Crisis communication research has t

Crisis communication research has traditionally
focused on private corporations and their efforts
in sustaining and restoring image and trust.As a result,
crisis communication theories have been developed
based on private actors without sufficient attention
given to the distinctive nature between corporate and
public communications (Liu & Horsley, 2007; Tracy,
2007).Yet, public organisations are of particular interest
because of the fact that they have significant responsibilities
for preparing, communicating and managing
large-scale societal crises.As a result, there is a need to
elaborate on new approaches within crisis communication
research beyond its traditional focus on actors’
blame management and to take into account issues
related to community needs: such as, the role of communication
in improving resilience and sense making
(Heath, 2004, 2010; Ulmer, 2012).
In addition, the role of new information technologies
for crisis communication and how these alter established
patterns of interaction require special attention
(Eriksson, 2012).According to Jenkins (2006), new patterns

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิกฤตสื่อสารวิจัยมีประเพณีมุ่งเน้นไปที่บริษัทส่วนตัวและความพยายามในการสนับสนุน และฟื้นฟูภาพลักษณ์และความน่าเชื่อถือ เป็นผลทฤษฎีการสื่อสารภาวะวิกฤตได้รับการพัฒนาอิงจากนักแสดงส่วนตัวโดยไม่มีความสนใจเพียงพอให้ธรรมชาติโดดเด่นระหว่างองค์กร และการสื่อสารสาธารณะ (หลิว & ฮอร์สลีย์ 2007 เทรซี่2007) ยัง องค์กรสาธารณะสนใจเป็นพิเศษเนื่องจากความจริงที่ว่า พวกเขามีความรับผิดชอบที่สำคัญสำหรับการเตรียม การสื่อสาร และการจัดการวิกฤตสังคมขนาดใหญ่ ส่งผล มีความต้องการในแนวทางใหม่ในการสื่อสารในภาวะวิกฤตวิจัยกว่าโฟกัสแบบดั้งเดิมของนักแสดงตำหนิการจัดการและ การนำเข้าบัญชีปัญหาที่เกี่ยวข้องกับความต้องการชุมชน: เช่น บทบาทของการสื่อสารในการปรับปรุงความยืดหยุ่นและทำให้รู้สึก(ฮีธ 2004, 2010 Ulmer, 2012)นอกจากนี้ บทบาทของเทคโนโลยีข้อมูลใหม่วิกฤตสื่อสารและวิธีเหล่านี้เปลี่ยนแปลงขึ้นรูปแบบของการปฏิสัมพันธ์ต้องมีความสนใจเป็นพิเศษ(Eriksson, 2012) ตามรูปแบบ (2006), ใหม่เจนกินส์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิจัยสื่อสารในภาวะวิกฤตมีประเพณี
มุ่งเน้นไปที่ บริษัท เอกชนและความพยายามของพวกเขา
ในการสนับสนุนและฟื้นฟูภาพและ trust.As ผล
ทฤษฎีสื่อสารในภาวะวิกฤตได้รับการพัฒนา
บนพื้นฐานของนักแสดงส่วนตัวโดยไม่สนใจเพียงพอ
ให้กับธรรมชาติที่โดดเด่นระหว่างองค์กรและ
สื่อสารสาธารณะ (หลิว & Horsley 2007; เทรซี่
2007) .Yet, องค์กรภาครัฐมีความสนใจเป็นพิเศษ
เพราะความจริงที่ว่าพวกเขามีความรับผิดชอบที่สำคัญ
สำหรับการเตรียมการสื่อสารและการจัดการ
ขนาดใหญ่ crises.As สังคมผลให้มีความจำเป็นต้อง
ทำอย่างละเอียดในใหม่ วิธีการสื่อสารในภาวะวิกฤตภายใน
วิจัยเกินเน้นแบบดั้งเดิมที่มีต่อนักแสดง '
การจัดการและโทษที่จะนำเข้าบัญชีประเด็น
ที่เกี่ยวข้องกับความต้องการของชุมชน: เช่นบทบาทของการสื่อสาร
ในการปรับปรุงความยืดหยุ่นและทำให้ความรู้สึก
(เฮลธ์ 2004 2010; Ulmer 2012)
นอกจากนี้บทบาทของเทคโนโลยีสารสนเทศใหม่
สำหรับการสื่อสารในภาวะวิกฤตและวิธีการเหล่า Alter จัดตั้ง
รูปแบบของการปฏิสัมพันธ์ต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษ
(Eriksson 2012) .According เจนกินส์ (2006) รูปแบบใหม่