- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
'My terrifying step into old age':
'My terrifying step into old age': A special aging suit gave Amanda Platell an insight into what elderly parents endure every day
The Age Simulation suit adds 30-40 years to the person wearing it
A rugby player tried on the suit and could only manage to walk 100 yards
Amanda Platell tries the suit and struggles with the simplest tasks
By AMANDA PLATELL
PUBLISHED: 23:41 GMT, 19 March 2014 | UPDATED: 12:49 GMT, 20 March 2014
982 shares 101View
comments
Breathing deeply, I heave my leaden right leg onto the bottom step, then bring the left one up to follow it.
Leaning heavily on my walking stick, I repeat the process at a snail's pace: two feet on each step, one step at a time.
I can't see where I'm going, and the edge of the steps inside a Yorkshire hospital are perilously blurry. Once or twice I misjudge them and stumble on the carpet, coming within a hair's breadth of falling.
Amanda Platell is helped into the aging suit by Lead Dementia nurse, Anita Ruckledge +9
Amanda Platell is helped into the aging suit by Lead Dementia nurse, Anita Ruckledge
Amanda struggled with the simplest tasks whilst wearing the aging suit +9
Amanda struggled with the simplest of tasks while wearing the aging suit +9
Amanda struggled with the simplest of tasks while wearing the aging suit
There are only ten steps, but by the time I reach the top I am bathed in sweat and my heart is pounding with the exertion.
I need to sit down, but even that is a struggle. I can't bend my stiff right leg, or turn my neck to see the chair behind me, and collapse backwards into the seat, close to tears.
More...
Youthful grandmother, 67, claims sperm facials are her anti-ageing secret - and she's made a video tutorial...
'I never had the chance to be a mother after I was coerced into giving up my baby': Woman, 73, demands official apology for forced adoption of daughter in 1960s
'Dog boy', the 'living doll' and elephants balanced on tiny tin cans: The cruel realities of the Victorian circus
I am only in my 50s, but suddenly I'm trapped in the body of an 80-year-old woman - and it is the most sobering, terrifying experience of my life.
I haven't been in a horrible accident, or suffered a life-limiting illness, but have donned a specially-designed ageing suit designed to help young, able-bodied people learn what it is like to be old.
The concept was developed by the dementia unit at the Mid Yorkshire Hospitals NHS Trust to help those who care for the elderly to better understand their patients' needs and fears.
Amanda Platell was given a humbling insight into the life of her parents Norma (centre) and Frank (right) who are both in their 80s +9
Amanda Platell was given a humbling insight into the life of her parents Norma (centre) and Frank (right) who are both in their 80s
Everyone from porters to doctors spends time in the suit to find out what it's really like to be an older person.
The £3,500 Age Simulation Suit aims to mimic the ageing process, adding 30 to 40 years to the person wearing it.
I've just returned from visiting my parents in Australia and wanted a taste of what they contend with now they are in their mid-80s.
Dad jokingly calls himself Frank the Fossil; Mum laughs but never complains about her dodgy knees and her growing forgetfulness.
When I told them I was going to wear an ageing suit to see what it was like to be their age, Dad quipped: 'Why bother with the suit, Mandy, you just have to look at us.' But as I discover, looking isn't really understanding.
My transformation into an elderly lady, with the help of Lead Nurse Anita Ruckledge, is rapid.
First I am given big black goggles that simulate cataracts and leave you with blurred peripheral sight and tunnel vision - which can be the result of glaucoma or age-related macular degeneration.
This means you have to painstakingly keep turning your head to identify people and objects.
That in itself is made difficult by the next part of the suit to be fitted: a neck brace that simulates a stiff neck and limited mobility.
Then I pop on a pair of ear defenders, which muffle sound, mimicking the debilitating loss of hearing elderly people often suffer.
Suddenly the world I have always known - and taken for granted - disappears. With partial eyesight, dimmed hearing and restricted movement, I feel utterly trapped.
Amanda wears a chest weight vest with the suit that simulates how old and infirm patients sense the world +9
Amanda wears a chest weight vest with the suit that simulates how old and infirm patients sense the world +9
Amanda wears a chest weight vest with the suit that simulates how old and infirm patients sense the world
Next comes a 20kg weighted vest that further restricts my movement and gives me a pronounced stoop. I feel as though the weight of the world has been placed upon my shoulders. I slump forward, not sure I can bear to face the difficult hours ahead.
I'm reasonably fit, go to the gym three times a week and walk a lot, yet suddenly I feel burdened down by my own body.
As I can't bend down myself with the vest on, Nurse Ruckledge straps weights onto my ankles, which are designed to imitate the effect of arthritis, and pushes my feet into oversized shoes containing yet more weights.
'Suddenly the world I have always known - and taken for granted - disappears. With partial eyesight, dimmed hearing and restricted movement, I feel utterly trapped.'
These immediately make my feet too heavy to lift off the floor properly, and give me the shuffling walk of an elderly person.
Another pair of weights are then strapped onto my wrists, and I stuff my hands into vibrating gloves, which mimic the effect of diseases like Parkinson's.
They send electric charges into my hands - mild pain, then severe - but mostly restrict the movement of my hands and fingers.
By now I can't quite see anyone else, I can vaguely hear them, but feel as though I'm suffocating.
Finally, a leg splint which causes the kind of stiffness elderly people often suffer in their joints is strapped onto my right leg.
My leg doesn't move like it used to; it feels appallingly stiff and leaden. It took just ten minutes to transform me from a lively, upright 5ft 7in tall woman into a bowed down old lady, my back aching, unable to do more than shuffle along with the aid of a walking stick.
Afraid I might do myself an injury, Nurse Ruckledge accompanies me around the hospital - not that I know for sure that she is there half the time. I can't clearly see my companion nor properly detect the sound of her thanks to my muffled hearing.
I feel isolated, confused and not a little frightened.
It soon becomes clear that everyday tasks 50-somethings like me take for granted, like making a cup of coffee or getting into a car, can take on gargantuan proportions when you are elderly.
I shuffle along to the coffee machine, but making a cup of coffee is beyond me. Hindered by my stiff, arthritic fingers, half the instant coffee slops unto the kitchen bench, as does most of the boiling water. I count myself lucky I haven't scalded my hand.
The suit includes features such as goggles that simulate cataracts and a weighted vest +9
The suit includes features such as goggles that simulate cataracts and a weighted vest
Giving up, I attempt to walk to my car. But negotiating a small flight of stairs almost defeats me.
I normally skip up and down the 20 or so stairs in my home, but just ten stairs takes me about as many minutes to negotiate.
At first I try to remove my glove as it restricts my grip on my walking stick, but am told sternly to leave it on (I suppose it would defeat the point of the experiment).
When I finally make it onto the street, I realise that wearing the suit hasn't just affected my body, but has changed my whole mindset.
'You should walk a mile in someone else's shoes before judging them. That's exactly what I've done'
Robbed of most of my sight and hearing, I feel lonely and defenceless; the world around me all a frightening blur.
Whereas I normally jump into my car, this time it takes two attempts and over five minutes just to get in the seat.
My stiff knee refuses to bend, I keep dropping my walking stick and my inflexible body feels as if it weighs a ton. Almost worse is the sheer embarrassment of it all.
Not that I'd be able to drive in this state. My neck is so stiff I can't turn to see over my shoulder, and my poor vision and hearing would make me a danger on the road.
I rely on my car so heavily I can't even imagine being unable to drive, but suddenly I'm stopped in my tracks by this dreadful glimpse of how my poor old Dad felt when he had to give up his car - and his independence - a few years ago.
I always console myself with the thought that my parents, in many ways, are in great shape. Mum's 85 and Dad's 87.
Both admit their bodies are wearing down and that they have their share of aches, pains and forgetfulness.
But suddenly I realise how dreadfully hard their lives must be. After just an hour and a half in the suit I am physically and emotionally exhausted.
This glimpse into what they go through in their everyday lives makes me both terribly sad and immensely proud of them.
Amanda says that having her vision and hearing impaired made her realise how lonely and isolating it must be for an older person whose senses may be permanently damaged +9
Amanda says that having her vision and hearing impaired made her realise how lonely and isolating it must be for an older person whose senses may be permanently damaged
I am also consumed by shame that I constantly encourage them to walk more. 'It's only ten minutes away,' I say, trying to lure them down to the local coffee shop on my visits home.
Not for a minute have I ever considered that I'm asking them to perform the equivalent of a half marathon.
A strapping 19-year-old rugby player who recently tried on the suit could only manage to walk 100 yards in it, yet there was me expecting my folks to walk ten times that.
Mum has had both her kn
The Age Simulation suit adds 30-40 years to the person wearing it
A rugby player tried on the suit and could only manage to walk 100 yards
Amanda Platell tries the suit and struggles with the simplest tasks
By AMANDA PLATELL
PUBLISHED: 23:41 GMT, 19 March 2014 | UPDATED: 12:49 GMT, 20 March 2014
982 shares 101View
comments
Breathing deeply, I heave my leaden right leg onto the bottom step, then bring the left one up to follow it.
Leaning heavily on my walking stick, I repeat the process at a snail's pace: two feet on each step, one step at a time.
I can't see where I'm going, and the edge of the steps inside a Yorkshire hospital are perilously blurry. Once or twice I misjudge them and stumble on the carpet, coming within a hair's breadth of falling.
Amanda Platell is helped into the aging suit by Lead Dementia nurse, Anita Ruckledge +9
Amanda Platell is helped into the aging suit by Lead Dementia nurse, Anita Ruckledge
Amanda struggled with the simplest tasks whilst wearing the aging suit +9
Amanda struggled with the simplest of tasks while wearing the aging suit +9
Amanda struggled with the simplest of tasks while wearing the aging suit
There are only ten steps, but by the time I reach the top I am bathed in sweat and my heart is pounding with the exertion.
I need to sit down, but even that is a struggle. I can't bend my stiff right leg, or turn my neck to see the chair behind me, and collapse backwards into the seat, close to tears.
More...
Youthful grandmother, 67, claims sperm facials are her anti-ageing secret - and she's made a video tutorial...
'I never had the chance to be a mother after I was coerced into giving up my baby': Woman, 73, demands official apology for forced adoption of daughter in 1960s
'Dog boy', the 'living doll' and elephants balanced on tiny tin cans: The cruel realities of the Victorian circus
I am only in my 50s, but suddenly I'm trapped in the body of an 80-year-old woman - and it is the most sobering, terrifying experience of my life.
I haven't been in a horrible accident, or suffered a life-limiting illness, but have donned a specially-designed ageing suit designed to help young, able-bodied people learn what it is like to be old.
The concept was developed by the dementia unit at the Mid Yorkshire Hospitals NHS Trust to help those who care for the elderly to better understand their patients' needs and fears.
Amanda Platell was given a humbling insight into the life of her parents Norma (centre) and Frank (right) who are both in their 80s +9
Amanda Platell was given a humbling insight into the life of her parents Norma (centre) and Frank (right) who are both in their 80s
Everyone from porters to doctors spends time in the suit to find out what it's really like to be an older person.
The £3,500 Age Simulation Suit aims to mimic the ageing process, adding 30 to 40 years to the person wearing it.
I've just returned from visiting my parents in Australia and wanted a taste of what they contend with now they are in their mid-80s.
Dad jokingly calls himself Frank the Fossil; Mum laughs but never complains about her dodgy knees and her growing forgetfulness.
When I told them I was going to wear an ageing suit to see what it was like to be their age, Dad quipped: 'Why bother with the suit, Mandy, you just have to look at us.' But as I discover, looking isn't really understanding.
My transformation into an elderly lady, with the help of Lead Nurse Anita Ruckledge, is rapid.
First I am given big black goggles that simulate cataracts and leave you with blurred peripheral sight and tunnel vision - which can be the result of glaucoma or age-related macular degeneration.
This means you have to painstakingly keep turning your head to identify people and objects.
That in itself is made difficult by the next part of the suit to be fitted: a neck brace that simulates a stiff neck and limited mobility.
Then I pop on a pair of ear defenders, which muffle sound, mimicking the debilitating loss of hearing elderly people often suffer.
Suddenly the world I have always known - and taken for granted - disappears. With partial eyesight, dimmed hearing and restricted movement, I feel utterly trapped.
Amanda wears a chest weight vest with the suit that simulates how old and infirm patients sense the world +9
Amanda wears a chest weight vest with the suit that simulates how old and infirm patients sense the world +9
Amanda wears a chest weight vest with the suit that simulates how old and infirm patients sense the world
Next comes a 20kg weighted vest that further restricts my movement and gives me a pronounced stoop. I feel as though the weight of the world has been placed upon my shoulders. I slump forward, not sure I can bear to face the difficult hours ahead.
