Second, public reason is best viewe

Second, public reason is best viewed not as a process of reasoning among citizens but as a regulative principle imposing limits upon how individuals, institutions, and agencies ought to reason about public matters. The limits of public reason are set by a “political conception of liberalism.” In Rawls’s words: “The point of the ideal of public reason is that citizens are to conduct their fundamental discussions within the framework of what each regards as a political conception of justice based on values that the others can reasonably be expected to endorse and each is, in good faith, prepared to defend that conception so understood. This means that each of us must have, and be ready to explain, a criterion of what principles and guidelines we think other citizens (who are also free and equal) may reasonably be expected to endorse along with us.” Rawls cites his own elaboration of the political values of liberalism as an example of such criteria, while admitting that there will be divergence as to the “most appropriate political conception.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เหตุผลที่สอง สาธารณะค่าไม่ เป็นกระบวนการของเหตุผลในหมู่ประชาชน แต่ เป็นหลักการ regulative สถานะจำกัดเมื่อไรบุคคล สถาบัน หน่วยงาน และควรให้เหตุผลเกี่ยวกับเรื่องที่สาธารณะ กำหนดขีดจำกัดของเหตุผลสาธารณะ โดยการ "ทางการเมืองความคิดของเสรีนิยม" คำของ Rawls: "จุดพักของสาธารณะเป็นที่ประชาชนจะดำเนินการสนทนาพื้นฐานภายใต้กรอบของสิ่งละถือเป็นความคิดทางการเมืองความยุติธรรมตามค่าที่อื่นสามารถสมเหตุสมผลคาดหวังการสลักหลัง และแต่ละ สุจริต เตรียมที่จะปกป้องความคิดนั้นเพื่อให้ เข้าใจ หมายความ ว่า เราต้องมี และพร้อมที่จะอธิบาย เงื่อนไขของหลักการและแนวทางที่เราคิดว่า อื่น ๆ ประชาชน (ที่ยังมีความอิสระ และเท่า) ใดอาจสมเหตุสมผลสามารถคาดว่าจะรับรองกับเรา" เขาเองทุก ๆ ค่าทางการเมืองของเสรีนิยมเป็นตัวอย่างของเงื่อนไขดังกล่าว ในขณะที่ admitting จะมี divergence เป็น "เหมาะสมที่สุดทางการเมืองความคิด" สแตนดาร์ดชาร์เตอร์ด Rawls

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการที่สองเหตุผลที่ประชาชนจะดูดีที่สุดไม่ได้เป็นกระบวนการของเหตุผลในหมู่ประชาชน แต่เป็นหลักการที่บังคับจัดเก็บภาษีข้อ จำกัด อยู่กับว่าบุคคลที่สถาบันการศึกษาและหน่วยงานที่ควรจะให้เหตุผลเกี่ยวกับเรื่องสาธารณะ ข้อ จำกัด ของเหตุผลที่ประชาชนถูกกำหนดโดยในคำวล์ของ "ความคิดทางการเมืองของลัทธิเสรีนิยม." "จุดของอุดมคติของเหตุผลของประชาชนคือการที่ประชาชนมีการดำเนินการอภิปรายพื้นฐานของพวกเขาภายใต้กรอบของสิ่งที่แต่ละคนนับถือในฐานะที่เป็นความคิดทางการเมืองของ ความยุติธรรมอยู่บนพื้นฐานของค่าที่คนอื่น ๆ พอสมควรคาดว่าจะสามารถรับรองและแต่ละในความเชื่อที่ดีพร้อมที่จะปกป้องความคิดที่ทำให้เข้าใจ ซึ่งหมายความว่าเราแต่ละคนต้องมีและต้องพร้อมที่จะอธิบายเกณฑ์ของสิ่งที่หลักการและแนวทางที่เราคิดว่าประชาชนอื่น ๆ (ที่ยังมีอิสระและเสมอภาคกัน) พอสมควรอาจจะคาดว่าจะรับรองพร้อมกับเรา. "วล์อ้างอิงรายละเอียดของเขาเอง ของค่านิยมทางการเมืองเป็นตัวอย่างของเกณฑ์ดังกล่าวในขณะที่ยอมรับว่าจะมีความแตกต่างกับการ "คิดทางการเมืองที่เหมาะสมที่สุด."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประการที่สอง เหตุผลสาธารณะที่ดีที่สุดคือดูไม่เป็น กระบวนการของเหตุผลในหมู่ประชาชน แต่เป็นหลักการกำหนดขอบเขตที่กําตามวิธีการที่บุคคล สถาบัน และหน่วยงานควรให้เหตุผลเกี่ยวกับส่วนรวม ขอบเขตของเหตุผลสาธารณะที่ถูกกำหนดโดย " ความคิดทางการเมืองของเสรีนิยม " ใน 2544 เป็นคำ" จุดของอุดมคติของเหตุผลสาธารณะที่ประชาชนมีความประพฤติของพื้นฐานการสนทนาภายในกรอบของสิ่งที่แต่ละเรื่องเป็นการเมืองความคิดของความยุติธรรมขึ้นอยู่กับคุณค่าที่คนอื่นสามารถจะเชื่อได้ว่าจะรับรองและแต่ละในความเชื่อที่ดีพร้อมที่จะปกป้องว่า ความคิดเพื่อให้เข้าใจ ซึ่งหมายความ ว่า เราแต่ละคนต้องมี และต้องพร้อมที่จะอธิบายเกณฑ์เรื่องหลักการและแนวทางที่เราคิดว่าประชาชนอื่น ๆ ( ที่ยังมีอิสระและเท่าเทียมกัน ) คาดว่าจะรับรองพร้อมกับเรา " Rawls cites รายละเอียดของตัวเองของค่านิยมทางการเมืองของเสรีนิยม เป็นตัวอย่างของเกณฑ์ดังกล่าว ขณะที่ยอมรับว่า จะมีความแตกต่างกับความคิด " ทางการเมืองที่เหมาะสมที่สุด "