In the middle of the night my aunt

In the middle of the night my aunt burst into my room..

" AKI GET OUT OF THE HOUSE I HAVE SOMEONE OVER TODAY!"

She yelled and grab me behind my back...dragging me out of the house..

" here's your bag and uniform..change anywhere i dont care...dont come back here till another day..."

Ughhh dammit why of all time has it to be today..*sigh*

This isnt the first time she had push me out of the house..well whenever she has someone random over [ A/N: since her aunt always bring over random men ] she always push me out even though the house is mine and my stupid parents..

I sigh again and just grab my stuffs and went away...i walk down the path and went towards the old park..as soon as i arrive at the park i saw a familiar raven boy leaning outside the octopus tunnel..

" getting push out again? " kousuke said..

This is Kousuke we've been friends for 6 years now and during night time when our "guardians" are asleep we always sneak out and meet up here at the old park..talking about are problems and non sense stuff..well we both get push out sometimes and this place is the only place we go if it happens just like now..

" umm yeah haha" i laugh sarcastically.. "And how 'bout you? Sneaking up again or same as mine?"

"Same as you" he smirked at me.. " and im guessing you'll be staying here till the next day?"

I sigh " yeah"

" well at least im not alone " he said and smiled..and i cant help but smile back.

-...-..-..-...-...-...-...-...-...-...-...- [ this means time skip ]

*brrriiiiiiiiiiiiiinnnggg*

" YES! Finally its lunch! " i said loudly..

" *sigh* do you really have to shout it out? " kousuke said.

" what!? Im freaking hungry that u havent eaten breakfast yet and you know it..arent you hungry too.? "

" i am but im not a pig like you " he said smirking at me...

" wha-? Are you saying im fat!? "

" whatever *sigh* come on lets go before you get crazy from hunger.."

" Kou-chan your soo mean!...neh~ LETS HURRY...NO TIME TO WASTE! " i said walking ahead of him..

As we walk to the back of the school i felt as if someone is staring at me but i ignored it..who cares IM HUNGRY!..

-KOUSUKE POV-

" Kou-chan your soo mean!...neh~ LETS HURRY...NO TIME TO WASTE! "

really now..all she thinks is food..i really wonder how she even became smart.. i thought as she walk ahead to the back of the school where we usually eat lunch until i heard someone whispering and turned to them just a bit so they wont notice that i heard them.

" akiyama is dense enough to even fall for that. She's an easy target if you think about it. " the guy with blond hair said.

" yeah i think she's good and she's also smart, her figures are awesome man it'll be fun to play with her " a brown haired guy said

" yeah the problem is that kira guy. Always sticking up to her. "

" thats fine let them handle him " the 2nd guy said and grinned

tch like hell you can..i cant let you lay a single strand at her i thought as we pass by them. i'll protect aki even if i have to kill those bastards i thought as i gritted my teeth.

" kousuke are you okay? " i heard aki said that and i just realize that i stopped walking.

-AKI POV-

" yeah im fine " he said and smiled.

" Are you sure? " i ask, worried if somethings wrong.

" yeah i was just lost in my thoughts. "

" And what would that be? " i ask curiously

" you getting fat " he said and smirked

" hmpf stupid! Come on before lunch would be over. " i said pulling his arms.

" i wont let them have you " he mumbled.

" what was that? "

" i said we only have 30 minutes left if we keep talking. "

" WHAT!? Why didnt you say so!? " i pulled him and run towards our place where we eat lunch