I'm reasonably fit, go to the gym three times a week and walk a lot, yet suddenly I feel burdened down by my own body.
As I can't bend down myself with the vest on, Nurse Ruckledge straps weights onto my ankles, which are designed to imitate the effect of arthritis, and pushes my feet into oversized shoes containing yet more weights.
'Suddenly the world I have always known - and taken for granted - disappears. With partial eyesight, dimmed hearing and restricted movement, I feel utterly trapped.'
These immediately make my feet too heavy to lift off the floor properly, and give me the shuffling walk of an elderly person.
Another pair of weights are then strapped onto my wrists, and I stuff my hands into vibrating gloves, which mimic the effect of diseases like Parkinson's.
They send electric charges into my hands - mild pain, then severe - but mostly restrict the movement of my hands and fingers.
By now I can't quite see anyone else, I can vaguely hear them, but feel as though I'm suffocating.
Finally, a leg splint which causes the kind of stiffness elderly people often suffer in their joints is strapped onto my right leg.
My leg doesn't move like it used to; it feels appallingly stiff and leaden. It took just ten minutes to transform me from a lively, upright 5ft 7in tall woman into a bowed down old lady, my back aching, unable to do more than shuffle along with the aid of a walking stick.
Afraid I might do myself an injury, Nurse Ruckledge accompanies me around the hospital - not that I know for sure that she is there half the time. I can't clearly see my companion nor properly detect the sound of her thanks to my muffled hearing.
I feel isolated, confused and not a little frightened.
It soon becomes clear that everyday tasks 50-somethings like me take for granted, like making a cup of coffee or getting into a car, can take on gargantuan proportions when you are elderly.
I shuffle along to the coffee machine, but making a cup of coffee is beyond me. Hindered by my stiff, arthritic fingers, half the instant coffee slops unto the kitchen bench, as does most of the boiling water. I count myself lucky I haven't scalded my hand.
The suit includes features such as goggles that simulate cataracts and a weighted vest +9
The suit includes features such as goggles that simulate cataracts and a weighted vest
Giving up, I attempt to walk to my car. But negotiating a small flight of stairs almost defeats me.
I normally skip up and down the 20 or so stairs in my home, but just ten stairs takes me about as many minutes to negotiate.
At first I try to remove my glove as it restricts my grip on my walking stick, but am told sternly to leave it on (I suppose it would defeat the point of the experiment).
When I finally make it onto the street, I realise that wearing the suit hasn't just affected my body, but has changed my whole mindset.
'You should walk a mile in someone else's shoes before judging them. That's exactly what I've done'
Robbed of most of my sight and hearing, I feel lonely and defenceless; the world around me all a frightening blur.
Whereas I normally jump into my car, this time it takes two attempts and over five minutes just to get in the seat.
My stiff knee refuses to bend, I keep dropping my walking stick and my inflexible body feels as if it weighs a ton. Almost worse is the sheer embarrassment of it all.
Not that I'd be able to drive in this state. My neck is so stiff I can't turn to see over my shoulder, and my poor vision and hearing would make me a danger on the road.
I rely on my car so heavily I can't even imagine being unable to drive, but suddenly I'm stopped in my tracks by this dreadful glimpse of how my poor old Dad felt when he had to give up his car - and his independence - a few years ago.
I always console myself with the thought that my parents, in many ways, are in great shape. Mum's 85 and Dad's 87.
Both admit their bodies are wearing down and that they have their share of aches, pains and forgetfulness.
But suddenly I realise how dreadfully hard their lives must be. After just an hour and a half in the suit I am physically and emotionally exhausted.
This glimpse into what they go through in their everyday lives makes me both terribly sad and immensely proud of them.
Amanda says that having her vision and hearing impaired made her realise how lonely and isolating it must be for an older person whose senses may be permanently damaged +9
Amanda says that having her vision and hearing impaired made her realise how lonely and isolating it must be for an older person whose senses may be permanently damaged
I am also consumed by shame that I constantly encourage them to walk more. 'It's only ten minutes away,' I say, trying to lure them down to the local coffee shop on my visits home.
Not for a minute have I ever considered that I'm asking them to perform the equivalent of a half marathon.
A strapping 19-year-old rugby player who recently tried on the suit could only manage to walk 100 yards in it, yet there was me expecting my folks to walk ten times that.
Mum has had both her kn
0/5000
'ฉันน่ากลัวขั้นตอนลงในวัยสูงอายุ': ชุดพิเศษอายุให้อแมนด้า Platell ความเข้าใจในการปกครองใดแก่ทนทุกวัน
ชุดที่จำลองอายุเพิ่ม 30-40 ปีผู้สวมใส่มัน
เล่นรักบี้พยายามบนชุด และเท่าที่สามารถจัดการเดิน 100 หลา
Platell อแมนด้านั้นให้พยายาม และต่อสู้กับงานที่ง่ายที่สุด
โดยอมันดา PLATELL
เผยแพร่: 23:41 GMT 19 2014 มีนาคม | ปรับปรุง: 12:49 GMT, 20 2014 มีนาคม
101View หุ้น 982
เห็น
หายใจลึก ผมยกขาขวาของฉัน leaden ไปยังขั้นตอนด้านล่าง แล้วนำด้านซ้ายหนึ่งค่าไปตามนั้น
เอนเอียงหนักบนไม้เท้าของฉัน ฉันทำซ้ำขั้นตอนที่ก้าวของหอยทาก: สองเท้าในแต่ละขั้นตอน ขั้นตอนหนึ่งในการ
มองไม่เห็นซึ่งฉันจะ และขอบของขั้นตอนต่าง ๆ ภายในโรงพยาบาลยอร์คเชียร์จะมัว perilously ครั้งหรือสองครั้งผม misjudge ไป และสะดุดบนพรม มาภายในมัณฑนาการล้มของผม
ช่วยให้อแมนด้า Platell เป็นชุดอายุ โดยนำสมองเสื่อมพยาบาล อนิตา Ruckledge 9
ช่วยให้อแมนด้า Platell เป็นชุดอายุ โดยนำสมองเสื่อมพยาบาล อนิตา Ruckledge
อแมนด้าต่อสู้กับงานที่ง่ายที่สุดขณะใส่ชุดอายุ 9
อแมนด้าต่อสู้กับงานง่ายขณะสวมชุดอายุ 9
อแมนด้าต่อสู้กับงานง่ายขณะสวมชุดอายุ
มีขั้นตอนที่ 10 เท่านั้น แต่ตามเวลาที่ฉันไปถึงด้านบน ฉันกำลังอาบน้ำในเหงื่อ และหัวใจจะห้ำหั่นกับกำลังที่ต้องใช้ในการ
ต้องนั่งลง แต่ก็เป็นการดิ้นรนต่อสู้ ฉันไม่สามารถงอขาข้างขวาของฉันแข็ง หรือเปิดคอเก้าอี้ข้างหลัง และยุบเข้านั่ง ใกล้น้ำตาย้อนหลัง
มากกว่า...
ยายอ่อนเยาว์ 67 เรียกร้องแร็พสเปิร์มเป็นความลับของเธอต่อต้านริ้วรอย - และเธอได้สอนวิดีโอ...
' ฉันไม่เคยมีโอกาสที่จะ เป็นแม่หลังจากที่ฉันถูกบังคับให้ค่าเด็กของฉัน': ผู้หญิง 73 ต้องขอโทษอย่างเป็นทางการเกมบังคับของลูกสาวใน 1960s
'สุนัขเด็ก' 'นั่งเล่นตุ๊กตา' และช้างความสมดุลบนกระป๋องดีบุกขนาดเล็ก: ความเป็นจริงที่โหดร้ายของละครวิคตอเรียน
ฉันเฉพาะในผสมของฉัน แต่ทันใดนั้นฉันกำลังติดอยู่ในร่างกายของผู้หญิงมีอายุ 80 ปี - และเป็นประสบการณ์ sobering น่ากลัวสุดของชีวิต
ฉันยังไม่เคยในอุบัติเหตุที่น่ากลัว หรือรับความเดือดร้อนเจ็บป่วยจำกัดชีวิต แต่มี donned สูทออกแบบมาดีจะช่วยให้เรียนรู้อะไรจะเหมือนเดิมคนหนุ่ม able-bodied
แนวคิดได้รับการพัฒนา โดยหน่วยสมองเสื่อมกลางยอร์คเชียร์โรงพยาบาล NHS ใจเพื่อช่วยให้ผู้ดูแลสำหรับผู้สูงอายุเพื่อเข้าใจความต้องการของผู้ป่วยและความกลัว
อมันดา Platell ให้เข้าใจ humbling ในชีวิตของพ่อแม่ Norma (ศูนย์) และแฟรงค์ (ขวา) ที่มีทั้งใน 80s ของ 9
อมันดา Platell ให้เข้าใจ humbling ในชีวิตของพ่อแม่ Norma (ศูนย์) และแฟรงค์ (ขวา) ที่มีทั้งใน 80s ของ
รับฝากของให้แพทย์ทุกคนใช้เวลาให้เหมาะกับหาอะไรที่มันเป็นจริง ๆ เช่นจะ มีมากกว่าคน
3 ปอนด์,500 ชุดจำลองอายุจุดมุ่งหมายเพื่อเลียนแบบกระบวนการสูงอายุ เพิ่ม 30-40 ปีผู้สวมใส่มัน
ฉันเพียงได้กลับจากเยี่ยมพ่อแม่ของฉันในออสเตรเลีย และอยากลิ้มรสของสิ่งที่ขับเคี่ยวกับตอนนี้อยู่ในตัวกลาง-80s
พ่อเล่นเรียกตัวแฟรงค์ฟอสซิ มัมหัวเราะที แต่ไม่เคยบ่นเกี่ยวกับเข่าของเธอทำเลและเธอนอนหลับหรือไม่เจริญเติบโต
เมื่อฉันบอกว่า ฉันจะสวมใส่ชุดดีเพื่อดูสิ่งที่มันเป็นเช่นเป็น วัยของพวกเขา พ่อนี่: 'ทำไมรำคาญกับชุด แมนดี้ คุณก็ต้องดูที่เรา' แต่ เท่าที่ผมค้น พบ มองความเข้าใจไม่ได้จริง ๆ
แปลงฉันเป็นผู้หญิงสูงอายุ ช่วยนำพยาบาลอนิตา Ruckledge ได้อย่างรวดเร็ว
ก่อน ฉันรับแว่นตาสีดำขนาดใหญ่ที่จำลองต้อกระจก และทำให้คุณตามัวอุปกรณ์ต่อพ่วงและวิสัยทัศน์อุโมงค์ - ซึ่งอาจเป็นผลของโรคต้อหินหรือที่เกี่ยวข้องอายุเสื่อม macular
นี้หมายความว่า คุณต้องลำบากให้เปิดหัวของคุณในการระบุบุคคลและวัตถุ
ว่าตัวเองจะทำยาก ด้วยส่วนถัดไปของชุดจะถูกติดตั้ง: ปลอกที่จำลองคอแข็งและเคลื่อนไหวจำกัด
แล้วฉันปรากฏบนคู่กองหลังหู ซึ่งเตาเสียง mimicking สูญเสีย debilitating ฟังผู้สูงอายุมักประสบการ
จู่ ๆ หายไปโลกที่ฉันได้ รู้จัก - เสมอ และใช้สำหรับรับ - การ สายตาบางส่วน จางได้ยิน และการเคลื่อนไหวจำกัด รู้สึกโคตรติดอยู่
อมันดาสวมเสื้อน้ำหนักหน้าอกที่ มีชุดที่จำลองความรู้สึกผู้ป่วยอายุ และ infirm โลก 9
อแมนด้าสวมเสื้อน้ำหนักหน้าอกที่ มีชุดที่จำลองความรู้สึกผู้ป่วยอายุ และ infirm โลก 9
อแมนด้าสวมเสื้อกั๊กน้ำหนักหน้าอกกับชุดที่จำลองวิธีการเก่า และ infirm ผู้ป่วยรู้สึกโลก
ถัด มาเป็นเสื้อถ่วงน้ำหนัก 20 กิโลกรัมที่จำกัดการเคลื่อนไหวของฉัน และให้ฉันก้มตัวออกเสียงเพิ่มเติม ฉันรู้สึกเหมือนว่ามีการวางน้ำหนักของโลกเมื่อไหล่ของฉัน ฉันตกต่ำไปข้างหน้า ไม่แน่ใจว่า ผมสามารถแบกหน้ายากชั่วโมงข้างหน้า.
