DiscussionThe findings of this stud

Discussion
The findings of this study are similar to those of other related studies. Exercise, regardless of its format and the ways used to support exercising behaviors (e.g., the peer-led group, a venue for exercising), is important in the management of COPD. Both HQG and conventional PR offered benefits in improving exercise capacity and relieving negative psychological states (i.e., anxiety and depression) as compared with no active exercise group. This study demonstrated that even a low-cost setup with support from peers was good enough to produce some improvement, and even patients with a mild-to-moderate level of COPD can also benefit from the training. We postulated that in case there would be more professional input in the infrastructure to refine the patients' exercising techniques, meet the patients' individual needs, and give feedback and/or reinforcement, greater improvements might be realized. In relation to exercise modality, HQG appeared to have a better effect in enhancing ADL function and offering better protection against systemic inflammation, as there was a significant difference in comparison with the control group while the PR group did not produce this level of improvement. When we analyzed the COPD patients in separate groups according to their levels of airflow limitation, we found that there was a different pattern of changes, which implied that the severity in airflow limitation did shape different responses to the two exercise modalities: HQG versus aerobic and breathing exercise of PR. HQG may offer better protection against AECOPD among GOLD stage I COPD patients, and better protection against systemic inflammation and improvement in exercise capacity and ADL among GOLD stage II COPD patients. There had been discussions on high levels of circulating inflammatory cytokines (TNF-alpha) appearing to cause muscle dysfunction in COPD patients through an imbalance between muscle protein synthesis and degradation, and long-term low-intensity exercise may be more appropriate and beneficial to those COPD patients with muscle wasting in terms of its potential anti-inflammatory effect (Garroda, Ansleyb, Canavana, & Jewell, 2007; van der Vlist & Janssen, 2010). This study produced some evidence supporting this view, as HQG—being a more relaxing and gentle form of exercise—appeared to produce a protective effect against inflammation, and a better improvement exercise capacity and ADL among patients with advanced-stage COPD. A recent systematic review also postulated that the therapeutic mechanism behind HQG may pertain to stress reduction via nervous, endocrine, and immune systems (Ng & Tsang, 2009). Slow and deep breathing pattern can correct the sympathovagal imbalance (Raupach et al., 2008) and produce a calming effect (Chan, Cheung, Sze, Leung, & Shi, 2011), while stress reduction can, in turn, have a positive effect on anti-inflammation (Einvik et al., 2011). On the other hand, another way to achieve anti-inflammatory effect may be obtained through activities involving large muscle groups when performing many transient semisquatting postures within the clients' tolerance during the practice of HQG, which act as a source of producing IL-6 for mediating the anti-inflammatory effect (Mathur & Pedersen, 2008). In our data, it also appears that there are lesser changes in IL-6 levels among patients from the HQG group compared with patients from the other two groups. Moreover, from the movement analysis, HQG may also have the following potential therapeutic effect on COPD: (a) slow and deep breathing may relieve dynamic hyperinflation, which is closely related to dyspnea, as identified in most COPD patients during exercise (Macklem, 2010); (b) inhalation coordinated with stretching out movements of the upper limbs may create more chest expansion, and hence, a potential higher negative intrathoracic pressure to facilitate the air to move in; and (c) the sideways bending and twisting movements of the trunk may loosen up tight structures and hence decrease the workload in respiration.