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลางดึก ป้าเข้ามาในห้อง..."อากิได้รับออกจากบ้านมีบางคนผ่านวันนี้! "เธอ yelled และคว้าผมของหลังของฉัน...ลากฉันออกจากบ้าน..."นี่เป็นกระเป๋าและเครื่องแบบของคุณ... เปลี่ยนทุกฉันไม่สนใจ...ไม่มากลับมาที่นี่จนถึงอีกวัน... "ugh กับ เหตุผลทั้งหมดมีเวลาให้วันนี้... * แยกกัน *นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้ผลักดันผมออกจากบ้าน... ดีเมื่อเธอมีคนสุ่มมากกว่า [A / n:เนื่องจากป้าของเธอนำเหนือผู้ชายสุ่ม] เธอเสมอผลักดันผมออกแม้ว่าที่บ้านมีเหมืองและพ่อโง่...ผมถอนหายใจอีกครั้งเพียงหยิบวัตถุดิบของฉัน และออกไป...ผมเดินตามทาง และไปต่อสวนเก่า... ทันทีที่ฉันเดินทางมาที่สวน เห็นเด็กชายนกคุ้นเคยเหล่นอกอุโมงค์ปลาหมึก..."การผลักดันออกมาอีกหรือไม่" kousuke กล่าวว่า ...นี่คือ Kousuke เราเคยเพื่อนสำหรับขณะนี้ และใน ช่วงเวลากลางคืนเมื่อ "ผู้ใหญ่" ของเราอยู่ในโหมดสลีป 6 ปีเรามักจะแอบออก และพบปะนี่ที่สวนเก่า... พูดคุยเกี่ยวกับมีปัญหาและความรู้สึกไม่ใช่สิ่ง... ทั้งเราทั้งสองได้รับการผลักดันออกบางครั้ง และสถานที่แห่งนี้เป็นเดียวที่เราไปถ้ามันเกิดขึ้นเหมือนตอนนี้..."อึมใช่ฮาฮา" ผมหัวเราะ sarcastically ... "และ ' แข่งขันคุณ ด้อมค่าอีกหรือเหมือนฉัน""เหมือนคุณ" เขา smirked ที่ฉัน... "และจะพักคาดเดาคุณ im ที่นี่จนถึงวันถัดไปหรือไม่"ผมถอนหายใจ "ใช่""ดีน้อยคนเดียวไม่อิ่ม" เขากล่าวว่า และยิ้ม... และฉันไม่สามารถช่วย แต่ยิ้มกลับไป-...-.. -.. -...-...-...-...-...-...-...-...- [หมายถึง เวลาข้าม]* brrriiiiiiiiiiiiiinnnggg *"ใช่ สุดท้ายเป็นอาหาร "ผมพูดดัง..." * แยกกัน * คุณจริง ๆ จะต้องตะโกนออกมา? " kousuke กล่าวว่า"อะไร Im ด้วยหิว u ที่ไม่กินอาหารเช้าได้ และคุณรู้ว่า... ไม่คุณหิวเกินไปหรือไม่ ""ฉันแต่ im ไม่หมูเหมือนคุณ" เขากล่าวว่า smirking ที่ฉัน..."wha- คุณว่า im ไขมัน ""สิ่ง * แยกกัน * มาบนให้ไปก่อนคุณได้รับบ้าจากหิว... ""โข่วจันทร์ของคุณดังนั้นเฉลี่ย!... neh ~ ให้รีบ... ไม่มีเวลาเสีย "ผมพูดเดินไปข้างหน้าของเขา...เดินไปด้านหลังของโรงเรียน ผมรู้สึกว่าคนที่จ้องมองที่ฉัน แต่ฉันละเว้น... ที่ใส่ IM หิว! ...POV - KOUSUKE-"โข่วจันทร์ของคุณดังนั้นเฉลี่ย!... neh ~ ให้รีบ... ไม่มีเวลาเสีย "จริง ๆ ตอนนี้... ทั้งหมดที่เธอคิดว่า เป็นอาหาร... จริง ๆ หวังว่า เธอจะกลายเป็นสมาร์ท... ผมคิดว่า เป็นเธอเดินข้างหน้าไปด้านหลังของโรงเรียนที่เรามักจะกินอาหารกลางวันจนผมได้ยินคนวิสเปอริง และเปิดไปเพียงเล็กน้อยดังนั้นพวกเขาจะสังเกตเห็นว่า ผมได้ยินพวกเขา"akiyama อยู่หนาแน่นพอที่จะลดลงแม้ว่า เธอมีเป้าหมายเป็นเรื่องง่ายถ้าคุณคิดว่า มัน "ผู้ชายผมทองกล่าว"ใช่ฉันคิดว่า เธอเป็นสิ่งที่ดี