ฉันกำลังพอดีสมเหตุสมผล ไปออกกำลังกายสามครั้งต่อสัปดาห์ และเดินมาก แต่ก็รู้สึก burdened ลง โดยร่างกายของฉันเอง
เป็นผมไม่งอลงเองกับเสื้อใน Ruckledge พยาบาลสายน้ำหนักลงบนเท้าของฉัน ซึ่งถูกออกแบบให้เลียนแบบผลของการอักเสบ และเท้าของฉันผลักดันเป็นรองเท้าที่ประกอบด้วยขนาดใหญ่แต่น้ำหนักเพิ่มเติม
' โลกฉันได้เสมอที่รู้จัก กัน - และใช้สำหรับรับ - หายไปทันที สายตาบางส่วน จางได้ยิน และการเคลื่อนไหวจำกัด รู้สึกโคตรติดอยู่ '
เหล่านี้ทันทีทำให้เท้าของฉันหนักเกินไปที่จะยกออกจากพื้นได้อย่างถูกต้อง และให้ฉันเดิน shuffling ของการสูงอายุบุคคล
คู่อื่นของน้ำหนักเป็น strapped แล้วบนข้อของฉัน และฉันสิ่งของฉันมือเป็นถุงมือ ซึ่งผลของโรคเช่นของพาร์กินเลียนแบบระบบสั่น
จะส่งค่าธรรมเนียมไฟฟ้าในมือของฉัน - อาการปวดไม่รุนแรง แล้ว รุนแรง - แต่ส่วนใหญ่จำกัดการเคลื่อนที่ของของฉันมือและนิ้วมือได้
โดยตอนนี้ผมค่อนข้างไม่เห็นใคร ฉันสามารถคลับได้ยินพวกเขา แต่ว่าผมกำลัง suffocating.
ในที่สุด เป็น strapped splint ขาซึ่งทำให้ชนิดของคนสูงอายุมักประสบในรอยต่อของความแข็ง บนขาขวาของฉัน
ขาฉันไม่ย้ายชอบใช้ มันรู้สึกแข็ง appallingly และ leaden ใช้เวลาเพียงสิบนาทีจะแปลงผมจากที่นี่ ตรง 5 ฟุต 7 ในหญิงสูงเป็นการ bowed ลงหญิง ฉันหลัง aching ไม่ได้ทำมากกว่าสลับกับความช่วยเหลือของไม้
กลัวอาจทำตัวเองบาด Ruckledge พยาบาลมาพร้อมกับผมใกล้โรงพยาบาล - ไม่ที่ฉันรู้แน่ว่า เธอจะมีเวลา ฉันไม่สามารถเห็นเพื่อนของฉันชัดเจน หรือตรวจหาเสียงของเธอขอบคุณฉัน muffled ฟังได้อย่างถูกต้อง
แยก สับสน และกลัวเล็กน้อยไม่ได้
เร็ว ๆ นี้จะชัดเจนเรื่อง 50 งานประจำวันเช่นผมใช้ให้ เช่นทำกาแฟ หรือเข้ารถ สามารถใช้กับสัดส่วนสุดอลังการเมื่อผู้สูงอายุ.
ฉันสลับตามเครื่องกาแฟ, แต่กาแฟได้มากกว่าฉัน ผู้ที่ขัดขวาง โดยนิ้วมือแข็ง arthritic กาแฟครึ่ง slops แก่ม้านั่ง ห้องครัวกับส่วนใหญ่ของน้ำเดือด ผมนับเองโชคดีผมไม่ได้ scalded มือของฉัน
ชุดมีคุณลักษณะต่าง ๆ เช่นแว่นตาที่จำลองต้อกระจกและเสื้อถ่วงน้ำหนัก 9
ชุดมีคุณลักษณะต่าง ๆ เช่นแว่นตาที่จำลองต้อกระจกและเสื้อถ่วงน้ำหนัก
ท้อถอย ฉันพยายามเดินไปที่รถของฉัน แต่การเจรจาการบินขนาดเล็กของบันไดเกือบปราบ me.
ฉันปกติข้ามขึ้นบันได 20 หรือดังนั้นในบ้านของฉัน แต่บันไดสิบเพียงฉันใช้เวลาประมาณหลายนาทีต่อ.
ที่พยายามเอาถุงมือของฉันเป็นเรื่องจำกัดของฉันจับฉันไม้ แต่น.บอก sternly จะปล่อยบน (ฉันคิดว่า มันจะกำจัดจุดทดลอง)
เมื่อฉันในที่สุดทำให้บนถนน ฉันตระหนักว่า สวมใส่ชุดไม่เพียงกระทบร่างกายของฉัน แต่มีการเปลี่ยนแปลง mindset ของฉันทั้งหมด
' คุณควรเดินนี่รองเท้าของผู้อื่นก่อนที่จะตัดสินให้ ที่เป็นสิ่งที่ฉันได้กระทำ '
Robbed ของสายตาและการได้ยินของฉัน ฉันรู้สึกโดดเดี่ยว และ defenceless โลกรอบตัวทั้งหมดน่ากลัวเบลอ
โดยปกติฉันกระโดดในรถ ครั้งนี้ก็ครั้งที่สองและกว่าห้านาทีเพิ่งจะได้นั่ง
ฉันเข่าแข็งลดละงอ ฉันให้วางไม้เท้าของฉัน และร่างกายของฉัน inflexible รู้สึกว่ามันน้ำหนักตัน เกือบแย่ คือความลำบากใจที่แท้จริงของมัน ทั้งหมด.
ฉันจะต้องขับรถในสภาวะนี้ คอไม่แข็งจึงไม่สามารถเปิดดูผ่านไหล่ของฉัน และวิสัยทัศน์ที่ดีและการฟังของฉันจะทำฉันอันตรายบนถนน
ผมอาศัยรถของผมมากดังนั้นฉันไม่สามารถคิดได้รับการขับ แต่ทันใดนั้นฉันกำลังหยุดในเพลงของฉัน โดยวิธีพ่อเก่าจนรู้สึกเมื่อเขาต้องให้ขึ้นรถของเขา - และความเป็นอิสระของเขา - กี่ปีมานี้เห็น dreadful.
ฉันเสมอคอนโซลตัวเองกับความคิดที่พ่อมาย อยู่ในรูปร่างที่ดี ของสี่มุม 85 และ 87 ของพ่อ
ทั้งสองยอมรับศพใส่ลง และพวกเขามีกันปวด ปวด และนอนหลับหรือไม่
แต่ทันใดนั้นฉันตระหนักว่า dreadfully ยากที่ชีวิตต้องการ หลังจากเพียงการชั่วโมงครึ่งในชุด ฉันเป็นร่างกาย และอารมณ์เหนื่อย
เหลือบนี้เป็นสิ่งที่ผ่านไปในชีวิตประจำวันทำให้ผมภูมิใจอย่างกว้างขวางของพวกเขา และเศร้าชะมัด.
อแมนด้ากล่าวว่า มีวิสัยทัศน์ของเธอ และการได้ยินพิการทำให้เธอตระหนักว่าโดดเดี่ยว และแยกต้องสำหรับการเป็นผู้สูงอายุที่อาจจะมีความรู้สึกอย่างถาวรเสียหาย 9
อแมนด้ากล่าวว่า มีวิสัยทัศน์ของเธอ และการได้ยินพิการทำให้เธอตระหนักถึงวิธีโดดเดี่ยว และแยกจะต้องให้ความรู้สึกอาจจะเสียหายอย่างถาวรผู้เก่า
ฉันกำลังใช้ โดยอัปยศที่ฉันตลอดเวลาสนับสนุนให้เดินขึ้นไป 'เป็นเพียง 10 นาที ฉันพูด พยายามล่อพวกเขาไปยังร้านกาแฟภายในบ้านของฉันเข้าชม
ในนาทีไม่ มีผมเคยถือฉันฉันขอให้เขาทำเหมือนกับของครึ่งมาราธอน
ผู้เล่นรักบี้ 19 ปี strapping ที่พยายามล่าสุด ในชุดสามารถจัดการเดิน 100 หลาในเท่านั้น ยังมีฉันคาดหวังว่าคนของฉันเดินสิบครั้งที่
มัมมีทั้งช็อปปิ้งของเธอ
ชุดที่จำลองอายุเพิ่ม 30-40 ปีผู้สวมใส่มัน
เล่นรักบี้พยายามบนชุด และเท่าที่สามารถจัดการเดิน 100 หลา
Platell อแมนด้านั้นให้พยายาม และต่อสู้กับงานที่ง่ายที่สุด
โดยอมันดา PLATELL
เผยแพร่: 23:41 GMT 19 2014 มีนาคม | ปรับปรุง: 12:49 GMT, 20 2014 มีนาคม
101View หุ้น 982
เห็น
หายใจลึก ผมยกขาขวาของฉัน leaden ไปยังขั้นตอนด้านล่าง แล้วนำด้านซ้ายหนึ่งค่าไปตามนั้น
เอนเอียงหนักบนไม้เท้าของฉัน ฉันทำซ้ำขั้นตอนที่ก้าวของหอยทาก: สองเท้าในแต่ละขั้นตอน ขั้นตอนหนึ่งในการ
มองไม่เห็นซึ่งฉันจะ และขอบของขั้นตอนต่าง ๆ ภายในโรงพยาบาลยอร์คเชียร์จะมัว perilously ครั้งหรือสองครั้งผม misjudge ไป และสะดุดบนพรม มาภายในมัณฑนาการล้มของผม
ช่วยให้อแมนด้า Platell เป็นชุดอายุ โดยนำสมองเสื่อมพยาบาล อนิตา Ruckledge 9
ช่วยให้อแมนด้า Platell เป็นชุดอายุ โดยนำสมองเสื่อมพยาบาล อนิตา Ruckledge
อแมนด้าต่อสู้กับงานที่ง่ายที่สุดขณะใส่ชุดอายุ 9
อแมนด้าต่อสู้กับงานง่ายขณะสวมชุดอายุ 9
อแมนด้าต่อสู้กับงานง่ายขณะสวมชุดอายุ
มีขั้นตอนที่ 10 เท่านั้น แต่ตามเวลาที่ฉันไปถึงด้านบน ฉันกำลังอาบน้ำในเหงื่อ และหัวใจจะห้ำหั่นกับกำลังที่ต้องใช้ในการ
ต้องนั่งลง แต่ก็เป็นการดิ้นรนต่อสู้ ฉันไม่สามารถงอขาข้างขวาของฉันแข็ง หรือเปิดคอเก้าอี้ข้างหลัง และยุบเข้านั่ง ใกล้น้ำตาย้อนหลัง
มากกว่า...
ยายอ่อนเยาว์ 67 เรียกร้องแร็พสเปิร์มเป็นความลับของเธอต่อต้านริ้วรอย - และเธอได้สอนวิดีโอ...
