AbstractOwing to the importance of

Abstract

Owing to the importance of agricultural extension in the history of the CSIRO, this paper gives some detail about current CSIRO policy and its ramifications. The major points are:

A division of labour was established in 1927 between CSIRO’s predecessor, CSIR and State departments of agriculture where CSIRO was responsible for conducting strategic research in agriculture and the State departments for applying it in the field (extension).
This policy, while it allowed the fledgling CSIR to develop, had implications for the culture of CSIRO until the 1980s. A very strong strategic focus in agricultural research, the major component of the organization’s activities, resulted in less attention on adoption than was appropriate given the provisions of our Act.
There have been many structural changes in agribusiness systems, both in Australia and globally, and the local extension system serving them since 1927. These changes led the CSIRO Board in 1990 to endorse a modified policy to advocate that CSIRO ‘has primary responsibility to facilitate or encourage the application of the results of its research’ and ‘that scientists who are responsible for managing research are also responsible for ensuring that the appropriate extension links for their results are in place’.
Since 1990 we have gained further experience in technology adoption either as commercialization through companies, policy advice to government departments or public-good work. As a result of this experience, and of dramatic changes in the agribusiness environment, it is not appropriate to have a policy devoted to this topic alone, isolated from technology adoption in general. The policy was also somewhat unusual for Board endorsed initiatives in being prescriptive about how we should operate rather than what we should do.
In June 2000 the Board noted the involvement of CSIRO in a wide range of activities aimed at achieving higher levels of technology adoption in Australian Agribusiness that have been developed since the adoption of the CSIRO extension policy in 1990. The Board endorsed these, now widely accepted, activities and considered that a specific policy dealing solely with extension is no longer necessary. This reflects the pluralism that now exists in the funding, process and delivery of extension.
Introduction

The History of Extension in CSIRO

CSIR was established in 1926. Earlier initiatives to set up a Federal research agency failed because of suspicion of the States about a Federal body duplicating the research work they were already doing in their departments of agriculture. Thus one of the first tasks facing the Chief Executive, David Rivett, was to define a role for the new organization in agricultural research, and in particular the relationship with State departments of agriculture.

These bodies were established at the end of the last century, principally to counter the ‘pastoral hegemony’ and serve the small but growing crop production sector (NSW was a net importer of wheat until the dying days of the 1890s). In contrast to the Universities, which largely neglected research owing to their emulation of the UK system and its deficiencies, these departments conducted some agricultural research under difficult conditions: At a conference in March 1927 of academics and heads of departments of agriculture, convened by Rivett, a territorial division of labour was agreed; ‘Investigations …which are of a more or less fundamental character and which are national in scope should be conducted by the Commonwealth, whilst problems of a more or less local character and which involved the applications of existing knowledge (extension) should be undertaken by the State Departments of Agriculture.

This policy agreement persisted through the life of CSIR, survived its transition to CSIRO, and as far as current records indicate was last reaffirmed, with some qualifications and developments, by the CSIRO Board in 1990. Given the changes in the last century in industry structure, to CSIRO and the way it conducts its technology adoption, and new scientific developments, the Board in 1999 recognised the legitimate role of CSIRO in extension.


What is Agricultural Extension?

Discussion of extension is often free of definitions and precision but it is generally agreed that extension has four facets. I draw freely on Jeff Coutts' work in this regard, and recognise that extension involves technology transfer, problem solving, education and human development.

In its early days, extension arose as a problem-solving enterprise, based on existing knowledge. As research began to be used to increase the knowledge base, technology transfer became more important, especially as the political advantages in rural electorates became apparent; there is however a very strong element of technology push and a spirit of ‘we know what is good for you’ in this approach. The latter two, softer aspects are relatively recent developments.


The Assumptions behind Extension

In my experience several assumptions underpin this process.

‘The aim of having the greatest possible outcome in terms of raising the competitiveness of the rural sector’. The emphasis is on rural sector AS A WHOLE, or discrete components of it such as wool, meat, grains etc, rather than the needs of specific BUSINESSES in it.
The principal reason for this sectoral, rather than industry focus, is that most growers (at least historically) produce a commodity that is traded up the pipeline to the end user through intermediaries; there is little differentiation in product attributes, but there are significant differences in the efficiency of individual growers in meeting the commodity standards.
The research is usually commissioned by a particular rural R&D corporation, funded by a levy on producers of the commodity, on behalf of the sector as a whole, and in most cases the outcomes are available to all levy payers. The continuing importance of the R&D Corporations is reflected in CSIRO’s external earning, where they account for about half of our external earnings in Sectors like Meat, Dairy and Aquaculture.
There is a linear chain in which the research, carried out by the researchers, is passed on to others to apply it more widely in the commissioning sector. CSIRO’s role in that chain is to do the research in response to a request from the R&D Corporation, usually at marginal cost.
The cultural implications of the last point, the ‘theoretical’ basis for Rivett’s pragmatic policy, have been particularly important, especially during the 60s and 70s at the zenith of rural industry funding from commodities such as wool. Some scientists in CSIRO Divisions undertaking commodity or agricultural-related research until recently have chosen to focus almost exclusively on strategic research, and to publish it; little direct attention was given to the adoption of the work. Extension agencies could read the papers, perhaps do some work to adapt it to their requirements, and then transfer the technology in the normal way through their departments. We all know how radically that situation has changed since 1990.


What has changed in the Business Environment?

