The second fight, in such atmospher

The second fight, in such atmosphere, started calmly.

Obviously, the one who stepped out from the Traditional Academy was Princess Luo Luo.

Because Tang Thirty Six won against Qi Jian, then in order to help Chen Chang Sheng not have to go out and compete, she needed to win the second battle.

Luo Luo was completely confident in her victory but none of the spectators thought so.

Even Jin Yu Lu frowned thinking that princess may lose.

Because her opponent was Guan Fei Bai.

The fourth ruling of the Seven Rulings.

At the same time, he was ranked fourth on the Honor Roll of Green Clouds.

Guan Fei Bai walked to the field and saluted to Luo Luo. His eyebrows slightly lifted not because of fear but because of gloom.

Luo Luo understood what was he thinking and said “Do you think it’s a very depressing thing to fight me? Because you have to worry about hurting me, you can’t use your power fully. Also your arrogance and domineering personality doesn’t make you seem like the type to regulate his power, so it feels like I am taking advantage of you?”

“No, I don’t dare to.”

Guan Fei Bai said expressionlessly, “But princess should know, no matter what, I don’t dare to hurt you.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การต่อสู้สอง ในบรรยากาศดังกล่าว เริ่มต้นอย่างสงบเห็นได้ชัด ผู้ที่ก้าวจากสถาบันดั้งเดิมถูก Luo Luo หญิงเนื่องจากถังสามสิบหกชนะเจียนฉี แล้วเพื่อช่วย Chen Sheng ช้างที่ไม่มีการออกไป และ แข่งขัน เธอเพื่อชัยชนะการรบที่สองLuo Luo สมบูรณ์มั่นใจในชัยชนะของเธอแต่ไม่มีบวชความคิดเช่นนั้นได้แม้ Yu Lu Jin frowned คิดว่า เจ้าหญิงอาจสูญเสียเพราะคู่แข่งของเธอ กวนเฟยไบหุก่มที่สี่การบัญญัติเจ็ดในเวลาเดียวกัน เขาเป็นอันดับสี่ในเกียรติม้วนของเขียวเมฆกวนเฟยไบเดินไปยังฟิลด์ และ saluted ไป Luo Luo คิ้วของเขาเล็กน้อยยกขึ้นไม่ได้ เพราะกลัว แต่ เพราะความเศร้าโศกLuo Luo เข้าใจสิ่งที่เขาคิด และกล่าวว่า "คุณคิดว่า มันเป็นสิ่งตกต่ำมากในการต่อสู้กับฉัน เพราะคุณจะต้องกังวลทำร้ายฉัน คุณไม่สามารถใช้พลังของคุณเต็ม ยัง หยิ่งและโดยบุคลิกภาพของคุณไม่ได้ทำให้คุณดูเหมือนชนิดควบคุมอำนาจ เพื่อให้รู้สึกเหมือนสละประโยชน์ของคุณ""ไม่ ผมไม่กล้าที่จะ"ไป๋เฟยกวนกล่าวว่า expressionlessly "แต่เจ้าหญิงควร ทราบ ไม่ว่าสิ่งที่ ฉันไม่กล้าที่จะทำร้ายคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การต่อสู้ที่สองในชั้นบรรยากาศดังกล่าวเริ่มใจเย็น. เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้หนึ่งที่ก้าวออกมาจากสถาบันการศึกษาแบบดั้งเดิมเป็นเจ้าหญิง Luo Luo. เพราะถังสามสิบหกได้รับรางวัลกับฉีเจี้ยนแล้วเพื่อที่จะช่วยเฉินช้าง Sheng ไม่ต้องออกไปและ แข่งขันที่เธอต้องการที่จะชนะการต่อสู้ที่สอง. Luo Luo ได้อย่างสมบูรณ์มีความมั่นใจในชัยชนะของเธอ แต่ไม่มีผู้ชมคิดว่าดังนั้น. แม้จินหยู Lu ขมวดคิ้วคิดเจ้าหญิงที่อาจสูญเสีย. เพราะฝ่ายตรงข้ามของเธอเป็นเจ้าแม่กวนเฟตากใบ. การพิจารณาคดีที่สี่ของ เซเว่นคําวินิจฉัย. ในขณะเดียวกันเขาได้รับการจัดอันดับที่สี่ในเกียรติของกรีนเมฆ. กวนเฟตากใบเดินไปที่สนามและเคารพการ Luo Luo คิ้วเล็กน้อยยกขึ้นไม่ได้เพราะกลัว แต่เป็นเพราะความเศร้าโศก. Luo Luo เข้าใจสิ่งที่เขาคิดและพูดว่า "คุณคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ตกต่ำมากในการต่อสู้กับฉัน? เพราะคุณมีความกังวลเกี่ยวกับการทำร้ายฉันคุณไม่สามารถใช้อำนาจของคุณอย่างเต็มที่ นอกจากนี้ยังมีความหยิ่งและความครอบงำบุคลิกภาพของคุณไม่ได้ทำให้คุณดูเหมือนเป็นคนประเภทที่จะควบคุมพลังของเขาจึงรู้สึกเหมือนฉันกำลังใช้ประโยชน์จากคุณ? " " ไม่ฉันไม่กล้าที่จะ. " กวนเฟตากใบกล่าวว่า expressionlessly" แต่เจ้าหญิงควรรู้ไม่ว่าสิ่งที่ผมไม่กล้าที่จะทำร้ายคุณ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งที่ 2 ในบรรยากาศ เช่น เริ่มสงบเห็นได้ชัดว่าคนที่ก้าวออกมาจากโรงเรียนแบบดั้งเดิม คือ เจ้าหญิงหลัวหลัว .เพราะตั้งสามสิบหกชนะฉี เจี้ยน ก็เพื่อช่วยให้เฉินฉาง เซิง ไม่ต้องไปแข่ง เธอต้องการที่จะชนะการต่อสู้ 2หลัวหลัวมันมั่นใจในชัยชนะของเธอ แต่ไม่มีของผู้ชม ว่างั้นแม้จินยูลู่ขมวดคิ้วคิดว่าเจ้าหญิงอาจจะแพ้เพราะคู่แข่งของเธอคือกวนอูเตียวหุยไป๋ศาลสี่ในเจ็ดชี้ขาด .ในเวลาเดียวกัน เขาเป็นอันดับที่สี่ในหอเกียรติยศของเมฆเขียวกวนเฟยป๋าย เดินไปสนามและคำนับให้หลัวหลัว . คิ้วของเขาเล็กน้อย ยกขึ้น ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เพราะความมืดหลัวหลัว เข้าใจในสิ่งที่เขาคิด และกล่าวว่า " คุณคิดว่ามันเป็นสิ่งที่น่าเศร้าที่จะสู้กับฉันเหรอ ? เพราะคุณต้องกังวลเกี่ยวกับการทำให้ฉันเจ็บ เธอไม่สามารถใช้พลังได้เต็มที่ ก็ของคุณและบุคลิกภาพของจอมเผด็จการที่ไม่ได้ทำให้คุณดูเหมือนคนที่ควบคุมพลังของเขา มันรู้สึกเหมือนฉันกำลังได้ประโยชน์จากคุณ "" ไม่ ฉันไม่กล้า "กวนเฟยไป๋กล่าว expressionlessly " แต่เจ้าหญิงก็รู้ ไม่ว่ายังไง ฉันไม่กล้าทำร้ายเธอ "