และเธอยังเป็นสมาร์ท ตัวเลขของเธอเป็นคนที่น่ากลัวก็จะสนุกที่จะเล่นกับเธอ" ผู้ชาย haired น้ำตาลกล่าวว่า"ใช่ปัญหาได้นั้น kira จะติดขึ้นกับเธอ ""ที่มีดีให้พวกเขาจัดการเขา" กล่าวว่า คนที่ 2 และ grinnedสำนักเหมือนนรกคุณสามารถ... ฉันไม่สามารถช่วยให้คุณวางเป็นสาระเดียวที่เธอคิดกับเราผ่าน โดยพวกเขา ฉันจะปกป้องอากิแม้ว่าต้องฆ่าไอ้ที่ฉันคิดฉัน gritted ฟัน"kousuke เป็นคุณล่ะ" ผมได้ยินอากิกล่าวว่า และฉันเพิ่งรู้ว่า ฉันหยุดเดินPOV - อากิ-"ใช่ im ดี" เขากล่าวว่า และยิ้ม"คุณแน่ใจหรือไม่" ฉันถาม ห่วงถ้าเรื่องที่ไม่ถูกต้อง"ใช่ฉันก็หายไปในความคิดของฉันเพียง""และสิ่งที่จะ" ผมถาม curiously"คุณได้รับไขมัน" ที่เขากล่าวว่า และ smirked"hmpf โง่ มาก่อนที่อาหารจะผ่าน "ฉันกล่าวดึงแขนของเขา"ฉันไม่ปล่อยให้พวกเขามี" เขา mumbled"อะไรนะ""ฉันว่า เราเพียงแค่ 30 นาทีที่เหลือถ้าเราให้พูด""อะไร ทำไมไม่ได้ที่คุณพูดนั้น "ผมดึงเขา และทำงานต่อของเราที่เรารับประทานอาหารกลางวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงกลางของคืนที่ป้าของฉันพรวดพราดเข้ามาในห้องของฉัน .. "AKI GET OUT OF THE HOUSE ฉันมีคนขึ้นไปวันนี้!" เธอตะโกนและคว้าผมไว้ด้านหลังของฉัน ... ลากฉันออกจากบ้าน .. "นี่เป็นของคุณ กระเป๋าและที่ใดก็ได้ uniform..change i dont ดูแล ... ไม่กลับมาที่นี่อีกจนถึงวันที่ ... "Ughhh ซเหตุผลของเวลาทั้งหมดที่มีให้มันเป็นในวันนี้ .. * * * * * * * * ถอนหายใจนี้ไม่ได้เป็นครั้งแรกที่เธอได้ผลักดันให้ฉันออกของ house..well เมื่อใดก็ตามที่เธอมีคนแบบสุ่มมากกว่า [A / N: ตั้งแต่ป้าของเธอมักจะนำมาเหนือผู้ชายสุ่ม] เธอมักจะผลักดันให้ฉันออกแม้ว่าบ้านเป็นของเราและผู้ปกครองโง่ของฉัน .. ฉันถอนหายใจอีกครั้งและเพิ่งคว้าของฉัน วัตถุดิบและเดินออกไป ... ฉันเดินลงเส้นทางและไปต่อ park..as เก่าทันทีที่ฉันมาถึงที่สวนผมเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่คุ้นเคยกาพิงนอกอุโมงค์ปลาหมึก .. "ได้รับการผลักดันออกมาอีกครั้ง?" Kousuke กล่าวว่า .. นี่คือ Kousuke ที่เราเคยเป็นเพื่อนกันมา 6 ปีแล้วและในช่วงเวลากลางคืนเมื่อ "ผู้ปกครอง" ของเรากำลังนอนหลับเรามักจะแอบออกและพบได้ที่นี่ที่ park..talking เก่าเกี่ยวกับปัญหาและความรู้สึกที่ไม่ stuff..well เราทั้งสองได้รับการผลักดันออกบางครั้งและสถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่เดียวที่เราจะไปถ้ามันเกิดขึ้นเช่นเดียวกับในขณะนี้ .. "อืมมใช่ฮ่า ๆ " ฉันหัวเราะประชด .. "และวิธีการ 'การแข่งขันคุณ? ด้อมขึ้นอีกครั้งหรือเช่นเดียวกับระเบิด? "" เช่นเดียวกับคุณ "เขา smirked ที่ฉัน .. " และ im คาดเดาคุณจะอยู่ที่นี่จนวันต่อไปหรือไม่ "ผมถอนหายใจ" ใช่ "" ดีอย่างน้อย im ไม่ได้คนเดียว "เขา พูดและ smiled..and ฉันลาดเทช่วย แต่รอยยิ้มกลับมา. -... .. .. ... ... ... ... ... .. -...