All agribusiness enterprises are exposed to long-term trends that present challenges and opportunities; for simplicity these trends are analysed as elements of a Porter diamond, and are detailed later. The key points are

The emergence of vertically integrated, supply chains, usually coordinated by a retailer, domestic or offshore, or a food service operator. Primary producers are required to supply a product for a particular customer to a unique specification detailing product attributes, cost and logistics. The production-based commodity culture shifts to a more end-user, demand-driven, differentiated-product focus.
The emergence of biotechnologically transformed crop varieties strongly facilitating this focus.
The introduction of precision agriculture techniques to give primary producers more control over their farming systems.
A reducing role of government in more traditional areas of intervention (marketing, statutory R&D bodies, State departments) but a stronger role in food safety and sustainability.
These trends reflect a move away from a factor-driven economy, where the strength of this sector is drawn from basic production factors to an investment-driven one where agribusinesses invest to construct modern, efficient, large-scale facilities equipped with the best technology available on the global market. Some of the most advanced companies are innovation-driven through sophisticated consumer demand as described above. There are nevertheless different segments in agribusiness; the industry dimension sets the rules of the game, and it is difficult for firms to show superior performance in ‘unattractive’ industries (such as beef over the last five years or wool). However to perform well even in an ‘attractive’ industry (cotton) requires superior activities at the firm level; with these superior attributes, a firm can cut itself off from the fortunes (or lack of them) in the industry by being part of a coordinated agribusiness where cooperation and alliances are an integral part of doing business.

A brief comparison with the assumptions section above indicates that much extension policy is focussed on commodity agriculture, based on low-cost firms with high-cost linkages. The profitability of individual firms is constrained by links in the supply chain and as the commodity is purchased on price, firms can only reduce cost; the gains are invariably passed on to the customer (the wool industry is an excellent exemplar).


What have we learnt from our experience in technology adoption and what do we propose to do in the future?

The state of the industry; a textile contrast

In our adoption practice, one of the lessons we have learnt is the importance of the competitive context and the ‘rules of the game’. The contras