' ฉันไม่เคยมีโอกาสที่จะ เป็นแม่หลังจากที่ฉันถูกบังคับให้ค่าเด็กของฉัน': ผู้หญิง 73 ต้องขอโทษอย่างเป็นทางการเกมบังคับของลูกสาวใน 1960s
'สุนัขเด็ก' 'นั่งเล่นตุ๊กตา' และช้างความสมดุลบนกระป๋องดีบุกขนาดเล็ก: ความเป็นจริงที่โหดร้ายของละครวิคตอเรียน
ฉันเฉพาะในผสมของฉัน แต่ทันใดนั้นฉันกำลังติดอยู่ในร่างกายของผู้หญิงมีอายุ 80 ปี - และเป็นประสบการณ์ sobering น่ากลัวสุดของชีวิต
ฉันยังไม่เคยในอุบัติเหตุที่น่ากลัว หรือรับความเดือดร้อนเจ็บป่วยจำกัดชีวิต แต่มี donned สูทออกแบบมาดีจะช่วยให้เรียนรู้อะไรจะเหมือนเดิมคนหนุ่ม able-bodied
แนวคิดได้รับการพัฒนา โดยหน่วยสมองเสื่อมกลางยอร์คเชียร์โรงพยาบาล NHS ใจเพื่อช่วยให้ผู้ดูแลสำหรับผู้สูงอายุเพื่อเข้าใจความต้องการของผู้ป่วยและความกลัว
อมันดา Platell ให้เข้าใจ humbling ในชีวิตของพ่อแม่ Norma (ศูนย์) และแฟรงค์ (ขวา) ที่มีทั้งใน 80s ของ 9
อมันดา Platell ให้เข้าใจ humbling ในชีวิตของพ่อแม่ Norma (ศูนย์) และแฟรงค์ (ขวา) ที่มีทั้งใน 80s ของ
รับฝากของให้แพทย์ทุกคนใช้เวลาให้เหมาะกับหาอะไรที่มันเป็นจริง ๆ เช่นจะ มีมากกว่าคน
3 ปอนด์,500 ชุดจำลองอายุจุดมุ่งหมายเพื่อเลียนแบบกระบวนการสูงอายุ เพิ่ม 30-40 ปีผู้สวมใส่มัน
ฉันเพียงได้กลับจากเยี่ยมพ่อแม่ของฉันในออสเตรเลีย และอยากลิ้มรสของสิ่งที่ขับเคี่ยวกับตอนนี้อยู่ในตัวกลาง-80s
พ่อเล่นเรียกตัวแฟรงค์ฟอสซิ มัมหัวเราะที แต่ไม่เคยบ่นเกี่ยวกับเข่าของเธอทำเลและเธอนอนหลับหรือไม่เจริญเติบโต
เมื่อฉันบอกว่า ฉันจะสวมใส่ชุดดีเพื่อดูสิ่งที่มันเป็นเช่นเป็น วัยของพวกเขา พ่อนี่: 'ทำไมรำคาญกับชุด แมนดี้ คุณก็ต้องดูที่เรา' แต่ เท่าที่ผมค้น พบ มองความเข้าใจไม่ได้จริง ๆ
แปลงฉันเป็นผู้หญิงสูงอายุ ช่วยนำพยาบาลอนิตา Ruckledge ได้อย่างรวดเร็ว
ก่อน ฉันรับแว่นตาสีดำขนาดใหญ่ที่จำลองต้อกระจก และทำให้คุณตามัวอุปกรณ์ต่อพ่วงและวิสัยทัศน์อุโมงค์ - ซึ่งอาจเป็นผลของโรคต้อหินหรือที่เกี่ยวข้องอายุเสื่อม macular
นี้หมายความว่า คุณต้องลำบากให้เปิดหัวของคุณในการระบุบุคคลและวัตถุ
ว่าตัวเองจะทำยาก ด้วยส่วนถัดไปของชุดจะถูกติดตั้ง: ปลอกที่จำลองคอแข็งและเคลื่อนไหวจำกัด
แล้วฉันปรากฏบนคู่กองหลังหู ซึ่งเตาเสียง mimicking สูญเสีย debilitating ฟังผู้สูงอายุมักประสบการ
จู่ ๆ หายไปโลกที่ฉันได้ รู้จัก - เสมอ และใช้สำหรับรับ - การ สายตาบางส่วน จางได้ยิน และการเคลื่อนไหวจำกัด รู้สึกโคตรติดอยู่
อมันดาสวมเสื้อน้ำหนักหน้าอกที่ มีชุดที่จำลองความรู้สึกผู้ป่วยอายุ และ infirm โลก 9
อแมนด้าสวมเสื้อน้ำหนักหน้าอกที่ มีชุดที่จำลองความรู้สึกผู้ป่วยอายุ และ infirm โลก 9
อแมนด้าสวมเสื้อกั๊กน้ำหนักหน้าอกกับชุดที่จำลองวิธีการเก่า และ infirm ผู้ป่วยรู้สึกโลก
ถัด มาเป็นเสื้อถ่วงน้ำหนัก 20 กิโลกรัมที่จำกัดการเคลื่อนไหวของฉัน และให้ฉันก้มตัวออกเสียงเพิ่มเติม ฉันรู้สึกเหมือนว่ามีการวางน้ำหนักของโลกเมื่อไหล่ของฉัน ฉันตกต่ำไปข้างหน้า ไม่แน่ใจว่า ผมสามารถแบกหน้ายากชั่วโมงข้างหน้า.
ฉันกำลังพอดีสมเหตุสมผล ไปออกกำลังกายสามครั้งต่อสัปดาห์ และเดินมาก แต่ก็รู้สึก burdened ลง โดยร่างกายของฉันเอง
เป็นผมไม่งอลงเองกับเสื้อใน Ruckledge พยาบาลสายน้ำหนักลงบนเท้าของฉัน ซึ่งถูกออกแบบให้เลียนแบบผลของการอักเสบ และเท้าของฉันผลักดันเป็นรองเท้าที่ประกอบด้วยขนาดใหญ่แต่น้ำหนักเพิ่มเติม
' โลกฉันได้เสมอที่รู้จัก กัน - และใช้สำหรับรับ - หายไปทันที สายตาบางส่วน จางได้ยิน และการเคลื่อนไหวจำกัด รู้สึกโคตรติดอยู่ '
เหล่านี้ทันทีทำให้เท้าของฉันหนักเกินไปที่จะยกออกจากพื้นได้อย่างถูกต้อง และให้ฉันเดิน shuffling ของการสูงอายุบุคคล
คู่อื่นของน้ำหนักเป็น strapped แล้วบนข้อของฉัน และฉันสิ่งของฉันมือเป็นถุงมือ ซึ่งผลของโรคเช่นของพาร์กินเลียนแบบระบบสั่น
จะส่งค่าธรรมเนียมไฟฟ้าในมือของฉัน - อาการปวดไม่รุนแรง แล้ว รุนแรง - แต่ส่วนใหญ่จำกัดการเคลื่อนที่ของของฉันมือและนิ้วมือได้
โดยตอนนี้ผมค่อนข้างไม่เห็นใคร ฉันสามารถคลับได้ยินพวกเขา แต่ว่าผมกำลัง suffocating.
ในที่สุด เป็น strapped splint ขาซึ่งทำให้ชนิดของคนสูงอายุมักประสบในรอยต่อของความแข็ง บนขาขวาของฉัน
ขาฉันไม่ย้ายชอบใช้ มันรู้สึกแข็ง appallingly และ leaden ใช้เวลาเพียงสิบนาทีจะแปลงผมจากที่นี่ ตรง 5 ฟุต 7 ในหญิงสูงเป็นการ bowed ลงหญิง ฉันหลัง aching ไม่ได้ทำมากกว่าสลับกับความช่วยเหลือของไม้
กลัวอาจทำตัวเองบาด Ruckledge พยาบาลมาพร้อมกับผมใกล้โรงพยาบาล - ไม่ที่ฉันรู้แน่ว่า เธอจะมีเวลา ฉันไม่สามารถเห็นเพื่อนของฉันชัดเจน หรือตรวจหาเสียงของเธอขอบคุณฉัน muffled ฟังได้อย่างถูกต้อง
แยก สับสน และกลัวเล็กน้อยไม่ได้
เร็ว ๆ นี้จะชัดเจนเรื่อง 50 งานประจำวันเช่นผมใช้ให้ เช่นทำกาแฟ หรือเข้ารถ สามารถใช้กับสัดส่วนสุดอลังการเมื่อผู้สูงอายุ.
ฉันสลับตามเครื่องกาแฟ, แต่กาแฟได้มากกว่าฉัน ผู้ที่ขัดขวาง โดยนิ้วมือแข็ง arthritic กาแฟครึ่ง slops แก่ม้านั่ง ห้องครัวกับส่วนใหญ่ของน้ำเดือด ผมนับเองโชคดีผมไม่ได้ scalded มือของฉัน
ชุดมีคุณลักษณะต่าง ๆ เช่นแว่นตาที่จำลองต้อกระจกและเสื้อถ่วงน้ำหนัก 9
ชุดมีคุณลักษณะต่าง ๆ เช่นแว่นตาที่จำลองต้อกระจกและเสื้อถ่วงน้ำหนัก
ท้อถอย ฉันพยายามเดินไปที่รถของฉัน แต่การเจรจาการบินขนาดเล็กของบันไดเกือบปราบ me.
ฉันปกติข้ามขึ้นบันได 20 หรือดังนั้นในบ้านของฉัน แต่บันไดสิบเพียงฉันใช้เวลาประมาณหลายนาทีต่อ.
ที่พยายามเอาถุงมือของฉันเป็นเรื่องจำกัดของฉันจับฉันไม้ แต่น.บอก sternly จะปล่อยบน (ฉันคิดว่า มันจะกำจัดจุดทดลอง)
เมื่อฉันในที่สุดทำให้บนถนน ฉันตระหนักว่า สวมใส่ชุดไม่เพียงกระทบร่างกายของฉัน แต่มีการเปลี่ยนแปลง mindset ของฉันทั้งหมด
' คุณควรเดินนี่รองเท้าของผู้อื่นก่อนที่จะตัดสินให้ ที่เป็นสิ่งที่ฉันได้กระทำ '
Robbed ของสายตาและการได้ยินของฉัน ฉันรู้สึกโดดเดี่ยว และ defenceless โลกรอบตัวทั้งหมดน่ากลัวเบลอ
โดยปกติฉันกระโดดในรถ ครั้งนี้ก็ครั้งที่สองและกว่าห้านาทีเพิ่งจะได้นั่ง
ฉันเข่าแข็งลดละงอ ฉันให้วางไม้เท้าของฉัน และร่างกายของฉัน inflexible รู้สึกว่ามันน้ำหนักตัน เกือบแย่ คือความลำบากใจที่แท้จริงของมัน ทั้งหมด.
ฉันจะต้องขับรถในสภาวะนี้ คอไม่แข็งจึงไม่สามารถเปิดดูผ่านไหล่ของฉัน และวิสัยทัศน์ที่ดีและการฟังของฉันจะทำฉันอันตรายบนถนน
ผมอาศัยรถของผมมากดังนั้นฉันไม่สามารถคิดได้รับการขับ แต่ทันใดนั้นฉันกำลังหยุดในเพลงของฉัน โดยวิธีพ่อเก่าจนรู้สึกเมื่อเขาต้องให้ขึ้นรถของเขา - และความเป็นอิสระของเขา - กี่ปีมานี้เห็น dreadful.
ฉันเสมอคอนโซลตัวเองกับความคิดที่พ่อมาย อยู่ในรูปร่างที่ดี ของสี่มุม 85 และ 87 ของพ่อ
ทั้งสองยอมรับศพใส่ลง และพวกเขามีกันปวด ปวด และนอนหลับหรือไม่
แต่ทันใดนั้นฉันตระหนักว่า dreadfully ยากที่ชีวิตต้องการ หลังจากเพียงการชั่วโมงครึ่งในชุด ฉันเป็นร่างกาย และอารมณ์เหนื่อย
เหลือบนี้เป็นสิ่งที่ผ่านไปในชีวิตประจำวันทำให้ผมภูมิใจอย่างกว้างขวางของพวกเขา และเศร้าชะมัด.
อแมนด้ากล่าวว่า มีวิสัยทัศน์ของเธอ และการได้ยินพิการทำให้เธอตระหนักว่าโดดเดี่ยว และแยกต้องสำหรับการเป็นผู้สูงอายุที่อาจจะมีความรู้สึกอย่างถาวรเสียหาย 9
อแมนด้ากล่าวว่า มีวิสัยทัศน์ของเธอ และการได้ยินพิการทำให้เธอตระหนักถึงวิธีโดดเดี่ยว และแยกจะต้องให้ความรู้สึกอาจจะเสียหายอย่างถาวรผู้เก่า
ฉันกำลังใช้ โดยอัปยศที่ฉันตลอดเวลาสนับสนุนให้เดินขึ้นไป 'เป็นเพียง 10 นาที ฉันพูด พยายามล่อพวกเขาไปยังร้านกาแฟภายในบ้านของฉันเข้าชม
ในนาทีไม่ มีผมเคยถือฉันฉันขอให้เขาทำเหมือนกับของครึ่งมาราธอน
ผู้เล่นรักบี้ 19 ปี strapping ที่พยายามล่าสุด ในชุดสามารถจัดการเดิน 100 หลาในเท่านั้น ยังมีฉันคาดหวังว่าคนของฉันเดินสิบครั้งที่
มัมมีทั้งช็อปปิ้งของเธอ
การแปล กรุณารอสักครู่..
'My terrifying step into old age': A special aging suit gave Amanda Platell an insight into what elderly parents endure every day
The Age Simulation suit adds 30-40 years to the person wearing it
A rugby player tried on the suit and could only manage to walk 100 yards
Amanda Platell tries the suit and struggles with the simplest tasks
By AMANDA PLATELL
PUBLISHED: 23:41 GMT, 19 March 2014 | UPDATED: 12:49 GMT, 20 March 2014
982 shares 101View
comments
Breathing deeply, I heave my leaden right leg onto the bottom step, then bring the left one up to follow it.
Leaning heavily on my walking stick, I repeat the process at a snail's pace: two feet on each step, one step at a time.
I can't see where I'm going, and the edge of the steps inside a Yorkshire hospital are perilously blurry. Once or twice I misjudge them and stumble on the carpet, coming within a hair's breadth of falling.
Amanda Platell is helped into the aging suit by Lead Dementia nurse, Anita Ruckledge +9
Amanda Platell is helped into the aging suit by Lead Dementia nurse, Anita Ruckledge
Amanda struggled with the simplest tasks whilst wearing the aging suit +9
Amanda struggled with the simplest of tasks while wearing the aging suit +9
Amanda struggled with the simplest of tasks while wearing the aging suit
There are only ten steps, but by the time I reach the top I am bathed in sweat and my heart is pounding with the exertion.
