Deleuze, Spinoza, and the Body With

Deleuze, Spinoza, and the Body Without Organs.
In How do you make yourself a body without organs, Deleuze combines uses psychoanalysis terminology as a means to examine ways in which our bodies interact with the world. He asks us to consider how our bodies immediately control the way we experience the world around us and shape our desires. Whether it be through pleasure, pain, and the acquisition of knowledge, we receive and transmit information through a series of organized systems that make up our organs which then make up our bodies. In this chapter, Deleuze and Guattari ask us to consider in what ways are have our experiences been confined to this unidirectional interaction, and how can the functionality of our bodies be used as an analog for the way in which we make our decisions and our judgments. We are also asked, is it possible to free ourselves of our organs, or to free ourselves from the limitations of the body and the senses in which we experience our environments? Are there rituals that already exist, even if they are taboo or destructive, that break this process down and produce immanence.

When considering how our bodies, Deleuze connects psychoanalysis interpretations of behavior and how they are used in such a way to be repressive. One of the ways in which Deleuze discusses desire is through sexuality, or what is considered a sexual deviance such as Masochism. To Deleuze, the psychoanalytic interpretation of Masochism is flawed. What it describes is only as a bizarre way in which to achieve pleasure. A way in which pain wards off anxiety and reaches a climax, or a way in which there is simply a goal and certain self-prescribed means to reach that goal. This viewpoint, for Deleuze, is a large oversight to the real purpose of Masochism as a behavior, to sustain the journey toward pleasure. It is the desire itself that the masochist finds fulfilling rather than an end goal or conclusion of that desire. He sums up this idea by saying “the masochist’s suffering is the price he must pay, not to achieve pleasure, but to untie the pseudobond between desire and pleasure as an extrinsic measure. (Deleuze and Guatarri, p.155)” Pleasure must be delayed as long as possible because receiving it only “interrupts the continuous process of positive desire. (Deleuze and Guattari, p.155). In this sense, pleasure is attributed as the end point of desire, and so, prolonging its arrival achieves immanence of desire , or what Deleuze calls the plane of consistency specific to desire (Deleuze and Guattari, p.154).

According to Deleuze, the longest standing institution or figure in disrupting this plane is the priest, who places limitation through negative law, extrinsic rule, and the transcendent ideal. In other words and through the scope of sexuality, we are given a set absolute rules that are placed onto us but come from an outside force outside of our perception and control, and then we are given a set of goals in which we are encouraged to reach (Deleuze and Guattari, p.154). To Deleuze, a similar, more modern structure is born through psychoanalysis. A psychoanalyst see’s a deviant behavior, deviant because it doesn’t fall into the dogmatic norms of society’s, the behavior is attributed to a force or desire outside of oneself, perhaps in the subconscious, and is acted out through a transcendent ideal or phantasy (Deleuze and Guattari, p.154-155).

Noted by Deleuze, is the way in which his viewpoints on the body are congruent with Spinoza’s in terms of what actually makes up the body. To Spinoza, there body is also infinite or terms of its components. There are two key elements that define the body. The first element is the movement or speed of interactions taking place within or a part of that body. The second element that defines a body is its ability to affect other bodies that are situated in it’s millue or be affected by other bodies. Bodies are not defined by their parts because their parts can never truly be quantified. They can only be viewed though the scope of varying intensities and their interactions with other bodies (Spinoza and Us, 123-124). Further more, it is the speed of a bodies’ reactions to its own processes as well as the processes of other bodies that position itself in the plane of immanence (Spinoza and Us, 125-126).

To Deleuze, the plain of immanence is something that must be actively constructed and does not per-exist. It is something that can emerge through the on-going development on multiple bodies without organs, or in other words, bodies such as art, politics, sex, and science that have unlimited potential for expansion, development, and exploration. It is through their overlapping and co-existence that would create what Deleuze refers to as a “multiplicity of immanence” (Deleuze and Guitarri, 157). Whether the bodies are the correct ones, if a correct one even exists, is irrelevant. As he puts in in the very beginning of the chapter, a body without organs is already “accomplished the moment you undertake it” (Deleuze and Guattari, 149).