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อเพราะความสำคัญของการเกษตรในประวัติศาสตร์ CSIRO กระดาษนี้ให้รายละเอียดบางอย่างเกี่ยวกับนโยบาย CSIRO ปัจจุบันและของ ramifications จุดสำคัญคือ:ส่วนแรงงานก่อตั้งขึ้นใน 1927 ของ CSIRO รุ่นก่อน แผนก CSIR และสถานะของเกษตรที่ CSIRO ถูกชอบการดำเนินการวิจัยเชิงกลยุทธ์ในการเกษตร และแผนกรัฐสำหรับการใช้ในฟิลด์ (ส่วนขยาย)นโยบายนี้ ในขณะที่อนุญาต CSIR นกพัฒนา มีนัยสำหรับวัฒนธรรมของ CSIRO จนถึงไฟต์ เน้นกลยุทธ์ที่แข็งแกร่งมากในเกษตรวิจัย ส่วนประกอบสำคัญของกิจกรรมขององค์กร ให้ความสนใจน้อยในการยอมรับกว่าเยอะรับบทบัญญัติของพระราชบัญญัติของเรามีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างในระบบเกษตร ทั้ง ในออสเตรเลีย และทั่ว โลก และเบอร์ต่อภายในระบบให้บริการพวกเขาตั้งแต่ 1927 เปลี่ยนแปลงเหล่านี้นำคณะ CSIRO ในปี 1990 เพื่อสนับสนุนนโยบายการปรับเปลี่ยนเพื่อสนับสนุนว่า CSIRO 'มีความรับผิดชอบหลักเพื่ออำนวยความสะดวก หรือส่งเสริมให้ใช้ผลการวิจัยของ' และ 'นักวิทยาศาสตร์ที่รับผิดชอบการจัดการงานวิจัยยังมั่นใจว่า มีการเชื่อมโยงส่วนขยายที่เหมาะสมสำหรับผลลัพธ์ที่รับผิดชอบ'ตั้งแต่ปี 1990 เราได้รับประสบการณ์เพิ่มเติมในเทคโนโลยียอมรับอาจเป็น commercialization ผ่านบริษัท แนะนำนโยบายให้หน่วยงานรัฐบาลหรืองานสาธารณะดี จากประสบการณ์นี้ และ การเปลี่ยนแปลงอย่างมากในสิ่งแวดล้อมเกษตร ไม่เหมาะสมจะมีนโยบายที่อุทิศให้กับหัวข้อนี้อยู่คนเดียว โดดเดี่ยวยอมรับเทคโนโลยีโดยทั่วไป นโยบายยังค่อนข้างปกติสำหรับคณะกรรมการรับรองการริเริ่มในการรับมือเกี่ยวกับวิธีที่เราควรมีมากกว่าสิ่งที่เราควรทำในเดือน 2000 มิถุนายน คณะกรรมการตั้งข้อสังเกตเกี่ยวข้อง CSIRO ความหลากหลายของกิจกรรมที่มุ่งการบรรลุระดับสูงของการยอมรับเทคโนโลยีในเกษตรออสเตรเลียที่ได้รับการพัฒนาตั้งแต่รับนโยบายขยาย CSIRO ในปี 1990 คณะกรรมการรับรองเหล่านี้ ตอนนี้ ยอมรับอย่างกว้างขวาง กิจกรรม และถือว่าการจัดการนโยบายเฉพาะแต่เพียงผู้เดียวกับส่วนขยายไม่จำเป็น นี้สะท้อน pluralism ที่ขณะนี้ อยู่ในกระบวนการจัดหาเงินทุน และส่งต่อแนะนำประวัติของนามสกุลใน CSIROก่อตั้งขึ้นใน 1926 CSIR ก่อนหน้านี้ริเริ่มตั้งหน่วยงานวิจัยที่ล้มเหลวเนื่องจากความสงสัยของอเมริกาเกี่ยวกับตัวกลางที่ทำซ้ำงานวิจัยจะได้ทำในแผนกของเกษตร ดังนั้น งานแรกที่หันหน้าไปทางประธานเจ้าหน้าที่บริหาร David Rivett หนึ่งคือการกำหนดบทบาทองค์กรใหม่งานวิจัยเกษตร และโดยเฉพาะอย่างยิ่งความสัมพันธ์กับหน่วยงานรัฐของเกษตรองค์กรเหล่านี้ก่อตั้งขึ้นในตอนท้ายของศตวรรษที่ผ่านมา หลักการตอบโต้ 'เจ้า pastoral ปริญญาบัตร' และบริการภาคการผลิตพืชขนาดเล็ก แต่เติบโต (นิวเซาธ์เวลส์เป็นผู้นำเข้าสุทธิของข้าวสาลีจนวันตายในช่วงปี 1890 สื่อ) ตรงข้ามมหาวิทยาลัย ซึ่งส่วนใหญ่ที่ไม่มีกิจกรรมการวิจัยเนื่องจากการจำลองระบบสหราชอาณาจักรและทรงเป็น แผนกเหล่านี้ดำเนินการวิจัยเกษตรบางสภาวะยาก: ที่ประชุมในเดือน 1927 มีนาคมของนักวิชาการและหัวหน้าของแผนกเกษตร แต่ โดย Rivett การแบ่งดินแดนของแรงงานตกลงกัน ' ตรวจสอบ... .which มีอักขระน้อยพื้นฐาน และที่อยู่ในขอบเขตแห่งชาติควรดำเนินการ โดยเครือจักรภพ ในขณะที่ปัญหาของอักขระท้องถิ่นน้อยและที่เกี่ยวข้องกับโปรแกรมประยุกต์ความรู้ที่มีอยู่ (นามสกุล) ควรดำเนินการ โดยหน่วยงานรัฐของเกษตรนโยบายข้อตกลงนี้ยังคงอยู่ตลอดชีวิตของ CSIR รอดชีวิตของ CSIRO เปลี่ยนแปลง และเท่ากับระเบียนปัจจุบันบ่งชี้ล่าสุด โอ คุณสมบัติและการพัฒนา คณะกรรมการ CSIRO ในปี 1990 ให้เปลี่ยนแปลงในศตวรรษที่ผ่านมาในโครงสร้างอุตสาหกรรม CSIRO และวิธีดำเนินการยอมรับเทคโนโลยี และวิทยาศาสตร์พัฒนาใหม่ คณะกรรมการในปี 1999 ยัง CSIRO บทบาทถูกต้องตามกฎหมายในนามสกุล เกษตรคืออะไรมักจะไม่สนทนาของส่วนขยายของคำนิยามและความแม่นยำ แต่มันจะเห็นโดยทั่วไปว่า ส่วนขยายมีแง่มุมที่ 4 ผมวาดได้อย่างอิสระในการทำงานของอย่างไร Coutts เจฟในเรื่องนี้ และรู้ว่า นามสกุลเกี่ยวข้องกับเทคโนโลยี การแก้ปัญหา การศึกษา และพัฒนามนุษย์ในยุคแรก ๆ ของ นามสกุลเกิดขึ้นเป็นการแก้ปัญหาองค์กร ตามความรู้ที่มีอยู่ เป็นการวิจัยเริ่มที่จะใช้เพื่อเพิ่มฐานความรู้ การถ่ายทอดเทคโนโลยีเป็นสิ่งสำคัญมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเป็นประโยชน์ทางการเมืองในชนบท electorates กลายเป็นชัดเจน มีแต่ การผลักดันขององค์ประกอบแข็งแกร่งมากของเทคโนโลยีและจิตวิญญาณของ 'เรารู้ว่าอะไรดีคุณ' ในวิธีการนี้ สองหลัง ด้านนุ่มกำลังพัฒนาค่อนข้างล่าสุด สมมติฐานเบื้องหลังนามสกุลในประสบการณ์ของฉัน