I need to sit down, but even that is a struggle. I can't bend my stiff right leg, or turn my neck to see the chair behind me, and collapse backwards into the seat, close to tears.
More...
Youthful grandmother, 67, claims sperm facials are her anti-ageing secret - and she's made a video tutorial...
'I never had the chance to be a mother after I was coerced into giving up my baby': Woman, 73, demands official apology for forced adoption of daughter in 1960s
'Dog boy', the 'living doll' and elephants balanced on tiny tin cans: The cruel realities of the Victorian circus
I am only in my 50s, but suddenly I'm trapped in the body of an 80-year-old woman - and it is the most sobering, terrifying experience of my life.
I haven't been in a horrible accident, or suffered a life-limiting illness, but have donned a specially-designed ageing suit designed to help young, able-bodied people learn what it is like to be old.
The concept was developed by the dementia unit at the Mid Yorkshire Hospitals NHS Trust to help those who care for the elderly to better understand their patients' needs and fears.
Amanda Platell was given a humbling insight into the life of her parents Norma (centre) and Frank (right) who are both in their 80s +9
Amanda Platell was given a humbling insight into the life of her parents Norma (centre) and Frank (right) who are both in their 80s
Everyone from porters to doctors spends time in the suit to find out what it's really like to be an older person.
The £3,500 Age Simulation Suit aims to mimic the ageing process, adding 30 to 40 years to the person wearing it.
I've just returned from visiting my parents in Australia and wanted a taste of what they contend with now they are in their mid-80s.
Dad jokingly calls himself Frank the Fossil; Mum laughs but never complains about her dodgy knees and her growing forgetfulness.
When I told them I was going to wear an ageing suit to see what it was like to be their age, Dad quipped: 'Why bother with the suit, Mandy, you just have to look at us.' But as I discover, looking isn't really understanding.
My transformation into an elderly lady, with the help of Lead Nurse Anita Ruckledge, is rapid.
First I am given big black goggles that simulate cataracts and leave you with blurred peripheral sight and tunnel vision - which can be the result of glaucoma or age-related macular degeneration.
This means you have to painstakingly keep turning your head to identify people and objects.
That in itself is made difficult by the next part of the suit to be fitted: a neck brace that simulates a stiff neck and limited mobility.
Then I pop on a pair of ear defenders, which muffle sound, mimicking the debilitating loss of hearing elderly people often suffer.
Suddenly the world I have always known - and taken for granted - disappears. With partial eyesight, dimmed hearing and restricted movement, I feel utterly trapped.
Amanda wears a chest weight vest with the suit that simulates how old and infirm patients sense the world +9
Amanda wears a chest weight vest with the suit that simulates how old and infirm patients sense the world +9
Amanda wears a chest weight vest with the suit that simulates how old and infirm patients sense the world
Next comes a 20kg weighted vest that further restricts my movement and gives me a pronounced stoop. I feel as though the weight of the world has been placed upon my shoulders. I slump forward, not sure I can bear to face the difficult hours ahead.
I'm reasonably fit, go to the gym three times a week and walk a lot, yet suddenly I feel burdened down by my own body.
As I can't bend down myself with the vest on, Nurse Ruckledge straps weights onto my ankles, which are designed to imitate the effect of arthritis, and pushes my feet into oversized shoes containing yet more weights.
'Suddenly the world I have always known - and taken for granted - disappears. With partial eyesight, dimmed hearing and restricted movement, I feel utterly trapped.'
These immediately make my feet too heavy to lift off the floor properly, and give me the shuffling walk of an elderly person.
Another pair of weights are then strapped onto my wrists, and I stuff my hands into vibrating gloves, which mimic the effect of diseases like Parkinson's.
They send electric charges into my hands - mild pain, then severe - but mostly restrict the movement of my hands and fingers.
By now I can't quite see anyone else, I can vaguely hear them, but feel as though I'm suffocating.
Finally, a leg splint which causes the kind of stiffness elderly people often suffer in their joints is strapped onto my right leg.
My leg doesn't move like it used to; it feels appallingly stiff and leaden. It took just ten minutes to transform me from a lively, upright 5ft 7in tall woman into a bowed down old lady, my back aching, unable to do more than shuffle along with the aid of a walking stick.
Afraid I might do myself an injury, Nurse Ruckledge accompanies me around the hospital - not that I know for sure that she is there half the time. I can't clearly see my companion nor properly detect the sound of her thanks to my muffled hearing.
I feel isolated, confused and not a little frightened.
It soon becomes clear that everyday tasks 50-somethings like me take for granted, like making a cup of coffee or getting into a car, can take on gargantuan proportions when you are elderly.
I shuffle along to the coffee machine, but making a cup of coffee is beyond me. Hindered by my stiff, arthritic fingers, half the instant coffee slops unto the kitchen bench, as does most of the boiling water. I count myself lucky I haven't scalded my hand.
The suit includes features such as goggles that simulate cataracts and a weighted vest +9
The suit includes features such as goggles that simulate cataracts and a weighted vest
Giving up, I attempt to walk to my car. But negotiating a small flight of stairs almost defeats me.
I normally skip up and down the 20 or so stairs in my home, but just ten stairs takes me about as many minutes to negotiate.
At first I try to remove my glove as it restricts my grip on my walking stick, but am told sternly to leave it on (I suppose it would defeat the point of the experiment).
When I finally make it onto the street, I realise that wearing the suit hasn't just affected my body, but has changed my whole mindset.
'You should walk a mile in someone else's shoes before judging them. That's exactly what I've done'
Robbed of most of my sight and hearing, I feel lonely and defenceless; the world around me all a frightening blur.
Whereas I normally jump into my car, this time it takes two attempts and over five minutes just to get in the seat.
My stiff knee refuses to bend, I keep dropping my walking stick and my inflexible body feels as if it weighs a ton. Almost worse is the sheer embarrassment of it all.
Not that I'd be able to drive in this state. My neck is so stiff I can't turn to see over my shoulder, and my poor vision and hearing would make me a danger on the road.
I rely on my car so heavily I can't even imagine being unable to drive, but suddenly I'm stopped in my tracks by this dreadful glimpse of how my poor old Dad felt when he had to give up his car - and his independence - a few years ago.
I always console myself with the thought that my parents, in many ways, are in great shape. Mum's 85 and Dad's 87.
Both admit their bodies are wearing down and that they have their share of aches, pains and forgetfulness.
But suddenly I realise how dreadfully hard their lives must be. After just an hour and a half in the suit I am physically and emotionally exhausted.
This glimpse into what they go through in their everyday lives makes me both terribly sad and immensely proud of them.
Amanda says that having her vision and hearing impaired made her realise how lonely and isolating it must be for an older person whose senses may be permanently damaged +9
Amanda says that having her vision and hearing impaired made her realise how lonely and isolating it must be for an older person whose senses may be permanently damaged
I am also consumed by shame that I constantly encourage them to walk more. 'It's only ten minutes away,' I say, trying to lure them down to the local coffee shop on my visits home.
Not for a minute have I ever considered that I'm asking them to perform the equivalent of a half marathon.
A strapping 19-year-old rugby player who recently tried on the suit could only manage to walk 100 yards in it, yet there was me expecting my folks to walk ten times that.
Mum has had both her kn
The Age Simulation suit adds 30-40 years to the person wearing it
A rugby player tried on the suit and could only manage to walk 100 yards
Amanda Platell tries the suit and struggles with the simplest tasks
By AMANDA PLATELL
PUBLISHED: 23:41 GMT, 19 March 2014 | UPDATED: 12:49 GMT, 20 March 2014
982 shares 101View
comments
Breathing deeply, I heave my leaden right leg onto the bottom step, then bring the left one up to follow it.
Leaning heavily on my walking stick, I repeat the process at a snail's pace: two feet on each step, one step at a time.
I can't see where I'm going, and the edge of the steps inside a Yorkshire hospital are perilously blurry. Once or twice I misjudge them and stumble on the carpet, coming within a hair's breadth of falling.
Amanda Platell is helped into the aging suit by Lead Dementia nurse, Anita Ruckledge +9
Amanda Platell is helped into the aging suit by Lead Dementia nurse, Anita Ruckledge
Amanda struggled with the simplest tasks whilst wearing the aging suit +9
Amanda struggled with the simplest of tasks while wearing the aging suit +9
Amanda struggled with the simplest of tasks while wearing the aging suit
There are only ten steps, but by the time I reach the top I am bathed in sweat and my heart is pounding with the exertion.
I need to sit down, but even that is a struggle. I can't bend my stiff right leg, or turn my neck to see the chair behind me, and collapse backwards into the seat, close to tears.
More...
Youthful grandmother, 67, claims sperm facials are her anti-ageing secret - and she's made a video tutorial...
'I never had the chance to be a mother after I was coerced into giving up my baby': Woman, 73, demands official apology for forced adoption of daughter in 1960s
'Dog boy', the 'living doll' and elephants balanced on tiny tin cans: The cruel realities of the Victorian circus
I am only in my 50s, but suddenly I'm trapped in the body of an 80-year-old woman - and it is the most sobering, terrifying experience of my life.
I haven't been in a horrible accident, or suffered a life-limiting illness, but have donned a specially-designed ageing suit designed to help young, able-bodied people learn what it is like to be old.
The concept was developed by the dementia unit at the Mid Yorkshire Hospitals NHS Trust to help those who care for the elderly to better understand their patients' needs and fears.
Amanda Platell was given a humbling insight into the life of her parents Norma (centre) and Frank (right) who are both in their 80s +9
Amanda Platell was given a humbling insight into the life of her parents Norma (centre) and Frank (right) who are both in their 80s
Everyone from porters to doctors spends time in the suit to find out what it's really like to be an older person.
The £3,500 Age Simulation Suit aims to mimic the ageing process, adding 30 to 40 years to the person wearing it.
I've just returned from visiting my parents in Australia and wanted a taste of what they contend with now they are in their mid-80s.
Dad jokingly calls himself Frank the Fossil; Mum laughs but never complains about her dodgy knees and her growing forgetfulness.
When I told them I was going to wear an ageing suit to see what it was like to be their age, Dad quipped: 'Why bother with the suit, Mandy, you just have to look at us.' But as I discover, looking isn't really understanding.
My transformation into an elderly lady, with the help of Lead Nurse Anita Ruckledge, is rapid.
First I am given big black goggles that simulate cataracts and leave you with blurred peripheral sight and tunnel vision - which can be the result of glaucoma or age-related macular degeneration.
This means you have to painstakingly keep turning your head to identify people and objects.
That in itself is made difficult by the next part of the suit to be fitted: a neck brace that simulates a stiff neck and limited mobility.
Then I pop on a pair of ear defenders, which muffle sound, mimicking the debilitating loss of hearing elderly people often suffer.
Suddenly the world I have always known - and taken for granted - disappears. With partial eyesight, dimmed hearing and restricted movement, I feel utterly trapped.
Amanda wears a chest weight vest with the suit that simulates how old and infirm patients sense the world +9
Amanda wears a chest weight vest with the suit that simulates how old and infirm patients sense the world +9
Amanda wears a chest weight vest with the suit that simulates how old and infirm patients sense the world
Next comes a 20kg weighted vest that further restricts my movement and gives me a pronounced stoop. I feel as though the weight of the world has been placed upon my shoulders. I slump forward, not sure I can bear to face the difficult hours ahead.
I'm reasonably fit, go to the gym three times a week and walk a lot, yet suddenly I feel burdened down by my own body.
As I can't bend down myself with the vest on, Nurse Ruckledge straps weights onto my ankles, which are designed to imitate the effect of arthritis, and pushes my feet into oversized shoes containing yet more weights.
'Suddenly the world I have always known - and taken for granted - disappears. With partial eyesight, dimmed hearing and restricted movement, I feel utterly trapped.'
These immediately make my feet too heavy to lift off the floor properly, and give me the shuffling walk of an elderly person.
Another pair of weights are then strapped onto my wrists, and I stuff my hands into vibrating gloves, which mimic the effect of diseases like Parkinson's.
They send electric charges into my hands - mild pain, then severe - but mostly restrict the movement of my hands and fingers.
By now I can't quite see anyone else, I can vaguely hear them, but feel as though I'm suffocating.
Finally, a leg splint which causes the kind of stiffness elderly people often suffer in their joints is strapped onto my right leg.
My leg doesn't move like it used to; it feels appallingly stiff and leaden. It took just ten minutes to transform me from a lively, upright 5ft 7in tall woman into a bowed down old lady, my back aching, unable to do more than shuffle along with the aid of a walking stick.