This study has several limitations. First, only the per-protocol analysis (which only involved patients who completed the protocol and assessment) rather than intention-to-treat analysis was conducted, because we failed to trace the outcome of those who defaulted either during training and/or FU assessment. However, the relatively low number of patients lost to FU and treatment discontinuation might have helped in improving the validity of our current analysis. Second, dyspnea, which was a major complaint among COPD patients, was not directly assessed in this study. In any future study, we should consider choosing a QoL tool that includes this aspect e.g., the Chronic Respiratory Questionnaire

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปราย
ผลการศึกษาครั้งนี้มีความคล้ายคลึงกับการศึกษาอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้อง การออกกำลังกายโดยไม่คำนึงถึงรูปแบบและวิธีการที่ใช้ในการสนับสนุนพฤติกรรมการออกกำลังกาย (เช่นกลุ่มเพื่อนที่นำสถานที่สำหรับการออกกำลังกาย) เป็นสิ่งสำคัญในการบริหารจัดการของปอดอุดกั้นเรื้อรัง ทั้งสอง HQG และประชาสัมพันธ์ทั่วไปที่นำเสนอสิทธิประโยชน์ในการปรับปรุงความสามารถในการออกกำลังกายและการบรรเทารัฐทางจิตวิทยาเชิงลบ (เช่นความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า) เมื่อเทียบกับกลุ่มที่ใช้งานไม่ออกกำลังกาย การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าแม้จะมีการติดตั้งที่มีต้นทุนต่ำด้วยการสนับสนุนจากคนรอบข้างได้ดีพอที่จะผลิตการปรับปรุงบางอย่างและแม้กระทั่งผู้ป่วยที่มีระดับอ่อนถึงปานกลางของปอดอุดกั้นเรื้อรังยังสามารถได้รับประโยชน์จากการฝึกอบรม เราตั้งสมมติฐานว่าในกรณีที่จะมีการป้อนข้อมูลมืออาชีพมากขึ้นในโครงสร้างพื้นฐานเพื่อปรับแต่ง 'เทคนิคการออกกำลังกาย, การตอบสนองของผู้ป่วยผู้ป่วยที่ต้องการของแต่ละบุคคลและให้ข้อเสนอแนะและ / หรือการเสริมแรงการปรับปรุงมากขึ้นอาจจะตระหนัก ในความสัมพันธ์กับการออกกำลังกายกิริยา HQG ดูเหมือนจะมีผลที่ดีกว่าในการเสริมสร้างการทำงานของ ADL และนำเสนอการป้องกันที่ดีกับการอักเสบของระบบที่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุมในขณะที่กลุ่มประชาสัมพันธ์ไม่ได้ผลิตในระดับของการปรับปรุงนี้ เมื่อเราวิเคราะห์ผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังในการแยกกลุ่มตามระดับของพวกเขาจากข้อ จำกัด การไหลของอากาศที่เราพบว่ามีรูปแบบที่แตกต่างกันของการเปลี่ยนแปลงซึ่งส่อให้เห็นว่าความรุนแรงในการ จำกัด การไหลของอากาศได้รูปร่างการตอบสนองที่แตกต่างกันทั้งสองรังสีการใช้สิทธิ: HQG เมื่อเทียบกับแอโรบิกและ การออกกำลังกายการหายใจของ PR HQG อาจมีการป้องกันที่ดีกับ AECOPD หมู่เวที GOLD