หลายสมมติฐานหนุนฟอร์ดที่มีของกระบวนการนี้'จุดมุ่งหมายของการมีผลเป็นไปได้มากที่สุดในการเพิ่มศักยภาพการแข่งขันของภาคชนบท' เน้นอยู่ในภาคชนบทเป็น A ทั้งหมด หรือส่วนประกอบที่แยกกันของขนสัตว์ เนื้อสัตว์ ธัญพืชฯลฯ มากกว่าความต้องการของธุรกิจเฉพาะในหลักเหตุผลนี้รายสาขา แทนที่เน้นอุตสาหกรรม คือ ว่า ส่วนใหญ่เกษตรกรผลิตสินค้าที่ซื้อขายอัพไลน์ผู้ผ่านตัวกลาง (ในอดีต) มีการสร้างความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ในคุณลักษณะของผลิตภัณฑ์ แต่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในประสิทธิภาพของเกษตรกรแต่ละรายในการประชุมมาตรฐานสินค้าการวิจัยมักจะมอบหมายอำนาจหน้าที่ โดยเฉพาะชนบท R & D บริษัท แปล โดยอัตราในการผลิตสินค้า ในนามของภาคทั้งหมด และส่วนใหญ่ ผลมีการรายงานผู้ชำระอัตราทั้งหมด ความสำคัญต่อเนื่องของ R & D บริษัทอยู่เป็นประจำในของ CSIRO ภายนอกรายได้ ที่พวกเขาบัญชีสำหรับประมาณครึ่งหนึ่งของรายได้ของเราภายนอกในภาคเช่นเนื้อสัตว์ นม และสัตว์น้ำมีห่วงโซ่เส้นที่วิจัย ดำเนินการ โดยนักวิจัย ถูกส่งผ่านไปบนให้ผู้อื่นได้ใช้กันอย่างแพร่หลายมากขึ้นในภาคการ commissioning บทบาทของ CSIRO ในห่วงโซ่ที่จะทำวิจัยเพื่อตอบสนองคำขอจาก R & D บริษัท ต้นทุนกำไรเบื้องต้นที่มักจะวัฒนธรรมผลกระทบสุดท้าย ชี้ พื้นฐานของ 'ทฤษฎี' นโยบายการปฏิบัติของ Rivett มีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง โดยเฉพาะในช่วงยุค 60s และ 70s ที่สุดยอดของอุตสาหกรรมชนบททุนจากสินค้าโภคภัณฑ์เช่นขนสัตว์ นักวิทยาศาสตร์บางคนใน CSIRO ส่วนกิจการสินค้าเกษตรที่เกี่ยวข้องการวิจัยจนล่าสุดได้เลือกโดยเฉพาะเน้นการวิจัยเชิงกลยุทธ์ และ การประกาศ เรียนน้อยโดยตรงได้รับการยอมรับของการทำงาน หน่วยนามสกุลสามารถอ่านเอกสาร บางทีบางทำงานเพื่อปรับให้เข้ากับความต้องการของพวกเขา แล้ว ถ่ายโอนเทคโนโลยีในทางปกติผ่านแผนก เรารู้วิธีก็มีการเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ที่พ.ศ. 2533 การเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมทางธุรกิจทั้งหมดเกษตรบริษัทกำลังเผชิญกับแนวโน้มระยะยาวที่นำเสนอความท้าทายและโอกาส ราย แนวโน้มเหล่านี้ analysed เป็นองค์ประกอบของกระเป๋าเพชร และมีรายละเอียดในภายหลัง จุดสำคัญคือการเกิดขึ้นของแนวตั้งแบบรวม ห่วง โซ่อุปทาน การประสานงานโดยปกติ โดยผู้ค้าปลีก ภายในประเทศ หรือต่าง ประเทศ หรือตัวดำเนินการบริการอาหาร ผู้ผลิตหลักจะต้องจัดหาผลิตภัณฑ์สำหรับลูกค้าเฉพาะข้อมูลจำเพาะเฉพาะรายละเอียดคุณลักษณะของผลิตภัณฑ์ ต้นทุน และโลจิสติกส์ วัฒนธรรมโดยผลิตสินค้าเลื่อนไปใช้มากขึ้น ความต้องการขับเคลื่อน โฟกัสผลิตภัณฑ์แตกต่างกันเกิดพันธุ์พืชแปรรูป biotechnologically ขออำนวยความสะดวกนี้แนะนำเทคนิคการเกษตรความแม่นยำเพื่อให้ผู้ผลิตหลักควบคุมระบบการทำฟาร์มมากขึ้นลดบทบาทของรัฐในพื้นที่มากกว่าแทรกแซง (ตลาด ตามกฎหมาย R & D องค์กร หน่วยงานรัฐ) แต่บทบาทที่แข็งแกร่งในความปลอดภัยของอาหารและความยั่งยืนแนวโน้มเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงการย้ายจากปัจจัยขับเคลื่อนเศรษฐกิจ ที่ความแข็งแกร่งของภาคนี้ออกจากปัจจัยการผลิตพื้นฐานไปยังขับเคลื่อนการลงทุนซึ่งการลงทุนเกษตรสร้างทันสมัย มีประสิทธิภาพ ขนาดใหญ่อำนวยความสะดวกที่ครบครันสุดเทคโนโลยีในตลาดโลก ของบริษัททันสมัยที่สุดได้ขับเคลื่อนนวัตกรรมผ่านความต้องการผู้บริโภคที่มีความซับซ้อนตามที่อธิบายไว้ข้างต้น มีแต่เซ็กเมนต์ที่แตกต่างกันในเกษตร ขนาดอุตสาหกรรมตั้งกฎของเกม และเป็นการยากสำหรับบริษัทเพื่อแสดงประสิทธิภาพในอุตสาหกรรม 'ว่าขี้เหร่' (เช่นเนื้อห้าปีสุดท้ายหรือผ้าขนสัตว์) อย่างไรก็ ตามการทำดีแม้แต่ใน อุตสาหกรรม 'น่าสนใจ' (ฝ้าย) ต้องเหนือกว่ากิจกรรมในระดับบริษัท มีแอททริบิวต์เหล่านี้เหนือกว่า บริษัทสามารถตัดปิดตัวเองจากตัวใหญ่ ๆ (หรือขาดของพวกเขา) ในอุตสาหกรรม โดยเป็นส่วนหนึ่งของเกษตรประสานความร่วมมือและพันธมิตรเป็นส่วนหนึ่งของการทำธุรกิจการเปรียบเทียบโดยย่อ ด้วยสมมติฐานส่วนข้างต้นบ่งชี้ว่า นโยบายขยายมากเป็น focussed ในสินค้าเกษตร ตามบริษัทโลว์กับเชื่อมโยงต้นทุนสูง ผลกำไรของแต่ละบริษัทจะจำกัด โดยเชื่อมโยงในห่วงโซ่อุปทาน และเป็นสินค้าที่ซื้อในราคา บริษัทสามารถลดต้นทุน เท่า กำไรจะเกิดผ่านไปยังลูกค้า (ผ้าขนสัตว์มี exemplar ดี) อะไรได้เราเรียนรู้จากประสบการณ์ของเราในการยอมรับเทคโนโลยี และอะไรทำเราเสนอจะทำอย่างไรในอนาคตสถานะของอุตสาหกรรม ความคมชัดสิ่งทอในทางปฏิบัติของเรายอมรับ บทเรียนที่เราได้เรียนรู้อย่างใดอย่างหนึ่งเป็นความสำคัญของบริบทการแข่งขันและ 'กฎของเกม' Contras