-JV

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Deleuze คสปิโนซา และไม่ มีอวัยวะร่างกายในวิธีคุณทำตัวคุณเองร่างกายไม่ มีอวัยวะ Deleuze รวมใช้ psychoanalysis ศัพท์เป็นวิธีการตรวจสอบทางร่างกายของเราโต้ตอบกับโลก เขาขอให้เราพิจารณาว่าร่างกายของเราทันทีควบคุมเราสัมผัสโลกรอบตัวเรา และรูปร่างของเราปรารถนา ไม่ว่าจะเป็นความสุข ความเจ็บปวด และซื้อความรู้ เราได้รับ และส่งข้อมูลผ่านชุดของการจัดระบบที่ทำให้ค่าอวัยวะของเราแล้ว ทำให้ค่าร่างกายของเรา ในบทนี้ Deleuze และ Guattari ขอให้เราพิจารณาในลักษณะใดบ้างมีประสบการณ์ถูกจำกัดการโต้ตอบนี้ทิศทาง และวิธีการทำงานของร่างกายของเราสามารถใช้เป็นแบบแอนะล็อกเป็นสำหรับวิธีการที่เราทำการตัดสินใจของเราและของเราตัดสิน เรายังขอ เป็นไปได้หรือไม่ตนเองอวัยวะของเรา หรือฟรีตัวเองจากข้อจำกัดของร่างกายและความรู้สึกที่เราสัมผัสสภาพแวดล้อมของเรา มีพิธีกรรมที่มีอยู่แล้ว แม้ว่าจะห้าม หรือทำลาย ที่แบ่งกระบวนการนี้ และผลิต immanenceเมื่อพิจารณาว่าร่างกายของเรา Deleuze เชื่อมต่อ psychoanalysis การตีความของลักษณะการทำงานและวิธีการใช้ในลักษณะที่จะอดกลั้น วิธี Deleuze กล่าวถึงความปรารถนาทางเพศ หรืออะไรถือ deviance เพศเช่นมาโซคิสม์ การ Deleuze ตีความ psychoanalytic มาโซคิสม์เป็น flawed มันอธิบายได้เท่าแบบแปลกประหลาดที่จะบรรลุความสุข วิธีในการที่เขตการปกครองความเจ็บปวดความวิตกกังวลและจนถึงจุดสุดยอดเป็น หรือแบบที่มีเป็นเพียงเป้าหมายและบางวิธีกำหนดตนเองให้บรรลุเป้าหมายที่ มุมนี้ สำหรับ Deleuze ได้กำกับดูแลขนาดใหญ่เพื่อวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของมาโซคิสม์เป็นลักษณะการทำงาน เพื่อให้การเดินทางไปสู่ความสุข ความปรารถนาตัวเองว่า masochist ที่พบสนองแทนที่จะเป็นเป้าหมายสุดท้ายหรือบทสรุปของความปรารถนานั้นได้ เขาหาผลรวมค่าความคิดนี้ โดยบอกว่า "ทุกข์ของ masochist คือ ราคาที่เขาต้องจ่าย ไม่บรรลุความสุข แต่ปลด pseudobond ระหว่างความปรารถนาและความสุขเป็นการวัดการสึกหรอ (Deleuze และ Guatarri, p.155) "ความสุขต้องล่าช้าได้นานที่สุด เพราะรับเฉพาะ"ขัดจังหวะกระบวนการต่อเนื่องของความต้องการบวก (Deleuze และ Guattari, p.155) ในความรู้สึก ความสุขเกิดจากเป็นจุดสิ้นสุดของความปรารถนา และอื่น ๆ ยืดถือของได้รับ immanence ปรารถนา หรืออะไร Deleuze เรียกเครื่องบินของความสอดคล้องความปรารถนาเฉพาะ (Deleuze และ Guattari, p.154)ตาม Deleuze สถาบันยืนยาวที่สุดหรือรูปในควบเครื่องบินนี้เป็นพระสงฆ์ ที่วางข้อจำกัดกฎหมายลบ กฎการสึกหรอ และเหมาะดาร กล่าว ถึงขอบเขตของเพศ เราได้กฎสัมบูรณ์เซ็ตที่วางอยู่บนเราแต่มาจากการบังคับภายนอกภายนอกรับรู้และการควบคุม แล้ว เราจะได้รับชุดของเป้าหมายที่เราได้เข้าถึง (Deleuze และ Guattari, p.154) การ Deleuze โครงสร้างสมัยใหม่ คล้ายจะเกิดผ่าน psychoanalysis ดู psychoanalyst ของลักษณะ deviant, deviant เนื่องจากจะไม่ตกเป็นพื้นฐานของสังคมของ นา ๆ พฤติกรรมเกิดจากการบังคับ หรือต้องนอกใจ บางทีใน subconscious และดำเนินออกเหมาะดารหรือ phantasy (Deleuze และ Guattari, p.154-155)กล่าว โดย Deleuze เป็นวิธีเป็นแผงกับของคสปิโนซาในจริงสิ่งที่ทำให้ค่าตัวที่มุมมองของเขาในร่างกาย การคสปิโนซา ร่างกายมีอนันต์ หรือเงื่อนไขประกอบด้วย มีสององค์ประกอบสำคัญที่ร่างกาย องค์ประกอบแรกคือ เคลื่อนไหวหรือความเร็วของการโต้ตอบที่มีตำแหน่งภายในหรือเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายที่ องค์ประกอบที่สองที่กำหนดร่างกายเป็นความสามารถในการส่งผลกระทบต่อร่างกายอื่น ๆ ที่อยู่ใน millue ของ หรือได้รับผลกระทบ โดยร่างกายอื่น ๆ ร่างกายไม่ได้กำหนดตามส่วนของตนเนื่องจากชิ้นส่วนของพวกเขาสามารถอย่างแท้จริงไม่สามารถ quantified พวกเขาสามารถดูได้ว่าขอบเขตของพากและการโต้ตอบกับหน่วยงานอื่น ๆ (คสปิโนซาและเรา 123-124) ได้ เพิ่มเติม มากขึ้น ได้ความเร็วของปฏิกิริยาของร่างกายตนเองกระบวนการเป็นกระบวนการของร่างกายอื่น ๆ ที่วางตำแหน่งตัวเองในระนาบของ immanence (คสปิโนซาและเรา 125-126)การ Deleuze ราบ immanence เป็นสิ่งที่ต้องสร้างขึ้นได้อย่างแข็งขัน และต่อมี มีบางสิ่งบางอย่างนั้นสามารถผ่านการพัฒนาต่อเนื่องในหลายหน่วยงานโดยไม่มีอวัยวะ หรือกล่าวอีกนัยหนึ่ง ร่างกายเช่นศิลปะ การเมือง เพศ และวิทยาศาสตร์ที่มีศักยภาพไม่จำกัด การขยายตัว พัฒนา สำรวจ โดยการทับซ้อน และการอยู่ร่วมที่จะสร้าง Deleuze อะไรถึงเป็นคำ "มากมายหลายหลากของ immanence" (Deleuze และ Guitarri, 157) ว่า ร่างกายถูกต้อง ถ้าหนึ่งถูกต้องได้ มีความเกี่ยวข้อง ขณะที่เขาวางในในเริ่มต้นของบท ร่างกายไม่ มีอวัยวะแล้ว "ได้ขณะที่คุณทำ" (Deleuze และ Guattari, 149)-JV

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Deleuze สปิโนซาและร่างกายโดยไม่ต้องอวัยวะ.
