The numbers of ground-dwelling arth

The numbers of ground-dwelling arthropods
caught in pitfall traps are influenced by various
biotic and abiotic factors (Heydemann, 1955, 1957;
Luff, 1975; Franke et al., 1988). Baars (1979)
detected a strong relationship between the relative
density measured with pitfall traps and the
absolute density (measured in enclosures) of two
carabid beetles in the Netherlands and concluded
that continuous pitfall sampling is a reliable
relative measure of the sizes of carabid populations
(for further data, see also Den Boer, 1979a).
For the analysis of the fluctuations of the relative
density we chose 7 typical woodland species (cf.
Den Boer, 1977; Lindroth, 1985, 1986; Turin, 2000)
which were caught in comparatively large numbers
in all 9 years (see Table 1). Additionally, 3 more
eurytopic but likewise frequently caught species
(Pterostichus niger, Nebria brevicollis, C. nemoralis)
were incorporated into this analysis.
To describe the year-to-year fluctuations in
relative density the variance of the estimated net
reproduction rate (R)¼total number in year cycle
i/total number in year cycle i  1 was used (Den
Boer, 1990). The range between the highest and
lowest relative density recorded in the investigation
period is expressed as logarithmic-range
(LR)¼ln(highest density)ln(lowest density) (see
also Den Boer, 1971). Average ln R, the natural
logarithms of net reproduction (¼the logarithm of
the geometric mean of R), estimates the overall
trend of the relative density (Den Boer, 1991).
Average ln R-values below zero indicate a decrease
and values of average ln R above zero indicate an
increase in numbers of a given species during the
investigation period. To find out whether these
trends were significantly correlated with time we
used the sign-trend-test according to Cox and
Stuart (cf. Sachs, 1999).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หมายเลขของ arthropods พื้นดินที่อยู่อาศัยติด pitfall ที่ดักได้รับอิทธิพลจากหลากหลายปัจจัย biotic และ abiotic (Heydemann, 1955, 1957Luff, 1975 Franke et al., 1988) Baars (1979)พบความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างญาติวัดความหนาแน่นกับดัก pitfall และแน่นอนความหนาแน่น (วัดในเปลือก) สองcarabid ด้วงในเนเธอร์แลนด์ และสรุปว่าสุ่ม pitfall ที่ต่อเนื่องน่าเชื่อถือวัดขนาดของประชากร carabid ญาติ(สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม โปรดดูโบเดน 1979a)สำหรับการวิเคราะห์ของความผันผวนของญาติความหนาแน่นเราเลือก 7 ทั่วไปวู้ดแลนด์พันธุ์ (cfโบเดน 1977 Lindroth, 1985, 1986 ตูริน 2000)ซึ่งถูกจับตัวเลขใหญ่ดีอย่างหนึ่งในทั้งหมด 9 ปี (ดูตารางที่ 1) นอกจากนี้ 3 เพิ่มเติมพันธุ์ eurytopic แต่ในทำนองเดียวกันมักจะติด(Pterostichus ไนเจอร์ Nebria brevicollis, C. nemoralis)ถูกรวมในการวิเคราะห์นี้เพื่ออธิบายการเปลี่ยนแปลงปีต่อปีในความหนาแน่นสัมพัทธ์ความแปรปรวนของสุทธิประมาณหมายเลข ¼total (R) อัตราการสืบพันธุ์ในรอบปีฉัน / รวมหมายเลขในรอบปีที่ 1 ที่ใช้ (Denโบ 1990) ช่วงระหว่างสูงสุด และความหนาแน่นสัมพัทธ์ต่ำบันทึกในแสดงเป็นลอการิทึมของช่วงรอบระยะเวลาLn(lowest density) ¼ln(highest density) (LR) (ดูยังเดนโบ 1971) Ln เฉลี่ย R ธรรมชาติลอการิทึมของสุทธิสืบพันธุ์ (¼the ลอการิทึมของเรขาคณิตของ R), ประเมินโดยรวมแนวโน้มของความหนาแน่นสัมพัทธ์ (โบเดน 1991)ค่า R ln เฉลี่ยต่ำกว่าศูนย์ระบุลดลงแสดงค่าของ R ln เฉลี่ยเหนือศูนย์การเพิ่มชนิดที่กำหนดในระหว่างการระยะเวลาตรวจสอบ เพื่อค้นหาว่าเหล่านี้แนวโน้มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ correlated กับเวลาเราใช้เครื่องหมายแนวโน้มทดสอบตามค็อกซ์ และสจ๊วต (cf. แซคส์ 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตัวเลขของรพพื้นดินที่อยู่อาศัยติดอยู่ในกับดักหลุมพรางได้รับอิทธิพลจากต่าง ๆ ปัจจัยทางชีววิทยาและ abiotic (Heydemann, 1955, 1957; ทวนลม, 1975. Franke, et al, 1988) Baars (1979) ตรวจพบความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างญาติความหนาแน่นของวัดที่มีกับดักอันตรายและความหนาแน่นที่แน่นอน(วัดในเปลือก) ของทั้งสองด้วงcarabid ในประเทศเนเธอร์แลนด์และได้ข้อสรุปว่าการสุ่มตัวอย่างอันตรายอย่างต่อเนื่องเป็นที่เชื่อถือได้วัดความขนาดของประชากรcarabid ( สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมดูได้จากรังโบเออร์, 1979a). สำหรับการวิเคราะห์จากความผันผวนของญาติหนาแน่นเราเลือก 7 ชนิดป่าทั่วไป (cf Den โบเออร์ 1977; Lindroth 1985, 1986; ตูริน, 2000) ซึ่งถูกจับใน จำนวนมากเมื่อเทียบกับในปีที่9 (ดูตารางที่ 1) นอกจากนี้อีก 3 eurytopic เช่นเดียวกัน แต่ถูกจับบ่อยชนิด(Pterostichus ไนเจอร์ Nebria brevicollis ซีดอน) ถูกรวมเข้าไปในการวิเคราะห์นี้. เพื่ออธิบายความผันผวนปีต่อปีในความหนาแน่นสัมพัทธ์แปรปรวนของสุทธิโดยประมาณอัตราการทำสำเนา(R) ¼totalจำนวนรอบในปีที่ผม/ จำนวนในรอบปีที่ฉัน? 1 ถูกนำมาใช้ (Den โบเออร์, 1990) ช่วงระหว่างสูงสุดและความหนาแน่นสัมพัทธ์ต่ำสุดที่บันทึกในการสืบสวนระยะเวลาที่จะแสดงเป็นลอการิทึมช่วง(LR) ¼ln (ความหนาแน่นสูงสุด)? LN (ความหนาแน่นต่ำสุด) (ดูยังDen โบเออร์, 1971) เฉลี่ย LN R, ธรรมชาติลอการิทึมของการทำสำเนาสุทธิ(ลอการิทึม¼theของค่าเฉลี่ยเรขาคณิตของ R) ซึ่งประเมินโดยรวมแนวโน้มของความหนาแน่นสัมพัทธ์(Den โบเออร์, 1991). เฉลี่ย LN R ค่าต่ำกว่าศูนย์แสดงให้เห็นการลดลงและค่าเฉลี่ยLN R เหนือศูนย์บ่งบอกถึงการเพิ่มขึ้นในจำนวนของสายพันธุ์ที่ได้รับในช่วงระยะเวลาการตรวจสอบ เพื่อหาว่าเหล่านี้แนวโน้มมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับเวลาที่เราใช้ในการเข้าสู่ระบบแนวโน้มการทดสอบตามค็อกซ์และสจ็วต(cf แมนแซคส์, 1999)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวเลขของแมลงที่อาศัยอยู่ในดิน
จับกับดักหลุมพรางได้รับอิทธิพลจากปัจจัยทางชีวภาพ และสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ
( heydemann 2498 2500 ;
ลัฟ , 1975 ; Franke et al . , 1988 ) baars ( 1979 )
ตรวจพบความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างวัดกับความหนาแน่นสัมพัทธ์

