใหญ่และเต็ม และเหรียญเงินยัดมี minted เงิน