no. 1, Oxoid). At suitable time int

no. 1, Oxoid). At suitable time intervals over a period
of several hours at toom temperature, the papers were
removed from two replicate blocks, and the distribution
of the antibiotic was determined as follows.
Residual antibiotic in the papers after removal from
the agar blocks was assayed by placing the papers on
agar seeded with a suitable test organism and measuring
the inhibition zones obtained after incubation.
Standard lines were obtained by applying known
amounts of antibiotic to 10-mm squares of paper and
placing these on the same assay plates. After incubation,
regression lines were prepared by plotting the
size of the inhibition zones against the quantity of
drug, and from these lines the residual amounts of
antibiotic in the papers could be calculated.
The antibiotic concentrations at the upper and
lower surfaces of the agar block were determined by
applying 10-mm squares of drug-free Whatman no. 1
paper to both surfaces of the block and allowing them
to absorb liquid from the agar surface. By this means,
a standard volume of liquid was obtained in which the
antibiotic concentration was representative of that
present at the agar surface. After 15 sec of contact, the
papers were removed from the blocks and placed on
an agar assay plate seeded with a suitable test organism.
After incubation, the resulting zones of inhibition
were used to calculate the antibiotic concentration by
reference to regression lines. These were obtained by
placing 10-mm squares of filter paper on the surface of
similar blocks of agar containing known concentrations
of antibiotic, transferring these to the assay
plate and plotting the size of the resulting zones of
inhibition against drug concentration.
In the experiments shown in Table 1, papers containing
100 j,g of antibiotic were used. The assay organisms
used were Bacillus subtilis for benzylpenicillin,
ampicillin, methicillin, cloxacillin, novobiocin, vancomycin,
fusidic acid, and cephaloridine; Staphylococcus
aureus for tetracycline, streptomycin, erythromycin,
gentamicin, lincomycin, andkanamycin; and Bordetella
bronchiseptica for polymyxin. Staphylococcus aureus
and Sarcina lutea were used to assay the diffusion of
benzylpenicillin when applied at 10 and 1 ,ug, respectively,
and Bacillus cereus was used to assay the diffusion
of 10 Ag of tetracycline.
Minimal inhibitory concentrations. Minimal inhibitory
concentrations of antibiotics were determined by
the conventional method of serial dilution in agar, and
the results were compared with the values obtained by
use of the diffusion method described in this report.
At the time these particular experiments were carried
out, a suitable plastic tray of the type shown in Fig.
2-5 was not available; to obtain wells of a suitable size
which could be filled with agar, a sheet of sterile silicone
rubber 3 mm thick containing 25 holes 13 mm in
diameter was pressed firmly onto the surface of a sterile
plate of glass cut to fit inside a 10-cm square plastic
petri dish. The wells so formed were then filled with
agar flush with the surface of the rubber. Paper discs
containing known amounts of antibiotic were placed
on the surface of the agar wells, and diffusion was allowed
to take place at 37 C for 3 hr. The discs were
prepared by dropping 0.02-ml volumes of antibiotic
solutions of appropriate concentration onto sterile