ฉันปอดอุดกั้นเรื้อรังผู้ป่วยและป้องกันที่ดีกับการอักเสบของระบบและการปรับปรุงความสามารถในการออกกำลังกายและ ADL หมู่ GOLD ขั้นตอนที่สองผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรัง ได้มีการอภิปรายเกี่ยวกับระดับสูงของการไหลเวียนของ cytokines อักเสบ (TNF-alpha) ปรากฏที่จะทำให้เกิดความผิดปกติของกล้ามเนื้อในผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังผ่านความไม่สมดุลระหว่างการสังเคราะห์โปรตีนของกล้ามเนื้อและการย่อยสลายและระยะยาวการออกกำลังกายความเข้มต่ำอาจจะเหมาะสมกว่าและเป็นประโยชน์ต่อผู้ที่ ผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังที่มีการสูญเสียกล้ามเนื้อในแง่ของฤทธิ์ต้านการอักเสบที่มีศักยภาพ (Garroda, Ansleyb, Canavana และมณี 2007; แวนเดอร์ Vlist และแจนส์ 2010) การศึกษาครั้งนี้ผลิตหลักฐานบางอย่างที่สนับสนุนมุมมองนี้เป็น HQG เป็นอยู่ในรูปแบบอื่น ๆ อีกมากมายที่ผ่อนคลายและอ่อนโยนของการออกกำลังกายที่ปรากฏในการผลิตที่มีผลป้องกันการอักเสบและความจุของการออกกำลังกายที่ดีขึ้นและการปรับปรุง ADL ในหมู่ผู้ป่วยที่มีขั้นสูงขั้นปอดอุดกั้นเรื้อรัง ระบบตรวจสอบล่าสุดยังตั้งสมมติฐานว่ากลไกการรักษาอยู่เบื้องหลัง HQG อาจเกี่ยวข้องกับการลดความเครียดทางประสาทต่อมไร้ท่อและระบบภูมิคุ้มกัน (Ng & Tsang 2009) ช้าและลึกรูปแบบการหายใจสามารถแก้ไขความไม่สมดุล sympathovagal (Raupach et al., 2008) และการผลิตผลสงบเงียบ (จัน, Cheung, Sze, เหลียงและชิ 2011) ในขณะที่การลดความเครียดสามารถในการเปิดมีผลเชิงบวก ในการป้องกันการอักเสบ (Einvik et al. 2011) บนมืออื่น ๆ วิธีเพื่อให้บรรลุผลต้านการอักเสบที่อื่นอาจจะได้รับผ่านกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับกลุ่มกล้ามเนื้อมีขนาดใหญ่เมื่อดำเนินการหลายท่า semisquatting ชั่วคราวภายในความอดทนของลูกค้าในระหว่างการปฏิบัติของ HQG ซึ่งทำหน้าที่เป็นแหล่งที่มาของการผลิต IL-6 สำหรับ ไกล่เกลี่ยฤทธิ์ต้านการอักเสบ (Mathur & Pedersen, 2008) ในข้อมูลของเราก็ยังปรากฏว่ามีการเปลี่ยนแปลงน้อยใน IL-6 ระดับในกลุ่มผู้ป่วยจากกลุ่ม HQG เมื่อเทียบกับผู้ป่วยจากอีกสองกลุ่ม นอกจากนี้จากการวิเคราะห์การเคลื่อนไหว HQG อาจยังมีผลการรักษาต่อไปที่มีศักยภาพในปอดอุดกั้นเรื้อรัง (ก) การหายใจช้าและลึกอาจจะบรรเทา hyperinflation แบบไดนามิกที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับอาการหายใจลำบากตามที่ระบุในผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังมากที่สุดในระหว่างการออกกำลังกาย (Macklem 2010 ); (ข) การสูดดมการประสานงานกับยืดออกเคลื่อนไหวของรยางค์บนอาจสร้างทรวงอกขยายตัวได้มากขึ้นและด้วยเหตุที่มีศักยภาพความดันในช่องอกเชิงลบที่สูงขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกในอากาศที่จะย้ายใน; และ (ค) ด้านข้างดัดและบิดเคลื่อนไหวของลำต้นอาจคลายขึ้นโครงสร้างแน่นและด้วยเหตุนี้ลดภาระงานในการหายใจ. การศึกษาครั้งนี้มีข้อ จำกัด