Afraid I might do myself an injury, Nurse Ruckledge accompanies me around the hospital - not that I know for sure that she is there half the time. I can't clearly see my companion nor properly detect the sound of her thanks to my muffled hearing.
I feel isolated, confused and not a little frightened.
It soon becomes clear that everyday tasks 50-somethings like me take for granted, like making a cup of coffee or getting into a car, can take on gargantuan proportions when you are elderly.
I shuffle along to the coffee machine, but making a cup of coffee is beyond me. Hindered by my stiff, arthritic fingers, half the instant coffee slops unto the kitchen bench, as does most of the boiling water. I count myself lucky I haven't scalded my hand.
The suit includes features such as goggles that simulate cataracts and a weighted vest +9
The suit includes features such as goggles that simulate cataracts and a weighted vest
Giving up, I attempt to walk to my car. But negotiating a small flight of stairs almost defeats me.
I normally skip up and down the 20 or so stairs in my home, but just ten stairs takes me about as many minutes to negotiate.
At first I try to remove my glove as it restricts my grip on my walking stick, but am told sternly to leave it on (I suppose it would defeat the point of the experiment).
When I finally make it onto the street, I realise that wearing the suit hasn't just affected my body, but has changed my whole mindset.
'You should walk a mile in someone else's shoes before judging them. That's exactly what I've done'
Robbed of most of my sight and hearing, I feel lonely and defenceless; the world around me all a frightening blur.
Whereas I normally jump into my car, this time it takes two attempts and over five minutes just to get in the seat.
My stiff knee refuses to bend, I keep dropping my walking stick and my inflexible body feels as if it weighs a ton. Almost worse is the sheer embarrassment of it all.
Not that I'd be able to drive in this state. My neck is so stiff I can't turn to see over my shoulder, and my poor vision and hearing would make me a danger on the road.
I rely on my car so heavily I can't even imagine being unable to drive, but suddenly I'm stopped in my tracks by this dreadful glimpse of how my poor old Dad felt when he had to give up his car - and his independence - a few years ago.
I always console myself with the thought that my parents, in many ways, are in great shape. Mum's 85 and Dad's 87.
Both admit their bodies are wearing down and that they have their share of aches, pains and forgetfulness.
But suddenly I realise how dreadfully hard their lives must be. After just an hour and a half in the suit I am physically and emotionally exhausted.
This glimpse into what they go through in their everyday lives makes me both terribly sad and immensely proud of them.
Amanda says that having her vision and hearing impaired made her realise how lonely and isolating it must be for an older person whose senses may be permanently damaged +9
Amanda says that having her vision and hearing impaired made her realise how lonely and isolating it must be for an older person whose senses may be permanently damaged
I am also consumed by shame that I constantly encourage them to walk more. 'It's only ten minutes away,' I say, trying to lure them down to the local coffee shop on my visits home.
Not for a minute have I ever considered that I'm asking them to perform the equivalent of a half marathon.
A strapping 19-year-old rugby player who recently tried on the suit could only manage to walk 100 yards in it, yet there was me expecting my folks to walk ten times that.
Mum has had both her kn
การแปล กรุณารอสักครู่..
' ก้าวเข้าสู่วัยชรา ' ที่น่ากลัวของฉัน : เหมาะกับริ้วรอยพิเศษให้อแมนด้า platell ข้อมูลเชิงลึกในสิ่งที่พ่อแม่ผู้สูงอายุอดทนทุกวัน
อายุ 30-40 ปี จำลองชุดเพิ่มให้ผู้สวมใส่การเล่นรักบี้พยายามในชุดและสามารถจัดการที่จะเดิน 100 เมตร
อแมนด้า platell พยายามชุดและการต่อสู้กับ งานที่ง่ายที่สุด
หัวข้อโดยอแมนด้า platell 23:41 GMT ,19 มีนาคม 2014 | ปรับปรุง : 12 : 49 GMT , 20 มีนาคม 2014
ความเห็น 982 หุ้น 101view หายใจดูด ผมดึงขาขวาที่ทำจากตะกั่วไว้ขั้นตอนด้านล่าง แล้วเอาคนซ้ายไปตามมัน
เอียงมากบนไม้เท้าของฉัน , ฉันทำซ้ำขั้นตอนที่ก้าวของหอยทาก : สองเท้าในแต่ละขั้นตอนหนึ่งขั้นในเวลา
ผมไม่เห็นว่าฉันไปไหนและขอบของขั้นตอนในยอร์คเชอร์โรงพยาบาล perilously พร่ามัว ครั้งหรือสองครั้งที่ผมทำให้เข้าใจผิด และสะดุดกับพรม มาภายในเส้นยาแดงผ่าแปดล้ม จะช่วยใน platell
อแมนด้าชุดพยาบาลอายุภาวะสมองเสื่อมตะกั่ว แอนนิต้า ruckledge 9
อแมนด้า platell ช่วย ในชุดพยาบาลผู้สูงอายุสมองเสื่อม ruckledge
ตะกั่ว , แอนนิต้าอแมนด้า ต่อสู้กับงานง่ายที่สุดในขณะที่ใส่ชุด 9
อแมนด้า ต่อสู้กับริ้วรอยง่ายที่สุดของงานในขณะที่สวมสูท 9
อแมนด้า ต่อสู้กับริ้วรอยง่ายที่สุดของงานในขณะที่ใส่อายุเหมาะ
มีเพียงสิบก้าว แต่ตอนนั้นฉันถึงด้านบนฉันเปียกชุ่มด้วยเหงื่อ และหัวใจฉันเต้นแรง กับการออกกําลังกาย
ผมต้องนั่งลง แต่มันคือการต่อสู้ผมไม่สามารถงอขาขวาแข็ง หรือเหลียวไปเห็นเก้าอี้ข้างหลังผม และยุบ ถอยหลังเข้าไปนั่ง จะร้องไห้
หนุ่ม . . . . . . ยาย , 67 , การเรียกร้องต่อต้านริ้วรอยผิวหน้าของเธออสุจิมีความลับ - เธอทำวิดีโอสอน . . . . . . .
ผมไม่เคยมีโอกาส จะเป็นแม่คน หลังจากผมถูกบังคับให้ขึ้นที่รักของฉัน ' : ผู้หญิง , 73 ,ความต้องการการยอมรับคำขอโทษอย่างเป็นทางการบังคับลูกสาวใน 1960s
'dog เด็ก ' , ' ตุ๊กตามีชีวิต และช้างสมดุลบนกระป๋องเล็ก : โหดร้ายความเป็นจริงของ
ละครวิคตอเรียฉันแค่ 50 กว่าฉัน แต่จู่ๆ ฉันติดอยู่ในร่างของผู้หญิงอายุ 80 ปี และเป็นถึง มากที่สุด ประสบการณ์ที่น่ากลัวในชีวิตของฉัน
ผมไม่เคยได้รับอุบัติเหตุน่ากลัวหรือได้รับความเดือดร้อนในชีวิตการเจ็บป่วย แต่ต้องสวมออกแบบมาเป็นพิเศษที่ออกแบบมาเพื่อช่วยให้ริ้วรอยเหมาะกับหนุ่มฉกรรจ์คนเรียนรู้สิ่งที่มันเป็นเหมือนจะเก่า
เป็นแนวความคิดที่พัฒนาโดยหน่วยภาวะสมองเสื่อมใน Yorkshire NHS ความไว้วางใจโรงพยาบาลกลาง เพื่อช่วยให้ผู้ที่ดูแลผู้สูงอายุ เพื่อเข้าใจความต้องการของผู้ป่วยของพวกเขาและความกลัว .
อแมนด้า platell ได้รับอัปยศลึกเข้าไปในชีวิตของพ่อแม่ของเธอ นอร์มา ( ศูนย์ ) และ แฟรงค์ ( ขวา ) ที่เป็นทั้งแปดสิบ 9
อแมนด้า platell ได้รับอัปยศลึกเข้าไปในชีวิตของพ่อแม่ของเธอ นอร์มา ( ศูนย์ ) และ แฟรงค์ ( ขวา ) ที่เป็นทั้งแปดสิบ
ทุกคนจากคนเฝ้าประตู แพทย์ ใช้เวลาในชุดเพื่อหาสิ่งที่มันชอบที่จะเป็นคนรุ่นเก่า ที่สุด
3500 ชุดนี้อายุจำลองเลียนแบบกระบวนการชรา , เพิ่ม 30 ถึง 40 ปี ผู้สวมใส่
ผมเพิ่งกลับมาจากการไปเยี่ยมพ่อแม่ในออสเตรเลียและต้องการลิ้มรสของสิ่งที่พวกเขาต่อสู้ด้วย ตอนนี้พวกเขาอยู่ใน mid-80s .
พ่อหนึ่งเรียกตัวเองว่า แฟรงค์ ฟอสซิล ; หัวเราะแม่แต่ไม่เคยบ่นเกี่ยวกับเข่าหลบเธอ และหลงลืมเธอเติบโต .
เมื่อฉันบอกว่าฉันจะสวมชุดอายุเพื่อดูสิ่งที่มันเป็นเหมือนจะเป็นอายุ พ่อ quipped : ' ทำไมต้องใส่สูท แมนดี้ คุณเพียงแค่ต้องมองเราด้วย แต่เท่าที่ค้นหา มอง ไม่เข้าใจจริงๆ
ผมแปลงเป็นผู้หญิง ด้วยการช่วยเหลือของตะกั่วพยาบาลแอนนิต้า ruckledge , อย่างรวดเร็ว
ครั้งแรกที่ฉันได้รับแว่นตาใหญ่สีดำที่จำลองต้อกระจกและออกจากคุณกับสายตาและวิสัยทัศน์ต่อพ่วงเบลออุโมงค์ ซึ่งได้ผลของต้อหิน หรือการเสื่อมสภาพอายุที่เกี่ยวข้องกับ
มันหมายความว่าคุณต้องพยายามให้หันหัวของคุณเพื่อระบุบุคคลและวัตถุ
ที่ในตัวเองทํายาก โดยส่วนถัดไปของชุดจะติดตั้ง :คอรั้งที่เลียนแบบคอแข็งและจำกัดการเคลื่อนไหว .
ผมป๊อปในคู่ของอุปกรณ์ป้องกันหู ซึ่งกลบเสียงเลียนแบบ debilitating การได้ยินผู้สูงอายุมักจะประสบ
ทันใดนั้นโลกที่ฉันได้รู้จักกันเสมอและมองข้าม - หายไป กับสายตาบางส่วน สีจางการได้ยินและการเคลื่อนไหว จำกัด ที่ผมรู้สึกโคตรติด
อแมนด้า สวมเสื้อกั๊กกับเสื้อที่หน้าอก น้ำหนักจำลองว่าเก่าและไม่แข็งแรง ผู้ป่วยรู้สึกโลก 9
อแมนด้าใส่หน้าอกน้ำหนักเสื้อกั๊กกับชุดสูทที่จำลองว่าเก่าและไม่แข็งแรง ผู้ป่วยรู้สึกโลก 9
อแมนด้าใส่หน้าอกน้ำหนักเสื้อกั๊กกับชุดสูทที่จำลองว่าเก่าและไม่แข็งแรง ผู้ป่วยรู้สึกโลก
ถัดมาเป็น 20 กก. หนักเสื้อกั๊กที่เพิ่มเติม จำกัด การเคลื่อนไหวของฉันและให้ฉันออกเสียงลง . ผมรู้สึกว่าน้ำหนักของโลกที่ได้รับการวางอยู่บนไหล่ของฉัน ผมผิดหวังเป็นอย่างยิ่ง ไม่แน่ใจว่า จะทนหน้าชั่วโมงยากเลย .
ฉันมีเหตุผลพอดีไปออกกำลังกายอาทิตย์ละ 3 ครั้ง และเดินมาก แต่อยู่ๆ ก็รู้สึกหนักใจลงโดย
ร่างกายของฉันเองเป็นผมไม่งอลงเองกับเสื้อเกราะ พยาบาล ruckledge สายรัดน้ำหนักลงบนข้อเท้าของฉันซึ่งถูกออกแบบมาเพื่อเลียนแบบผลของโรคไขข้ออักเสบ และดันเท้าในรองเท้าที่มีขนาดใหญ่ ยิ่งหนัก
'suddenly โลกที่ฉันได้รู้จักกันเสมอและมองข้าม - หายไป กับสายตาบางส่วน สีจางการได้ยินและการเคลื่อนไหว จำกัด ที่ผมรู้สึกโคตรติด '
.เหล่านี้ทันที ทำให้เท้าหนักเกินไปที่จะยกจากพื้นได้อย่างถูกต้อง และให้ฉันเดินลากเท้าเดินของผู้สูงอายุ .