ในการที่คุณจะทำให้ตัวเองของร่างกายโดยไม่อวัยวะ Deleuze รวมคำศัพท์ที่ใช้จิตวิเคราะห์เป็นวิธีการตรวจสอบวิธีการที่ร่างกายของเรามีปฏิสัมพันธ์กับโลก เขาขอให้เราพิจารณาว่าร่างกายของเราได้ทันทีควบคุมวิธีการที่เราได้สัมผัสกับโลกรอบตัวเราและรูปร่างความต้องการของเรา ไม่ว่าจะผ่านความสุขความเจ็บปวดและการได้มาซึ่งความรู้ที่เราได้รับและส่งข้อมูลผ่านชุดของระบบการจัดที่ทำขึ้นอวัยวะของเราซึ่งทำขึ้นร่างกายของเรา ในบทนี้ Deleuze และ Guattari ขอให้เราจะต้องพิจารณาในทางใดบ้างที่จะมีประสบการณ์ของเราถูกคุมขังในปฏิสัมพันธ์ทิศทางเดียวนี้และวิธีที่สามารถการทำงานของร่างกายของเราจะใช้เป็นอะนาล็อกสำหรับวิธีการที่เราจะทำให้การตัดสินใจและคำตัดสินของเราของเรา . เราจะถามยังเป็นไปได้ที่จะเป็นอิสระตัวเองของอวัยวะของเราหรือที่จะเป็นอิสระจากข้อ จำกัด ของตัวเองของร่างกายและความรู้สึกในการที่เราได้สัมผัสกับสภาพแวดล้อมของเราหรือไม่ มีพิธีกรรมที่มีอยู่แล้วถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีข้อห้ามหรือการทำลายล้างที่ทำลายกระบวนการนี้ลงและผลิตภูมิปัญญาพื้นบ้าน. เมื่อพิจารณาว่าร่างกายของเรา Deleuze เชื่อมต่อการตีความจิตวิเคราะห์พฤติกรรมและวิธีการที่พวกเขาจะใช้ในลักษณะที่จะปราบปราม หนึ่งในวิธีที่ Deleuze กล่าวถึงความปรารถนาที่จะผ่านความสัมพันธ์ทางเพศหรือสิ่งที่ถือว่าเป็นความเบี่ยงเบนทางเพศเช่นโซคิสต์ เพื่อ Deleuze การตีความจิตวิเคราะห์ของโซคิสต์เป็นข้อบกพร่อง อธิบายสิ่งที่มันเป็นเพียงวิธีที่แปลกประหลาดในการที่จะบรรลุความสุข วิธีการที่คนไข้มีอาการปวดออกจากความวิตกกังวลและถึงจุดสุดยอดหรือวิธีการที่มีเพียงเป้าหมายและวิธีการที่กำหนดไว้บางอย่างในตัวเองที่จะบรรลุเป้าหมายที่ มุมมองนี้สำหรับ Deleuze เป็นการกำกับดูแลขนาดใหญ่เพื่อวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของโซคิสต์เป็นพฤติกรรมที่จะรักษาการเดินทางไปสู่ความสุข มันเป็นความปรารถนาของตัวเองว่าทำโทษพบว่าการตอบสนองมากกว่าเป้าหมายสุดท้ายหรือข้อสรุปของความปรารถนาที่ เขาสรุปความคิดนี้โดยกล่าวว่า "ความทุกข์ทรมานทำโทษคือราคาที่เขาจะต้องจ่ายเงินไม่ได้ที่จะบรรลุความสุข แต่จะแก้ pseudobond ระหว่างความปรารถนาและความสุขเป็นมาตรการภายนอก (Deleuze และ Guatarri, p.155) "ความสุขจะต้องเลื่อนออกไปเป็นเวลานานที่สุดเพราะได้รับมันเท่านั้น" ขัดจังหวะกระบวนการที่ต่อเนื่องของความปรารถนาในเชิงบวก (Deleuze และ Guattari, p.155) ในแง่นี้ความสุขที่เป็นโทษเป็นจุดสิ้นสุดของความปรารถนาและเพื่อยืดอายุการประสบความสำเร็จในการมาถึงของภูมิปัญญาพื้นบ้านของความปรารถนาหรือสิ่งที่เรียก Deleuze เครื่องบินของความมั่นคงที่เฉพาะเจาะจงเพื่อต้องการ (Deleuze และ Guattari, หน้า 154). ตาม Deleuze, สถาบันยืนที่ยาวที่สุดหรือตัวเลขในกระทบกับเครื่องบินลำนี้เป็นพระสงฆ์ที่วางข้อ จำกัด ผ่านกฎหมายเชิงลบกฎภายนอกและเหมาะพ้น ในคำอื่น ๆ และผ่านขอบเขตของความสัมพันธ์ทางเพศที่เราจะได้รับชุดกฎแน่นอนที่วางอยู่บนเรา แต่มาจากแรงภายนอกนอกของการรับรู้และการควบคุมของเราแล้วเราจะได้รับชุดของเป้าหมายในการที่เรามีกำลังใจที่จะ ถึง (Deleuze และ Guattari, หน้า 154) เพื่อ Deleuze ที่คล้ายกันโครงสร้างที่ทันสมัยมากขึ้นจะเกิดผ่านทางจิต นักจิตวิเคราะห์เห็นเป็นพฤติกรรมเบี่ยงเบน, เบี่ยงเบนเพราะมันไม่ได้ตกอยู่ในบรรทัดฐานดันทุรังของสังคมของพฤติกรรมประกอบกับแรงหรือความปรารถนาที่ด้านนอกของตัวเองที่อาจจะอยู่ในจิตใต้สำนึกและมีการทำออกมาผ่านเหมาะหรือพ้น phantasy ( Deleuze และ Guattari, p.154-155). ตั้งข้อสังเกตโดย Deleuze เป็นวิธีการที่มุมมองของเขาในร่างกายจะสอดคล้องกันกับสปิโนซาในแง่ของสิ่งที่จริงทำให้ร่างกาย เพื่อให้สปิโนซา, ร่างกายนอกจากนี้ยังมีที่สิ้นสุดหรือแง่ของส่วนประกอบของ มีสององค์ประกอบที่สำคัญที่กำหนดร่างกาย องค์ประกอบแรกคือการเคลื่อนไหวหรือความเร็วของการมีปฏิสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นภายในหรือส่วนหนึ่งของร่างกายที่ องค์ประกอบที่สองที่กำหนดร่างกายคือความสามารถในการส่งผลกระทบต่อร่างกายอื่น ๆ ที่มีอยู่ในมัน millue หรือได้รับผลกระทบโดยหน่วยงานอื่น ๆ ร่างกายยังไม่ได้กำหนดโดยชิ้นส่วนของพวกเขาเพราะชิ้นส่วนของพวกเขาไม่สามารถที่จะวัดอย่างแท้จริง พวกเขาเท่านั้นที่สามารถดูได้ว่าขอบเขตของความเข้มที่แตกต่างกันและการปฏิสัมพันธ์กับหน่วยงานอื่น ๆ (สปิโนซาและเรา 123-124) ต่อไปอีกก็คือความเร็วของปฏิกิริยาร่างกาย 'เพื่อกระบวนการของตัวเองเช่นเดียวกับกระบวนการของร่างกายอื่น ๆ ที่ตำแหน่งตัวเองในระนาบของภูมิปัญญาพื้นบ้าน (ที่สปิโนซาและเรา 125-126). เพื่อ Deleuze ธรรมดาของภูมิปัญญาพื้นบ้านเป็น