confronted with water stress are mo

confronted with water stress are more likely to cut back irrigated
acreage and switch production to rainfed areas if and when
precipitation is sufficient for crops to grow. Given the fact that
irrigated land is generally more productive, farmers using less
irrigation will need more land to produce the same amount of output.
If the yield differential is large enough, even producing less would
need more acreage. Within our framework, this additional rainfed
crop area must be converted from either forest or pasture land. Less
pasture land leads to higher grazing costs. This imposes pressure on
livestock supply, which - when combined with climbing demand for
meat – could further drive up prices of livestock products. In addition,
forests and grazing land are generally more carbon-rich than
cropland (Plevin et al., 2011). That means land use change is likely
to create more carbon emissions in regions where the expansion of
irrigated area is constrained (Taheripour et al., 2013b).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เผชิญหน้ากับน้ำ ความเครียดมักตัดกลับชลประทานผลิตพื้นที่ rainfed acreage และสลับฝนมีเพียงพอสำหรับพืชจะเติบโต ให้ข้อเท็จจริงที่แผ่นดินยามมีโดยทั่วไปมีประสิทธิภาพมาก เกษตรกรใช้น้อยชลประทานจะได้ที่ดินเพิ่มเติมเพื่อผลิตจำนวนผลลัพธ์เดียวกันแม้แต่ผลิตน้อยจะว่าแตกต่างกันผลผลิตพอเพียงacreage เพิ่มเติมได้ ภายในกรอบของเรา rainfed นี้เพิ่มเติมต้องแปลงพื้นที่เพาะปลูกจากดินป่าหรือพาสเจอร์ น้อยพาสเจอร์ที่ดินนำไปสู่ต้นทุน grazing สูง นี้กำหนดความดันปศุสัตว์ซัพพลาย - ซึ่งเมื่อรวมกับความต้องการสำหรับการปีนเขาเนื้อ – เพิ่มเติมได้สามารถขับรถขึ้นราคาสินค้าปศุสัตว์ นอกจากนี้ป่าไม้และที่ดิน grazing อยู่โดยทั่วไปเพิ่มเติมคาร์บอนรวยกว่าcropland (Plevin et al., 2011) ว่า หมายถึงที่ดินใช้เปลี่ยนมีแนวโน้มสร้างปล่อยก๊าซเรือนกระจกเพิ่มมากขึ้นในภูมิภาคที่ขยายตัวของตั้งยามถูกจำกัด (Taheripour et al., 2013b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต้องเผชิญกับความเครียดน้ำมีแนวโน้มที่จะตัดกลับชลประทาน
พื้นที่เพาะปลูกและเปลี่ยนการผลิตไปยังพื้นที่น้ำฝนและถ้า
ฝนจะเพียงพอสำหรับพืชที่จะเติบโต ให้ข้อเท็จจริงที่ว่า
ที่ดินในเขตชลประทานโดยทั่วไปจะมีประสิทธิผลมากขึ้นเกษตรกรใช้น้อย
ชลประทานจะต้องที่ดินมากขึ้นในการผลิตจำนวนเดียวกันของการส่งออก.
หากความแตกต่างอัตราผลตอบแทนที่มีขนาดใหญ่พอแม้การผลิตน้อยจะ
ต้องมีพื้นที่เพาะปลูกมากขึ้น ภายในกรอบของเรานี้น้ำฝนที่เพิ่ม
พื้นที่เพาะปลูกจะต้องถูกแปลงจากป่าหรือทุ่งหญ้า น้อย
ทุ่งหญ้านำไปสู่ค่าใช้จ่ายในการเลี้ยงสัตว์ที่สูงขึ้น ประเด็นนี้แรงกดดันต่อ
อุปทานปศุสัตว์ซึ่ง - เมื่อรวมกับการปีนเขาต้องการสำหรับ
เนื้อ - ยังสามารถขับรถขึ้นราคาของผลิตภัณฑ์ปศุสัตว์ นอกจากนี้
ป่าไม้และทุ่งเลี้ยงสัตว์บกโดยทั่วไปมักจะอุดมด้วยคาร์บอนมากกว่า
cropland (Plevin et al., 2011) นั่นหมายถึงการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินมีแนวโน้ม
ที่จะสร้างการปล่อยก๊าซคาร์บอนมากขึ้นในภูมิภาคที่การขยายตัวของ
พื้นที่ชลประทานเป็นข้อ จำกัด (Taheripour et al., 2013b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เผชิญกับความเครียดของน้ำมีแนวโน้มที่จะลดการผลิตน้ำ acreage และสลับกับพื้นที่นาน้ำฝน ถ้าเมื่อไหร่

ฝนเพียงพอสำหรับพืชที่จะเติบโต ให้ความจริงที่
ที่ดินชลประทานทั่วไปมากขึ้น เกษตรกรที่ใช้น้ำน้อย
จะต้องเพิ่มเติมที่ดินผลิตจำนวนเดียวกันของผลผลิต .
ถ้าผลความแตกต่างใหญ่พอ แม้การผลิตจะ
น้อยต้องการกระดานเพิ่มเติม ภายในกรอบของเรานี้เพิ่มเติมน้ำฝน
พืชไร่ พื้นที่ต้องถูกแปลงจากป่าหรือทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์ . ที่ดิน ทุ่งน้อย
นำไปสู่สูงกว่าปศุสัตว์ เป็นต้น นี้ประเด็นกดดัน
อุปทานปศุสัตว์ ซึ่งเมื่อรวมกับการปีนความต้องการ
–เนื้อต่อไปอาจจะทำให้ราคาของสินค้าปศุสัตว์ นอกจากนี้
ป่าและหญ้าที่ดินโดยทั่วไปคาร์บอนมากกว่า รวยกว่า
cropland ( plevin et al . , 2011 ) นั่นหมายความว่าการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินน่าจะ
เพื่อสร้างการปล่อยก๊าซคาร์บอนมากขึ้นในภูมิภาคที่ขยายตัวของ
เขตชลประทานบริษัท ( taheripour et al . , 2013b )