ของน้ำหนักอีกคู่จะ strapped ลงบนข้อมือของฉัน และฉันเป็นพวกมือสั่น ถุงมือที่เลียนแบบผลของโรคต่างๆ เช่น โรคพาร์กินสัน
พวกเขาส่งประจุไฟฟ้าในมือของฉัน อ่อน ความเจ็บปวดแล้วรุนแรง - แต่ส่วนใหญ่ จำกัด การเคลื่อนไหวของมือและนิ้วมือ .
ตอนนี้ไม่ค่อยได้เจอใคร ผมก็ไม่ค่อยฟัง แต่รู้สึกเหมือนว่าฉันหายใจไม่ออก
ในที่สุด ขาเฝือกซึ่งสาเหตุชนิดของความแข็งแรงของผู้สูงอายุมักประสบในข้อต่อของพวกเขา strapped ลงบนขาขวาของฉัน .
ขาฉันขยับไม่ได้เหมือนที่เคย มันรู้สึกน่าตกใจและแข็งที่ทำจากตะกั่ว .มันใช้เวลาแค่สิบนาทีที่จะเปลี่ยนฉันจาก มีชีวิตชีวา ตรง 5 ฟุต 7 สูงผู้หญิงเป็นหญิงชราก้มศีรษะลง หลังของฉันปวด ไม่สามารถที่จะทำมากกว่า สับเปลี่ยน พร้อมกับความช่วยเหลือของไม้เท้า
กลัวฉันจะทำเองเจ็บ ruckledge พยาบาลพร้อมกับฉันอยู่โรงพยาบาล ฉันไม่แน่ใจว่าเธอมีครึ่งเวลาฉันไม่สามารถเห็นเพื่อนของฉันและตรวจสอบเสียงขอบคุณเธอของฉันอู้อี้ฟังอย่างถูกต้อง .
ผมรู้สึกโดดเดี่ยว สับสน และไม่ตกใจเล็กน้อย .
มันเร็ว ๆนี้กลายเป็นที่ชัดเจนว่างานทุกวัน 50 บางอย่างเหมือนผมใช้สิทธิ์ เช่น การดื่มกาแฟ หรือเข้าไปในรถแล้ว สามารถใช้ในสัดส่วน ใหญ่เมื่อคุณผู้สูงอายุ .
ผมสลับพร้อมกับกาแฟแต่การดื่มกาแฟคือเกินฉัน อุปสรรคของฉันแข็ง นิ้วมือ arthritic , ครึ่งหนึ่งของกาแฟ อาหารกับม้านั่งห้องครัว เป็น ไม่ มาก ของต้ม ผมนับตัวเองโชคดีที่ยังไม่ลวกมือ
ชุดรวมถึงคุณสมบัติเช่นแว่นตาที่จำลองต้อกระจกและเสื้อกั๊กน้ำหนัก 9
ชุดรวมถึงคุณสมบัติเช่นแว่นตาที่จำลองต้อกระจกและ
เสื้อถ่วงน้ำหนักยอมแพ้ ฉันพยายามเดินกลับไปที่รถ แต่ตรวจสอบเที่ยวบินของบันไดขนาดเล็กเกือบจะเอาชนะฉัน .
ผมปกติข้ามและลง 20 หรือดังนั้นบันไดในบ้าน แต่แค่สิบบันไดใช้ฉันเป็นหลายนาทีเพื่อต่อรอง
ตอนแรกผมลองเอาถุงมือของฉันเป็นอาวุธจับไม้เท้าของฉัน แต่ฉันบอกอย่างโหดเหี้ยมเพื่อปล่อยให้มัน ( ฉันคิดว่ามัน จะทำให้จุดของการทดลอง ) .
เมื่อในที่สุดผมก็ทำให้มันลงบนถนน ฉันตระหนักดีว่าใส่เสื้อยังไม่มีผลต่อร่างกาย แต่เปลี่ยนความคิดของฉันทั้งหมด
คุณควรเดินเป็นไมล์ในรองเท้าของคนอื่นก่อนดูพวกเขา นั่นคือสิ่งที่ผมทำ '
ปล้นของมากของฉันมองเห็นและได้ยิน ฉันรู้สึกเหงาและป้องกันตัวเอง โลกรอบข้างทุกคนน่ากลัวเบลอ .
ส่วนผมปกติกระโดดเข้าไปในรถของฉันคราวนี้มันใช้เวลาสองและพยายามมากกว่าห้านาที แค่เข้าไปนั่ง
เข่าแข็งของฉันปฏิเสธที่จะโค้งงอ ทำให้ฉันวางของฉันไม้เท้าและร่างกายตายของฉันรู้สึกเหมือนมันหนักเป็นตัน เกือบแย่กว่าจะอับอายอิดทุกอย่าง
ไม่ใช่ว่าฉันสามารถขับรถในรัฐนี้ คอของฉันแข็งทื่อไม่หันไปมองผ่านไหล่ของฉันและวิสัยทัศน์ที่น่าสงสารของฉันและได้ยิน จะให้ผมเป็น อันตรายบนท้องถนน .
ผมอาศัยรถของฉันมาก ฉันยังนึกไม่ออกเลยจะไม่ได้ขับรถ แต่จู่ๆฉันก็หยุดอยู่กับที่ โดยเหลือบนี้น่าสะพรึงกลัวของพ่อที่น่าสงสารของฉัน รู้สึกยังไง เวลาที่เขาให้ขึ้นรถของเขา - และ - เอกราช ของเขาไม่กี่ปีที่ผ่านมา .
ผมเสมอคอนโซลตัวเองด้วยการคิดว่า พ่อแม่ ได้หลายทาง อยู่ในรูปร่างที่ดีพ่อและแม่ 85 87 .
ทั้งสองยอมรับว่าร่างกายของพวกเขาจะใส่ลงและพวกเขามีหุ้นของพวกเขาเจ็บปวด ความเจ็บปวด และการหลงลืม
แต่อยู่ๆ ก็ตระหนักถึงวิธีการมากยาก ชีวิตของพวกเขาจะเป็น หลังจากที่ได้เป็นเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงครึ่งในชุดผมทางร่างกายและอารมณ์หมด
แวบนี้เป็นสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตทำให้ฉันทั้งโคตรเศร้าและความภาคภูมิใจของพวกเขา .
อแมนด้ากล่าวว่ามีวิสัยทัศน์และความบกพร่องทางการได้ยิน ทำให้เธอตระหนักว่าเหงาและโดดเดี่ยวมันต้องเป็นคนแก่ที่มีความรู้สึกอาจจะเสียหายอย่างถาวร 9
อแมนด้ากล่าวว่ามีวิสัยทัศน์และความบกพร่องทางการได้ยิน ทำให้เธอตระหนักว่าเหงาและโดดเดี่ยวมันต้องเป็นคนแก่ที่มีความรู้สึกอาจจะเสียหายอย่างถาวร
ผมก็บริโภคโดยความอับอายที่ผมอย่างต่อเนื่องกระตุ้นให้เดินมากขึ้น . มันเป็นเพียงสิบนาที " ฉันพูด พยายามล่อพวกเขาไปร้านกาแฟท้องถิ่น มาเยี่ยมที่บ้านของฉัน
ไม่สิผมเคยคิดว่า ผมถามพวกเขาที่จะดำเนินการเทียบเท่าครึ่งมาราธอน การรัด อายุ 19 ปี เล่นรักบี้ ที่เพิ่งลองชุดเท่านั้นสามารถจัดการเดิน 100 เมตร มันยังมีฉันคิดว่าพ่อแม่จะเดินเป็นสิบเท่า
แม่มีทั้งรู้ว่า
อายุ 30-40 ปี จำลองชุดเพิ่มให้ผู้สวมใส่การเล่นรักบี้พยายามในชุดและสามารถจัดการที่จะเดิน 100 เมตร
อแมนด้า platell พยายามชุดและการต่อสู้กับ งานที่ง่ายที่สุด
หัวข้อโดยอแมนด้า platell 23:41 GMT ,19 มีนาคม 2014 | ปรับปรุง : 12 : 49 GMT , 20 มีนาคม 2014
ความเห็น 982 หุ้น 101view หายใจดูด ผมดึงขาขวาที่ทำจากตะกั่วไว้ขั้นตอนด้านล่าง แล้วเอาคนซ้ายไปตามมัน
เอียงมากบนไม้เท้าของฉัน , ฉันทำซ้ำขั้นตอนที่ก้าวของหอยทาก : สองเท้าในแต่ละขั้นตอนหนึ่งขั้นในเวลา
ผมไม่เห็นว่าฉันไปไหนและขอบของขั้นตอนในยอร์คเชอร์โรงพยาบาล perilously พร่ามัว ครั้งหรือสองครั้งที่ผมทำให้เข้าใจผิด และสะดุดกับพรม มาภายในเส้นยาแดงผ่าแปดล้ม จะช่วยใน platell
อแมนด้าชุดพยาบาลอายุภาวะสมองเสื่อมตะกั่ว แอนนิต้า ruckledge 9
อแมนด้า platell ช่วย ในชุดพยาบาลผู้สูงอายุสมองเสื่อม ruckledge
ตะกั่ว , แอนนิต้าอแมนด้า ต่อสู้กับงานง่ายที่สุดในขณะที่ใส่ชุด 9
อแมนด้า ต่อสู้กับริ้วรอยง่ายที่สุดของงานในขณะที่สวมสูท 9
อแมนด้า ต่อสู้กับริ้วรอยง่ายที่สุดของงานในขณะที่ใส่อายุเหมาะ
มีเพียงสิบก้าว แต่ตอนนั้นฉันถึงด้านบนฉันเปียกชุ่มด้วยเหงื่อ และหัวใจฉันเต้นแรง กับการออกกําลังกาย
ผมต้องนั่งลง แต่มันคือการต่อสู้ผมไม่สามารถงอขาขวาแข็ง หรือเหลียวไปเห็นเก้าอี้ข้างหลังผม และยุบ ถอยหลังเข้าไปนั่ง จะร้องไห้
หนุ่ม . . . . . . ยาย , 67 , การเรียกร้องต่อต้านริ้วรอยผิวหน้าของเธออสุจิมีความลับ - เธอทำวิดีโอสอน . . . . . . .
ผมไม่เคยมีโอกาส จะเป็นแม่คน หลังจากผมถูกบังคับให้ขึ้นที่รักของฉัน ' : ผู้หญิง , 73 ,ความต้องการการยอมรับคำขอโทษอย่างเป็นทางการบังคับลูกสาวใน 1960s
'dog เด็ก ' , ' ตุ๊กตามีชีวิต และช้างสมดุลบนกระป๋องเล็ก : โหดร้ายความเป็นจริงของ
ละครวิคตอเรียฉันแค่ 50 กว่าฉัน แต่จู่ๆ ฉันติดอยู่ในร่างของผู้หญิงอายุ 80 ปี และเป็นถึง มากที่สุด ประสบการณ์ที่น่ากลัวในชีวิตของฉัน
ผมไม่เคยได้รับอุบัติเหตุน่ากลัวหรือได้รับความเดือดร้อนในชีวิตการเจ็บป่วย แต่ต้องสวมออกแบบมาเป็นพิเศษที่ออกแบบมาเพื่อช่วยให้ริ้วรอยเหมาะกับหนุ่มฉกรรจ์คนเรียนรู้สิ่งที่มันเป็นเหมือนจะเก่า
เป็นแนวความคิดที่พัฒนาโดยหน่วยภาวะสมองเสื่อมใน Yorkshire NHS ความไว้วางใจโรงพยาบาลกลาง เพื่อช่วยให้ผู้ที่ดูแลผู้สูงอายุ เพื่อเข้าใจความต้องการของผู้ป่วยของพวกเขาและความกลัว .
อแมนด้า platell ได้รับอัปยศลึกเข้าไปในชีวิตของพ่อแม่ของเธอ นอร์มา ( ศูนย์ ) และ แฟรงค์ ( ขวา ) ที่เป็นทั้งแปดสิบ 9
อแมนด้า platell ได้รับอัปยศลึกเข้าไปในชีวิตของพ่อแม่ของเธอ นอร์มา ( ศูนย์ ) และ แฟรงค์ ( ขวา ) ที่เป็นทั้งแปดสิบ
ทุกคนจากคนเฝ้าประตู แพทย์ ใช้เวลาในชุดเพื่อหาสิ่งที่มันชอบที่จะเป็นคนรุ่นเก่า ที่สุด
3500 ชุดนี้อายุจำลองเลียนแบบกระบวนการชรา , เพิ่ม 30 ถึง 40 ปี ผู้สวมใส่
ผมเพิ่งกลับมาจากการไปเยี่ยมพ่อแม่ในออสเตรเลียและต้องการลิ้มรสของสิ่งที่พวกเขาต่อสู้ด้วย ตอนนี้พวกเขาอยู่ใน mid-80s .
