Results. Of the 217 patients who we

Results. Of the 217 patients who were included in the study,
61.8% (N=134) had a history of at least 1 relapse. There was
no significant difference (p>0.05) between those who relapsed
and those who did not relapse in terms of gender, marital
status or employment status. Approximately 46% (N=61) of
those who relapsed had co-morbid psychiatric disorders,
compared with 10.8% (N=9) in those who did not relapse
(p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Results. Of the 217 patients who were included in the study,
61.8% (N=134) had a history of at least 1 relapse. There was
no significant difference (p>0.05) between those who relapsed
and those who did not relapse in terms of gender, marital
status or employment status. Approximately 46% (N=61) of
those who relapsed had co-morbid psychiatric disorders,
compared with 10.8% (N=9) in those who did not relapse
(p<0.0001), but there was no significant difference between
the two groups when comparing the presence of co-morbid
medical disorder (p=0.348). Nearly half (N=63) of patients
who relapsed had a history of substance abuse (p=0.0054);
cannabis was significantly more abused (p=0.0014). Twothirds
(N=138) of the study population did not adhere to their
treatment, of whom 80.4% (N=107) experienced a relapse
(p<0.0001). Significant multiple logistic regression models for
patients who relapsed included poor adherence due to sideeffects
(odds ratio (OR)=3.032; p=0.023; 95% confidence
interval (CI) 1.168 - 7.870); poor adherence due to lack of
insight (OR=5.29; p<0.0001; 95% CI 2.28 - 12.20), and
co-morbid depressed mood (OR=5.33; p<0.001; 95% CI
2.32 - 12.22).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผล ของผู้ป่วย 217 คนที่ถูกรวมอยู่ในการศึกษา
61.8% (ยังไม่มี = 134) มีประวัติอย่างน้อย 1 กำเริบ มี
ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ (p> 0.05) ระหว่างผู้ที่กลับเป็นซ้ำ
และผู้ที่ไม่ได้กำเริบของโรคในแง่ของเพศสมรส
สถานะหรือสถานะการจ้างงาน ประมาณ 46% (ยังไม่มี = 61) ของ
ผู้ที่กลับเป็นซ้ำมีโรคทางจิตเวชร่วมกลัว
เมื่อเทียบกับ 10.8% (ยังไม่มี = 9) ในผู้ที่ไม่ได้กำเริบของโรค
(p <0.0001) แต่ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง
ทั้งสองกลุ่ม เมื่อเปรียบเทียบกับการแสดงตนของโรคร่วม
ความผิดปกติทางการแพทย์ (p = 0.348) เกือบครึ่งหนึ่ง (ยังไม่มี = 63) ของผู้ป่วย
ที่กลับเป็นซ้ำมีประวัติของการใช้สารเสพติด (p = 0.0054);
กัญชาอย่างมีนัยสำคัญที่ถูกทำร้ายมากขึ้น (p = 0.0014) Twothirds
(ยังไม่มี = 138) ของประชากรการศึกษาไม่ได้เป็นไปตามของพวกเขา
การรักษาของผู้ที่ 80.4% (ยังไม่มี = 107) มีประสบการณ์การกำเริบ
(p <0.0001) หลายรูปแบบที่สำคัญโลจิสติกการถดถอยสำหรับ
ผู้ป่วยที่กลับเป็นซ้ำรวมถึงการยึดมั่นน่าสงสารเพราะ sideeffects
(อัตราส่วนราคาต่อรอง (OR) = 3.032; p = 0.023; 95% ความเชื่อมั่นของ
ช่วงเวลา (CI) 1.168-7.870); การยึดมั่นที่ไม่ดีเนื่องจากขาด
ความเข้าใจ (OR = 5.29; p <0.0001; 95% CI 2.28-12.20) และ
ร่วมเป็นโรคอารมณ์ซึมเศร้า (OR = 5.33; p <0.001; 95% CI
2.32-12.22)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลลัพธ์ ของ 217 ผู้ป่วยที่ถูกรวมไว้ในการศึกษา
61.8% ( n = 1 ) มีประวัติอย่างน้อย 1 ทรุด
มีความแตกต่างอย่างไม่มีนัยสำคัญ ( P > 0.05 ) ระหว่างผู้ที่อาการกำเริบ
และผู้ที่ไม่ซ้ำในด้านเพศ สถานภาพสมรส
หรือสถานะการจ้างงาน . ประมาณ 46% ( n = 61 )
ผู้ที่กลับมามี CO โรค psychiatric disorders
เมื่อเทียบกับ 108 % ( n = 9 ) ในผู้ที่ไม่กำเริบ
( P < 0.0001 ) แต่ไม่มีความแตกต่างระหว่าง
สองกลุ่มเมื่อเปรียบเทียบการปรากฏตัวของโรคทางการแพทย์โรค Co
( P = 0.348 ) เกือบครึ่งหนึ่ง ( n = 63 ) ของผู้ป่วย
ที่กลับมามีประวัติของการใช้สารเสพติด ( P = 0.0054 ) ;
กัญชาทารุณมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ( p = 0.0014 ) twothirds
( n = 138 ) ของประชากรไม่ได้ยึดติดกับการรักษาของพวกเขา
,ที่ 80.4 % ( n = 107 ) มีประสบการณ์อาการกำเริบ
( P < 0.0001 ) ที่สำคัญการถดถอยโลจิสติกแบบสำหรับผู้ป่วยที่อาการกำเริบ ได้แก่ การยึดมั่นยากจน

เนื่องจากต้าน ( อัตราส่วนราคา ( หรือ ) = 3.032 ; p = 0.023 ; 95% ช่วงความเชื่อมั่น
( CI ) 1.168 - 7.870 ) ; การยึดมั่นยากจนเนื่องจากการขาดข้อมูลเชิงลึก ( OR = 5.29
; p < 0.0001 ; 95% CI 2.28 - 12.20 ) และโรคอารมณ์ซึมเศร้า
CO ( OR = 5.33 ; p < 0.001 ; 95% CI
2.32 - 1222 )