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อเนื่องจากความสำคัญของการส่งเสริมการเกษตรในประวัติศาสตร์ของ CSIRO ที่บทความนี้จะช่วยให้รายละเอียดเกี่ยวกับนโยบาย CSIRO ในปัจจุบันและมีเครือข่ายบาง จุดที่สำคัญคือ. การแบ่งงานที่ก่อตั้งขึ้นในปี 1927 ระหว่างบรรพบุรุษ CSIRO ของ CSIR และหน่วยงานของรัฐของการเกษตรที่ CSIRO เป็นผู้รับผิดชอบในการดำเนินการวิจัยเชิงกลยุทธ์ในด้านการเกษตรและหน่วยงานของรัฐเพื่อนำไปใช้ในสนาม (ส่วนขยาย) คำนโยบายนี้ในขณะที่มันได้รับอนุญาตให้ CSIR ประสบการณ์ในการพัฒนามีผลกระทบต่อวัฒนธรรมของ CSIRO จนถึงปี 1980 การให้ความสำคัญเชิงกลยุทธ์ที่แข็งแกร่งมากในการวิจัยทางการเกษตรซึ่งเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของกิจกรรมขององค์กรที่ส่งผลให้ความสนใจน้อยในการนำไปใช้มากกว่าความเหมาะสมได้รับบทบัญญัติของพระราชบัญญัติของเรา. มีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างจำนวนมากในระบบธุรกิจการเกษตรทั้งในประเทศออสเตรเลียและทั่วโลกและ ระบบขยายท้องถิ่นที่ให้บริการพวกเขาตั้งแต่ปี 1927 การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้นำคณะ CSIRO ในปี 1990 ที่จะยอมให้มีการปรับเปลี่ยนนโยบายที่จะสนับสนุนว่า CSIRO 'มีความรับผิดชอบหลักในการอำนวยความสะดวกหรือส่งเสริมการประยุกต์ใช้ผลการวิจัย' และ 'ที่นักวิทยาศาสตร์ที่มีความรับผิดชอบ สำหรับการจัดการการวิจัยยังรับผิดชอบในการสร้างความมั่นใจว่าการเชื่อมโยงที่เหมาะสมสำหรับการขยายผลของพวกเขาอยู่ในสถานที่. ตั้งแต่ปี 1990 เราได้รับประสบการณ์ต่อไปในการยอมรับเทคโนโลยีไม่ว่าจะเป็นในเชิงพาณิชย์ผ่านทาง บริษัท แนะนำนโยบายที่จะหน่วยงานรัฐบาลหรือทำงานสาธารณะที่ดี ในฐานะที่เป็นผลมาจากประสบการณ์นี้และการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในสภาพแวดล้อมธุรกิจการเกษตรก็ไม่เหมาะสมที่จะมีนโยบายที่อุทิศให้กับหัวข้อนี้คนเดียวที่แยกได้จากการนำเทคโนโลยีทั่วไป นโยบายก็ยังค่อนข้างผิดปกติสำหรับคณะกรรมการรับรองความคิดริเริ่มในการเป็นที่กำหนดเกี่ยวกับวิธีการที่เราควรดำเนินการมากกว่าสิ่งที่เราควรทำ. ในมิถุนายน 2000 คณะกรรมการตั้งข้อสังเกตมีส่วนร่วมของ CSIRO ในความหลากหลายของกิจกรรมที่มุ่งบรรลุระดับที่สูงขึ้นของการยอมรับเทคโนโลยีใน ธุรกิจการเกษตรของออสเตรเลียที่ได้รับการพัฒนาตั้งแต่การยอมรับของนโยบายขยาย CSIRO ในปี 1990 คณะกรรมการได้รับการรับรองเหล่านี้ในขณะนี้ได้รับการยอมรับกิจกรรมและพิจารณาแล้วเห็นว่านโยบายการจัดการที่เฉพาะเจาะจง แต่เพียงผู้เดียวที่มีนามสกุลไม่จำเป็น นี้สะท้อนให้เห็นจำนวนมากที่ตอนนี้อยู่ในขั้นตอนการระดมทุนและการจัดส่งของการขยาย. การแนะนำประวัติความเป็นมาของการขยายใน CSIRO CSIR ก่อตั้งขึ้นในปี 1926 ก่อนหน้านี้ความคิดริเริ่มในการจัดตั้งหน่วยงานวิจัยแห่งชาติล้มเหลวเนื่องจากความสงสัยของรัฐเกี่ยวกับร่างกายของรัฐบาลกลาง การทำซ้ำงานวิจัยที่พวกเขากำลังทำอยู่แล้วในหน่วยงานของพวกเขาของการเกษตร ดังนั้นหนึ่งในงานแรกที่หันหน้าไปทางประธานเจ้าหน้าที่บริหารเดวิด Rivett คือการกำหนดบทบาทองค์กรใหม่ในการวิจัยทางการเกษตรและโดยเฉพาะความสัมพันธ์กับหน่วยงานของรัฐของการเกษตร. หน่วยงานเหล่านี้ถูกจัดตั้งขึ้นในตอนท้ายของศตวรรษที่ผ่านมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จะตอบโต้ 'พระประมุขและบริการขนาดเล็ก แต่การเจริญเติบโตของภาคการผลิตพืช (เอ็นเอสเป็นผู้นำเข้าสุทธิของข้าวสาลีจนวันตายของยุค 1890) ในทางตรงกันข้ามกับมหาวิทยาลัยซึ่งส่วนมากละเลยการวิจัยเนื่องจากการแข่งขันของพวกเขาของระบบสหราชอาณาจักรและข้อบกพร่องของหน่วยงานเหล่านี้ดำเนินการบางการวิจัยทางการเกษตรภายใต้สภาวะที่ยากลำบาก: ที่จัดงานประชุมมีนาคม 1927 นักวิชาการและหัวของหน่วยงานของเกษตรชุมนุมโดย Rivett ส่วนดินแดนของการใช้แรงงานก็ตกลงกัน; 'สืบสวน ... ซึ่งเป็นตัวละครที่พื้นฐานมากหรือน้อยและที่ชาติในขอบเขตที่ควรจะดำเนินการโดยเครือจักรภพในขณะที่ปัญหาของตัวละครในท้องถิ่นมากขึ้นหรือน้อยลงและที่เกี่ยวข้องกับการประยุกต์ใช้ความรู้ที่มีอยู่ (ส่วนขยาย) ที่ควรจะดำเนินการโดย หน่วยงานของรัฐเกษตร. ข้อตกลงนโยบายนี้ยังคงผ่านชีวิตของ CSIR ที่รอดชีวิตจากการเปลี่ยนแปลงที่จะ CSIRO และเท่าที่บันทึกในปัจจุบันบ่งบอกถึงการได้รับการยืนยันที่ผ่านมาที่มีคุณสมบัติบางอย่างและการพัฒนาโดยคณะกรรมการ CSIRO ในปี 1990 ได้รับการเปลี่ยนแปลงใน ศตวรรษที่ผ่านมาในโครงสร้างอุตสาหกรรมเพื่อ CSIRO และวิธีการที่จะดำเนินการนำเทคโนโลยีและการพัฒนาทางวิทยาศาสตร์ใหม่คณะในปี 1999 ได้รับการยอมรับบทบาทที่ถูกต้องของ CSIRO ในนามสกุล. อะไรคือสิ่งที่ส่งเสริมการเกษตร? คำอธิบายของการขยายมักจะเป็นอิสระจากคำจำกัดความและความแม่นยำ แต่ก็เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าการขยายมีสี่แง่มุม ผมวาดได้อย่างอิสระในการทำงานของเจฟฟ์ส 'ในเรื่องนี้และรับรู้ส่วนขยายที่เกี่ยวข้องกับการถ่ายโอนเทคโนโลยีการแก้ปัญหาการศึกษาและการพัฒนามนุษย์. ในวันแรกของการขยายเกิดขึ้นเป็นองค์กรการแก้ปัญหาบนพื้นฐานของความรู้ที่มีอยู่ เป็นงานวิจัยเริ่มที่จะนำมาใช้เพื่อเพิ่มฐานความรู้การถ่ายโอนเทคโนโลยีกลายเป็นความสำคัญมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในข้อได้เปรียบทางการเมืองในชนบท electorates ก็เห็นได้ชัด; แต่มีองค์ประกอบที่แข็งแกร่งมากของการผลักดันเทคโนโลยีและจิตวิญญาณของ 'เรารู้ว่าสิ่งที่ดีสำหรับคุณในวิธีการนี้ หลังสองด้านนุ่มการพัฒนาล่าสุดค่อนข้าง. สมมติฐานที่อยู่เบื้องหลังการขยายประสบการณ์ของผมสมมติฐานหลายหนุนกระบวนการนี้. 'จุดมุ่งหมายของการมีผลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เป็นไปได้ในแง่ของการเพิ่มศักยภาพในการแข่งขันของภาคชนบทที่' เน้นอยู่ในภาคชนบทรวมหรือส่วนประกอบที่ไม่ต่อเนื่องของมันเช่นขนสัตว์เนื้อสัตว์ธัญพืช ฯลฯ มากกว่าความต้องการของธุรกิจที่เฉพาะเจาะจงในนั้น. เหตุผลหลักสำหรับภาคนี้มากกว่าเน้นอุตสาหกรรมเป็นที่ปลูกมากที่สุด (อย่างน้อยในอดีต) ในการผลิตสินค้าที่มีการซื้อขายขึ้นท่อให้กับผู้ใช้ผ่านตัวกลางนั้น มีความแตกต่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ในคุณลักษณะของผลิตภัณฑ์ แต่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในประสิทธิภาพของเกษตรกรผู้ปลูกของแต่ละบุคคลในการประชุมมาตรฐานสินค้า. การวิจัยเป็นหน้าที่ปกติโดยเฉพาะในชนบท R & D ของ บริษัท ได้รับการสนับสนุนจากการจัดเก็บภาษีเกี่ยวกับการผลิตสินค้าในนามของ ภาครวมและในกรณีส่วนใหญ่ผลที่พร้อมที่จะจ่ายเงินการจัดเก็บภาษีทั้งหมด ความสำคัญอย่างต่อเนื่องของ R & D บริษัท สะท้อนให้เห็นในรายภายนอก CSIRO ของที่พวกเขาบัญชีสำหรับประมาณครึ่งหนึ่งของรายได้จากภายนอกของเราในภาคเช่นเนื้อสัตว์นมและเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ. มีห่วงโซ่การเชิงเส้นที่วิจัยเป็นที่ดำเนินการโดยนักวิจัยที่มี ส่งต่อไปยังคนอื่น ๆ ที่จะใช้มันอย่างกว้างขวางมากขึ้นในภาคการว่าจ้าง บทบาทของ CSIRO ในห่วงโซ่ที่จะทำวิจัยในการตอบสนองต่อการร้องขอจาก R & D คอร์ปอเรชั่นปกติจะอยู่ที่ต้นทุน. ผลกระทบทางวัฒนธรรมของจุดสุดท้ายพื้นฐาน 'ทฤษฎี' นโยบายในทางปฏิบัติ Rivett ของมีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยเฉพาะในช่วง ยุค 60s และ 70s สุดยอดของเงินทุนอุตสาหกรรมชนบทจากสินค้าโภคภัณฑ์เช่นขนสัตว์ นักวิทยาศาสตร์บางคนในหน่วยงาน