หลายประการ ครั้งแรกเพียงการวิเคราะห์ต่อ Protocol (ซึ่งมีเพียงผู้ป่วยมีส่วนร่วมที่เสร็จโปรโตคอลและการประเมิน) มากกว่าการวิเคราะห์ความตั้งใจที่จะรักษาได้ดำเนินการเพราะเราล้มเหลวในการติดตามผลของผู้ที่ผิดนัดทั้งในระหว่างการฝึกอบรมและ / หรือการประเมิน FU . อย่างไรก็ตามจำนวนที่ค่อนข้างต่ำของผู้ป่วยที่สูญเสียให้กับ FU และหยุดการรักษาอาจจะช่วยในการปรับปรุงความถูกต้องของการวิเคราะห์ในปัจจุบันของเรา ประการที่สองอาการหายใจลำบากซึ่งเป็นเรื่องร้องเรียนที่สำคัญในหมู่ผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังที่ไม่ได้รับการประเมินโดยตรงในการศึกษาครั้งนี้ ในการศึกษาใด ๆ ในอนาคตเราควรพิจารณาเลือกใช้เครื่องมือที่มีคุณภาพชีวิตเช่นนี้ด้านแบบสอบถามทางเดินหายใจเรื้อรัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปรายการศึกษานี้จะคล้ายคลึงกับการศึกษาอื่น ๆที่เกี่ยวข้อง การออกกำลังกายโดยไม่คำนึงถึงรูปแบบและวิธีที่ใช้เพื่อสนับสนุนการออกกำลังกาย พฤติกรรม ( เช่น เพื่อนนำกลุ่ม สถานที่สำหรับออกกำลังกาย ) เป็นสิ่งสำคัญในการจัดการโรค . ทั้ง hqg และประชาสัมพันธ์ทั่วไปเสนอประโยชน์ในการปรับปรุงความสามารถการออกกำลังกายและบรรเทาสภาวะทางจิตวิทยาเชิงลบ ( เช่น ความวิตกกังวลและภาวะซึมเศร้า ) เมื่อเทียบกับไม่ใช้การออกกำลังกายกลุ่ม การศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าแม้ต้นทุนการติดตั้งด้วยการสนับสนุนจากเพื่อนที่ดีเพียงพอที่จะผลิตปรับปรุงบางอย่าง และแม้แต่ผู้ป่วยไม่รุนแรงถึงปานกลางของโรคยังสามารถได้รับประโยชน์จากการฝึกอบรม เราซึ่งในกรณีที่จะมีการป้อนข้อมูลมืออาชีพมากขึ้นในโครงสร้างพื้นฐานที่จะทำให้ผู้ป่วยออกกำลังกายเทคนิค ตอบสนองความต้องการของผู้ป่วย และให้ข้อเสนอแนะและ / หรือเสริมปรับปรุงมากขึ้นอาจจะคิดได้ เกี่ยวกับการใช้กิริยา hqg ปรากฏว่าได้ผลที่ดีในการเพิ่มฟังก์ชั่น ADL และเสนอดีกว่า ป้องกันการอักเสบทั่วร่างกาย เช่น มีความแตกต่างกันในการเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม ในขณะที่กลุ่ม PR ไม่สร้างระดับของการปรับปรุงนี้ เมื่อเราวิเคราะห์ผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังในกลุ่มแยกตามระดับของข้อจำกัด เราพบว่ามีรูปแบบที่แตกต่างกันของการเปลี่ยนแปลง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าความรุนแรงในการให้ข้อ ทำรูปร่างการตอบสนองที่แตกต่างกันสองวิธี : hqg เมื่อเทียบกับการออกกำลังกายแอโรบิกและการหายใจการออกกำลังกายของ PR hqg อาจเสนอป้องกันดีกว่า aecopd ท่ามกลางเวทีสีทอง ฉันเป็นผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง , และดีกว่าการป้องกันการอักเสบทั่วร่างกายและปรับปรุงความสามารถในการออกกำลังกายของผู้ป่วยปอดอุดกั้นเรื้อรังระยะที่ 2 และ วัดทอง ได้มีการหารือในระดับการอักเสบ cytokines หมุนเวียน ( TNF alpha ) ปรากฏ เพื่อทำให้กล้ามเนื้อผิดปกติในผู้ป่วย COPD