A more objective measure might be t

A more objective measure might be to examine the nursing
records as they should clearly provide details and indicate
the extent to which the concept occurred However,
as findings from tbe National Health Service Executive
(1991) and Walker & Selmanoff (1974) emphasized that
crucial informabon is often omitted from nursing records,
or IS even ambiguous, incomplete or contradictory, the use
of nursing records as a means of measuring the existence
ofthe concept might also be unreliable Empincal referents
relabng to tbe use of patient parbcipation might tberefore
need to include both tbe use of nursing records or observation
schedules and data extracted directly from patients
and nurses On the contrary, a highly reliable patient participation
practice scale, similar to that used by Tuckett
et al (1982), to measure the existence of patient participation
in medical care might be a useful tool for measuring
the existence of the concept within the context of
nursing practice
CONCLUSIONS

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัดวัตถุประสงค์มากขึ้นอาจจะมีการตรวจสอบการพยาบาลระเบียนที่พวกเขาชัดเจนควรให้รายละเอียดและระบุขอบเขตที่แนวความคิดที่เกิดขึ้นแต่เป็นผลการวิจัยจาก TBE บริการสุขภาพแห่งชาติบริหาร (1991) และวอล์คเกอร์และ Selmanoff (1974) เน้นย้ำว่าinformabon สำคัญ มักจะถูกมองข้ามจากบันทึกการพยาบาลหรือไม่ชัดเจนแม้ไม่สมบูรณ์หรือขัดแย้งการใช้งานของระเบียนพยาบาลเป็นวิธีการวัดการดำรงอยู่ofthe แนวคิดนี้ยังอาจจะ Empincal referents ไม่น่าเชื่อถือrelabng กับการใช้ TBE ของผู้ป่วย parbcipation อาจ tberefore ต้องรวม TBE ทั้ง การใช้ระเบียนพยาบาลหรือข้อสังเกตตารางเวลาและข้อมูลที่สกัดโดยตรงจากผู้ป่วยและพยาบาลในทางตรงกันข้ามมีส่วนร่วมของผู้ป่วยความน่าเชื่อถือสูงในระดับการปฏิบัติแบบเดียวกับที่ใช้โดยTuckett, et al (1982) ในการวัดการดำรงอยู่ของการมีส่วนร่วมของผู้ป่วยในการดูแลทางการแพทย์ที่อาจจะเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์สำหรับการวัดการดำรงอยู่ของแนวคิดในบริบทของการปฏิบัติการพยาบาลโดยสรุป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัดมากขึ้นอาจจะมีการตรวจสอบบันทึกทางการพยาบาล
พวกเขาอย่างชัดเจนควรให้รายละเอียดและระบุ
ขอบเขตซึ่งแนวคิดที่เกิดขึ้นอย่างไรก็ตาม
เป็นผลจากทีบีแห่งชาติบริหารบริการสุขภาพ
( 1991 ) และ วอล์คเกอร์& selmanoff ( 1974 ) เน้นว่า
informabon สําคัญมักจะละเว้นจากการบันทึกการพยาบาล ,
หรือ ยังไม่ชัดเจน ไม่สมบูรณ์ หรือกรณีใช้
บันทึกทางการพยาบาลเป็นวิธีการวัดการดำรงอยู่ของแนวคิดอาจจะไม่น่าเชื่อถือ

empincal referents relabng เพื่อทีบีใช้ parbcipation คนไข้อาจ tberefore
ต้องรวมทั้งทีบีใช้บันทึกการพยาบาลหรือตารางข้อมูลและการสังเกต

สกัดโดยตรงจากผู้ป่วยและพยาบาล ในทางตรงกันข้าม ความน่าเชื่อถือสูง ผู้ป่วยมีส่วนร่วม
ฝึกสเกล ,คล้ายกับที่ใช้โดย tuckett
et al ( 1982 ) , วัดการดำรงอยู่ของผู้ป่วยมีส่วนร่วมในการดูแลทางการแพทย์
อาจจะเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์สำหรับการวัด
การดำรงอยู่ของความคิดในบริบทของ

สรุปการปฏิบัติการพยาบาล