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมายเลข 1, Oxoid) ในช่วงเวลาที่เหมาะสมระยะเวลา
หลายชั่วโมงอุณหภูมิตูม เอกสารมี
ออกจากบล็อกสอง replicate และการกระจาย
ของยาปฏิชีวนะถูกกำหนดเป็นดังนี้
ยาปฏิชีวนะตกค้างในเอกสารหลังจากเอาออกจาก
บล็อก agar เป็น assayed วางเอกสารบน
agar seeded กับสิ่งมีชีวิตการทดสอบที่เหมาะสม และวัด
โซนยับยั้งได้รับหลังจากบ่ม
บรรทัดมาตรฐานได้รับ โดยใช้รู้จัก
จำนวนยาปฏิชีวนะไป 10 มม.ช่องสี่เหลี่ยมของกระดาษ และ
วางเหล่านี้บนแผ่นทดสอบเดียวกัน หลังจากบ่ม,
เส้นถดถอยถูกเตรียม ด้วยพล็อต
ขนาดโซนยับยั้งกับปริมาณของ
ยา และจากนี้บรรทัดเหลือจำนวน
ยาปฏิชีวนะในเอกสารสามารถคำนวณได้
ความเข้มข้นยาปฏิชีวนะที่ส่วนบน และ
ผิวล่างของบล็อก agar ถูกกำหนดโดย
ใช้สี่เหลี่ยม 10 มม.ของฟรียา Whatman no. 1
กระดาษไปทั้งพื้นผิวของบล็อกช่วยให้พวกเขา
ซับของเหลวจากผิว agar ได้ โดยวิธีนี้,
ปริมาตรมาตรฐานของของเหลวได้รับซึ่งการ
ความเข้มข้นยาปฏิชีวนะถูกแทนที่
อยู่ในพื้นผิวของ agar หลังจาก 15 วินาทีของผู้ติดต่อ
ถูกเอาออกจากบล็อก และวางบน
seeded แผ่นทดสอบ agar ที่ มีสิ่งมีชีวิตทดสอบเหมาะกับการ
หลังจากบ่ม โซนผลลัพธ์ของยับยั้ง
ถูกใช้ในการคำนวณความเข้มข้นยาปฏิชีวนะโดย
อ้างอิงถึงบรรทัดการถดถอย เหล่านี้ได้รับมาโดย
วางสี่เหลี่ยม 10 มม.กระดาษกรองบนพื้นผิวของ
บล็อกคล้ายของ agar ที่ประกอบด้วยความเข้มข้นรู้จัก
ของยาปฏิชีวนะ การโอนย้ายการวิเคราะห์เหล่านี้
จานและพล็อตขนาดโซนผลลัพธ์ของ
ยับยั้งต่อต้านยาเสพติดเข้มข้น
ในทดลองแสดงในตารางที่ 1 เอกสารที่ประกอบด้วย
100 j, g ของยาปฏิชีวนะใช้ ชีวิตวิเคราะห์
ใช้ถูกคัด subtilis สำหรับ benzylpenicillin,
แอมพิซิลลิน methicillin, cloxacillin, novobiocin, vancomycin,
fusidic กรด และ cephaloridine Staphylococcus
หมอเทศข้างลายเตตราไซคลีน streptomycin, erythromycin,
gentamicin, lincomycin, andkanamycin และ Bordetella
bronchiseptica สำหรับ polymyxin หมอเทศข้างลาย staphylococcus
และ Sarcina lutea ใช้ assay แพร่ของ
benzylpenicillin เมื่อใช้ที่ 10 และ 1 ยูจี ตามลำดับ,
และคัด cereus ใช้ assay ที่แพร่
10 Ag ของเตตราไซคลีน
น้อยลิปกลอสไขความเข้มข้น น้อยลิปกลอสไข
ความเข้มข้นของยาปฏิชีวนะถูกกำหนดโดย
เจือจางประจำใน agar วิธีทั่วไป และ
ผลลัพธ์ได้เมื่อเทียบกับค่า
ใช้วิธีการแพร่ที่อธิบายไว้ในรายงานนี้
ได้ดำเนินการทดลองเหล่านี้เฉพาะเมื่อ
ออก ถาดพลาสติกเหมาะสมของชนิดแสดงใน Fig.
2-5 ไม่มี รับบ่อขนาดเหมาะ
ซึ่งสามารถเติมกับ agar แผ่นซิลิโคนใส่
ยางหนาประกอบด้วย 25 mm 3 หลุม 13 มม
เส้นผ่าศูนย์กลางถูกกดอย่างมั่นคงบนพื้นผิวของการใส่
จานแก้วตัดให้พอดีภายในเป็นพลาสติกขนาด 10 ซม.
จานเพาะเชื้อ บ่อจึง เกิดขึ้นได้แล้วด้วย
agar ล้างกับพื้นผิวของยาง กระดาษแผ่น
จำนวนชื่อดังที่มียาปฏิชีวนะถูกวาง
บนผิวของ agar บ่อ และแพร่ได้รับอนุญาต
ขึ้นที่ 37 C 3 ชม ดิสก์ถูก
โดยปล่อยปริมาณ 0.02 มล.ยาปฏิชีวนะ
โซลูชั่นที่ความเข้มข้นที่เหมาะสมไปผ่านการฆ่าเชื้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มี 1 Oxoid) ในช่วงเวลาที่เหมาะสมในช่วงเวลา
หลายชั่วโมงที่อุณหภูมิ toom เอกสารที่ถูก
ลบออกจากสองช่วงตึกซ้ำและการกระจาย
ของยาปฏิชีวนะที่ถูกกำหนดดังต่อไปนี้
ยาปฏิชีวนะตกค้างในเอกสารหลังจากที่ออกจาก
บล็อกวุ้นได้รับการวิเคราะห์โดยการวาง เอกสารใน
อาหารเลี้ยงเชื้อเมล็ดที่มีระบบการทดสอบที่เหมาะสมและการวัด
แสดงผลการยับยั้งที่ได้รับหลังจากการบ่ม
เส้นมาตรฐานที่ได้รับเป็นที่รู้จักกันโดยการใช้
ปริมาณของยาปฏิชีวนะถึง 10 มมสแควร์ของกระดาษและ
การวางเหล่านี้บนจานทดสอบเดียวกัน หลังจากบ่ม
เส้นถดถอยถูกจัดทำขึ้นโดยพล็อต
ขนาดของโซนยับยั้งกับปริมาณของ
ยาเสพติดและจากบรรทัดเหล่านี้ปริมาณสารตกค้างของ
ยาปฏิชีวนะในเอกสารที่สามารถนำมาคำนวณ
ความเข้มข้นของยาปฏิชีวนะที่ด้านบนและด้าน
ล่างของพื้นผิวบล็อกวุ้น ถูกกำหนดโดย
การใช้สแควร์ 10 มมของยาเสพติดฟรี Whatman ไม่มี 1
กระดาษทั้งสองด้านของบล็อกและปล่อยให้พวกเขา
ที่จะดูดซับของเหลวจากพื้นผิววุ้น โดยวิธีการนี้หมายถึง
ปริมาณมาตรฐานของของเหลวที่ได้รับในการที่
ความเข้มข้นของยาปฏิชีวนะเป็นตัวแทนของที่
อยู่ในที่พื้นผิววุ้น หลังจาก 15 วินาทีของการติดต่อที่
เอกสารถูกถอดออกจากบล็อกและวางอยู่บน
แผ่นทดสอบวุ้นเมล็ดที่มีระบบการทดสอบที่เหมาะสม
หลังจากการบ่ม, โซนผลของการยับยั้ง
ถูกนำมาใช้ในการคำนวณความเข้มข้นของยาปฏิชีวนะโดย
การอ้างอิงถึงเส้นถดถอย เหล่านี้ได้รับโดย
การวาง 10 มมสี่เหลี่ยมของกระดาษกรองบนพื้นผิวของ
