In the world of Antiviral, ordinary

In the world of Antiviral, ordinary people pay top dollar to have high-tech clinics infect them with the same bugs celebrities have contracted. Caleb Landry Jones plays one clinic’s top salesmen: a soft-spoken go-getter able to sell herpes and the flu to otherwise-healthy folks who want to feel closer to their favorite stars. Jones is also moonlighting as a pirate, smuggling viruses out of his workplace inside his own body, to sell on the black market. Then news breaks that one of the clinic’s top starlets has died, and suddenly Jones is in demand, hunted for the now-limited-edition microscopic organisms swimming around in his bloodstream.

Antiviral’s focus on human bodies as mechanisms and businessmen as amoral ravagers may sound like something David Cronenberg could’ve come up with, and there’s a good reason for that: Antiviral was written and directed by Cronenberg’s son Brandon, who’s obviously absorbed a lot from his father’s movies, or perhaps just from dinner-table conversations about how biology shapes the human experience. Subject matter aside, though, Antiviral doesn’t feel like a David Cronenberg film. Some hallucinatory moments resemble Videodrome and Naked Lunch—in particular, one dream sequence in which Jones imagines himself with thick metal cables protruding from his arms—but for this movie, at least, Brandon Cronenberg’s visual style is sparer, and his tone dryer. For all its preoccupation with disease, Antiviral isn’t especially visceral. The movie can be repulsive at times, but Cronenberg is more interested in ideas than in blood and guts.

Still, those ideas are something. Antiviral is oddly lacking in urgency, for a movie about dying people and the corporate raiders looking to exploit them, but it’s rarely tedious, because Cronenberg keeps coming up with clever new details of Antiviral’s milieu, such as a butcher shop that sells genetically engineered slabs of meat grown from celebrity muscle cells, and a contest that allows winners to infect a celebrity with their next cold. Cronenberg doesn’t say anything too profound about a culture of celebrity obsession—beyond a comment by Jones’ boss that celebrity is “a collaboration that we choose to take part in”—but Antiviral does develop an eerie beauty, as its characters ruminate on how decay gives everything from flowers to human faces their unique, often enviable qualities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในโลกของไวรัสที่คนธรรมดาจ่ายเงินด้านบนจะมีคลินิกที่มีเทคโนโลยีสูงติดเชื้อพวกเขามีข้อบกพร่องเดียวกันดาราได้ทำสัญญา Caleb Landry Jones เล่นพนักงานขายด้านบนหนึ่งในคลินิก: นุ่มพูดไปทะเยอทะยานสามารถที่จะขายเริมและไข้หวัดใหญ่เพื่อคนมิฉะนั้นสุขภาพที่ต้องการความรู้สึกใกล้ชิดกับดาราคนโปรดของพวกเขา โจนส์ยังเป็นกลางคืนเป็นโจรสลัดลักลอบไวรัสออกจากสถานที่ทำงานของเขาภายในร่างกายของตัวเองที่จะขายในตลาดสีดำ แล้วข่าวแบ่งว่าเป็นหนึ่งในดาวรุ่งด้านบนของคลินิกได้ตายและก็โจนส์อยู่ในความต้องการล่าสำหรับตอนนี้ จำกัด รุ่นมีชีวิตว่ายน้ำรอบในกระแสเลือดของเขา. โฟกัสต้านไวรัสในร่างกายมนุษย์เป็นกลไกและนักธุรกิจเป็น ravagers ศีลธรรมอาจเสียง เหมือนสิ่งที่เดวิดนบิร์กอาจได้มาด้วยและมีเหตุผลที่ดีสำหรับว่าไวรัสถูกเขียนและกำกับโดยลูกชายบิร์กของแบรนดอน, ผู้ที่เห็นได้ชัดว่าการดูดซึมมากจากภาพยนตร์พ่อของเขาหรือบางทีอาจจะมาจากการสนทนาอาหารค่ำตารางเกี่ยวกับวิธีการทางชีววิทยา รูปร่างประสบการณ์ของมนุษย์ เรื่องกัน แต่ต้านไวรัสไม่ได้รู้สึกเหมือนภาพยนตร์เดวิดนบิร์ก บางช่วงเวลาที่มีลักษณะคล้ายกับอาการประสาทหลอน Videodrome และเปลือยกายอาหารกลางวันโดยเฉพาะอย่างยิ่งฝันหนึ่งในสิ่งที่โจนส์นึกว่าตัวเองกับสายโลหะหนาของเขาโผล่ออกมาจากแขน แต่สำหรับหนังเรื่องนี้อย่างน้อยภาพสไตล์แบรนดอนนบิร์กเป็นสแปเรอและเครื่องเป่าเสียงของเขา สำหรับทุกความลุ่มหลงกับโรคไวรัสไม่ได้เกี่ยวกับอวัยวะภายในโดยเฉพาะอย่างยิ่ง หนังเรื่องนี้อาจจะเป็นที่น่ารังเกียจในบางครั้ง แต่บิร์กเป็นที่สนใจมากขึ้นในความคิดกว่าในเลือดและความกล้า. ยังคงความคิดเหล่านั้นเป็นสิ่งที่ ไวรัสเป็นแปลกขาดในการเร่งด่วนสำหรับหนังเกี่ยวกับคนตายและบุกองค์กรมองหาที่จะใช้ประโยชน์จากพวกเขา แต่มันเป็นเรื่องที่น่าเบื่อไม่ค่อยเพราะ Cronenberg ช่วยให้ขึ้นมาพร้อมกับรายละเอียดใหม่ฉลาดของสภาพแวดล้อมต้านไวรัสเช่นร้านขายเนื้อที่ขายแผ่นดัดแปลงพันธุกรรม ของเนื้อเติบโตขึ้นจากเซลล์กล้ามเนื้อมีชื่อเสียงและการประกวดที่ช่วยให้ผู้โชคดีที่จะติดเชื้อที่มีชื่อเสียงที่มีอากาศหนาวเย็นต่อไปของพวกเขา บิร์กไม่ได้พูดอะไรที่ลึกซึ้งเกินไปเกี่ยวกับวัฒนธรรมของคนดังครอบงำจิตใจนอกเหนือความคิดเห็นโดยเจ้านายของโจนส์ที่มีชื่อเสียงคือ "การทำงานร่วมกันที่เราเลือกที่จะมีส่วนร่วมใน" -but ต้านไวรัสไม่พัฒนาความงามที่น่าขนลุกเป็นตัวละครในครุ่นคิด วิธีการสลายตัวจะช่วยให้ทุกอย่างจากดอกไม้ให้ใบหน้ามนุษย์ที่ไม่ซ้ำกันมักจะมีคุณภาพที่น่าอิจฉาของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ماذا عن النقود.