- .-...- [นี้หมายถึงเวลาข้าม] * * * * * * * * brrriiiiiiiiiiiiiinnnggg "ใช่! อาหารกลางวันในที่สุดของมัน! "ที่ผมพูดเสียงดัง .. " ถอนหายใจ * * * * * * * * คุณจริงๆต้องตะโกนมันออกมา? "Kousuke กล่าวว่า." อะไร!? อิ่มเลวหิว u ที่ไม่ค่อยกินอาหารเช้ายังและคุณรู้ว่าคุณ it..arent หิวเกินไป. "" ฉันไม่ได้ แต่ im หมูเช่นคุณ "เขากล่าวแสยะยิ้มที่มุมที่ฉัน ... " wha-? ที่คุณพูดไขมัน im !? "" สิ่งที่ถอนหายใจ * * * * * * * * มาให้ไปก่อนที่คุณจะบ้าจากความหิว .. "" Kou จังซูของคุณหมายถึง! ... neh ~ LETS รีบ ... ไม่มีเวลาที่จะเสีย! "ฉันกล่าวว่าการเดินไปข้างหน้าของเขา .. ในขณะที่เราเดินไปทางด้านหลังของโรงเรียนฉันรู้สึกราวกับว่าคนที่จะจ้องมองมาที่ฉัน แต่ฉันไม่สนใจใส่ใจ it..who IM หิว! .. -KOUSUKE POV-" Kou จังซูของคุณ หมายถึง! ... neh ~ LETS รีบ ... เวลาที่จะเสีย NO! "จริงๆ now..all ที่เธอคิดว่าเป็น food..i จริงๆสงสัยว่าเธอยังกลายเป็นสมาร์ท .. ฉันคิดว่าขณะที่เธอเดินไปข้างหน้าไปทางด้านหลังของโรงเรียนที่เรามักจะกินอาหารกลางวันจนผมได้ยินใครบางคนกระซิบและหันไปพวกเขาเพียง บิตเพื่อให้พวกเขาเคยแจ้งให้ทราบว่าผมได้ยินพวกเขา. " อากิยามะมีความหนาแน่นสูงมากพอที่จะได้ตกอยู่ที่ เธอเป็นเป้าหมายที่ง่ายถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมัน "คนที่มีผมสีบลอนด์กล่าวว่า." ใช่ฉันคิดว่าเธอเป็นสิ่งที่ดีและเธอยังเป็นสมาร์ทร่างของเธอเป็นคนที่น่ากลัวมันจะสนุกกับการเล่นกับเธอ "เป็นผู้ชายที่มีผมสีน้ำตาลกล่าวว่า" ใช่ปัญหาคือว่าคนที่แต่งตัวประหลาดคิระ มักจะติดขึ้นกับเธอ "" ครับดีให้พวกเขาจัดการกับเขาว่า "คนที่ 2 พูดและยิ้ม tch เช่นนรกคุณ can..i ลาดเทช่วยให้คุณสามารถวางสาระเดียวที่ฉันคิดว่าเธอในขณะที่เราผ่านเขา. ฉันจะปกป้อง aki แม้ว่าฉันจะต้อง ฆ่าไอ้เหล่านั้นฉันคิดว่าที่ฉัน gritted ฟันของฉัน. " Kousuke คุณโอเค? "ฉันได้ยิน aki กล่าวว่าและฉันก็รู้ว่าฉันหยุดเดิน. -AKI POV-" ใช่ im ดี "เขากล่าวและยิ้ม." คุณแน่ใจไหม? "ฉันถามว่ากังวลถ้า somethings ผิด." ใช่ฉันก็หายไปเพียงแค่ในความคิดของฉัน "" และสิ่งที่จะเป็นอย่างไร "ฉันถามอยากรู้อยากเห็น" คุณได้รับไขมัน "เขากล่าวและ smirked" โง่ hmpf! มาก่อนที่จะรับประทานอาหารกลางวันจะถูกกว่า "ฉันว่าดึงแขนของเขา." ฉันเคยชินให้พวกเขามีคุณ "เขาพึมพำ." เมื่อกี้คืออะไร? "" ฉันบอกว่าเรามีเพียงแค่ 30 นาทีที่เหลือถ้าเราให้พูด "" สิ่งที่ !? ทำไมคุณไม่ได้พูดอย่างนั้น !? "ผมดึงเขาและเรียกใช้สถานที่ของเราที่มีต่อการที่เรากินอาหารกลางวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในกลางของคืนออกมา น้าผมเข้าห้อง . . . . . . .