พ่อหนึ่งเรียกตัวเองว่า แฟรงค์ ฟอสซิล ; หัวเราะแม่แต่ไม่เคยบ่นเกี่ยวกับเข่าหลบเธอ และหลงลืมเธอเติบโต .
เมื่อฉันบอกว่าฉันจะสวมชุดอายุเพื่อดูสิ่งที่มันเป็นเหมือนจะเป็นอายุ พ่อ quipped : ' ทำไมต้องใส่สูท แมนดี้ คุณเพียงแค่ต้องมองเราด้วย แต่เท่าที่ค้นหา มอง ไม่เข้าใจจริงๆ
ผมแปลงเป็นผู้หญิง ด้วยการช่วยเหลือของตะกั่วพยาบาลแอนนิต้า ruckledge , อย่างรวดเร็ว
ครั้งแรกที่ฉันได้รับแว่นตาใหญ่สีดำที่จำลองต้อกระจกและออกจากคุณกับสายตาและวิสัยทัศน์ต่อพ่วงเบลออุโมงค์ ซึ่งได้ผลของต้อหิน หรือการเสื่อมสภาพอายุที่เกี่ยวข้องกับ
มันหมายความว่าคุณต้องพยายามให้หันหัวของคุณเพื่อระบุบุคคลและวัตถุ
ที่ในตัวเองทํายาก โดยส่วนถัดไปของชุดจะติดตั้ง :คอรั้งที่เลียนแบบคอแข็งและจำกัดการเคลื่อนไหว .
ผมป๊อปในคู่ของอุปกรณ์ป้องกันหู ซึ่งกลบเสียงเลียนแบบ debilitating การได้ยินผู้สูงอายุมักจะประสบ
ทันใดนั้นโลกที่ฉันได้รู้จักกันเสมอและมองข้าม - หายไป กับสายตาบางส่วน สีจางการได้ยินและการเคลื่อนไหว จำกัด ที่ผมรู้สึกโคตรติด
อแมนด้า สวมเสื้อกั๊กกับเสื้อที่หน้าอก น้ำหนักจำลองว่าเก่าและไม่แข็งแรง ผู้ป่วยรู้สึกโลก 9
อแมนด้าใส่หน้าอกน้ำหนักเสื้อกั๊กกับชุดสูทที่จำลองว่าเก่าและไม่แข็งแรง ผู้ป่วยรู้สึกโลก 9
อแมนด้าใส่หน้าอกน้ำหนักเสื้อกั๊กกับชุดสูทที่จำลองว่าเก่าและไม่แข็งแรง ผู้ป่วยรู้สึกโลก
ถัดมาเป็น 20 กก. หนักเสื้อกั๊กที่เพิ่มเติม จำกัด การเคลื่อนไหวของฉันและให้ฉันออกเสียงลง . ผมรู้สึกว่าน้ำหนักของโลกที่ได้รับการวางอยู่บนไหล่ของฉัน ผมผิดหวังเป็นอย่างยิ่ง ไม่แน่ใจว่า จะทนหน้าชั่วโมงยากเลย .
ฉันมีเหตุผลพอดีไปออกกำลังกายอาทิตย์ละ 3 ครั้ง และเดินมาก แต่อยู่ๆ ก็รู้สึกหนักใจลงโดย
ร่างกายของฉันเองเป็นผมไม่งอลงเองกับเสื้อเกราะ พยาบาล ruckledge สายรัดน้ำหนักลงบนข้อเท้าของฉันซึ่งถูกออกแบบมาเพื่อเลียนแบบผลของโรคไขข้ออักเสบ และดันเท้าในรองเท้าที่มีขนาดใหญ่ ยิ่งหนัก
'suddenly โลกที่ฉันได้รู้จักกันเสมอและมองข้าม - หายไป กับสายตาบางส่วน สีจางการได้ยินและการเคลื่อนไหว จำกัด ที่ผมรู้สึกโคตรติด '
.เหล่านี้ทันที ทำให้เท้าหนักเกินไปที่จะยกจากพื้นได้อย่างถูกต้อง และให้ฉันเดินลากเท้าเดินของผู้สูงอายุ .
ของน้ำหนักอีกคู่จะ strapped ลงบนข้อมือของฉัน และฉันเป็นพวกมือสั่น ถุงมือที่เลียนแบบผลของโรคต่างๆ เช่น โรคพาร์กินสัน
พวกเขาส่งประจุไฟฟ้าในมือของฉัน อ่อน ความเจ็บปวดแล้วรุนแรง - แต่ส่วนใหญ่ จำกัด การเคลื่อนไหวของมือและนิ้วมือ .
ตอนนี้ไม่ค่อยได้เจอใคร ผมก็ไม่ค่อยฟัง แต่รู้สึกเหมือนว่าฉันหายใจไม่ออก
ในที่สุด ขาเฝือกซึ่งสาเหตุชนิดของความแข็งแรงของผู้สูงอายุมักประสบในข้อต่อของพวกเขา strapped ลงบนขาขวาของฉัน .
ขาฉันขยับไม่ได้เหมือนที่เคย มันรู้สึกน่าตกใจและแข็งที่ทำจากตะกั่ว .มันใช้เวลาแค่สิบนาทีที่จะเปลี่ยนฉันจาก มีชีวิตชีวา ตรง 5 ฟุต 7 สูงผู้หญิงเป็นหญิงชราก้มศีรษะลง หลังของฉันปวด ไม่สามารถที่จะทำมากกว่า สับเปลี่ยน พร้อมกับความช่วยเหลือของไม้เท้า
กลัวฉันจะทำเองเจ็บ ruckledge พยาบาลพร้อมกับฉันอยู่โรงพยาบาล ฉันไม่แน่ใจว่าเธอมีครึ่งเวลาฉันไม่สามารถเห็นเพื่อนของฉันและตรวจสอบเสียงขอบคุณเธอของฉันอู้อี้ฟังอย่างถูกต้อง .
ผมรู้สึกโดดเดี่ยว สับสน และไม่ตกใจเล็กน้อย .
มันเร็ว ๆนี้กลายเป็นที่ชัดเจนว่างานทุกวัน 50 บางอย่างเหมือนผมใช้สิทธิ์ เช่น การดื่มกาแฟ หรือเข้าไปในรถแล้ว สามารถใช้ในสัดส่วน ใหญ่เมื่อคุณผู้สูงอายุ .
ผมสลับพร้อมกับกาแฟแต่การดื่มกาแฟคือเกินฉัน อุปสรรคของฉันแข็ง นิ้วมือ arthritic , ครึ่งหนึ่งของกาแฟ อาหารกับม้านั่งห้องครัว เป็น ไม่ มาก ของต้ม ผมนับตัวเองโชคดีที่ยังไม่ลวกมือ
ชุดรวมถึงคุณสมบัติเช่นแว่นตาที่จำลองต้อกระจกและเสื้อกั๊กน้ำหนัก 9
ชุดรวมถึงคุณสมบัติเช่นแว่นตาที่จำลองต้อกระจกและ
เสื้อถ่วงน้ำหนักยอมแพ้ ฉันพยายามเดินกลับไปที่รถ แต่ตรวจสอบเที่ยวบินของบันไดขนาดเล็กเกือบจะเอาชนะฉัน .
ผมปกติข้ามและลง 20 หรือดังนั้นบันไดในบ้าน แต่แค่สิบบันไดใช้ฉันเป็นหลายนาทีเพื่อต่อรอง
ตอนแรกผมลองเอาถุงมือของฉันเป็นอาวุธจับไม้เท้าของฉัน แต่ฉันบอกอย่างโหดเหี้ยมเพื่อปล่อยให้มัน ( ฉันคิดว่ามัน จะทำให้จุดของการทดลอง ) .
เมื่อในที่สุดผมก็ทำให้มันลงบนถนน ฉันตระหนักดีว่าใส่เสื้อยังไม่มีผลต่อร่างกาย แต่เปลี่ยนความคิดของฉันทั้งหมด
คุณควรเดินเป็นไมล์ในรองเท้าของคนอื่นก่อนดูพวกเขา นั่นคือสิ่งที่ผมทำ '
ปล้นของมากของฉันมองเห็นและได้ยิน ฉันรู้สึกเหงาและป้องกันตัวเอง โลกรอบข้างทุกคนน่ากลัวเบลอ .
ส่วนผมปกติกระโดดเข้าไปในรถของฉันคราวนี้มันใช้เวลาสองและพยายามมากกว่าห้านาที แค่เข้าไปนั่ง
เข่าแข็งของฉันปฏิเสธที่จะโค้งงอ ทำให้ฉันวางของฉันไม้เท้าและร่างกายตายของฉันรู้สึกเหมือนมันหนักเป็นตัน เกือบแย่กว่าจะอับอายอิดทุกอย่าง
ไม่ใช่ว่าฉันสามารถขับรถในรัฐนี้ คอของฉันแข็งทื่อไม่หันไปมองผ่านไหล่ของฉันและวิสัยทัศน์ที่น่าสงสารของฉันและได้ยิน จะให้ผมเป็น อันตรายบนท้องถนน .
ผมอาศัยรถของฉันมาก ฉันยังนึกไม่ออกเลยจะไม่ได้ขับรถ แต่จู่ๆฉันก็หยุดอยู่กับที่ โดยเหลือบนี้น่าสะพรึงกลัวของพ่อที่น่าสงสารของฉัน รู้สึกยังไง เวลาที่เขาให้ขึ้นรถของเขา - และ - เอกราช ของเขาไม่กี่ปีที่ผ่านมา .
ผมเสมอคอนโซลตัวเองด้วยการคิดว่า พ่อแม่ ได้หลายทาง อยู่ในรูปร่างที่ดีพ่อและแม่ 85 87 .
ทั้งสองยอมรับว่าร่างกายของพวกเขาจะใส่ลงและพวกเขามีหุ้นของพวกเขาเจ็บปวด ความเจ็บปวด และการหลงลืม
แต่อยู่ๆ ก็ตระหนักถึงวิธีการมากยาก ชีวิตของพวกเขาจะเป็น หลังจากที่ได้เป็นเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงครึ่งในชุดผมทางร่างกายและอารมณ์หมด
แวบนี้เป็นสิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตทำให้ฉันทั้งโคตรเศร้าและความภาคภูมิใจของพวกเขา .
อแมนด้ากล่าวว่ามีวิสัยทัศน์และความบกพร่องทางการได้ยิน ทำให้เธอตระหนักว่าเหงาและโดดเดี่ยวมันต้องเป็นคนแก่ที่มีความรู้สึกอาจจะเสียหายอย่างถาวร 9
อแมนด้ากล่าวว่ามีวิสัยทัศน์และความบกพร่องทางการได้ยิน ทำให้เธอตระหนักว่าเหงาและโดดเดี่ยวมันต้องเป็นคนแก่ที่มีความรู้สึกอาจจะเสียหายอย่างถาวร
ผมก็บริโภคโดยความอับอายที่ผมอย่างต่อเนื่องกระตุ้นให้เดินมากขึ้น . มันเป็นเพียงสิบนาที " ฉันพูด พยายามล่อพวกเขาไปร้านกาแฟท้องถิ่น มาเยี่ยมที่บ้านของฉัน
ไม่สิผมเคยคิดว่า ผมถามพวกเขาที่จะดำเนินการเทียบเท่าครึ่งมาราธอน การรัด อายุ 19 ปี เล่นรักบี้ ที่เพิ่งลองชุดเท่านั้นสามารถจัดการเดิน 100 เมตร มันยังมีฉันคิดว่าพ่อแม่จะเดินเป็นสิบเท่า
แม่มีทั้งรู้ว่า
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ออกจากไปด้วย
- customer requirement
- 水準器
- Why don't you answer me?! //I will be an
- กินเนื้อย่าง
- สวย
- In order to set up the right strategies
- เจอปัญหาในการ
- ฉันเรียนเกี่ยวกับการบริหารการบัญชี และกา
- เลี้ยงดู
- pprasa
- กินข้าวหรือยัง
- ppras
- อย่าลืมนะเขียนแผนที่มาให้ฉัน
- ...I will get off badoo
- do you try thai beer
- รายงานยอดขายของนางเอ ประจำ มกราคม-ธันวาค
- อาหารทะเล
- จากสถานการณ์การเมืองที่นิ่งขึ้น และผู้บร
- You put yourself in denied situation fro
- Soon-Ok (Lee Mi-Sook) has two daughters.
- Any new update for e-mail as below.
- peas
- I found happiness, the moment i found yo