บางสิ่งบางอย่างที่จะต้องสร้างอย่างแข็งขันและไม่ได้ต่อที่มีอยู่ มันเป็นสิ่งที่สามารถโผล่ออกมาผ่านการพัฒนาที่กำลังในร่างกายโดยไม่ต้องหลายอวัยวะหรือในคำอื่น ๆ ที่ร่างกายเช่นศิลปะ, การเมือง, เพศ, และวิทยาศาสตร์ที่มีศักยภาพไม่ จำกัด สำหรับการขยายการพัฒนาและการตรวจสอบข้อเท็จจริง จะผ่านการทับซ้อนกันและอยู่ร่วมกันของพวกเขาที่จะสร้างสิ่งที่ Deleuze หมายถึงว่าเป็น "หลายหลากของภูมิปัญญาพื้นบ้าน" (Deleuze และ Guitarri 157) ไม่ว่าจะเป็นหน่วยงานที่เป็นคนที่ถูกต้องถ้าถูกต้องแม้จะมีอยู่ไม่เกี่ยวข้อง ในขณะที่เขาทำให้ในในจุดเริ่มต้นของบทร่างกายโดยไม่ต้องอวัยวะที่มีอยู่แล้ว "ประสบความสำเร็จในช่วงเวลาที่คุณทำมัน" (Deleuze และ Guattari 149). -JV

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เดอลูซสปิโนซา , และร่างกาย โดยอวัยวะ .
ในคุณทำให้ตัวเองร่างกาย โดยอวัยวะ เดอลูซรวมใช้คำศัพท์จิตวิเคราะห์เป็นวิธีการที่จะตรวจสอบวิธีการที่ร่างกายของเรามีปฏิสัมพันธ์กับโลก เขาขอให้เราพิจารณาว่าร่างกายของเราทันทีควบคุมวิธีที่เราสัมผัสกับโลกรอบตัวเรา และรูปร่างของเราปรารถนา ไม่ว่าจะผ่าน ความสุข ความเจ็บปวดและแสวงหาความรู้ เรารับและส่งข้อมูลผ่านชุดของการจัด ระบบที่ทำให้อวัยวะของเรา ซึ่งก็ทำให้ร่างกายของเรา ในบทนี้ ขอให้เราพิจารณากัตตารีเดอลูซ และในสิ่งที่วิธีที่มีประสบการณ์ของเราถูกกักตัวไว้ในปฏิสัมพันธ์ทางเดียว ความละเอียดนี้และวิธีการทำงานของร่างกายของเราจะใช้เป็น Analog สำหรับวิธีการที่เราตัดสินใจ และคำตัดสินของเรา เรายังถามว่ามันเป็นไปได้ที่จะฟรีตัวเองของอวัยวะของเรา หรือ การปลดปล่อยตัวเราเองจากข้อ จำกัด ของร่างกายและความรู้สึกที่เราสัมผัสสภาพแวดล้อมของเรา มีพิธีกรรมที่มีอยู่ แม้ว่าพวกเขามีข้อห้ามหรือการทำลายที่ทำลายกระบวนการนี้ลง และผลิต immanence

เมื่อพิจารณาว่าร่างกายของเรา เดอลูซเชื่อมต่อกับจิตวิเคราะห์ตีความพฤติกรรมและวิธีการที่พวกเขาจะใช้ในลักษณะที่จะต้องปราบปราม หนึ่งในวิธีที่เดอลูซกล่าวถึงความปรารถนาผ่านเพศหรือสิ่งที่ถือว่าเบี่ยงเบนทางเพศ เช่น มาโซคิส เดอลูซให้ ,การตีความจิตวิเคราะห์ของมาโซคิสคือข้อบกพร่อง สิ่งที่อธิบายเป็นเพียง แต่เป็นวิธีที่แปลกประหลาดเพื่อให้บรรลุความสุข วิธีการที่เจ็บปวดเอาไว้ไล่ความกังวลและถึงจุดสุดยอด หรือวิธีซึ่งมีเพียงบางตัว กำหนดเป้าหมายและวิธีการที่จะเข้าถึงเป้าหมายนั้น