" . . . ออกไปจากบ้าน ผมมีคนมาวันนี้ !

เธอตะโกนและคว้าฉันไว้ฉันกลับ . . . . . . . ลากฉันออกมาจากบ้าน . . . . . . .

" นี่กระเป๋าของคุณ และเครื่องแบบ . . . . . . . เปลี่ยนได้ผมไม่สน . . . . . . . ไม่ได้กลับมาที่นี่จนถึงอีกวัน . . . . . . . "

เฮ้้ยยย . . . บ้าจริง ทำไม ของเวลาทั้งหมด มันเป็น วันนี้ . . . . . . . * *

เฮ้อ .นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอผลักผมออกจากบ้าน . . . . . . . ก็เมื่อเธอมีคนสุ่มมากกว่า [ / N : เพราะป้าเธอพาผู้ชายสุ่ม ] เธอผลักไสฉันออกไปได้ แม้ว่าบ้านเป็นของฉันและพ่อแม่ของฉันโง่ . . . . . . .

ผมถอนหายใจอีกครั้งและหยิบของของฉันและจากไป . . . . . . . ผมเดินลงทางเดินและไปต่อ . . . . . . . สวนเก่าทันทีที่ฉันมาถึงที่สวนสาธารณะ ผมเห็นเด็กผู้ชาย เรเวนคุ้นเคยเอียงนอกปลาหมึกอุโมงค์ . . . . . . .

" โดนผลักออกไปอีกแล้วเหรอ ? " โคซูเกะ กล่าวว่า . . . . . . .

นี่คือ โคซูเกะ เราเป็นเพื่อนกันมา 6 ปี แล้ว และในช่วงกลางคืนเมื่อ " ผู้ปกครอง " หลับเรามักจะแอบออกมาเจอกันที่เก่า ปาร์ค . . . . . . . พูดถึงปัญหาและไม่มีความรู้สึกอะไร . . . . . . .เราทั้งคู่ได้ผลักดันออกมาในบางครั้ง และสถานที่แห่งนี้เป็นเพียงสถานที่ที่เราจะไป ถ้ามันเกิดขึ้นเหมือนตอนนี้ . . . . . . .