บล็อกที่คล้ายกันของอาหารเลี้ยงเชื้อที่มีความเข้มข้นเป็นที่รู้จักกัน
ของยาปฏิชีวนะการถ่ายโอนเหล่านี้เพื่อทดสอบ
แผ่นและพล็อตขนาดของโซนผลของ
การยับยั้งกับความเข้มข้นของยา
ในการทดลองแสดงให้เห็นว่า ในตารางที่ 1, เอกสารที่มี
100 เจกรัมของยาปฏิชีวนะที่ถูกนำมาใช้ สิ่งมีชีวิตทดลอง
ใช้คือ Bacillus subtilis สำหรับ benzylpenicillin,
ampicillin, methicillin, CLOXACILLIN, novobiocin, vancomycin,
กรด fusidic และ cephaloridine; Staphylococcus
aureus สำหรับ tetracycline, streptomycin, erythromycin,
gentamicin, LINCOMYCIN, andkanamycin; และ Bordetella
bronchiseptica สำหรับ polymyxin Staphylococcus aureus
และบรรจุภัณฑ์ lutea ถูกนำมาใช้ในการแพร่กระจายของ assay
benzylpenicillin เมื่อนำมาใช้ใน 10 และ 1, ไมโครกรัมตามลำดับ
และ Bacillus cereus ถูกใช้ในการแพร่กระจาย assay
10 Ag ของ tetracycline
เข้มข้นยับยั้งน้อยที่สุด ยับยั้งน้อยที่สุด
ความเข้มข้นของยาปฏิชีวนะถูกกำหนดโดย
วิธีการทั่วไปของการเจือจางอนุกรมในอาหารเลี้ยงเชื้อและ
ผลที่ได้รับเมื่อเทียบกับค่าที่ได้จาก
การใช้วิธีการแพร่กระจายที่อธิบายไว้ในรายงานฉบับนี้
ในขณะที่การทดลองเหล่านี้โดยเฉพาะได้รับการดำเนินการ
ออกพลาสติกที่เหมาะสม ถาดประเภทแสดงในรูปที่
2-5 ไม่สามารถใช้ได้; เพื่อให้ได้หลุมขนาดที่เหมาะสม
ซึ่งอาจจะเต็มไปด้วยวุ้นแผ่นซิลิโคนที่ผ่านการฆ่าเชื้อ
ยางหนา 3 มิลที่มี 25 หลุม 13 มิลลิเมตรใน
เส้นผ่าศูนย์กลางถูกกดแน่นลงบนพื้นผิวของการฆ่าเชื้อ
ในจานของกระจกตัดให้พอดีภายใน 10 เซนติเมตร ตารางพลาสติก
จาน Petri หลุมที่เกิดขึ้นเพื่อให้เต็มไปแล้วด้วย
วุ้นให้ล้างออกด้วยพื้นผิวของยาง แผ่นกระดาษ
ที่มีจำนวนเป็นที่รู้จักกันของยาปฏิชีวนะที่ถูกวางไว้
บนพื้นผิวของบ่ออาหารเลี้ยงเชื้อและแพร่กระจายได้รับอนุญาต
ให้ใช้สถานที่ที่อุณหภูมิ 37 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 3 ชั่วโมง แผ่นที่ถูก
จัดทำขึ้นโดยลดลงปริมาณ 0.02 มิลลิลิตรของยาปฏิชีวนะ
แก้ปัญหาของความเข้มข้นที่เหมาะสมไปยังผ่านการฆ่าเชื้อ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 , oxoid ) ในช่วงเวลาที่เหมาะสมในช่วงของหลายชั่วโมง ที่อุณหภูมิตุ้ม
,
ลบออกจากหนังสือพิมพ์สองสร้างบล็อกและการกระจายของยาปฏิชีวนะที่กำหนด

