Wire rope is a type of cable which

Wire rope is a type of cable which consists of several strands of metal wire laid (twisted) into a helix. The term cable is often used interchangeably with wire rope. However, in general, "wire rope" refers to diameters larger than 3/8 inch (3.6 mm). Sizes smaller than this are designated cable or cords.[1] Initially wrought iron wires were used, but today steel is the main material used for wire ropes.

Historically wire rope evolved from steel chains, which had a record of mechanical failure. While flaws in chain links or solid steel bars can lead to catastrophic failure, flaws in the wires making up a steel cable are less critical as the other wires easily take up the load. Friction between the individual wires and strands, as a consequence of their twist, further compensates for any flaws.

Wire ropes were developed starting with mining hoist applications in the 1830s. Wire ropes are used dynamically for lifting and hoisting in cranes and elevators, and for transmission of mechanical power. Wire rope is also used to transmit force in mechanisms, such as a Bowden cable or the control surfaces of an airplane connected to levers and pedals in the cockpit. Static wire ropes are used to support structures such as suspension bridges or as guy wires to support towers. An aerial tramway relies on wire rope to support and move cargo overhead.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชนิดของสายเคเบิลที่ประกอบด้วยหลาย strands ของลวดโลหะที่วาง (บิด) เป็นเกลียวแบบ ลวดสลิงได้ สายคำมักใช้สลับกับลวดสลิง อย่างไรก็ตาม ทั่วไป "ลวดสลิง" อ้างถึงปัจจุบันใหญ่กว่า 3/8 นิ้ว (3.6 mm) กำหนดขนาดเล็กกว่านี้สายไฟหรือสายเคเบิล [1] เริ่มใช้ลวดเหล็กดัด แต่วันนี้เหล็กเป็นวัสดุหลักที่ใช้สำหรับสายเชือกประวัติลวดสลิงพัฒนาจากโซ่ ซึ่งมีข้อมูลความล้มเหลวของเครื่องจักรกล ในขณะที่ข้อบกพร่องในการเชื่อมโยงห่วงโซ่หรือแถบเหล็กแข็งสามารถนำไปสู่ความล้มเหลวที่รุนแรง ข้อบกพร่องในสายสร้างสายเคเบิลเหล็กมีความสำคัญน้อยกับสายอื่น ๆ ได้อย่างง่ายดายใช้โหลด แรงเสียดทานระหว่างแต่ละสายและ strands เป็นนักบิด ลำดับเพิ่มเติมชดเชยสำหรับข้อบกพร่องใด ๆเชือกลวดมีพัฒนาเริ่มต้นกับรอกการทำเหมืองใน 1830s มีใช้เชือกลวดแบบไดนามิก สำหรับยก และติตตั้งในเครนและลิฟท์ และส่งกำลังเครื่องจักรกล ยังมีใช้ลวดสลิงเพื่อส่งในกลไก เช่นสายเคเบิล Bowden หรือควบคุมพื้นผิวของเครื่องบินเชื่อมต่อกับกลไกและคันเหยียบในส่วนควบคุม เชือกลวดคงจะใช้ในการสนับสนุนโครงสร้าง เช่นสะพานแขวน หรือ เป็นคนสายสนับสนุนทาวเวอร์ การเดินทางไปมาทางอากาศอาศัยลวดสลิงเพื่อสนับสนุน และย้ายขนส่งสินค้าค่าใช้จ่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชือกลวดเป็นชนิดของสายเคเบิลซึ่งประกอบด้วยหลายเส้นลวดโลหะวาง ( บิด ) เป็นสิ่งที่เป็นเกลียว ระยะสายมักจะใช้สลับกับเชือกลวด อย่างไรก็ตาม , ในทั่วไป , " สายเชือก หมายถึง เส้นผ่าศูนย์กลางขนาดใหญ่กว่า 3 / 8 นิ้ว ( 3.5 มม. ) ขนาด เล็กกว่านี้เป็นเขตสายไฟสายเคเบิลหรือ [ 1 ] ตอนแรกกระทำลวดเหล็กถูกใช้ไปแต่เหล็กวันนี้เป็นวัสดุหลักที่ใช้เชือกลวด

ในอดีตเชือกลวดวิวัฒนาการจากโซ่เหล็ก ซึ่งมีประวัติของความล้มเหลวทางกล ในขณะที่ข้อบกพร่องในการเชื่อมโยงห่วงโซ่หรือแท่งเหล็กแข็งสามารถนำไปสู่หายนะความล้มเหลว , ข้อบกพร่องในสายการอัพสายเหล็กมีความสำคัญน้อยกว่าสายอื่น ๆได้อย่างง่ายดาย ใช้โหลด แรงเสียดทานระหว่างลวดแต่ละเส้นผลที่ตามมาของการบิดของพวกเขาเพิ่มเติมชดเชยข้อบกพร่องใดๆ

สายเชือกได้ถูกพัฒนาขึ้น เริ่มด้วยการทำเหมืองรอกใน 1810 . เชือกลวดที่ใช้สำหรับยกและแบบไดนามิกใน hoisting เครนและลิฟท์และการส่งผ่านของเครื่องจักรกลไฟฟ้า เชือกลวด นอกจากนี้ยังใช้ในการส่งแรงในกลไกเช่น บาวเดน สายเคเบิลหรือการควบคุมพื้นผิวของเครื่องบินที่เชื่อมต่อกับคันโยกและ pedals ในค็อกพิท ไฟฟ้าสถิต สายเชือกใช้เพื่อสนับสนุนโครงสร้างเช่นสะพานหรือสายคนสนับสนุนอาคาร การอาศัยเชือกลวดเชื่อมทางอากาศเพื่อสนับสนุนและย้าย ค่าใช้จ่ายในการขนส่งสินค้า