กับดักหลุมพรางและความหนาแน่นที่แน่นอน ( วัดในเปลือก ) 2
carabid ด้วงในเนเธอร์แลนด์และสรุป
หลุมพรางที่คนอย่างต่อเนื่องเป็นที่เชื่อถือได้
ญาติวัดจากขนาดของประชากร carabid
( สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมดูเดนบัวร์ , 1979a ) .
สำหรับการวิเคราะห์ความผันผวนของความหนาแน่นสัมพัทธ์
เราเลือก 7 ชนิดป่าไม้ทั่วไป ( CF .
เดนบัวร์ , 1977 ; lindroth , 1985 , 1986 ; ทูริน 2000 )

ซึ่งถูกจับในตัวเลขเปรียบเทียบขนาดใหญ่ใน 9 ปี ( ดูตารางที่ 1 ) นอกจากนี้ อีก 3
eurytopic แต่ก็จับบ่อย ๆชนิด
( pterostichus ไนเจอร์ nebria brevicollis , C . ความ )

ถูกรวมเข้าไปในการวิเคราะห์นี้ เพื่ออธิบายปีความผันผวนของปี
ความหนาแน่น ความแปรปรวนของค่าอัตราการขยายพันธุ์สุทธิ ( R )

¼จำนวนทั้งหมดในรอบปี / จํานวนรอบฉัน  ในปี 1 ใช้ ( เดน
บัวร์ , 1990 ) ช่วงระหว่างสูงสุดและ
ค่าความหนาแน่นสัมพัทธ์ที่บันทึกไว้ในการสอบสวนคือแสดงเป็น

ช่วงลอการิทึม ( LR ) ¼ LN ( ความหนาแน่นสูงสุด ( ต่ำสุด )  ในความหนาแน่น ) ( ดู
ยังเดนบัวร์ , 1971 ) R ในเฉลี่ย ธรรมชาติ
ลอการิทึมของสุทธิพันธุ์ ( ¼ลอการิทึมของ
ค่าเฉลี่ยเรขาคณิตของ R ) ประเมินว่า แนวโน้มโดยรวม
ของความหนาแน่นสัมพัทธ์ ( เดนบัวร์ , 1991 ) .
เฉลี่ยในค่า R ���ด้านล่างเป็นศูนย์แสดงลดลง
และค่าของ R ที่เฉลี่ยข้างต้นศูนย์บ่งชี้
เพิ่มจำนวนให้สายพันธุ์ระหว่าง
ระยะเวลาการสอบสวน เพื่อดูว่าแนวโน้มเหล่านี้

มีความสัมพันธ์กับเวลาที่เราใช้เครื่องหมายแนวโน้มทดสอบตาม Cox และ
สจ๊วต ( CF . ( 1999 )