ที่เหลือดังนี้ ยาปฏิชีวนะในเอกสารหลังจากการกำจัด
วุ้นบล็อกซีรั่มโดยวางเอกสารบน
วุ้น seeded กับระบบทดสอบ เหมาะกับการวัด
และโซนที่ได้รับหลังจากการบ่ม
เส้นมาตรฐานได้ โดยการใช้ปริมาณของยาปฏิชีวนะที่เรียกว่า
10 สี่เหลี่ยมมม. ของกระดาษและ
วางเหล่านี้บนแผ่นทดสอบเดียวกัน หลังจากระยะเวลาการ เตรียมพล็อตเส้น

ขนาดของการยับยั้งโซนกับปริมาณของ
ยา และจากบรรทัดเหล่านี้ปริมาณตกค้างของ
ยาปฏิชีวนะในเอกสารสามารถคำนวณความเข้มข้นของยาปฏิชีวนะที่

ผิวส่วนบนและล่างของบล็อกถูกกำหนดโดยการใช้วุ้น
10 มม. สี่เหลี่ยมของยาเสพติดฟรี whatman 1
กระดาษทั้งพื้นผิวของบล็อก และอนุญาตให้พวกเขาเพื่อดูดซับสภาพคล่องจาก
ผิววุ้น ด้วยวิธีนี้ การได้รับปริมาณมาตรฐานของของเหลวซึ่ง
ยาปฏิชีวนะที่มีตัวแทนของ
ปัจจุบันที่ผิวหน้าวุ้น หลังจาก 15 วินาทีของการติดต่อ ,
เอกสารถูกถอดออกจากบล็อกและวางไว้บนจานวุ้น
เป็นวิธีเซตกับสิ่งมีชีวิตทดลองที่เหมาะสม .
หลังจากบ่มผลของการยับยั้งโซน
ถูกใช้เพื่อคำนวณความเข้มข้นของยาปฏิชีวนะโดย
อ้างอิง ) เส้น เหล่านี้ได้มาจาก
วาง 10 มม. สี่เหลี่ยมของกระดาษกรองบนพื้นผิวของ
บล็อกที่คล้ายกันของวุ้นที่มีความเข้มข้นของยาปฏิชีวนะที่รู้จักกัน

โอนเหล่านี้ ( จานและวางแผนขนาดของผลของการต่อต้านยาเสพติดของโซน
.
ในการทดลองแสดงในตารางที่ 1 เอกสารที่ประกอบด้วย
100 J , G ของยาปฏิชีวนะคือ ใช้ แบคทีเรียสิ่งมีชีวิต
การใช้ Bacillus subtilis สำหรับเบนซิลเพนิซิลลิน
แอมพิคล็อกเมทิซิลิน , , , , โนโวไบโอซินได้
, , กรดและ Staphylococcus aureus fusidic เซฟาโลริดีน ;
สำหรับเตตราไซคลีน สเตร็ปโตมัยซินซินยาคลินดามัยซิน
, , , , andkanamycin และ bordetella
bronchiseptica สำหรับ polymyxin . และ Staphylococcus aureus
ซาซินา lutea ถูกใช้เพื่อวิเคราะห์การกระจายของ
เบนซิลเพนิซิลลินเมื่อใช้ที่ 10 และ 1 ไมโครกรัมตามลำดับ Bacillus cereus และ
ใช้วิธีกระจาย
10 AG ของ tetracycline .
น้อยที่สุดของสารเข้มข้น พบว่า ความเข้มข้นของยาปฏิชีวนะที่น้อยที่สุด

ถูกกำหนดโดยวิธีปกติของทากทะเลในวุ้น และ
เปรียบเทียบกับค่าที่ได้จาก
ใช้วิธีการที่อธิบายไว้ในรายงานของการแพร่กระจายนี้ .
เวลาที่การทดลองเหล่านี้โดยเฉพาะศึกษา
, ถาดพลาสติกที่เหมาะสมของประเภทที่แสดงในรูปที่
2-5 ไม่สามารถใช้ได้ ; รับบ่อที่เหมาะสมขนาด
ซึ่งอาจจะเต็มไปด้วยวุ้นแผ่นยาง หนา 3 มม. ปราศจากซิลิโคน
ประกอบด้วย 25 หลุม 13 mm
ขนาดกดแน่นลงบนพื้นผิวของหมัน
จานแก้วตัดให้พอดีกับภายใน 10 ซม. สี่เหลี่ยมพลาสติก
จานเพาะเชื้อ บ่อสร้าง ดังนั้นจึงเต็มไปด้วย
วุ้นล้างด้วยพื้นผิวของยาง แผ่นกระดาษที่มีปริมาณของยาปฏิชีวนะที่รู้จักกัน

ไว้บนพื้นผิวของวุ้นบ่อและการแพร่กระจายได้รับอนุญาต
จะเกิดขึ้นที่อุณหภูมิ 37 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 3 ชั่วโมง ดิสก์ถูกเตรียมโดยวาง 0.02-ml เล่ม

ของยาปฏิชีวนะโซลูชั่นที่เหมาะสมความเข้มข้นบนเป็นหมัน