CSIRO สินค้าหรือการดำเนินการวิจัยทางการเกษตรที่เกี่ยวข้องจนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ ได้เลือกที่จะมุ่งเน้นไปเกือบเฉพาะในการวิจัยเชิงกลยุทธ์และการเผยแพร่นั้น สนใจโดยตรงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ได้รับการยอมรับของการทำงาน หน่วยงานที่ขยายสามารถอ่านเอกสารที่อาจจะทำผลงานบางส่วนเพื่อปรับให้ความต้องการของพวกเขาแล้วถ่ายทอดเทคโนโลยีในทางปกติของพวกเขาผ่านทางหน่วยงาน เราทุกคนรู้วิธีการที่รุนแรงสถานการณ์ที่มีการเปลี่ยนแปลงตั้งแต่ปี 1990 สิ่งที่มีการเปลี่ยนแปลงในสภาพแวดล้อมทางธุรกิจ? ทุกองค์กรธุรกิจการเกษตรมีการสัมผัสกับแนวโน้มระยะยาวที่ท้าทายในปัจจุบันและโอกาส; สำหรับความเรียบง่ายแนวโน้มเหล่านี้มีการวิเคราะห์องค์ประกอบของเพชรพอร์เตอร์และมีรายละเอียดในภายหลัง จุดที่สำคัญคือการเกิดขึ้นของบูรณาการแนว, ห่วงโซ่อุปทาน, การประสานงานโดยปกติร้านค้าปลีกในประเทศหรือต่างประเทศหรือผู้ประกอบการบริการอาหาร ผู้ผลิตหลักจะต้องจัดหาผลิตภัณฑ์สำหรับลูกค้าโดยเฉพาะสเปคที่ไม่ซ้ำกันรายละเอียดคุณลักษณะของผลิตภัณฑ์, ค่าใช้จ่ายและโลจิสติก กะวัฒนธรรมสินค้าการผลิตที่ใช้ในการขึ้นของผู้ใช้มีความต้องการที่ขับเคลื่อนด้วยการมุ่งเน้นความแตกต่างของผลิตภัณฑ์. การเกิดขึ้นของการเปลี่ยนเทคโนโลยีชีวภาพพันธุ์พืชขออำนวยความสะดวกในการโฟกัสนี้. แนะนำเทคนิคการเกษตรแม่นยำเพื่อให้ผู้ผลิตหลักของการควบคุมที่มากกว่าการทำฟาร์มของพวกเขา ระบบ. บทบาทการลดของรัฐบาลในพื้นที่ดั้งเดิมมากขึ้นของการแทรกแซง (การตลาดตามกฎหมาย R & ร่างกาย D, หน่วยงานของรัฐ) แต่บทบาทที่แข็งแกร่งในความปลอดภัยของอาหารและการพัฒนาอย่างยั่งยืน. แนวโน้มเหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงการย้ายออกไปจากเศรษฐกิจปัจจัยที่ขับเคลื่อนด้วยที่ความแรงของ ภาคนี้ถูกดึงมาจากปัจจัยการผลิตขั้นพื้นฐานเพื่อการลงทุนเป็นตัวขับเคลื่อนอุตสาหกรรมการเกษตรที่หนึ่งในการลงทุนที่จะสร้างที่ทันสมัยและมีประสิทธิภาพ, สถานที่ขนาดใหญ่ที่มาพร้อมกับเทคโนโลยีที่ดีที่สุดที่มีอยู่ในตลาดโลก บางส่วนของ บริษัท ที่ทันสมัยที่สุดที่มีการสร้างสรรค์นวัตกรรมที่ขับเคลื่อนด้วยความต้องการผู้บริโภคผ่านที่มีความซับซ้อนที่อธิบายข้างต้น แต่มีส่วนที่แตกต่างกันในธุรกิจการเกษตรคือ มิติอุตสาหกรรมกำหนดกฎของเกมและมันเป็นเรื่องยากสำหรับ บริษัท ที่จะแสดงให้เห็นประสิทธิภาพที่เหนือกว่าในอุตสาหกรรม 'สวย' (เช่นเนื้อวัวในช่วงห้าปีหรือขนสัตว์) อย่างไรก็ตามในการดำเนินการได้ดีแม้ในอุตสาหกรรมที่น่าสนใจ (ผ้าฝ้าย) ต้องกิจกรรมที่เหนือกว่าในระดับ บริษัท ; ด้วยคุณสมบัติที่เหนือกว่าเหล่านี้เป็น บริษัท ที่สามารถตัดตัวเองออกจากโชคชะตา (หรือขาดของพวกเขา) ในอุตสาหกรรมโดยเป็นส่วนหนึ่งของธุรกิจการเกษตรการประสานงานที่ให้ความร่วมมือและพันธมิตรเป็นส่วนหนึ่งของการทำธุรกิจ. การเปรียบเทียบสั้น ๆ กับส่วนสมมติฐานข้างต้น แสดงให้เห็นว่านโยบายการขยายมากจะเน้นในสินค้าโภคภัณฑ์เกษตรบนพื้นฐานของ บริษัท ที่มีต้นทุนต่ำที่มีความเชื่อมโยงที่มีต้นทุนสูง การทำกำไรของแต่ละ บริษัท ที่ถูก จำกัด โดยการเชื่อมโยงในห่วงโซ่อุปทานและเป็นสินค้าที่จะซื้อในราคาเฉพาะ บริษัท ที่สามารถลดค่าใช้จ่าย; กำไรจะถูกส่งผ่านอย่างสม่ำเสมอให้กับลูกค้า (อุตสาหกรรมขนสัตว์เป็นแบบอย่างที่ดี). สิ่งที่เราได้เรียนรู้จากประสบการณ์ของเราในการนำเทคโนโลยีและสิ่งที่เราจะนำเสนอที่จะทำในอนาคตหรือไม่รัฐของอุตสาหกรรม; ความคมชัดสิ่งทอในทางปฏิบัติการยอมรับของเราเป็นหนึ่งในบทเรียนที่เราได้เรียนรู้คือความสำคัญของบริบทการแข่งขันและ 'กฎของเกม' ตรงข้าม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม

เนื่องจากความสำคัญของการส่งเสริมการเกษตรในประวัติศาสตร์ของ CSIRO กระดาษนี้จะช่วยให้รายละเอียดบางอย่างเกี่ยวกับนโยบาย CSIRO ปัจจุบันและปัญหา จุดสําคัญ :

ส่วนของแรงงานก่อตั้งขึ้นในปี 1927 ระหว่าง CSIRO คือก่อนแผนก CSIR และสถานะของการเกษตรที่ CSIRO เป็นผู้รับผิดชอบดำเนินการยุทธศาสตร์การวิจัยการเกษตร และหน่วยงานรัฐที่ใช้มันในฟิลด์ ( ส่วนขยาย ) .
นโยบายนี้ในขณะที่มันให้เน้นที่ CSIR พัฒนา มีผลกระทบต่อวัฒนธรรมของ CSIRO จนกว่า 1980s . ความสำคัญเชิงกลยุทธ์ที่แข็งแกร่งมากในการวิจัยการเกษตรส่วนประกอบหลักของกิจกรรมขององค์กร ให้สนใจในการใช้ที่เหมาะสมกว่าคือให้บทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติของเรา
มีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างหลายในระบบธุรกิจเกษตร ทั้งในออสเตรเลียและทั่วโลก และขยายระบบการให้บริการท้องถิ่นมาตั้งแต่ปี .การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้นำ CSIRO คณะกรรมการในปี 1990 เพื่อรับรองการแก้ไขนโยบายการสนับสนุนที่ CSIRO ' มีความรับผิดชอบหลักเพื่ออำนวยความสะดวกและส่งเสริมการประยุกต์ใช้ผลการวิจัย ' และ ' ที่นักวิทยาศาสตร์ที่รับผิดชอบการจัดการศึกษายังรับผิดชอบในการรับประกันที่เหมาะสมส่งเสริมการเชื่อมโยงผลของพวกเขาจะอยู่ในสถานที่ที่ ' .
ตั้งแต่ปี 1990 เราได้รับประสบการณ์เพิ่มเติมในการยอมรับเทคโนโลยีไม่ว่าจะเป็นเชิงพาณิชย์ ผ่าน บริษัท แนะนำนโยบายรัฐบาลหรือรัฐดีๆงาน เป็นผลของประสบการณ์และการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในธุรกิจการเกษตร สิ่งแวดล้อม มันไม่สมควรที่จะมีนโยบายที่อุทิศให้กับหัวข้อนี้คนเดียว โดดเดี่ยว จากการยอมรับเทคโนโลยีทั่วไปนโยบายที่ยังค่อนข้างผิดปกติสำหรับคณะกรรมการรับรองโครงการในการคําว่าเราควรจะทำมากกว่าสิ่งที่เราควรจะทำ .
ในเดือนมิถุนายน 2543 คณะกรรมการตั้งข้อสังเกตการมีส่วนร่วมของ CSIRO ในช่วงกว้างของกิจกรรมที่มุ่งการบรรลุระดับที่สูงขึ้นของการยอมรับเทคโนโลยีการเกษตรในออสเตรเลียที่ได้ถูกพัฒนาขึ้นเนื่องจากการยอมรับของ CSIRO ส่วนขยาย นโยบายในปี 1990คณะกรรมการการรับรองเหล่านี้ ขณะนี้ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง กิจกรรม และถือว่า เป็นนโยบายเฉพาะการจัดการ แต่เพียงผู้เดียวที่มีนามสกุลไม่จำเป็นอีกต่อไป นี้สะท้อนให้เห็นถึงความเป็นพหูพจน์ว่า ตอนนี้อยู่ในขั้นตอนการจัดส่งของเงินทุน และนามสกุล .

แนะนำประวัติของส่วนขยายใน CSIRO

CSIR ก่อตั้งขึ้นในปี 1926 .ก่อนหน้านี้โครงการที่จะตั้งหน่วยงานวิจัยของรัฐบาลกลางล้มเหลวเพราะความสงสัยของรัฐเกี่ยวกับรัฐบาลกลางร่างกายโดยไม่จำเป็นงานวิจัยพวกเขาได้ทำในแผนกเกษตรศาสตร์ ดังนั้นหนึ่งในงานแรกกับผู้บริหารระดับสูง เดวิด ริเวต เพื่อกำหนดบทบาทให้องค์กรใหม่ในงานวิจัยทางการเกษตร