" เอ่อ ฮ่าๆ " ฉันหัวเราะประชด . . . . . . . " แล้วคุณหล่ะ แอบขึ้นอีก หรือเหมือนของฉัน ? "

" เหมือนคุณ " เขาแสยะยิ้มใส่ฉัน . . . . . . . " และฉันเดาว่าเธอจะอยู่ที่นี่จนถึงวันถัดไป ?

ผมถอนหายใจ " ค่ะ "

" อย่างน้อยที่สุด ผมไม่ได้อยู่คนเดียว " เขากล่าวและยิ้ม . . . และผมไม่สามารถช่วย แต่รอยยิ้มกลับ

- . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ( หมายถึง เวลาข้าม brrriiiiiiiiiiiiiinnnggg ]

* *

" ครับ สุดท้ายของมื้อกลางวัน ! ฉันพูดเสียงดัง . . . . . . .

" * ถอนหายใจ * คุณต้องตะโกนออกมา " ? โคสุเกะพูด

" อะไร ! Im กลัวหิวที่ U havent กินเช้าอีก และทราบว่า นายหิวไหม ? "

" ผมแต่ผมไม่หมูเหมือนคุณ " เขากล่าว smirking ฉันสิ . . . . .

" อะคะคุณว่าฉันอ้วน ! ? "

" ไม่ว่า * ถอนหายใจ * มาเร็วไปกันเถอะก่อนที่คุณจะได้รับบ้าจากความหิว . . . . . . . "

" โคจัง คุณซู หมายถึง . . . . . . . หืม ~ ให้รีบ . . . . . . . ไม่มีเวลาแล้ว ! ผมเดินนำหน้ามัน . . . . . . .

เราเดินไปที่หลังโรงเรียน ผมรู้สึกเหมือนมีใครจ้องมองฉัน แต่ฉันก็ไม่สนใจมัน . . . . . . . ใครสนใจหิว ! . . . . . . .

- โคสุเกะ POV -

" โคจังคุณซู หมายถึง . . . . . . . หืม ~ ให้รีบ . . . . . . . ไม่มีเวลาแล้ว !

จริงๆ แล้ว . . . . . . . ทั้งหมดที่เธอคิดว่าเป็นอาหาร . . . . . . . ผมสงสัยจริงๆ ว่าเธอจะกลายเป็นคนฉลาด . . . . . . . ฉันคิดว่า เธอเดินไปที่หลังโรงเรียนที่เรามักจะกินมื้อกลางวันจนกระทั่งได้ยินเสียงใครบางคนกระซิบและทำให้พวกเขาเพียงเล็กน้อยเพื่อให้พวกเขาไม่สังเกตเห็นว่าผมได้ยิน

" อากิยามะก็หนาแน่นพอที่จะได้แม้ตกอยู่ที่ เขาเป็นเป้าหมายที่ง่าย ถ้าคุณคิดเกี่ยวกับมัน . " ชายผมทองกล่าว .

" ใช่ ฉันคิดว่าเธอเก่ง เธอยังฉลาด ร่างของเธอเป็นคนน่ากลัวมันจะสนุกที่จะเล่นกับเธอ " ผู้ชายผมสีน้ำตาลพูด

" ใช่ ปัญหาคือ ว่า คิระคนนี้ เสมอผสานกับเธอ "

" ดีมาก ให้จัดการกับเขา " เขากล่าวและยิ้มจนเห็นฟัน 2

จุ๊เหมือนนรก เธอจะ . . . . . . . ผมไม่ปล่อยคุณวางเส้นเดียวที่เธอฉันคิดว่าเราผ่านพวกเขา