นี้มุมมองสำหรับเดอลูซเป็นขนาดใหญ่ดูแลเพื่อวัตถุประสงค์ที่แท้จริงของมาโซคิสเป็นพฤติกรรมเพื่อสนับสนุนการเดินทางสู่ความสุข มันคือความปรารถนาที่ตัวเองว่า มาโซคิส พบการมากกว่าเป้าหมายสุดท้ายหรือบทสรุปของความปรารถนาที่ เขาสรุปแนวคิดนี้ โดยกล่าวว่า " เป็นมาโซคิสทุกข์คือราคาที่เขาต้องจ่าย ไม่ได้ให้ความสุข แต่การแก้ pseudobond ระหว่างความต้องการและความสุขเป็นวัดภายนอก . ( เดอลูซ และ guatarri , หน้า155 ) " ความสุขจะต้องล่าช้าออกไปให้นานที่สุด เพราะรับเท่านั้น " ขัดจังหวะกระบวนการต่อเนื่องของความปรารถนาที่เป็นบวก ( เดอลูซ และกัตตารี p.155 , ) ในความรู้สึกนี้ , ความสุขคือการบันทึกเป็นจุดสิ้นสุดของความปรารถนา และดังนั้น ยื้อมาถึงตนบรรลุ immanence แห่งความปรารถนา หรือสิ่งที่เดอลูซเรียกเครื่องบินของความสอดคล้องที่เฉพาะเจาะจงเพื่อความปรารถนา ( เดอลูซ และกัตตารี p.154

, )ตามเดอลูซ , นานมีสถาบัน หรือรูป ในการทำลายเครื่องบินลำนี้เป็นพระที่ผ่านสถานที่ข้อ กฎหมาย กฎภายนอกเชิงลบและเหมาะดีกว่า . ในคำอื่น ๆและผ่านขอบเขตของเพศ เราได้รับชุดสมบูรณ์กฎที่วางไว้บนเรา แต่มาจากการบังคับนอกด้านนอกของการรับรู้และการควบคุมของเราและเราก็จะได้รับชุดของเป้าหมายที่เราควรจะเข้าถึง ( เดอลูซ และกัตตารี p.154 , ) กับเดอลูซ , ที่คล้ายกัน โครงสร้างทันสมัยมากขึ้นจะเกิดผ่านจิตวิเคราะห์ เป็นนักจิตวิทยา เห็นเป็นพฤติกรรมเบี่ยงเบน ผิดปกติ เพราะมันไม่ได้อยู่ในเกณฑ์ปกติ ความเพียบพร้อมของสังคม พฤติกรรม คือ เกิดจากการบังคับหรือความปรารถนาภายนอกตัวเอง บางทีในสํานึกและแสดงออกผ่านเหมาะดีกว่าหรือหม้อตุ๋น ( เดอลูซ และกัตตารี p.154-155 , )

ไว้โดยเดอลูซ เป็นวิธีซึ่งในมุมมองของเขาในร่างกายมีความสอดคล้องกับสปิโนซาในแง่ของสิ่งที่จริงทำให้ร่างขึ้นมา กับสปิโนซา มีร่างกายเป็นอนันต์ หรือเงื่อนไขของส่วนประกอบของ มี 2 องค์ประกอบหลักที่กำหนดร่างกายองค์ประกอบแรกคือการเคลื่อนไหวหรือความเร็วของปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นภายใน หรือส่วนต่างๆ ของร่างกายนั้น สององค์ประกอบที่กำหนดร่างกายมีความสามารถในการส่งผลกระทบต่อร่างกายอื่น ๆที่มีอยู่ในมัน millue หรือได้รับผลกระทบจากร่างกายอื่น ๆ ร่างที่ไม่ได้กำหนดโดยส่วนของพวกเขาเพราะชิ้นส่วนของพวกเขาไม่สามารถอย่างแท้จริงจะวัดได้