จากความไม่สมดุลระหว่างการสังเคราะห์โปรตีนของกล้ามเนื้อและการย่อยสลายและการออกกำลังกาย low-intensity ระยะยาวอาจจะเหมาะสมกว่า และเป็นประโยชน์ให้กับผู้ที่เป็นผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังกับกล้ามเนื้อการสูญเสีย ในแง่ของผลต้านการอักเสบที่อาจเกิดขึ้น ( garroda ansleyb canavana , , , & มณี , 2550 ; van der ซัททันฮู & Janssen , 2010 ) การศึกษาผลิตหลักฐานที่สนับสนุนมุมมองนี้เป็น hqg เป็นผ่อนคลายมากขึ้นและรูปแบบอ่อนโยนของการออกกำลังกายที่ดูเหมือนจะสร้างผลกระทบป้องกันการอักเสบ และดีกว่าการปรับปรุงการออกกำลังกายและความจุของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังโรงพยาบาล ขั้นสูง การทบทวนงานวิจัยอย่างเป็นระบบซึ่งล่าสุดยังใช้กลไกที่อยู่เบื้องหลัง hqg อาจเกี่ยวข้องกับการลดความเครียดผ่านทางประสาทต่อมไร้ท่อและระบบภูมิคุ้มกัน ( Ng & ซาง , 2009 ) หายใจช้าและลึกแบบสามารถแก้ไขความไม่สมดุล sympathovagal ( raupach et al . , 2008 ) และสร้างผลสงบเงียบ ( ซาน จาง ซี เหลียง และ ชิ , , , 2011 ) , ในขณะที่การลดความเครียดสามารถ จะ มี ผล บวก เมื่อการอักเสบ ( einvik et al . , 2011 ) บนมืออื่น ๆ อีกวิธีหนึ่งที่จะบรรลุผลต้านการอักเสบอาจจะได้รับผ่านกิจกรรมต่างๆที่เกี่ยวข้องกับกลุ่มกล้ามเนื้อขนาดใหญ่ เมื่อแสดงหลายแบบ semisquatting ท่าในความอดทนของลูกค้าในระหว่างการปฏิบัติ hqg ซึ่งทำหน้าที่เป็นแหล่งผลิตสร้างสำหรับขณะ มีฤทธิ์ต้านการอักเสบ ( มาเธอร์ & Pedersen , 2008 ) ในข้อมูลของเรา นอกจากนี้ยังปรากฏว่ามีการสร้างน้อยกว่าระดับของผู้ป่วยจากกลุ่ม hqg เมื่อเทียบกับผู้ป่วยกลุ่มอื่น ๆ นอกจากนี้ จากการวิเคราะห์การเคลื่อนไหว hqg อาจมีดังต่อไปนี้มีศักยภาพในการรักษามีผลต่อปอดอุดกั้นเรื้อรัง ( ) การหายใจช้าและลึกจะช่วยให้พวกเขาแบบไดนามิกที่เกี่ยวข้องกับการศึกษาตามที่ระบุในผู้ป่วย COPD ส่วนใหญ่ในระหว่างการออกกำลังกาย ( macklem 2010 ) ; ( b ) การสูดดม ประสานกับการเคลื่อนไหวของแขนขาเหยียดออก ด้านบนอาจสร้างมากขึ้น หน้าอกขยาย เพราะศักยภาพสูงขึ้นลบ intrathoracic ความดันเพื่อให้อากาศเข้า และ ( ค ) ด้านข้างดัดและการเคลื่อนไหวของลำตัวบิดอาจจะคลายขึ้นโครงสร้างแน่นและจึงลดภาระงานในการหายใจการศึกษานี้มีข้อ จำกัด หลาย ครั้งแรก เท่านั้น ต่อการวิเคราะห์โปรโตคอล ( ซึ่งเกี่ยวข้องกับผู้ป่วยที่สมบูรณ์และโปรโตคอลการประเมินมากกว่าความตั้งใจที่จะรักษาและดำเนินการ เพราะเราล้มเหลวในการติดตามผลของผู้ที่ได้จ่ายให้ในช่วงการฝึกอบรมและ / หรือ ฟู การประเมิน อย่างไรก็ตาม ตัวเลขค่อนข้างต่ำของผู้ป่วยแพ้ฟูและรักษาผู้ป่วย อาจช่วยในการปรับปรุงความถูกต้องของการวิเคราะห์ในปัจจุบันของเรา การศึกษาที่สอง ซึ่งเป็นหลักของการร้องเรียนของผู้ป่วย COPD ไม่ได้โดยตรง ประเมิน ในการศึกษานี้ ในการศึกษาใด ๆในอนาคต เราควรจะพิจารณาเลือก QOL เครื่องมือรวมถึงด้านนี้ เช่น แบบสอบถาม ทางเดินหายใจเรื้อรัง